Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ζωή της Κάσι ορίζεται από τη φυσική της κατάσταση. Περνά τις μέρες της μετρώντας θερμίδες, ποσοστά λίπους και μυϊκού ιστού στο σώμα της. Οι προπονήσεις της γίνονται όλο και πιο δύσκολες, το τρέξιμό της όλο και πιο γρήγορο. Όλοι οι παλιοί της φίλοι, οι φίλοι που είχε όταν ήταν εθισμένη στη ζάχαρη και την κακή διατροφή, τη ζηλεύουν.
Η Κάσι απέκτησε αυτή τη φυσική κατάσταση κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του πρώην συντρόφου της, του personal trainer Λίαμ. Τη διάλεξε από το πλήθος, την εκπαίδευσε, την είχε πάντα υπό τον έλεγχό του.
Τώρα που έχει δραπετεύσει είναι έτοιμη να χτίσει μια νέα ζωή μακριά από τη χειριστική επιρροή του Λίαμ. Μια νέα δουλειά trainer σε ένα μεγάλο γυμναστήριο φέρνει την υπόσχεση μιας σταθερής ρουτίνας. Μέχρι που, μετά από λίγο καιρό, ένας νέος πελάτης εμφανίζεται...

Προσωπική άποψη:
Το όνομα Emma Healey ίσως να μην σας θυμίζει κάτι, αλλά αν ανατρέξετε στο μακρινό πλέον 2015, ίσως να θυμηθείτε ένα βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη μνήνη», το οποίο έφερε την υπογραφή της και είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μίνωας. Από τότε τα ίχνη της αγνοούνταν, τουλάχιστον στη χώρα μας, μέχρι που δέκα χρόνια μετά οι εκδόσεις Διόπτρα την επανέφεραν στο προσκήνιο με το πιο πρόσφατο πόνημά της που ακούει στο τίτλο «Ιδρώτας» και που, δυστυχώς, πραγματεύεται ζητήματα που είναι πολύ πιο επίκαιρα απ’ όσο θα θέλαμε.

Η Κάσι έχει την τέλεια φυσική κατάσταση. Είναι το στοιχείο που ορίζει το ποια είναι, ποια θα γίνει και τι μπορεί να κατακτήσει μέσω αυτού. Στοιχείο που φυσικά την καθιστά εμμονική με το σώμα της, τις προπονήσεις της, το φαγητό που καταναλώνει, και που παράλληλα προκαλεί τον φθόνο των παλιών της φίλων, με τους οποίους μοιραζόταν κάποτε τις ίδιες κακές συνήθειες. Βέβαια, όλα αυτά ίσως να μην είχαν συμβεί αν ο πρώην σύντροφός της, Λίαμ, personal trainer που την επέβλεπε με το άγρυπνο μάτι σε κάθε βήμα της εκπαίδευσής της, δεν είχε αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο πάνω της. Δύο χρόνια αφού τον εγκατέλειψε, και πολύ μικρότερο διάστημα απ’ όταν κατάφερε να ξεφύγει ψυχικά από εκείνον και τις εμμονές του, αποφασίζει να χτίσει μια νέα ζωή. Όμως, κάτι τέτοιο είναι τόσο εύκολο όσο θεωρητικά φαίνεται, ή του παρελθόν μας κρατάει δέσμιούς του για όσο εκείνο επιθυμεί, ορίζοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας;

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να έχουν κυκλοφορήσει αρκετά βιβλία τα οποία έχουν να κάνουν με θεματολογία που αφορά κακοποιητικές και χειριστικές σχέσεις. Βιβλία που ποτέ δεν είναι εύκολο να τα διαβάσεις και που σίγουρα δεν απολαμβάνεις, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, αλλά το να μας ταρακουνήσουν και να μας αφυπνίσουν, είτε βρισκόμαστε σε μια παρόμοια συνθήκη είτε όχι –γιατί πάντα κάποιος γύρω μας θα βρίσκεται κι ας μην μπορούμε να το αντιληφθούμε με την πρώτη ματιά. Το «Ιδρώτας» είναι ένα τέτοιο βιβλίο το οποίο καταφέρνει να σου προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα και να σε προβληματίσει με τρόπους που ίσως να σε κάνουν να νιώθεις αμήχανα ορισμένες στιγμές, αλλά που σίγουρα είναι κάτι νέο.

Ο Λίαμ είναι ένας απόλυτα τοξικός και χειριστικός σύντροφος, από τους ανθρώπους εκείνους που θα έπρεπε ν’ αποφύγεις στη ζωή σου με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο, όχι μόνο σε εκείνο της σύναψης μιας πιθανής ερωτικής σχέσης μαζί του. Ωστόσο, η Κάσι, είναι ένα χαρακτήρας που παρά που αντιλαμβάνεσαι τα βάσανα που περνάει, δεν μπορείς να συμπαθήσεις απόλυτα, οδηγούμενη, μάλιστα, πάρα πολλές φορές σε αποφάσεις και πράξεις που είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμες, κάτι που μας κάνει κι εμάς, ηθελημένα ή μη, να αμφισβητούμε τα συναισθήματά μας απέναντί της. Ναι, ξέρω, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, τουλάχιστον σε μια πραγματική, ρεαλιστική συνθήκη, αλλά κανείς μας δεν είναι τέλειος.

Η συγγραφέας, λοιπόν, έχει χειριστεί πάρα πολύ καλά τα ψυχογραφήματα των πρωταγωνιστών της, όπως πολύ καλά έχει χειριστεί και τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιμετωπίζει την αλήθεια της Κάσι, όταν εκείνη προσπαθεί να μιλήσει γι’ αυτήν, με πάρα πολύ λίγους να την πιστεύουν, γεγονός που σε κάνει να θυμώνεις και να εξοργίζεσαι με τους ανθρώπους, με την κοινωνία την ίδια, που βασίζεται σε ηθικοπλαστικές εικόνες που του σερβίρουν τα media και τα socials, στοχοποιώντας πολλές φορές ακόμα περισσότερο τα θύματα, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τους φόβους τους, με τον αντίκτυπο αυτής της παράνοιας να είναι τεράστιος στην καθημερινότητα και την ψυχική τους υγεία.

Η αφήγηση είναι αμφίδρομη, ακολουθώντας δύο διαφορετικές χρονογραμμές, εκείνες του παρελθόντος και του παρόντος, οι οποίες ρέουν με φυσικότητα και χωρίς να παρεμβαίνουν η μία στην άλλη, καθιστώντας το «ταξίδι» μας αυτό πιο ενδιαφέρον και πιο λεπτομερές. Ο ρυθμός δεν είναι σταθερός καθ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης, ωστόσο, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, μπορούμε να πούμε πως λειτουργεί αρκετά καλά, και πως αν και δεν έχουμε ένα τόσο δυναμικό φινάλε όσο θα θέλαμε, η συγγραφέας καταφέρνει ν’ απαντήσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα ερωτήματα, αφήνοντάς μας με όσο το δυνατόν λιγότερες απορίες, πράγμα που δεν θεωρώ δεδομένο και που αν μη τι άλλο το εκτιμώ όταν συμβαίνει.

Συνοψίζοντας, το «Ιδρώτας» είναι ένα μυθιστόρημα που, εκτός από αγωνία, προκαλεί στον αναγνώστη και πάρα πολλές σκέψεις –και για μένα, αυτό είναι το σημαντικότερο που πετυχαίνει. Εξερευνά τους ανδρικούς και γυναικείους ρόλους, κάνοντας πολύ οξυδερκείς παρατηρήσεις αναφορικά με τη δυναμική τους μέσα στα σύγχρονα κοινωνικά πλαίσια, φωτίζει τις πολλαπλές πτυχές των χειριστικών ανθρώπων και του πως ο έλεγχός τους μπορεί να ασκηθεί πάνω στα θύματά τους, αλλά και τον αγώνα που πρέπει να καταβάλουν τα ίδια τα θύματα, προκειμένου να ξεφύγουν από μια συνθήκη που «καταπίνει» τους ίδιους και τη ζωή τους, σπάζοντας τα δεσμά του φόβου και της ανασφάλειας.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Emma Healey
Μεταφραστής: Τζανακάρη Βάσια
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-10-0077-0