Όταν οι άνθρωποι γίνονται ιστορία, έχουν πολλά να πουν.
Ο Φώτης και η Αργυρώ ζουν σ’ ένα χωριό της Κρήτης κι από παιδιά είναι αχώριστοι. Μεγαλώνοντας, η αγάπη του ενός για τον άλλον μοιάζει απέραντη.
Όλα κυλούν ιδανικά, μέχρι που ένα τραγικό συμβάν φέρνει τα πάνω κάτω στις ζωές τους και τους ίδιους αντιμέτωπους με τον εαυτό τους. Η σκληρή πραγματικότητα τους προσγειώνει απότομα σ’ έναν κόσμο που μέχρι τότε αγνοούσαν. Έναν κόσμο γεμάτο ψέμα, φθόνο και υποκρισία.
Η απόφαση της Αργυρώς να επιστρέψει στη γενέτειρά της μετά από δεκαπέντε χρόνια απουσίας και οι απαντήσεις που αναζητά απεγνωσμένα, μοιραία ανασύρουν από την ψυχή της βαθιές λαβωματιές που ως τότε κάλυπτε η σκόνη της σιωπής και της άρνησής της ν’ αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο την αλήθεια.
Κάπως έτσι ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι, με μεγάλη ένταση, αγωνία και πολλά γεγονότα που το ένα ανατρέπει το άλλο. Κεντρικοί πρωταγωνιστές είναι το ίδιο το νησί και οι άνθρωποί του, στο διάβα των αιώνων.
Με φόντο τα όμορφα χωριά της κρητικής γης, τα πανηγύρια, τις γιορτάδες, τις χαρές και τις λύπες, σε μια εποχή διάχυτης νοσταλγίας και αθωότητας!
Η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, ενός αλύτρωτου πάθους που οδηγεί στα άκρα…
Και η Κρήτη, μια κραταιά θεότητα που προστατεύει τα παιδιά της!
Η γη κάποτε ήταν επίπεδη· ο σεισμός, εκδίκηση της φύσης· η πτήση, πολυτέλεια λίγων ζώων· οι γυναίκες επιστήμονες καίγονταν στην πυρά ως μάγισσες.
Ποια σημερινά αυτονόητα θα μετατραπούν σε αδιανόητα σε μερικά χρόνια από τώρα;
Μπορεί ο εγωισμός να είναι καλός; Μήπως η πλειοψηφία δεν έχει δίκιο; Κι αν έλκονται τα ομώνυμα; Λες να μη χρειάζεται να κάνεις ένα μόνο πράγμα (και καλά) για να πετύχεις; Φαντάζεσαι η λύπη να είναι προϋπόθεση της χαράς; Κι αν η ευτυχία δεν είναι μονάχα στιγμές; Τελικά, μήπως δεν είναι απαραίτητο να βλέπεις τα πράγματα θετικά; Άραγε, ο άνθρωπος αλλάζει ακόμα και όταν δεν θέλει; Κι επιτέλους, λες να είναι μια πλάνη το «για να αγαπήσεις τους άλλους πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου»;
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσες δήθεν βαθυστόχαστες σοφίες, μα και πόσα ανόητα κλισέ διαφεντεύουν τη ζωή μας;
Τι θα έλεγες να δούμε τον κόσμο… ανάποδα; Να καταρρίψουμε μερικές από τις «αλήθειες» (23 για την ακρίβεια) που έχουμε διδαχτεί; Για να είμαι δίκαιος, σου προτείνω η διαδικασία «όλα είναι ένα ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου» να ξεκινήσει απ’ όσα θα διαβάσεις εδώ μέσα.
Το βιβλίο, διαποτισμένο από προσωπικές εμπειρίες και με αναφορές σε δεκάδες στοχαστές και στο έργο τους (Νίτσε, Σοπενχάουερ, Καζαντζάκης, Ντεκάρτ κ.ά.), προσφέρει μια φιλοσοφική και παράλληλα βαθιά εμπνευσμένη ματιά για τον κόσμο.
Υποθέτουμε ότι εκείνοι που μας διδάσκουν τρόπο σκέψης, όρια, κανόνες συμπεριφοράς, αρχές διαχείρισης σχέσεων –δηλαδή γονείς, εκπαιδευτικοί, κοινωνικό περιβάλλον– ξέρουν. Οι αλήθειες τους είναι για εμάς αδιαπραγμάτευτες. […] Ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί οι σημαντικοί άλλοι, οι γνωστικοί, οι σώφρονες, οι αυθεντίες της πρώτης νιότης μας, έμαθαν από εκείνους που δεν ήξεραν. Τους παππούδες τους, κι εκείνοι από τους παππούδες τους, κι εκείνοι από τους δικούς τους, και ούτω καθεξής. Τελικά, πόσο πίσω πάει αυτή η ιστορία; Ποιος είναι ο πρώτος μας δάσκαλος; Ο προ-προ-προ-προ-προ-προ... προπάππος μας; Ε, λοιπόν, για να μην το κουράζουμε, δεν είναι άλλος από τον... ταράν ταν ταν… Νεάντερταλ πρόγονό μας.
Ο Ιάκωβος, ένας φοιτητής του Φυσικού Αθηνών, περνάει όλη του τη μέρα με δράκους, σκοτεινές μάχες, περιπλανήσεις στη γη της φωτιάς και στη γη των πάγων, έχοντας δημιουργήσει έναν χαρακτήρα που θαυμάζει και θα ήθελε να είναι έτσι κι ο ίδιος, και όλα αυτά μέσα… σ’ ένα βιντεοπαιχνίδι! Ο Ιάκωβος όμως εκτός του παιχνιδιού είναι ένας νέος της γενιάς του αγκιστρωμένος στα πρότυπα της εποχής, αποπροσανατολισμένος απ’ τους στόχους του και αποκομμένος απ’ τον υπόλοιπο κόσμο. Ζητάει να βρει ένα νόημα στη ζωή του κι όσο δεν το βρίσκει συνεχίζει να αναλώνεται σε ό,τι του πλασάρει το κινητό του. Η ζωή του καθρεφτίζει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που παλεύει να απαλλαγεί από τα δεσμά της κοινωνίας. Οι παγίδες της εποχής μας έχουν για δόλωμα μεγάλες δόσεις ντοπαμίνης και μας φυλακίζουν μέσω των γρήγορων εναλλαγών, των εύκολων επιλογών και των ακατάσχετων πληροφοριών που πετάγονται στα κινητά μας. Σε έναν κόσμο με φρενήρεις ρυθμούς, όπου τα πράγματα απαιτούν διαρκώς την προσοχή μας, πόσο ελεύθεροι είμαστε τελικά να σκεφτούμε; Ή μήπως αποφασίζει το διαδίκτυο τι θα είναι αυτό που σκεφτόμαστε; Τελικά, επιλέγουμε αυτά που έχουν αληθινό νόημα για εμάς ή καταλήγουμε να μας καταπίνουν οι εκάστοτε μόδες της εποχής;
Η μαγειρική δεν είναι πάντα χρονοβόρα και περίπλοκη. Μπορούμε να τρώμε υπέροχα σπιτικά γεύματα χωρίς να σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο.
Στη συλλογή συνταγών αυτού του βιβλίου θα βρεις 120 εύκολες και γρήγορες λύσεις για κάθε στιγμή και κάθε μέρα της εβδομάδας, ώστε να βάλεις ή να κρατήσεις τη μαγειρική στη ζωή σου.
Αν λες ότι είσαι εργαζόμενος, νέος, φοιτητής, αρχάριος, πολυάσχολος, foodie που θέλει να περάσει στην πράξη ή απλώς ένας κυνηγός περιπέτειας που αναζητά κάτι καινούριο να πειραματιστεί, μέσα στις σελίδες θα βρεις αναλυτικά πώς θα κάνεις την αρχή, πώς θα οργανωθείς και πώς θα μαγειρεύεις εσύ το φαγητό που τρως. Θα δεις ότι είναι Ευκολάκι!
Το Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία-Κίνα είναι ο συναρπαστικός καρπός του ταξιδιού του Νίκου Καζαντζάκη ως δημοσιογράφου το 1935. Επιστρέφοντας από το δεύτερο ταξίδι του εκεί με την Ελένη, πεθαίνει στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, στις 26 Οκτωβρίου 1957. Οι ζωντανές εικόνες, οι απαράμιλλες περιγραφές, οι ποιητικές παρομοιώσεις και μεταφορές συνυπάρχουν με ιστορικά, πολιτισμικά, θεωρητικά και μυθιστορηματικά στοιχεία, σχόλια και παρατηρήσεις κοινωνικού και γεωπολιτικού περιεχομένου, καθώς και εξομολογήσεις προσωπικού χαρακτήρα σε κείμενα υψηλής αισθητικής. Ο Καζαντζάκης εκφράζει εύστοχα την κοσμοθεωρία του αλλά και τις πολιτικές του θέσεις: το μαρτυρούν οι αναφορές στο Βούδα και τον Έπαφο, στην ενότητα των αντιθέτων και τη σύνθεση που αναζητάει, καθώς και η κριτική του στο σύγχρονο δυτικό πολιτισμό· δηλαδή, στο κυνήγι των υλικών κατακτήσεων, τη λατρεία της μηχανής, την εκμετάλλευση και την υποκρισία.
Στις 5.12.1917 έγραφε στον Γ. Αγγελάκη από τη Ζυρίχη: «Η Φραγκιά δεν έχει τίποτα να μας δώσει, όλη μου η ψυχή, […] είναι γυρισμένη κατά την Ανατολή!» Αυτή, κατά τη γνώμη του, ταυτιζόταν με μια πνευματικότητα και μια αισθητικότητα που εξέφραζαν τις ανάγκες και τις αναζητήσεις του.
Σε μια ήσυχη μικρή πόλη, ένα μικρό ρομπότ ψιθυρίζει σε ένα κορίτσι…
Τι υπάρχει μέσα σε μια ανθρώπινη καρδιά;
Μέσα σε μια καρδιά υπάρχουν χιλιάδες δωμάτια με ράφια από ξύλο βελανιδιάς και πάνω σε κάθε ράφι μια σειρά από ιστορίες δεμένες σε βιβλία με κόκκινα βελούδινα εξώφυλλα. Αν κοιτάξεις αυτές τις ιστορίες, θα βρεις έναν γαλαξία από λέξεις μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά…
Μια μαγευτική εξερεύνηση σε ό,τι μας καθιστά ανθρώπους· σε ό,τι μας παροτρύνει να πλάσουμε το μέλλον μέσω του λόγου, της τεχνολογίας, της συνεργασίας.
«Ποιος είσαι;»
«Δεν ξέρω ακόμη».
«Έλα μαζί μου για να το μάθεις».
Ένα παιδί συναντά στον δρόμο του ένα κρι κρι, που γίνεται ο οδηγός του σ’ ένα μακρύ, θαυμαστό ταξίδι. Οι δυο τους θα βαδίσουν σε δάση, ψηλά βουνά και ακρογιάλια, θα κάνουν φίλους, θα ξεπεράσουν εμπόδια και φόβους. Κάτω από τ’ αστέρια ή μπροστά στα κύματα, θ’ αναρωτηθούν για τον σκοπό της ζωής και το νόημα της ελευθερίας. Και βήμα βήμα, το σοφό, αδάμαστο κρι κρι θα βοηθήσει το παιδί να βρει αυτό που αναζητά: τη θέση του μέσα στον απέραντο κόσμο.
Μια ιστορία για τη μεγάλη περιπέτεια της αυτογνωσίας, εμπνευσμένη από το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
Ο Ορφέας, ένα μικρό αγόρι, μαθαίνει ότι θα αποκτήσει αδελφάκι και ανυπομονεί για την άφιξή του. Καθώς περιμένει εκείνη τη στιγμή, φαντάζεται όλες τις όμορφες στιγμές που θα μοιραστεί με το νέο αδελφάκι του, από παιχνίδια στη φύση μέχρι να του διηγείται ιστορίες τη νύχτα…
Ο παιδοψυχολόγος Ιωάννης Γλωσσόπουλος γράφει μια ιστορία για τη χαρά της αναμονής, την αγάπη για τα αδέλφια που αναπτύσσεται ακόμα και πριν από τη γέννηση. Μέσα από τα μάτια του Ορφέα, τα παιδιά θα μάθουν για τη σημασία της οικογένειας και την ευτυχία που κρύβεται στις αδελφικές σχέσεις.
Όταν το μυστήριο χτυπήσει την πόρτα σου, φώναξε τον... Σέργουφ Χολμς!
Η Τζούλια και ο Ντιέγκο βρήκαν τον χρυσό λαχνό που ήταν κρυμμένος σε μια μπάρα μαντολάτου. Θα πάνε στη Λαπωνία να περάσουν τα Χριστούγεννα με τον διάσημο συγγραφέα Δαβίδ Κακαλιάνο! Τίποτα όμως δεν είναι τόσο τέλειο όσο φαίνεται…
Αυτά είναι τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ!
Κάποιος έκλεψε το μουσικό κουτί που εμπνέει τον Δαβίδ Κακαλιάνο για να γράφει.
Αυτά είναι τα ΣΤΟΙΧΕΙΑ!
Μόνο τα πιο κοντινά του πρόσωπα ήξεραν πως διέθετε ένα τέτοιο γούρι, δηλαδή συγγενείς, υπάλληλοι, ο Άγιος Βασίλης…
ΕΔΩ ΜΥΡΙΖΕΙ… ΜΥΣΤΗΡΙΟ!
Ο Σβούρας, ένα μικρό σκιουράκι, κι η οικογένειά του προετοιμάζουν τη φωλιά τους για τα Χριστούγεννα. Τι θα γίνει όμως όταν ο Σβούρας ρίξει το χριστουγεννιάτικο δέντρο που με τόσο κόπο στόλισε με την οικογένειά του; Θα καταφέρει ο Άγιος Βασίλης να φέρει το δώρο που ζήτησε;
Ένα βιβλίο που διδάσκει τη σημασία τού να διορθώνουμε τα λάθη μας, την αληθινή φιλία και την ανιδιοτελή αγάπη.
Η μικρή ποντικίνα θέλει να ετοιμάσει χριστουγεννιάτικα μπισκότα για όλα τα ζωάκια της Γέρικης Φουντουκιάς! H αποθήκη όμως είναι άδεια…
Πώς θα φτιάξει τα μπισκότα; «Τα Χριστούγεννα χωρίς μπισκότα είναι το ίδιο βαρετά όπως ο χειμώνας χωρίς το χιόνι», σκέφτεται λυπημένη. Ώσπου, με λίγη Ζαχαροσπεσιαλιτέ, πολλή μουσική και καλούς φίλους σύντομα το δεντρόσπιτο θα μοσχοβολάει από τα πιο λιχουδένια μπισκότα στον κόσμο!
Μια υπέροχη χριστουγεννιάτικη ιστορία, πασπαλισμένη με άχνη, αγάπη και αλληλεγγύη!
Κάθε χρόνο, την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη, στη μικρή πόλη Χρόνοβιλ, το χριστουγεννιάτικο δέντρο γέμιζε με στολίδια και η πλατεία με χαρούμενες φωνές. Μόλις άναψαν τα λαμπιόνια, ακούστηκε ξαφνικά ένα δυνατό… κράαακ! Η μουσική σταμάτησε και ο κόσμος έμεινε ακίνητος, προσπαθώντας να καταλάβει από πού ήρθε αυτός ο δυνατός κρότος. Ο Ρούπερτ Τίκερμπι κοίταξε το ρολόι του πύργου. Οι δείκτες είχαν κοκαλώσει… Το πιο σπουδαίο ρολόι όλου του κόσμου είχε χαλάσει παγώνοντας τον χρόνο. Από την επόμενη μέρα η πόλη ζούσε σε ένα χάος. Κανείς δεν ήξερε τι ώρα και τι μέρα ήταν, χωρίς ρολόγια! Ακόμα και πότε θα έφταναν τα Χριστούγεννα…
Μια υπέροχη ιστορία για τη μαγεία των γιορτών, την αλληλεγγύη και τη δύναμη των ευχών.
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου