Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Σλόαν είναι μια διαβόητη κατά συρροή δολοφόνος που απολαμβάνει να εξοντώνει άλλους κατά συρροή δολοφόνους. Ο Ρόουαν από την άλλη, γνωστός και ως Μπούτσερ, είναι ένας εκνευριστικά γοητευτικός Ιρλανδός που μοιράζεται το ίδιο… χόμπι.
Όταν οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, η τυχαία συνάντησή τους θα οδηγήσει σ’ έναν απρόσμενο δεσμό και μία θανατηφόρα πρόκληση: έναν ετήσιο αγώνα φόνου και χάους, όπου οι δυο τους διαγωνίζονται για το ποιος θα εξολοθρεύσει πρώτος κάποιους από τους πιο αδίστακτους εγκληματίες της χώρας.
Καθώς τα όρια μεταξύ ανταγωνισμού και φλερτ αρχίζουν να θολώνουν, η σχέση τους θα εξελιχθεί σ’ ένα φλογερό ερωτικό παιχνίδι, μέχρι που μία ακόμα μεγαλύτερη απειλή θα κάνει την εμφάνισή της.
Ξαφνικά, οι δυο τους δεν παίζουν απλώς για να νικήσουν – παίζουν για τις ζωές τους.

Προσωπική άποψη:
Από αρκετά μικρή ηλικία, το «dark side» ήταν κάτι το οποίο μου προκαλούσε μεγάλη έλξη και με έκανε να θέλω ν’ ασχολούμαι συστηματικά μαζί του. Η σκοτεινή πλευρά της ζωής, και πολύ περισσότερο των ανθρώπων, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και προσφέρει τροφή για σκέψη και περισυλλογή, αλλά και για ανάλυση της ανθρώπινης φύσης και των πολλαπλών προεκτάσεων αυτής, που σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες μπορεί να διαμορφωθεί σε κάτι έξω από τα όρια, τα συνηθισμένα, τα ηθικώς καμωμένα, τα ψυχικά υγιή, με τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και διεστραμμένης φαντασίωσης να θολώνουν σε σημείο που δεν ξέρεις που μπορούν να οδηγηθούν στην πορεία.

Όπως, ίσως, αντιλαμβάνεστε απ’ όλα τα παραπάνω, έχω υπάρξει –και συνεχίζω να είμαι- μεγάλος fan σειρών όπως είναι τα «Dexter», «Deadly women», παραγωγές του Netflix και άλλων γνωστών πλατφορμών που έχουν βασιστεί στη ζωή και στη δράση serial killers, παρακολουθώ κάθε κανάλι στο YouTube και κάθε podcast που ασχολείται με το true crime και πάει λέγοντας –και ναι, εγώ έτσι χαλαρώνω, δεν θέλω σχόλια. Κατά συνέπεια, είμαι αρκετά μεγάλος fan και των dark romance μυθιστορημάτων, σε όποια υποκατηγορία του είδους κι αν ανήκουν, με την Brynne Weaver, που έχει μεγάλη προϋπηρεσία στο είδος, να μπαίνει πλέον στις αγαπημένες μου, χάρη στις εκδόσεις Anubis, που έφεραν το πρώτο βιβλίο της σειράς «The Ruinous Love Trilogy», με τίτλο «Butcher & Blackbird», που δεν ήξερα ότι ήθελα, αλλά που το απόλαυσα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος του.

Η Σλόαν έχει ένα… ασυνήθιστο, θα μπορούσε να πει κανείς, χόμπι, που δεν είναι άλλο απ’ το να σκοτώνει κατά συρροή δολοφόνους. Ένα χόμπι, μάλιστα, που απολαμβάνει εξαιρετικά και χωρίς καμία απολύτως ενοχή. Το ίδιο, όμως, χόμπι, έχει και ο Ιρλανδός στην καταγωγή Ρόουαν, γνωστός με το παρατσούκλι «Butcher». Όταν οι δρόμοι τους διασταυρωθούν τυχαία, είναι η στιγμή που ανάμεσά τους θα γεννηθεί η σπίθα της έλξης, αλλά και που θα ξεκινήσει μια θανατηφόρα πρόκληση, που οδηγεί σε έναν ετήσιο αγώνα φόνου, με θύματα τους πιο διαβόητους και σκληρούς δολοφόνους που δρουν εκεί έξω, όπου όποιος προλάβει να τους φτάσει πρώτος, θα έχει τη στιγμή της ηδονικής του απόλαυσης. Μέχρι που τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο περίπλοκα, οπότε πλέον δεν αγωνίζονται μόνο για τη νίκη, αλλά για να παραμείνουν ζωντανοί.

Η συγγραφέας κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της, οπότε και καθιστά πολύ σαφές από πριν ξεκινήσει κανείς την ανάγνωση της ιστορίας της, πως αυτή περιέχει έντονες, σκληρές και γραφικές περιγραφές, άρα, αν δεν έχετε αρκετά δυνατό στομάχι, ή αν τα ηθικά σας όρια παραείναι λεπτά, τότε καλό θα ήταν να το αποφύγετε. Αν όχι, τότε καλώς ορίσατε σε έναν απολαυστικά φρικιαστικό κόσμο, όπου επικρατεί ένα πανέμορφο χάος, που παρά τις άγριες απεικονίσεις του σε ό,τι αφορά τη βία και τους φόνους, επιτυγχάνει την ίδια στιγμή να είναι ξεκαρδιστικά αστείο, βαθιά ειρωνικό και σαρκαστικό, θίγοντας πολύ σοβαρά θέματα χωρίς, όμως, ταυτόχρονα να παίρνει και πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του –και πολύ καλά κάνει, γιατί τότε θα είχαμε να κάνουμε με ένα διαφορετικό βιβλίο, που ίσως να μην ήταν τόσο καλό όσο είναι το συγκεκριμένο.

Η αφήγηση είναι μοιρασμένη ανάμεσα στους Σλόαν και Ρόουαν, γεγονός που δεν συμβάλει απλά στο να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τι έχει ο καθένας απ’ αυτούς στο μυαλό του, πως λειτουργεί, γιατί έχει τις συγκεκριμένες ανάγκες και γιατί κάνει τις επιλογές που κάνει, αλλά βοηθάει πάρα πολύ και στο χτίσιμο της χημείας ανάμεσά τους. Και μπορεί να είναι σαφές από τις πρώτες κιόλας σελίδες πως υπάρχει έλξη, και μάλιστα δυνατή, αλλά αυτή παίρνει τον χρόνο της να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο. Το «ρομάντζο», με άλλα λόγια, είναι αργής καύσης –και η έλξη θα μπορούσε να έχει αποδοθεί πιο συγκρατημένα και ν’ αποκαλυφθεί εξίσου αργά, αλλά εντάξει, κανείς δεν είναι τέλειος-, αλλά αρκετά μακριά από τις συνηθισμένες νόρμες, κάτι που δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού δεν έχουμε να κάνουμε με έναν συνηθισμένο έρωτα και πολύ περισσότερο με συνηθισμένους ανθρώπους, άρα τα όρια του φυσιολογικού δεν υφίστανται.

Ένα απ’ τα πολύ δυνατά χαρτιά της ιστορίας, πέραν της πρωτοτυπίας που χαρακτηρίζει τον πυρήνα της, είναι, λοιπόν, οι ίδιοι της οι πρωταγωνιστές και η χημεία που έχουν μεταξύ τους. Συνδυαστικά με τις σαρδόνιες, σαρκαστικές ατάκες που ανταλλάσουν συνεχώς, μέσα από έξυπνα δομημένους διαλόγους, βουτηγμένους στο black χιούμορ, το αποτέλεσμα σε κάνει να χαμογελάς συνεχώς, τροφοδοτώντας τις μικρές σου διαστροφές και τις ένοχες απολαύσεις σου. Πραγματικά, η αλληλεπίδρασή τους είναι απολαυστική σε όλα τα επίπεδα, η ένταση ανάμεσά τους τόσο έντονη που αισθάνεσαι πως μπορείς να την κόψεις με μαχαίρι, και από την ώρα που όλη αυτή η έλξη εξελίσσεται σε κάτι περισσότερο, οδηγεί στο να ενισχυθεί η αφηγηματική ροή, χαρίζοντάς μας στιγμές έντονης κορύφωσης, οι οποίες, εν τέλει, αποτελούν και τα ορόσημα της σχέσης αυτών των δύο ανθρώπων, που όσο λάθος είναι το να είναι μαζί στην πραγματικότητα, άλλο τόσο μονόδρομο αποτελεί.

Συνολικά, το «Butcher & Blackbird» είναι ένα βιβλίο που έχει ψεγάδια μεν, με σημαντικότερο όλων ότι θα μπορούσε η έλξη ανάμεσα στους πρωταγωνιστές να χτιστεί με πιο αργό ρυθμό, ή ότι καταφεύγει σε κάποιες αφηγηματικές υπερβολές –που αν το καλοσκεφτείς, δικαιολογούνται λόγω του εξωπραγματικού πυρήνα της ιστορίας-, είναι ένα βιβλίο δε που απολαμβάνεις από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Είναι καλογραμμένο, ευχάριστο, διασκεδαστικό –με έναν κάπως διεστραμμένο κι αλλοπρόσαλλο τρόπο-, τολμάει να γίνει γραφικό και άκρως περιγραφικό όπου χρειάζεται το gore στοιχείο για να μας θυμίσει το σύμπαν μέσα στο οποίο «τρέχει» η δράση, είναι γεμάτο εντάσεις, ενώ το αισθηματικό στοιχείο δεν ρομαντικοποιείται –ευτυχώς-, αλλά παρουσιάζεται μέσα από ένα πρίσμα εμπαιγμού, ειρωνείας και σαρκασμού, που κάνει τους αντιήρωές μας ακαταμάχητους και εμάς μας αφήνει να περιμένουμε με λαχτάρα για τη συνέχεια της περιπέτειάς τους.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Brynne Weaver
Μεταφραστής: Βαφειάδου Κωνσταντίνα
Εκδόσεις: Anubis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-5913-27-4