Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Παλιότερα, δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει εδώ. Όμως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μένω πια σε ένα μέρος που αγαπώ και σε ένα σπίτι που ανακαίνισα, κάνω παρέα με νέους φίλους που λατρεύω, και έχω μια δουλειά που με γεμίζει. Συμφιλιώνομαι με το παρελθόν και βάζω νέα θεμέλια για το μέλλον.
Και μετά μετακομίζει στο διπλανό σπίτι ο Γκάρετ Φροστ.
Είναι ξεροκέφαλος και πολύ τολμηρός, μια οργισμένη δύναμη της φύσης που αναστατώνει τη μετρημένη τάξη της ζωής μου. Αναγνωρίζω τα φαντάσματα που τον στοιχειώνουν, το μαρτύριο που τον βασανίζει. Ο Γκάρετ θα ήταν επικίνδυνος σε κάθε περίπτωση, αλλά πληγωμένος γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος. Φοβάμαι ότι είμαι πολύ εύθραυστη για ν’ αντιμετωπίσω τη θύελλα που μαίνεται εντός του, πολύ ντελικάτη για να αντέξω τον πόνο που τον σφυροκοπά. Όμως αυτός είναι αποφασισμένος… και τόσο δελεαστικός...
Και μερικές φορές η ελπίδα εμφανίζεται ακόμη και στην πιο παγερή ερημιά…

Προσωπική άποψη:
Μετά την πενταλογία "Crossfire", που όσοι με διαβάζετε χρόνια γνωρίζετε πολύ καλά το πόσο ανάμεικτα συναισθήματα μού είχε προκαλέσει, η Sylvia Day επιστρέφει με ένα νέο βιβλίο που θα το χαρακτηρίζαμε περισσότερο νουβέλα παρά μυθιστόρημα. Μια επιστροφή που παραμένει πιστή στη ρομαντική πλευρά του εαυτού της, με μια αρκετά έντονη δόση sexiness -συγνώμη για την αγγλική επιλογή λέξης, αλλά θεωρώ πως είναι η πλέον αρμόζουσα στην προκειμένη περίπτωση-, μα και με μια ιστορία για διαλυμένους ανθρώπους που προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, και που όσο απροσπέλαστοι κι αν φαντάζουν, την ίδια ακριβώς στιγμή, παραμένουν εξαιρετικά ευάλωτοι.

"Πεταλούδα στον πάγο", λοιπόν, και η ιστορία μάς συστήνει αρχικά την Τίγκαν, μια νέα γυναίκα που έχει αποφασίσει να φτιάξει τη ζωή της από την αρχή, ακολουθώντας όλους τους βασικούς κανόνες για να το πετύχει αυτό. Νέο σπίτι, νέα δουλειά, νέες παρέες, όλα όσα χρειάζεται προκειμένου ν' αφήσει πίσω της το παρελθόν της και να πορευτεί στο μέλλον της, που ανοίγεται αισιόδοξο μπροστά της. Και το σχέδιο φαίνεται να πηγαίνει καλά, μέχρι τη στιγμή που στο διπλανό σπίτι μετακομίζει ο Γκάρετ Φροστ, ένας άντρας εξαιρετικά γοητευτικός, μα τόσο ψυχρός όσο και το επίθετό του. Ένας άντρας που οριακά θα χαρακτηρίζαμε επικίνδυνο και που έρχεται να αναστατώσει την τακτοποιημένη ζωή της Τίγκαν, που δεν είναι σίγουρη για το αν μπορεί να τον αντιμετωπίσει, ειδικά με όσες θύελλες κρύβει στην ψυχή του, αλλά που την ίδια στιγμή συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να τον αποφύγει.

Κάτι μου λέει πως το βιβλίο αυτό είτε θα το λατρέψουν οι φανατικοί αναγνώστες της Day, είτε θα το μισήσουν. Ο λόγος δεν είναι η ιστορία του, αυτή καθ' αυτή, αλλά η έκταση αυτής. Καλώς ή κακώς, το αναγνωστικό κοινό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει εθιστεί στο να διαβάζει τεράστια βιβλία ή σειρές με αναρίθμητους τόμους, πράγμα που τον κάνει να μην αντιμετωπίζει τόσο θετικά τις νουβέλες, αλλά και κάθε μορφή short story αφήγησης. Προσωπικά, έχοντας την απόλυτη πεποίθηση πως η πενταλογία "Crossfire" θα μπορούσε να ήταν πολύ μικρότερη, με τους ήρωες να μην κάνουν συνεχώς κύκλους γύρω από την ουρά τους ως άλλα κουτάβια, δεν ενοχλούμαι καθόλου από το ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μικρότερο σε έκταση, άρα και η αφήγησή του πιο συμπτυγμένη στα σημεία. Όχι όταν αυτή υπακούει στους κανόνες της νουβέλας και μου προσφέρει μια ιστορία που, με βάση αυτά τα πλαίσια, έχει αρχή, μέση και τέλος.

Η Day είναι μια πολύ έμπειρη συγγραφέας και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως ακόμα κι αν δεν σου αρέσουν όλες οι ιστορίες της, αυτές είναι εξαιρετικά καλογραμμένες και με ωραία ροή λόγου, τόσο στα αφηγηματικά σκέλη, όσο και στους διαλόγους, που έχουν έναν έντονο και ζωντανό ρυθμό που ακολουθεί τα σύγχρονα πρότυπα και προσδίδει έναν επιπλέον ρεαλισμό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και εδώ, και παρά το ότι γινόμαστε μάρτυρες της ιστορίας μέσα από τα μάτια της Τίγκαν, θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουμε μια αρκετά σφαιρική εικόνα της όλης κατάστασης, μα και του ψυχισμού, όχι μόο του δικού της, άλλα και του Γκάρετ. Άλλωστε, και οι δυο τους, είναι άνθρωποι τους οποίους τους έχουμε γνωρίσει, ίσως και να έχουμε βρεθεί εμείς στη θέση τους σε κάποια στιγμή της ζωής μας, οπότε δεν χρειαζόμαστε εξαιρετικά βαθιές αναλύσεις και περιττές λεπτομέρειες, αλλά την ουσία των γεγονότων η οποία και μας προσφέρεται.

Συνοψίζοντας, "Το πεταλούδα στον πάγο" είναι ένα βιβλίο που αφηγείται μια ιστορία που ναι μεν δεν είναι πρωτότυπη και την έχουμε δει σε δεκάδες εκδοχές, αλλά που το κάνει με όμορφο και στρωτό τρόπο, χωρίς ν' απουσιάζει το συναίσθημα, αλλά ούτε και ο ερωτισμός -χωρίς ο δεύτερος να ξεφεύγει των ορίων, όχι του πουριτανισμού των αναγνωστών, αλλά του μεγέθους του βιβλίου. Με απλά λόγια, τηρούνται οι σωστές αναλογίες και αυτό οδηγεί στο να έχουμε στα χέρια μια ευχάριστη και αρκετά συναισθηματική νουβέλα, με τους ήρωές μας να έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους, και να οδηγούνται τελικά σε ένα φινάλε περισσότερο ανατρεπτικό απ' αυτό που πιθανότατα να περιμέναμε. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για να περάσετε ένα όμορφο καλοκαιρινό απόγευμα.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sylvia Day
Μεταφραστής: Ζαχαριάδης Άγγελος
Εκδόσεις: Τουλίπα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 192
ISBN: 978-618-5044-43-5