Ο Νικόλαος Ντέτσικας, γεννημένος στα Ιωάννινα, όπου διαμένει μόνιμα, ξεκίνησε το συγγραφικό του "ταξίδι" το 2020, όταν κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Η κληρονομιά του αίματος". Ακολούθησε το βιβλίο "Το βέλο της νύφης" το 2022, ενώ στη δύση του 2024 εκδόθηκε το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημά του "Φλεγόμενη καρδιά", για το οποίο και θα μας μιλήσει σήμερα.

Ο τίτλος "Φλεγόμενη καρδιά" είναι ιδιαίτερα δυνατός και συμβολικός. Τι αντιπροσωπεύει για εσάς η "φλόγα"; Είναι πάθος, πόνος, λύτρωση ή όλα μαζί;

Καλησπέρα, ευχαριστώ πολύ για την όμορφη φιλοξενία στο blog σας. Πολύ ωραία ερώτηση! Καταρχάς, η φλόγα για μένα αντιπροσωπεύει και τα τρία μαζί γιατί κάθε ήρωας κουβαλά τον δικό του πόνο, ζει με το δικό του πάθος και στο τέλος έρχεται η λύτρωση. Έτσι όλα μαζί δένουν αρμονικά.

Στο έργο σας, οι ήρωες μοιάζουν να παλεύουν ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική. Πόσο σας ενδιαφέρει αυτό το εσωτερικό δίλημμα ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας;

Πάρα πολύ, γιατί δεν υπάρχει λογική όταν μπαίνει μπροστά το συναίσθημα. Παραγκωνίζεται κάθε ικμάδα λογικής όταν μιλάει η καρδιά και όχι το μυαλό. Επομένως, κάποιοι ήρωες είναι και έρμαια των δικών τους παθών και λαθών.

Η "καρδιά" στο έργο σας φαίνεται να καίγεται όχι μόνο από έρωτα, αλλά και από ενοχές, απώλεια και προσμονή. Πώς προσεγγίζετε τόσο έντονα συναισθήματα χωρίς να τα εξιδανικεύετε;

Τα έντονα συναισθήματα τα αντιμετωπίζω με σεβασμό. Δεν τα χρησιμοποιώ για εντύπωση, αλλά για να κατανοήσω τι σημαίνουν σε βάθος. Η ενοχή, η απώλεια και η προσμονή υπάρχουν σε όλους μας. Μέσα στο βιβλίο προσπαθώ να τα μετατρέψω σε κάτι που μιλάει στο αναγνωστικό κοινό, χωρίς υπερβολές και χωρίς εξιδανίκευση, αλλά με μόνο γνώμονα την αλήθεια μου. Πιστεύω ακράδαντα πως η δύναμη βρίσκεται στην απλότητα και όχι στην δραματοποίηση.

Ποια ήταν η πρώτη σπίθα που άναψε μέσα σας τη “φλόγα” για να γεννηθεί αυτό το βιβλίο; Ήταν μια ιδέα, ένα συναίσθημα ή μια προσωπική εμπειρία;

Η πρώτη σπίθα άναψε όταν μια μέρα αναρωτήθηκα κατά πόσο μπορεί η πλαστική χειρουργική να βοηθήσει κάποιον άνθρωπο που υπέστη σοβαρά εγκαύματα και κατά πόσο λειτουργική θα είναι μετέπειτα η ζωή του μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία. Ήταν μια ιδέα που υπήρχε καιρό στο μυαλό μου και υλοποιήθηκε μέσω της συγγραφής αυτού του βιβλίου.

Οι χαρακτήρες σας δεν είναι μονοδιάστατοι - έχουν σκιές, πάθη και αδυναμίες. Πώς χτίζετε έναν τέτοιο χαρακτήρα;

Τους σκιαγραφώ από την αρχή έναν προς ένα. Αφού κτίσω προσεχτικά το παρελθόν τους, την οικογενειακή τους κατάσταση, έπειτα τους δίνω τις αδυναμίες και τα πάθη που κουβαλούν πριν αρχίσω να τους αποτυπώνω στο word. Υπάρχει πάντα ένα προσχέδιο πριν αρχίσω την συγγραφή.

Η "φλόγα" μπορεί να καταστρέψει αλλά και να φωτίσει. Ποιο από τα δύο θεωρείτε τελικά ότι επικρατεί στο τέλος της ιστορίας;

Και τα δυο επικράτησαν στο τέλος της ιστορίας. Η φλόγα φώτισε τις ζωές κάποιων ηρώων, κάποιων άλλων, όμως, τις κατέστρεψε για πάντα. Όπως συμβαίνει και στην αληθινή ζωή, πιστεύω. Ο καθένας παίρνει ό,τι δίνει.

Στο έργο υπάρχει μια έντονη αίσθηση αναζήτησης — ταυτότητας, αγάπης, ίσως και νοήματος. Πιστεύετε πως η λογοτεχνία μπορεί πράγματι να προσφέρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα;

Δεν πιστεύω πως η λογοτεχνία δίνει απαντήσεις. Θέτει όμως καλύτερα τις ερωτήσεις. Μας βοηθά να σταθούμε απέναντι στην αγάπη, στην απώλεια, στην ταυτότητα, και όχι για να τα εξηγήσουμε, μα για να τα αντέξουμε. Η λογοτεχνία είναι ο χώρος όπου το άγνωστο μπορεί να υπάρξει χωρίς να χρειάζεται να το κατανοήσουμε πλήρως.

Αν είχατε την ευκαιρία να ξαναγράψετε σήμερα τη "Φλεγόμενη καρδιά", μέσα στο πλαίσιο του σύγχρονου κόσμου, θα αλλάζατε κάτι στην πορεία των ηρώων ή στο τέλος;

Προφανώς θα άλλαζα το τέλος. Θα έδινα μια δεύτερη ευκαιρία στην σχέση κάποιων από τους κεντρικούς χαρακτήρες.