Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Σέιντι Γουέν είναι το πρότυπο της τέλειας μαθήτριας: πρόεδρος του σχολείου, αριστούχα και «πολύ καλό παιδί», σύμφωνα με τους καθηγητές της. Δεν είναι εύκολο να διατηρεί την εικόνα της τόσο αψεγάδιαστη, αλλά έχει βρει ένα κόλπο γι’ αυτό: εκτονώνει όλες τις αρνητικές σκέψεις της γράφοντας καυστικά μέιλ που, φυσικά, δε θα τολμούσε ποτέ να στείλει.
Τα περισσότερα απ’ αυτά απευθύνονται στο μεγαλύτερο ανταγωνιστή της απ’ όταν ήταν παιδί: τον απόλυτα εκνευριστικό συμπρόεδρο του σχολείου, Τζούλιους Γκονγκ.
Ψοφάς για προσοχή, είσαι εγωιστής κι απερίγραπτα αλαζόνας. Επίσης, το χτένισμά σου είναι γελοίο. Εύχομαι η χτένα σου να σπάσει και να ξεμείνεις απ’ τα ακριβά προϊόντα που χρησιμοποιείς για να κάνεις τα μαλλιά σου να φαίνονται απαλά…
Η Σέιντι δε συγκρατείται στα μέιλ της γιατί ξέρει πως ποτέ δεν πρόκειται να διαβαστούν… μέχρι που κατά λάθος αποστέλλονται! Μέσα σε μία νύχτα, η προσεκτικά διαμορφωμένη εικόνα της γκρεμίζεται. Tώρα, όλοι στο σχολείο ξέρουν τι πραγματικά σκέφτεται γι’ αυτούς, και δε διστάζουν να της πουν τι πραγματικά σκέφτονται για εκείνη.
Όμως, μέσα στο χάος, κάποιος αρχίζει να εκτιμά την «πραγματική» Σέιντι – ο Τζούλιους, το αγόρι που μισεί περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλον…

Προσωπική άποψη:
Η Liang Ann, με καταγωγή από το Πεκίνο, με τη ζωή της μοιρασμένη ανάμεσα στην Κίνα και στην Αυστραλία, στην οποία σήμερα ζει μόνιμα, είναι μία απ’ τις πιο αναγνωρίσιμες λογοτεχνικές πένες της χώρας της, όσον αφορά την κατηγορία του contemporary romance, με τις εκδόσεις Anubis να φέρνουν στα χέρια μας το βιβλίο της "Όσα δεν έπρεπε να πω", το οποία δεν είναι απλά μια ιστορία για όλους εκείνους που θέλουν να ευχαριστούν τους άλλους, ακόμα κι όταν δυσαρεστούν τους ίδιους τους εαυτούς τους, αλλά και μια ιστορία που φανερώνει σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα που επικρατεί στην Ασιατική κουλτούρα, ειδικά μέσα στα σχολικά πλαίσια.

Η Σέιντι Γουέν είναι το απόλυτο πρότυπο της τέλειας μαθήτριας. Άριστη μαθήτρια, πρόεδρος του μαθητικού συμβουλίου, ένα παιδί με πολύ καλό χαρακτήρα, το οποίο οι καθηγητές της θαυμάζουν και πιστεύουν πως αποτελεί πρότυπο για τα άλλα παιδιά. Η εικόνα της, με άλλα λόγια, είναι αψεγάδιαστη, όμως, στην πραγματικότητα, η Σέιντι καταβάλει μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να τη διατηρήσει, μην μπορώντας να εξωτερικεύσει όσα πραγματικά σκέφτεται, νιώθει κι αισθάνεται. Παρ’ όλα ταύτα, έχει βρει έναν τρόπο να τα εκτονώνει όλα αυτά, γράφοντας κάθε αρνητική της σκέψη σε μέιλς που έχει αποθηκευμένα στον υπολογιστή της.

Κι αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, όσο καυστικά και βιτριολικά κι αν ήταν αυτά που γράφει, εφόσον έμεναν για πάντα αποθηκευμένα στη μνήμη του ηλεκτρονικού της ταχυδρομείου. Ωστόσο, εξαιτίας ενός λάθους, τα μέιλς αυτά αποστέλλονται, και η εικόνα που τόσο πολύ πάσχιζε να διατηρήσει, αρχίζει να καταρρέει. Πλέον, όλα τα παιδιά στο σχολείο γνωρίζουν όσα άσχημα σκέφτεται για εκείνους, κάτι που τους οδηγεί στο να μην είναι εξίσου συγκρατημένοι, εκφράζοντας ανοιχτά και εκείνοι το πώς σκέφτονται για την ίδια –σκέψεις που απέχουν πολύ από εκείνες που θα περίμενε. Όμως, ανάμεσα σε όλους αυτούς, υπάρχει κάποιος που εκτιμά αυτή την πλευρά της Σέιντι, τον ειλικρινή, αληθινό εαυτό της, και αυτός δεν είναι άλλος από τον Τζούλιους, τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή της και αυτός που έχει ακούσει τα χειρότερα από εκείνη.

Το βιβλίο, όπως είναι αρκετά ξεκάθαρο και από την πλοκή, απευθύνεται κυρίως σε νεαρούς ηλικιακά αναγνώστες, ωστόσο, δεδομένου πως όλοι μας σε κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε προσπαθήσει να συντηρήσουμε μια εικόνα ιδανικά πλασμένη, περισσότερο για να ικανοποιήσουμε τους άλλους παρά εμάς, κερδίζοντας την αποδοχή και την αναγνώρισή τους, σίγουρα μπορούμε να ταυτιστούμε με την ιστορία του, σε όποια φάση της ζωής μας κι αν βρισκόμαστε, γιατί ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν πρόσωπο, παρά μονάχα συνθήκες. Παράλληλα, η συγγραφέας έχει προσεγγίσει το όλο ζήτημα με εξαιρετική σοβαρότητα, εμβαθύνοντας σε αυτό, και πάνω απ’ όλα στην εσωτερική σύγκρουση που οδηγείται πολλές φορές η λογική και το συναίσθημά μας, ειδικά όταν το να εκφράσουμε τις αλήθειες μας μπορεί ν’ αποδειχθεί «μοιραίο».

Η ιστορία, κατά συνέπεια, εστιάζει περισσότερο στην πρωταγωνίστριά μας, στις σχέσεις τις και στο πως αυτές διαμορφώνονται όταν η αλήθεια της έρχεται στο φως, αλλά και στο πως η ίδια εξελίσσεται μέσα από τη συνθήκη της κατάρρευσης της τέλειας εικόνας της που, όμως, της δίνει την ευκαιρία να ξεκινήσει νέες, αληθινές και ουσιαστικές σχέσεις, που θα εκτιμούν και θ' αγαπούν αυτό που πραγματικά είναι κι όχι αυτό που νομίζουν πως είναι. Και ανάμεσα στις σχέσεις αυτές, υπάρχει και μια ρομαντική, όπου οι πρώην «αντίπαλοι» έρχονται πιο κοντά, η σχέση τους μετασχηματίζεται και αλλάζει , μέσα από την αφιλτράριστη ειλικρίνεια, έστω κι αν αυτή προέκυψε από ένα ατύχημα.

Το «Όσα δεν έπρεπε να πω» είναι ένα όμορφο και συναισθηματικό ανάγνωσμα, μα πάνω απ’ όλα, ένα εξαιρετικά αξιόλογο μυθιστόρημα βασισμένο στις αλήθειες της ζωής, με βάθος και ουσία, το οποίο γεννά προβληματισμούς και σκέψεις αναφορικά με την εικόνα που προβάλλουμε προς τα έξω και την πραγματική μας ταυτότητα, που πολλές φορές έρχονται σε αντίθεση, με την σύγκρουση ανάμεσά τους να είναι αναπόφευκτη και τ’ αποτελέσματα αμφίρροπα. Μια ιστορία για την πίεση που ασκεί η συντήρηση της τέλειας εικόνας, εκεί που το αληθινό μας «είναι» λαχταρά να βγει στην επιφάνεια, δηλώνοντας ελεύθερο πως είναι εδώ, κόντρα σε κάθε κανόνα, ικανό να σταθεί ενάντια σε κάθε κριτική, ατόφιο, ειλικρινές και πάνω απ’ όλα γενναίο.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Liang Ann
Μεταφραστής: Κοτσιλίνη Βιβιάννα
Εκδόσεις: Anubis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 296
ISBN: 978-618-5959-03-6