Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΜΙΑ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ
Μέσα Δεκεμβρίου και η περιοχή του Κέιμπριτζ έχει καλυφθεί από χιόνι. Η υπαστυνόμος Μανόν Μπράντσο προσπαθεί να αποκοιμηθεί ύστερα από ένα ακόμα καταστροφικό ραντεβού με μια online γνωριμία. Το σιγανό μουρμουρητό του ασύρματου της αστυνομίας είναι η μόνη της παρηγοριά.
ΜΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Μέσω των ραδιοκυμάτων φτάνει στα αυτιά της η αναφορά για την εξαφάνιση μιας γυναίκας: η πόρτα του θύματος μισάνοιχτη, αίμα στο πάτωμα της κουζίνας. Μόλις η υπαστυνόμος βλέπει τη φωτογραφία της Ίντιθ Χιντ, μεταπτυχιακής φοιτήτριας στο Κέιμπριτζ από μια πολύ καλά δικτυωμένη οικογένεια, ξέρει πως αυτή η υπόθεση θα πάρει διαστάσεις.
ΜΙΑ ΚΟΥΡΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Η Μανόν ξέρει ότι οι πρώτες 72 ώρες είναι οι πιο κρίσιμες: είτε θα βρεις την αγνοούμενη είτε θα πρέπει ν’ αρχίσεις να ψάχνεις για το πτώμα της. 

Προσωπική άποψη:
Περίμενα την κυκλοφορία του συγκεκριμένου βιβλίου με μεγάλη αγωνία. Η προσμονή μου ήταν εξίσου μεγάλη, παρά τα αντιφατικά σχόλια που είχα διαβάσει από τους αναγνώστες του εξωτερικού, μέρος των οποίων λάτρεψε το συγκεκριμένο βιβλίο, ενώ ένα άλλο μέρος δεν δίστασε να το καταδικάσει. Έχοντας, πλέον, προσωπική άποψη επί τους θέματος, μπορώ να πω πως η αλήθεια, μάλλον, βρίσκεται κάπου στη μέση, με το "Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου" να μην είναι ένα βιβλίο που με συνάρπασε, ούτε, όμως, που με έκανε να βαρεθώ, αν και ίσως να ένιωσα μια κάποια μονοτονία στα σημεία. Τι ακριβώς εννοώ μ' αυτό; Θα σας το αναλύσω στη συνέχεια, αν έχετε διάθεση ν' ακολουθήσετε τις σκέψεις μου.

Η υπαστυνόμος Μανόν Μπράντσο, μια γυναίκα με αρκετά μοναχική ζωή, έχοντας επιστρέψει στο σπίτι της έπειτα από ένα ακόμα αποτυχημένο ραντεβού, μ' έναν άντρα που γνώρισε μέσω διαδικτύου, προσπαθεί ν' αποκοιμηθεί και να διώξει από το μυαλό της τις σκέψεις εκείνες που την βασανίζουν. Και όπως κάθε βράδυ, συντροφιά στο κρεβάτι της έχει τους ήχους από τον ασύρματο της αστυνομίας, που εκείνη τη νύχτα της επιφυλάσσουν μία έκπληξη. Μία γυναίκα εξαφανίζεται από το σπίτι της, η πόρτα του οποίου βρέθηκε μισάνοιχτη, ενώ το πάτωμα της κουζίνας ήταν καλυμμένο από αίματα. Κανένα στοιχείο για το που βρίσκεται η νεαρή γυναίκα δεν υπάρχει, και το γεγονός πως η οικογένειά της δεν είναι καθόλου τυχαία, καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να βρεθεί άμεσα. Και όταν λέμε άμεσα, εννοούμε μέσα σε διάστημα 72 ωρών, αφού αν ο χρόνος αυτός περάσει, τότε, μάλλον, η αστυνομία θα πρέπει ν' αρχίσει ν' αναζητά ένα πτώμα.

Είμαι σίγουρη πως κάτι σας φέρνει στο μυαλό αυτή πλοκή και δεν σας αδικώ, αφού τις ίδιες ακριβώς ιδέες και σκέψεις έφερε και στο δικό μου μυαλό. Είναι, νομίζω, αρκετά ξεκάθαρο πως η Steiner είναι εμπνευσμένη από τη σχολή της Flynn, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό. Βέβαια, η Flynn έχει μια ολόδική της ταυτότητα, που είτε σου αρέσει είτε όχι, είτε ταιριάζει στα γούστα είτε όχι, αναγνωρίζεις την ύπαρξή της και αποδέχεσαι τη μοναδικότητά της. Ποια είναι αυτή; Ότι δεν γράφει μία ακόμα σειρά αστυνομικών βιβλίων, αλλά βιβλία που βασίζονται περισσότερο στους χαρακτήρες τους, και στην ανάπτυξη αυτών, παρά στην ίδια την ιστορία της, καθώς και στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές προεκτάσεις που τις χαρακτηρίζουν. Αυτό επιχειρεί να κάνει και η Steiner στην προκειμένη περίπτωση, και παρά που δεν αποτυγχάνει στον σκοπό της, δεν καταφέρνει να φτάσει σε ένα τόσο δυνατό αποτέλεσμα, όσο πιθανόν να μπορούσε.

Έχουμε αρκετά ενδιαφέροντες χαρακτήρες, στους οποίους η συγγραφέας εμβαθύνει σε μεγάλο βαθμό, σκιαγραφώντας τις λεπτομέρειες που τους προσδίδουν προσωπικό ύφος και χαρακτήρα, και αυτό από μόνο του θα μπορούσε να είναι αρκετό, όμως από ένα βιβλίο που φέρει την ταμπέλα "αστυνομικό μυθιστόρημα" περιμένουμε περισσότερο μυστήριο, ένταση και αγωνία, και σε αυτό, το δίχως άλλο, υστερεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Μπορώ να καταλάβω την φιλοσοφία της, τους λόγους που την οδήγησαν στο να πάρει κάποιες αποφάσεις όσον αφορά την εξέλιξη της πλοκής της, αλλά το αποτέλεσμα είναι αρκετά μακριά απ' αυτό που, πιθανολογώ, επιθυμούσε να πετύχει. Η προσέγγιση της ίδια της ιστορίας είναι αρκετά επιφανειακή, ενώ η ροή των γεγονότων είναι αρκετά προβλέψιμη, γεγονός που αφαιρεί την όποια υποψία σασπένς προσπαθεί με κόπο να δημιουργήσει η συγγραφέας. Πολύ απλά, η ίδια η πλοκή δεν είναι αρκετά πρωτότυπη, ούτε πολύ σωστά δουλεμένη για να επιτύχει τον επιθυμητό στόχο.

Οπότε, πού καταλήγουμε όσον αφορά το εν λόγω βιβλίο; Να το διαβάσει κανείς ή όχι; Η άποψή μου βρίσκεται κάπου στη μέση, για ακόμα μία φορά. Το "Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου" δεν είναι ένα κακό βιβλίο, αλλά ένα αρκετά παραπλανητικό βιβλίο. Αν κάποιος θέλει να διαβάσει ένα καθαρόαιμο αστυνομικό με έντονη δράση, ανατροπές, εκπλήξεις και αγωνία, καλύτερα να προτιμήσει κάτι άλλο. Αν, πάλι, ανήκετε στην κατηγορία εκείνη του αναγνωστικού κοινού που αρέσκεται σε ψυχογραφήματα και στην αναλυτική προσέγγιση αυτών, με διάθεση την ανάλυση κοινωνικών, σύγχρονων φαινομένων, τότε ναι, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ιδανική επιλογή για εσάς. Επίσης, αν είστε μοναχική γυναίκα στο σήμερα, ψάχνοντας τη θέση σας μέσα σε αυτό, μα και την ισορροπία ανάμεσα σε επαγγελματική και προσωπική ζωή, παλεύοντας με την μοναξιά της συνήθειας και της ρουτίνας, σίγουρα θα ταυτιστείτε με τη Μανόν που μπορεί να μην είναι η πιο ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστρια σε βιβλία του είδους, είναι, όμως, από τις πλέον ρεαλιστικές, ανθρώπινες, γήινες, και αυτό δεν μπορείς να μην της το αναγνωρίσεις.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Susie Steiner
Μεταφραστής: Αρβανίτη Γωγώ
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 488
ISBN: 978-618-03-0257-8