"Χρωστήρες" της Αθηνάς Ξανθίδου

Μία στοχαστική περιπλάνηση στη ζωή, τον έρωτα, τον χρόνο και τη φθορά. Στίχοι πλημμυρισμένοι με εικόνες και συναισθήματα, χρωματίζουν μια προσωπική αναζήτηση στα βάθη της μνήμης και τις αγωνίες της σκέψης.

Στα τυφλά

Στα τυφλά τον ουρανό περπάτησα
Άγονες ράγες στη γη κυοφόρησα
Παράλληλες ζωές, θανάτους έζησα
Τάλαντα δέκα στις παλάμες
και οι τσέπες άδειες
Πόσο άργησα πολύ το κάδρο μου να σπάσω!

Ξέχασε η μέρα να φορέσει τα καλά της

Θέλησα κάποια μέρα
λαθρεπιβάτις στης ζωής μου το βαγόνι να βρεθώ
να ξεγελαστεί το χρέος
Στάθηκα κάποια μέρα
κόντευα ν’ αγγίξω το όνειρο
Και ήταν τότε που με πρόδωσε ο χρόνος

Χρωστήρας του κύματος

Ξεφυλλίζοντας βιβλία
προχωρώντας σε πορείες ορφανές
βήμα-βήμα
ένα κομμάτι ουρανού το μερτικό μου
Σε περίμενα
και ζωγράφιζα τις άστεγες άκρες των ονείρων
κι όλο έστρωνα και ξέστρωνα βιαστικά
τις άτακτες σκέψεις των χαμένων οριζόντων
Σε περίμενα
με τον χρωστήρα στο κύμα
κι όλο μιλούσα στην ομίχλη
και σ’ ένα φεγγάρι βουτηγμένο στη φωτιά

Χάικου

Η ανατολή
Δυο ζωές μου χρωστάει
Και μια κλεμμένη
Και επιστρέφεις
Μοναξιά της ερήμου
Μόνος και πλήθος
Όλο ανθίζω
Καταρράχτης που πέφτεις
Και με ποτίζεις