Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Πέτρος Κομνηνός, γιος ενός από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους Έλληνες της Αιγύπτου, μεγαλώνει σε μια από τις πιο φτωχές συνοικίες της Αλεξάνδρειας.
Ένας θάνατος και μια επικείμενη δολοφονία αναγκάζει την οικογένεια του Ανέστη Δανέζη να φύγει από τη Χίο και να μεταναστεύσει στην Αίγυπτο.
Η ζωή της Αγγελικής, κόρης του Ανέστη Δανέζη, διασταυρώνεται με αυτή του Πέτρου Κομνηνού κάτω από ιδιόμορφες συνθήκες. Ο Πέτρος, ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς της Μέσης Ανατολής, δίνει μια μάχη χωρίς όρους και όρια ενάντια σε αντικρουόμενες αντιλήψεις και μοιρολατρίες, μεταφέροντας ισχυρά μηνύματα πώς να ευτυχούν οι άνθρωποι ανεξάρτητα από κρίσεις, φτώχεια, επαναστάσεις, διωγμούς και ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ένα οδοιπορικό στην πανέμορφη Αλεξάνδρεια, στον ελληνισμό δύο αιώνων. Μια γλυκιά γεύση ελληνικής Ανατολής, μια πικρή γεύση ανατολίτικης Ελλάδας.
Δύο λαοί που, παρ’ όλες τις τεράστιες διαφορές τους, συμβιώνουν αρμονικά μέχρι το μεγάλο διωγμό των Ελλήνων από την Αίγυπτο.
Μια ιστορία με αληθινά γεγονότα, που μοιάζει με παραμύθι, σαν αυτά που διηγούνταν οι παραμυθολόγοι στα φτωχικά ακροατήρια της Ανατολής.

Προσωπική άποψη:
Η συγγραφέας Ελένη Φωτίου, επέστρεψε μετά από δύο χρόνια -και το πρώτο της μυθιστόρημα- με ένα νέο, ιδιαίτερο λογοτεχνικό έργο που αποδεικνύει πως ο χρόνος μπορεί να κάνει έναν δημιουργό ακόμα καλύτερο και τις ιστορίες του πολύ πιο ουσιαστικές. Αυτή τη φορά, έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα εποχής, που παρά τα κάποια ιστορικά του στοιχεία, δεν παύει να έχει αισθηματικό πυρήνα, χωρίς να γίνεται μελό ή να αναλώνεται σε αφελείς καταστάσεις. Μα πάνω απ' όλα, είναι ένα εκ βαθέων ψυχογράφημα αφού αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία και από την ίδια την ιστορία που η συγγραφέας αφηγείται, είναι το πως τα γεγονότα αυτής επηρέασαν την πορεία των ηρώων της και καθόρισαν το μέλλον τους.

Δεν θέλω να σας πω πολλά σχετικά με την θεματολογία του βιβλίου, καθότι μια τέτοια κίνηση από μέρους μου μπορεί να αποκάλυπτε πολύ περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε, θέλω όμως να σταθώ στην ιστορική-χρονολογική τοποθέτηση του βιβλίου στην μαγευτική Αλεξάνδρεια -του πολιτισμού, της γνώσης και της πολυπολιτισμικότητας-, από τότε που οι Έλληνες έποικοι της Αιγύπτου κατάφεραν να ακμάσουν και να κερδίσουν τη ζωή τους, για να ανταμώσουν αργότερα με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ό,τι αυτός συνεπαγόταν, για να φτάσει, στο τέλος, στον άγριο και βίαιο ξεριζωμό τους στα τέλη της δεκαετίας του '60. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η συγγραφέας έχει κάνει πολύ μεγάλη, ίσως κι εξαντλητική έρευνα προκειμένου να μπορέσει να βάλει τις σωστές βάσεις στην ιστορία της και από 'κει κι έπειτα, να τις αναπτύξει έτσι ώστε να την χτίσει συνολικά. Και, φυσικά, αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να μην της το αναγνωρίσεις και να την συγχαρείς για την σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισε το έργο της.

Από 'κει κι έπειτα, νομίζω πως ό,τι κι αν ειπωθεί για το βιβλίο αυτό θα πρέπει να έχει σχέση με τον Πέτρο Κομνηνό. Τον Πέτρο που μεγάλωσε κάτω από συνθήκες που διόλου εύκολες δεν ήταν, και που παρά τι δυσκολίες που συναντούσε στο διάβα του, εκείνος ποτέ δεν έσκυβε το κεφάλι, παρά μονάχα προχωρούσε με δύναμη και σθένος, με πυγμή και πάθος, με την θέληση να ζήσει και να μεγαλουργήσει -όχι για εκείνον, αλλά για να μπορέσει να βοηθήσει τους άλλους- να γίνεται όλο και μεγαλύτερη κάθε μέρα της ζωής του. Ο Πέτρος είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον και πολυεπίπεδος χαρακτήρας που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις. Ένας χαρακτήρας που σε συγκινεί και σε κάνει να τον θαυμάζεις για κάθε σκέψη, κάθε πράξη, κάθε συναίσθημά του. Ένας χαρακτήρας που αποδεικνύει περίτρανα πως όταν παραμένεις στο δρόμο που χάραξες χωρίς να παρεκκλίνεις από την ηθική σου, χωρίς να χάνεις τον στόχο σου, δεν μπορείς παρά να πετύχεις, μέσα από την αγάπη και τη γνώση που γίνονται όπλα και κινητήριος δύναμή σου.

Ένα ακόμα στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί, είναι πως ο Πέτρος και η ιστορία του, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στον πατέρα της συγγραφέως, και στη δική του προσωπική ιστορία. Μπορεί, θεωρητικά πάντα, το ότι καταπιάστηκε με κάτι τόσο προσωπικό -σε σχέση με την οικογένειά της- να δίνει την αίσθηση πως ήταν και πιο εύκολο να το αφηγηθεί, όμως αυτό δεν είναι κανόνας. Γιατί, σε κάθε ανάλογη περίπτωση, δεν είναι πάντα εύκολο το να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά ώστε να αποφύγεις τις μελούρες ή και τις φτηνές δικαιολογίες σε ορισμένες καταστάσεις, που απλά μπορούν να αιτιολογήσουν αφελώς πρόσωπα και γεγονότα. Επιπλέον, το γεγονός πως όλο αυτό δεν το "πούλησε", για μένα αξίζει συγχαρητήρια και μια μεγάλη επιβράβευση από το αναγνωστικό κοινό, που πρέπει να συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή πως κάθε ιστορία μπορεί να είναι αληθινή, ακόμα κι αν δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη ταμπέλα.

Ένα οδοιπορικό στο χρόνο και στο χώρο. Η πορεία ενός υπέροχου ανθρώπου που πάλεψε από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του και που δεν σταμάτησε ποτέ να το κάνει. Ενός ανθρώπου που ακόμα και κόντρα σε ήθη, έθιμα και μοιρολατρίες που πολύ εύκολα μπορούν να κρατήσουν πίσω έναν πολιτισμό, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να μοιραστεί με τον κόσμο την γνώση που τόσο κόπιασε να αποκτήσει, αλλά που ποτέ δεν βαρυγκώμησε γι' αυτήν, αφού ίσως να ήταν η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής του. Ένα μυθιστόρημα που χάρη στη στρωτή γραφή του και την ροή του που σε παρασύρει με το γύρισμα κάθε επόμενης σελίδας, ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου εικόνες, μυρωδιές, χρώματα κι αρώματα μιας χώρας μοναδικής σε ιστορία και πολιτισμικό πλούτο, ενώ παράλληλα, ζωντανεύει τις αγωνίες κάθε ανθρώπου σε κάθε εποχή, την φρίκη του πολέμου, τον αγώνα της ελπίδας να παραμείνει ζωντανή και κυρίως, της πίστης του ανθρώπου στις δυνάμεις του και στην θέλησή του να τα καταφέρει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Φωτίου Ελένη
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-960-14-2941-0