Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών Ήθαν Μπερκ έφτασε στη μικρή πόλη Γουέιγουορντ Πάινς του Άινταχο μόλις πριν από τρεις εβδομάδες. Στην πόλη αυτή, οι κάτοικοι ακολουθούν οδηγίες για το ποιον θα παντρευτούν, πού θα δουλέψουν και πού θα μείνουν. Τα παιδιά διδάσκονται ότι ο δημιουργός της πόλης Ντέιβιντ Πίλτσερ είναι θεός. Κανείς δεν επιτρέπεται να φύγει. Ακόμα και οι ερωτήσεις μπορεί να σου στοιχίσουν τη ζωή.
Ο Ήθαν όμως θα ανακαλύψει το μυστικό που κρύβεται πίσω από τον ηλεκτροφόρο φράχτη που περικυκλώνει την πόλη και την προστατεύει από τον τρόμο του κόσμου πέρα απ’ αυτόν. Ένα μυστικό που κρατάει τους κατοίκους δέσμιους ενός παράφρονα και των οπαδών του είναι έτοιμο να ξεσπάσει με φρίκη πάνω στο τελευταίο εύθραυστο απομεινάρι της ανθρωπότητας.
O συναρπαστικός επίλογος της επιτυχημένης τριλογίας Η ΠΟΛΗ του Blake Crouch, που μεταφέρθηκε από το κανάλι Fox σε επιτυχημένη τηλεοπτική διασκευή με τίτλο Wayward Pines το καλοκαίρι του 2015, θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα μέχρι και την τελευταία λέξη.

Προσωπική άποψη:
Συνηθίζεται το τελευταίο μέρος μίας τριλογίας είτε να είναι το καλύτερό της, είτε το χειρότερό της. Στην προκειμένη περίπτωση, η τριλογία "Pines" κλείνει τον κύκλο της με αρκετά καλύτερο τρόπο από αυτόν που θα περίμενα, δεδομένου ότι κανένα από τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει. Όχι πως ξαφνικά θεωρώ πως βρέθηκε στα χέρια μου κάποιο αριστούργημα, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία, το συγκεκριμένο το διάβασα αρκετά πιο ευχάριστα, με την ανάγνωση να μην αποτελεί τόσο μεγάλη αγγαρεία, αφού το κείμενο κυλούσε ιδιαίτερα αβίαστα, έχοντας κάποια στοιχεία κορύφωσης που τόσο πολύ μου είχαν λείψει στα προηγούμενα μέρη.

Ο Crouch είναι -θεωρητικά- ένα από τα πιο πολλά υποσχόμενα πρόσωπα της σύγχρονης λογοτεχνίας τρόμου και μεταφυσικού. Προσωπικά δεν ασπάζομαι τη γνώμη αυτή, κάτι που έχω εκφράσει πολλές φορές στο παρελθόν -καθιστώντας ίσως κουραστική τη γνώμη μου-, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω να το σχολιάσω, ειδικά επειδή συνεχώς βλέπω να τον συγκρίνουν με κολοφώνες της κατηγορίας στην οποία ανήκει, μια σύγκριση εξαιρετικά άτοπη κατά την ταπεινή μου άποψη. Ωστόσο, μετά από δύο βιβλία, οφείλω να παραδεχτώ πως μοιάζει να έχει βρει περισσότερο τον ρυθμό του, και να έχει πιάσει καλύτερα τον παλμό της ίδιας του της ιστορίας, κάτι που οδηγεί το κείμενό του στο να έχει μια μεγαλύτερη αμεσότητα, αλλά και μια παραπάνω ένταση όσον αφορά τις εξελίξεις.

Και για τον αναγνώστη, όμως, το έδαφος αποδεικνύεται πρόσφορο και οικείο. Άλλωστε, η όλη δράση, εξελίσσεται στο ίδιο μέρος και αφορά τα ίδια πρόσωπα με τα οποία έχουμε συστηθεί στο παρελθόν, κάτι που αυτομάτως οδηγεί στην αποφυγή περιττών συστάσεων και φλυαριών. Κακά τα ψέματα, καμιά φορά, τι να επιστρέφεις σε γνώριμα λημέρια μπορεί να φανεί ανακουφιστικό, ειδικά όταν ο συγγραφέας φαίνεται να γνωρίζει τι πρέπει να αποφύγει προκειμένου να μην σε κουράσει. Βέβαια, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως ο ρόλος ορισμένων χαρακτήρων παραμένει βαρετός κι αδιευκρίνιστος και κατά συνέπεια, είναι εξίσου βαρετό κι αδιευκρίνιστο, ίσως και αδιάφορο σε ορισμένες περιπτώσεις, το τέλος τους. Θα μου πείτε, βέβαια, εδώ ο συγγραφέας κατάφερε να αποδυναμώσει την ίδια του την καλή προσπάθεια, οδηγώντας τα πλέον πρωταγωνιστικά πρόσωπα της ιστορίας σε ένα αδύναμο φινάλε.

Εν κατακλείδι, το "Pines" είναι μια σειρά βιβλίων η οποία ναι μεν βασίζεται πάνω σε μια ιδιαίτερα και καλή κι ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, που όμως καταφέρνει να ακροβατεί όλη την ώρα, με τις εξελίξεις της να είναι ή του βάθους ή του ύψους. Υπάρχει δράση μεν, αλλά όχι αρκετή. Υπάρχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο, αλλά πολλές φορές ο ίδιος ο συγγραφέας το ακυρώνει με τις προεκτάσεις που επιλέγει να πάρει η πλοκή του. Υπάρχουν χαρακτήρες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αλλά που δεν εξελίσσονται όπως θα θέλαμε. Με πολύ απλά λόγια, υπήρχε το κατάλληλο υλικό για να δημιουργεί μια επική σειρά, η οποία κατέληξε να ξεκινήσει μέτρια, να συνεχίσει ακόμα χειρότερα και που, ευτυχώς, στο κλείσιμό της, και παρά το άνευρο φινάλε της, να ανεβάσει λίγο τα standars της έτσι ώστε να μην την θυμόμαστε με πλήρη δυσαρέσκεια.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Blake Crouch
Μεταφραστής: Αλεξίου Δημήτρης
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 320
ISBN: 978-960-364-931-1