Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ρώμη, δεκαετία του ’50. Η Μαρίζα και ο Στέλβιο Ανσάλντο γνωρίζονται στο μαγαζί του πατέρα της και έρχονται κοντά εξαιτίας ενός δυσάρεστου γεγονότος. Η σχέση τους φαντάζει να έχει ξεπηδήσει από ταινία του Βισκόντι. Παντρεύονται, κάνουν παιδιά και η ζωή τους κυλά ήρεμα και ευτυχισμένα μεταξύ της ιταλικής πρωτεύουσας και του εξοχικού τους σε μια ήσυχη παραθαλάσσια πόλη. Ώσπου μια νύχτα, η Μπέτα, η αγαπημένη τους κόρη, ένα όμορφο δεκαεξάχρονο κορίτσι, γεμάτο αγάπη για τη ζωή, φεύγει για ένα πάρτι στην παραλία και δεν επιστρέφει ποτέ, αφήνοντας πίσω της μόνο πόνο και ατελείωτα ερωτήματα.
Η μικρή πόλη ψιθυρίζει, η αστυνομία αδυνατεί να βρει απαντήσεις, και η οικογένεια νιώθει να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Κανένας όμως δε γνωρίζει πως η Μίριαμ, η ξαδέλφη της Μπέτα, βρισκόταν μαζί της εκείνη τη μοιραία νύχτα. Το μυστικό της γίνεται αβάσταχτο, ώσπου, φτάνοντας στο χείλος της κατάρρευσης, γνωρίζει τον Λέο, έναν νέο από μια λαϊκή συνοικία της Ρώμης, ο οποίος θα φέρει ένα απροσδόκητο φως στη ζωή της και θα καταδυθεί εκεί όπου κανένας άλλος δεν τόλμησε να κοιτάξει.
Μια οικογενειακή σάγκα, σπαρακτική, καθηλωτική, γεμάτη ατμόσφαιρα και σασπένς, που μιλά για την απώλεια, την αγάπη και το βάρος των μυστικών που κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Ένα εκδοτικό φαινόμενο που θα λατρέψουν οι αναγνώστες της Έλενα Φεράντε και της Ιζαμπέλ Αλιέντε.

Προσωπική άποψη:
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο εύθραυστες είναι στην πραγματικότητα οι ζωές μας; Ή, για να είμαι πιο ακριβής, πόση ευθραυστότητα χαρακτηρίζει τις φαινομενικά τέλειες εικόνες που πλάθουμε, προσπαθώντας να πείσουμε τους άλλους, και ίσως περισσότερο τον ίδιο μας τον εαυτό, πως όλα είναι καλά, κάποιες φορές ακόμα και ιδανικά πλασμένα; Και τι γίνεται όταν συμβαίνει κάτι τόσο μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από εμάς, και διαλύει τις ισορροπίες που παλεύαμε να συντηρήσουμε, οδηγώντας σε ένα ντόμινο καταστροφής, όπου όλα καταρρέουν, το ένα μετά το άλλο; Πώς μπορείς να συνέλθεις μετά από κάτι τραγικό, που μέλλει να σε σημαδέψει για πάντα;

Η Roberta Recchia, στο πρώτο της αυτό μυθιστόρημα, μας μεταφέρει στη Ρώμη της δεκαετίας του ’50, συστήνοντάς μας τους Μαρίζα και Στέλβιο, οι οποίοι γνωρίζονται στο μαγαζί του πατέρα της πρώτης, ερωτεύονται, ζουν το δικό τους παραμύθι, μέχρι που παντρεύονται, κάνουν τη δική τους οικογένεια και ζουν μια φαινομενικά ήσυχη ζωή, μοιρασμένη ανάμεσα στην πρωτεύουσα και την εξοχική τους παραθαλάσσια κατοικία. Όλα, όμως, αλλάζουν όταν η δεκαεξάχρονη κόρη τους Μπέτα φεύγει από το σπίτι για να πάει σε ένα πάρτι στην παραλία και δεν επιστρέφει ποτέ από αυτό, για να βρεθεί, τελικά, βάναυσα κακοποιημένη και δολοφονημένη στους Αμμόλοφους, σχεδόν δίπλα από το σπίτι τους.

Η απώλεια της Μπέτα σημαδεύει ανεπανόρθωτα την οικογένειά της, η οποία αναζητά απαντήσεις που κανείς δεν φαίνεται να έχει, ενώ οι ψίθυροι στη μικρή πόλη δεν λένε να κατευνάσουν –την ίδια στιγμή που η οικογένεια του Στέλβιο προσπαθεί να βάψει ό,τι συνέβη, προκειμένου να μείνουν μακριά από σκάνδαλα. Αυτό που κανείς δεν γνωρίζει, είναι πως η Μίριαμ, ξαδέρφη της Μπέτα, όχι απλά γνωρίζει τι συνέβη τη μοιραία νύχτα, αλλά ήταν μαζί της εκείνο το βράδυ, που της φόρτωσε ένα μυστικό πολύ βαρύ για την ψυχή της κι ένα τραύμα που δεν μπορεί να εξομολογηθεί, κάνοντάς την να καταρρέει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, βυθιζόμενη σε μια δίνη ενοχής απ’ την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Μέχρι που γνωρίζει τον Λέο, ο οποίος ρίχνει φως στη ζωή της και την βγάζει λίγο λίγο απ’ το σκοτάδι που την κατάπινε.

Το «Ό,τι απομένει απ’ τη ζωή» είναι ένα βιβλίο που μετά δυσκολίας πιστεύει κανείς πως πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως, όχι μόνο λόγω του συγγραφικού της χαρακτήρα, αλλά και του τρόπου με τον οποίο χειρίζεται τα τόσο δύσκολα και πολυδιάστατα θέματα με τα οποία καταπιάνεται –και πάντα επίκαιρα, δυστυχώς, και στο σήμερα ακόμα περισσότερο, ενώ θα περίμενε κανείς τα πράγματα να έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του ’80. Η γυναικοκτονία, η δυσφορία του φύλου, ο εθισμός σε ναρκωτικά και αλκοόλ, η αναζήτηση της προσωπικής μας ταυτότητας μέσα από ένα πιο ευρύ πλαίσιο, βρίσκονται στον πυρήνα της αφήγησης και γύρω τους χτίζεται μια οδυνηρή πλοκή που οδηγεί σε συγκρούσεις προς όλες τις κατευθύνσεις, που κάνουν το στήθος σου να σφίγγεται, και τη λογική με το συναίσθημα να συγκρούονται σκληρά.

Η ιστορία της Recchia μας μιλάει για την απώλεια και πένθος, που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι απλά ένα «ταξίδι» ενός ανθρώπου στην άλλη μεριά που πρέπει να διαχειριστείς, αλλά το γεγονός πως αυτό σημαίνει την εξαφάνιση εννοιών όπως είναι η αθωότητα, η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, η ασφάλεια ενός μέρους που είναι οικείου και μέχρι τώρα ένιωθες σπίτι σου, αλλά που τώρα καλείσαι να ζήσεις εκεί χωρίς καν να μπορείς. Μιλάει για το συντριπτικό βάρος των μυστικών, που μας οδηγούν σε εσωτερικές συγκρούσεις δίχως τέλος και που ενισχύουν το ψυχολογικό τραύμα αντί να το θεραπεύουν, με την ενοχή και την ντροπή να το τροφοδοτούν συνεχώς, και με τον φόβο να κορυφώνεται και ν’ αποτελεί μοχλό της εξέλιξης της ιστορίας.

Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μυθιστόρημα με χορωδιακή αφήγηση και διττή οπτική, μοιρασμένο ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα και την αστυνομική περιπέτεια, ανθρωποκεντρικό σε όλες του τις εκτάσεις, διερευνώντας τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, ειδικά όταν αυτή έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια, και το να τα ενώσει πάλι κανείς είναι κάτι περισσότερο από άθλος. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με ρευστότητα, με κάθε θεματική αυτού να βρίσκει τη θέση της στη ροή της αφήγησης , που μας μεταφέρει με λεπτομέρεια και αληθοφάνεια την εικόνα της ιταλικής πραγματικότητας και των κοινωνικών συνθηκών στο πέρασμα των δεκαετιών. Μια δραματουργική ιστορία εκδίκησης, όπου ο φόνος της λήθης παραμονεύει και η θλίψη κυριαρχεί, με τους «επιζώντες» να παλεύουν με τις ενοχές τους, είτε πρακτικές είτε ψυχικές, και με την ανάγκη για λύτρωση να μην είναι απλά επιθυμία, αλλά μονόδρομος προς την κάθαρση.
Βαθμολογία 9,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Roberta Recchia
Μεταφραστής: Δότση Δήμητρα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 480
ISBN: 978-618-01-6198-4