"Σκοτεινή αγάπη" της Colleen Hoover

Η Τέιτ και ο Μάιλς δεν θεωρούν τους εαυτούς τους καν φίλους. Το μόνο πράγμα που έχουν κοινό είναι μια αναμφίβολη αμοιβαία έλξη. Συνειδητοποιούν ότι μπορούν να έχουν την τέλεια, χωρίς δεσμεύσεις συμφωνία. Αυτός δε θέλει έρωτες, αυτή δεν έχει τον χρόνο: το μόνο που απομένει είναι το σεξ. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ρολόι, αρκεί η Τέιτ να ακολουθήσει τους δύο κανόνες που θέτει ο Μάιλς:
ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζουν ότι μπορούν να το διαχειριστούν, αλλά τα πάντα αλλάζουν όταν τα αληθινά αισθήματα μπλέκονται στην εξίσωση.
Οι καρδιές διαπερνιούνται.
Οι υποσχέσεις σπάνε.
Οι κανόνες παραβιάζονται.
Η αγάπη γίνεται σκοτεινή.

"Τέλος εποχής" του Χρήστου Σιάφκου

Ένας άντρας βιώνει τη μοναξιά σ' ένα ορεινό χωριό σκεπασμένο από το χιόνι. Γράφει την ιστορία της οικογένειάς του, που συναντά την Ιστορία, από το ταξίδι στα 1800 από τη Βιέννη και εξελίσσεται στην Αλβανία, την Αίγυπτο, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Η πραγματικότητα και ο μύθος μπλέκονται, οι συμπτώσεις παίζουν κάποτε καθοριστικό ρόλο, οι άνθρωποι γίνονται έρμαια διαφορετικών καθεστώτων, ο ζόφος κάνεις παρέα με τη χαρά της ζωής.
Μόνη συντροφιά του αφηγητή μια γάτα, μόνη του διέξοδος η θάλασσα. Κατεβαίνει σ' αυτήν, ξεφεύγει με τη βάρκα του, ψαρεύει, ενώ τα φαντάσματά του εξακολουθούν να τον κυνηγούν. Ξέρει πως το τέλος εποχής είναι πια κοντά του, θέλει όμως πριν, μέσα από τη μνήμη του, να ζωντανέψει τις μνήμες άλλων, προσθέτοντας έτσι ένα λιθαράκι στη συλλογική μνήμη.

"Τηγανητές γοργόνες" του Παναγιώτη Ρίζου

«...Τι θα γίνω όταν πεθάνω; Δεν έχω αποφασίσει. Οι γονείς μου θα' θελαν να γίνω δένδρο, βελανιδιά ή καρυδιά, γιατί αυτά τα δένδρα ζουν πολλά χρόνια, έχουν καλή επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι θα ήμουν επιτέλους χρήσιμος στην οικογένειά μου και στην πατρίδα. Η θεία μου η Ανδρομάχη, που έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες, ήθελε να γίνω σύννεφο, να διαλύομαι, να συγκεντρώνομαι, να αλλάζω χρώματα, να με ζωγραφίζει και να εμπνέεται, οι κόρες μου θα' θελαν να γίνω καναρίνι να μ' έχουν σ' ένα κλουβί και να τους κελαηδάω, να τις ξυπνάω κάθε πρωί και να με ταΐζουν μήλο, αβγό και μαρούλι.
Εμένα κανείς δεν με ρώτησε τι θέλω να γίνω άμα πεθάνω. Ούτε άμα ήμουν ζωντανός...»
Μικρές ιστορίες από την πραγματικότητα όπως παραποιήθηκε από τις αταξίες των ηρώων της στη μνήμη του συγγραφέα.