"Όσα οι ψυχές δεν λησμονούν" της Δήμητρας Παναρίτη

Ο Πέτρος Αποστόλου, επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, μέσα από την πραγματικότητα της ωμής βίας που στιγμάτισε την παιδική του ψυχή, ήρθε σε σύγκρουση με τα συναισθήματά του και κατάφερε να γνωρίσει καλύτερα τη βαθύτερη πλευρά του εαυτού του.
Τα γεγονότα που τον συγκλόνισαν στην παιδική ηλικία τον βρήκαν απροετοίμαστο, με την ψυχή να αιμορραγεί. Η νέα ζωή μετά τις απώλειες τού υποσχόταν δυνατές συγκινήσεις και αλλαγές που θα οδηγούσαν σε αναζητήσεις και θα δοκίμαζαν τα όριά του. Ο δρόμος του δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά γεμάτος με αγκάθια. Εκείνος είχε χρέος να τα απομακρύνει και ν’ ανακαλύψει τον ανώτερο εαυτό του και την αλήθεια του υλικού κόσμου που θα μοιραζόταν και με τις υπόλοιπες ψυχές.
Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γεννήθηκαν για να είναι ξεχωριστοί. Όσα δεν ξέχασαν τους έκαναν πιο δυνατούς. Είναι γεννημένοι για ν’ ανάβουν τη σπίθα της ελπίδας όταν τρεμοσβήνει από τις δοκιμασίες, και να ζουν ελεύθεροι.

"Η φωνή μέσα μου" του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη

Μία; Μόνο μία;Μακάρι, Θεούλη μου, αν υπάρχεις και μ’ ακούς, μακάρι λέω, να ήταν μόνο μία. Αυτή η απαίσια, η μπάσα, η βραχνή, η υστερική, η άγνωστη και ταυτόχρονα τόσο γνώριμη φωνή, μακάρι να ήταν μόνο μία. Θα τη σκότωνα επί τόπου. Θα την είχα διώξει τώρα που μιλάμε. Σίγουρα όμως δεν πρόκειται για τη δική μου φωνή. Η δική μου είναι όμορφη, μελωδική. Κάνει και για ραδιόφωνο. Δυστυχώς δεν είναι μία. Είναι πάρα πολλές οι φωνές που με βασανίζουν τα βράδια –πάντα μετά τα μεσάνυχτα με επισκέπτονται, ξέρουν τι κάνουν– και παρ’ όλα τα χρόνια που έχουν περάσει, ακόμα άκρη δεν έχω βγάλει. Και τα χρόνια δεν είναι λίγα. Βρε λέτε να μην υπάρχει γιατρειά; Ποιος ξέρει…
Αυτό που ζω είναι για γέλια και για κλάματα. Η ζωή μου έχει μετατραπεί σε εφιάλτη ο οποίος μπερδεύεται με τους πραγματικούς εφιάλτες, αλλά σε κανέναν δεν το δείχνω, γιατί φοβάμαι. Αποφάσισα να τα εξομολογηθώ όμως. Όλα. Μεγάλη απόφαση πήρα, το ξέρω. Όχι για να το παίξω «ιστορία», τύπου «κοιτάξτε με, έχω αυτό και ξεχωρίζω», αλλά για έναν και μόνο λόγο. Να πείσω και τους υπόλοιπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση μ’ εμένα ότι δεν είναι μόνοι.

"Ρίνος, το πιο ξεχωριστό μπαλόνι" της Ζωής Παπαδάκη

Πώς νιώθει άραγε κάποιος όταν είναι διαφορετικός από τους άλλους;
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Ρίνος, είναι ένα μικρό κίτρινο μπαλόνι σε αντίθεση με τους εντυπωσιακούς κατοίκους της Μπαλονούπολης. Μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια, ο μικρός Ρίνος θα καταφέρει να δώσει ένα μάθημα ζωής σε όλα τα μπαλόνια της πόλης και θα ανακαλύψει ότι η πραγματική ομορφιά και η μοναδικότητα δεν βρίσκονται σε έναν καθρέπτη… αλλά βαθιά μέσα μας.