Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Έξι θύματα.
Απέναντι από το διαμέρισμα του αστυνόμου Γουίλιαμ Φοκς, γνωστού με το παρατσούκλι Γουλφ, που έχει πρόσφατα επανέλθει στο Σώμα μετά από εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική, εντοπίζεται μια ανθρώπινη μαριονέτα που αποτελείται από τα μέλη έξι δολοφονηθέντων ανθρώπων.
Ένα πτώμα.
Ο δολοφόνος Μαριονετίστας, μέσω της πρώην συζύγου του Γουλφ, που είναι δημοσιογράφος, στέλνει φωτογραφίες από τον τόπο του εγκλήματος, καθώς και μια λίστα με έξι επόμενους στόχους και τις ημερομηνίες εκτέλεσής τους. Τελευταίος στη λίστα είναι ο ίδιος ο Γουλφ…
Κανένας ύποπτος.
Ενώ τα ΜΜΕ τρελαίνονται και αναμεταδίδουν και την παραμικρή λεπτομέρεια σχετικά με την υπόθεση, η Αστυνομία καλείται να ταυτοποιήσει τα θύματα που αποτελούν τη Μαριονέτα, να προστατεύσει τους στοχοποιημένους πολίτες, να εντοπίσει τον δολοφόνο και να σταματήσει τη δράση του μέσα σε δεκαπέντε μέρες.
Μια κούρσα με τον χρόνο, ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα.

Προσωπική άποψη:
Οι αστυνομικές σειρές με ιδιαίτερους ντετέκτιβ κι επιθεωρητές που διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, ή και κάποια ιδιαίτερη ιδιοτροπία που τους κάνει να ξεχωρίζουν, είναι εξαιρετικά διαδεδομένες τα τελευταία χρόνια, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Το αναγνωστικό κοινό μοιάζει να προτιμάει ν' ακολουθεί έναν ήρωα σε μια μακρά περίοδο δράσης, παρακολουθώντας την εξέλιξή του, και αναγνωρίζοντας τα στοιχεία της τεχνικής που ο εκάστοτε πρωταγωνιστής χρησιμοποιεί προκειμένου να δώσει λύση στις υποθέσεις που αναλαμβάνει, και αυτό είναι κάτι που μπορώ να το καταλάβω. Όμως, κακά τα ψέματα, οι περισσότερες σειρές απ' αυτές ακολουθούν μια πολύ συγκεκριμένη συνταγή, κάτι που μας έχει φέρει σ' ένα σημείο που δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον. Και κάπου εκεί είναι που κάνει την εμφάνισή του ο αστυνόμος Γουλφ και κλέβει τις εντυπώσεις -και την καρδιά μας.

Ο Γουλφ, λοιπόν, είναι ένας αστυνομικός που μόλις έχει επιστρέψει στην ενεργό δράση, αφού μια βίαιη έκρηξή του κατά την διάρκεια της εκδίκασης μιας υπόθεσης, τον έθεσε σε διαθεσιμότητα και στην επιτακτική ανάγκη να νοσηλευτεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Απέναντι από το σπίτι του, η αστυνομία εντοπίζει μια ανθρώπινη μαριονέτα, φτιαγμένη από μέλη έξι διαφορετικών θυμάτων. Ο δολοφόνος, με το προσωνύμιο Μαριονετίστας, στέλνει στα Μέσα φωτογραφίες από τους τόπους που εκτέλεσε τις αποτρόπαιες πράξεις του, καθώς και μια λίστα με τα επόμενα έξι θύματά του. Τελευταίο όνομα στη λίστα αυτή, ο ίδιος ο Γουλφ, ο οποίος πρέπει να φτάσει στον δολοφόνο πριν εκείνος φτάσει σ' αυτόν, την ίδια ώρα που τα ΜΜΕ οργιάζουν με αφορμή την υπόθεση, ενώ η αστυνομία προσπαθεί να ταυτοποιήσει τα υπάρχοντα θύματα, αλλά και να προστατέψει τα μελλοντικά, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Ο Cole χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα στοιχεία που προσδιορίζουν το κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα, προσαρμόζοντάς τα, όμως, με τέτοιο τρόπο ώστε να τα φέρει στο σήμερα, ενσωματώνοντας την πληροφορίες εκείνες που απαιτούνται ώστε το αποτέλεσμα, στο σύνολό του, να είναι σύγχρονο και φρέσκο. Πραγματικά, κάθε του λέξη σε παρασύρει όλο και πιο βαθιά μέσα σ' αυτή την τρομακτική και, με έναν διεστραμμένο τρόπο, γοητευτική ιστορία, που σε καθηλώνει και σου κόβει την ανάσα, παίζει με το μυαλό, το συνειδητό και το ασυνείδητό σου, κάνοντάς σε να αμφιβάλλεις κάθε λεπτό, όχι μόνο γι' αυτά που γνωρίζεις, αλλά και γι' αυτά που υποθέτεις. Ένα πετυχημένο αστυνομικό, σε φέρνει στη θέση του ντετέκτιβ, συλλέγεις στοιχεία, τα αναλύεις και προσπαθείς να καταλήξεις σ' ένα ασφαλές συμπέρασμα που θα σε οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου. Και όμως, στη "Μαριονέτα", κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό, αφού σε κάθε κεφάλαιο γεμίζεις με αμφιβολίες που σε κάνουν να μην είναι σίγουρος για το ποιος είναι πραγματικά ο δολοφόνος, πράγμα που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον σου.

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένα μυθιστόρημα του είδους, προκειμένου να κερδίσει το κοινό του, είναι να κυριαρχεί σε αυτό η ένταση και η αγωνία, κάτι που ο Cole πετυχαίνει με εντυπωσιακή ευκολία. Σ' αυτό δεν συμβάλλει μόνο το γεγονός πως τα δεδομένα που λαμβάνεις, όσο η έρευνα προχωρά και εξελίσσεται, συνεχώς μεταβάλλονται προκαλώντας σου δεύτερες, ή και τρίτες, σκέψεις, αλλά ότι υπάρχει ένας συνδυασμός ανατροπών που δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με την εξέλιξη της ιστορίας αυτής καθ' αυτής, αλλά και με την ανάπτυξη των χαρακτήρων μέσα σ' αυτήν. Κι ενώ σε μια τόσο ανατρεπτική και γεμάτη έντονες στιγμές ιστορία θα μπορούσε πολύ εύκολα, ο συγγραφέας, να πέσει θύμα αφηγηματικών κενών, στη "Μαριονέτα" δεν υπάρχει κανένα απολύτως. Όλα είναι δουλεμένα τόσο σωστά και ισορροπημένα, που όσο κι αν προσπαθήσεις να βρεις κάτι να προσάψεις στον Cole και στην προσέγγισή του, απλά δεν θα τα καταφέρεις.  

Αν κάτι μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, είναι πως η πλειοψηφία του αναγνωστικού κοινού θα λατρέψει τον Γουλφ. Ίσως, με τον καιρό, να γίνει ο νέος Χάρι Χόλε, και αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Όπως θα λατρέψει και την Έμιλι Μπάξτερ, συνεργάτιδα του Γουλφ, ένας χαρακτήρας που αρχικά δεν φαντάζει σημαντικός και που, όμως, στην εξέλιξη της ιστορίας, αναδεικνύει τη μοναδικότητα και τη σπουδαιότητά της, και τονίζει όλα εκείνα τα στοιχεία που την καθιστούν ξεχωριστή. Όσο για τη χημεία ανάμεσά τους... εκρηκτική και με έντονα στοιχεία ερωτισμού, δοσμένα τόσο όσο χρειάζεται. Για να μην μακρηγορήσω περισσότερο, θ' αρκεστώ να σας πω, κλείνοντας, πως "Η μαριονέτα" είναι ένα βιβλίο που πρέπει ν' αποκτήσετε με κλειστά μάτια. Θα το λατρέψετε από τις πρώτες του κιόλας σελίδες, θα σας καθηλώσει και θα σας παρασύρει σε μια καταιγιστική περιπέτεια όπου όλα είναι πιθανά να συμβούν, και αναμφίβολα θα σας κάνει να περιμένετε με αγωνία την επόμενη περιπέτεια του Γουλφ.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Daniel Cole
Μεταφραστής: Τζανακάρη Βάσια
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 480
ISBN: 978-618-03-1075-7