Είχα πει ότι δεν θα ασχοληθώ με το θέμα, αλλά τώρα που μας πήρε η μπάλα... Ας το κάνω!

Ο τελικός της φετινής Eurovision επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η "Προσευχή" της Σερβίας τελικά εισακούστηκε! Το "Molitva", η σερβική μπαλάντα κατέκτησε με άνεση την πρώτη θέση αφήνοντας τον Verka Serduchka και τους τρελούς χορευτές του στη δεύτερη θέση. Η Marija Serifovic συγκίνησε με την εντυπωσιακή φωνή της και έκανε την έκπληξη, αφού είχαμε πολλά χρόνια να "δούμε" μια μπαλάντα να σκαρφαλώνει στο ψηλότερο βάθρο της Eurovision.

Βέβαια τώρα βγήκαν όλοι οι καλοθελητές να πουν ότι έπρεπε να είχαμε στείλει την Τάμτα με το "With love" αφού όπως αποδείχτηκε ήταν η χρονιά της μπαλάντας. Ρε παιδιά είμαστε σοβαροί; Υπάρχει χρονιά μπαλάντας, ροκ ή ποπ; Μπορεί κανένας να προβλέψει την εξέλιξή της, πόσο μάλλον τον τελικό νικητή όσο κι αν υπάρχουν υπασπιστές αδιαφιλονίκητων φαβορί; Πόσες φορές τα φαβορί αυτά έχουν πατώσει; Ας ήμαστε λίγο λογικοί... Κάθε φορά με το τέλος της Eurovivion αρχίζουν τα λαϊκά δικαστήρια, ποιος και τι έφταιξε που δε βγήκαμε πρώτοι. Γιατί ρε παιδιά; Κάθε χρόνο είμαστε οι καλύτεροι; Άλλος παιδί δεν έκανε παρά η Μαριώ το Γιάννη; Σας παρακαλώ... Ένα πανηγυράκι είναι και το έχουμε κάνει εθνικό ζήτημα.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η Eurovision είχε τις καλές, της κακές και τις γελοίες παρουσίες της. Από που ν' αρχίσει και που να τελειώσει κανείς...
Ο Γάλλος με την καραφλίτσα που έτρεχε στη σκηνή σαν τη Λώρα Ίνγκλς στο "Μικρό σπίτι στο λιβάδι" με το ζώο στο ώμο. Θα μπορούσε κάλιστα να τραγουδάει το "Νιάου,νιάου βρε γατούλα με τη ροζ μυτούλα" και να συναγωνιστεί σε νάζι τη Βουγιουκλάκη.
Οι Άγγλοι με το καρακίτς στήσιμο αεροδρομίου και τα χαζοσεξιστικά υπονοούμενα για τις παροχέςτων αεροσυνοδών τι να σου πούνε; Ότι μάλλον οι Άγγλοι το έχουν ρίξει στα ναρκωτικά ή ζουν σε άλλο διαπλανητικό σύστημα, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η κατρακύλα της χώρας που γέννησε την ποπ μουσική τα τελευταία χρόνια.
Ο Σουηδός... Τι παλικάρι! Σαν τη μάγισσα Κλω-κλω ήταν. Έβγαλε και τη μλούζα στο τέλος και μας αποτελείωσε. Ως πρώην μπάτσος και γιος παπά, δεν ξέρω ποιος θα έπρεπε να νιώθει πιο καλύτερα. Το αστυνομικό σώμα που έχασε τέτοιο... όργανο ή ο πατέρας του για το παιδί που έσπειρε; Αλήθεια, τι σκεφτόταν;
Η Δανία με τον κύριο "Drama Queen" κι η Αυστρία με το μπαλέτο κόκκινες κότες, βγήκε στον ημιτελικό με φτερά και πούπουλα και το κοινό -αν κρίνω απ' την αποτυχία τους- θα ήθελε να τους περιχύσει με πίσσα και πούπουλα.
"Σκόρδα στους Δράκουλες" για τους Ελβετούς, αφού βγήκαν ως άλλα βαμπίρια, ζηλεύοντας τη δόξα των Lordi, να μας πείσουν ότι ζουν ακόμα, αλλά καλύτερα να ψοφήσουν μετά απ' αυτή την τραγική εμφάνιση. Γι' αυτό και δεν ήταν στο τελικό.
Αλοίμονο... Είχαμε και τα ξεκώλια όπως κάθε χρόνο από τα ημιτελικά που πέρασαν στον τελικό. Σκόπια και Μολδαβία! Με τον κώλο έξω (τουλάχιστον η Μολδαβή είχε και φωνή και πολύ ωραίο πρόσωπο) λοιπόν πήραν το εισητήριο για τον τελικό, με τραγουδάκια της πλάκας θα λέγαμε, που ούτε αυτές δεν θα τα θυμούνται σε μια βδομάδα.
"Θα το φάω όλο μου το φαΐ" αναφώνησα με τη συμμετοχή της Σλοβενίας η οποία άκουσον-άκουσον πέρασε στον τελικό. Ωραία φωνή, αλλά ήταν σαν τη Μάτζικα Ντε Σπελ, μάλλον μπέρδεψε τη σκηνή της Eurovision με τη Σκάλα του Μιλάνο και με έκανε να αναρωτιέμαι τη περισσότερο είχε η εμφάνισή της από την αντίστοιχη της Μαντούς το 2003.
Ουγγαρία... Πού πας κορίτσι μου... ξυπόλυτη στα αγκάθια; Προκρίθηκε στον τελικό η συμπαθής κυρία, αλλά με τον πάτο που έπιασε δεν είχε λεφτά για αεροπλάνο κι έτσι πήρε το λεωφορείο που περίμενε στη σκηνή (με τα παπούτσια κάπου ξεχασμένα) αλλά και πάλι χωρίς εισητήριο.
"Ο Χριστός κι η Παναγία" μπορούσε να πει κανείς μόνο όταν είδε ότι πέρασε στα τελικά η Γεωργία. Η τύπισσα έμοιαζε λες και σφιγκόταν και τραγουδούσε λες κι είχε λόξυγγα. Αμ αυτοί οι χορευτές της με τα γιαταγάνια; Δεν έκαναν χαρακίρι τουλάχιστον; Ακόμα κι η ίδια έμεινε έκπληκτη με το ότι πέρασε.
Ήρθε κι έδεσε πάντως η συμμετοχή της Ισλανδία η οποία ευτυχώς κόπηκε στα ημιτελικά. Ένας τύπος μακρυμάλλης, βγλαμένος από ταινία συγκροτημάτων την 70's που έμοιαζε πιο πολύ με τον μπάρμπα μου που ετοιμάζεται να βγει στη σύνταξη παρά με σκυλοπυρηνικό ροκά.
Η ολοκλήρωση όμως ήρθε με... Ναι, ναι! Με την Ουκρανία! Σαν τσιπούρα ήταν ο τύπος με αυτό το γυαλιστερό φόρεμα με τα λέπια. Έβαλε και το άστρο της Βηθλεέμ στο κεφάλι προφανώς για να κερδίσει την εύννοια του Άι-Βάσίλη που έκανε την απονομη (άλλο πάλι και τούτο), μιας κι η εμφάνιση μπορούσε να παραπέμψει και σε χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πήγε να μου κάτσει το γουρουνόπουλο στο λαιμό, αλλά τουλάχιστον γέλασα. Γι' αυτό κάτι τέτοιες μπούρδες πουλάνε...

Για να μη με πουν όμως και σκύλα να πω και καμιά καλή κουβέντα.
Για 'μένα μεγάλο φαβορί ήταν η Σερβία και καλά έκανα όπως αποδείχτηκε. Αν κι εντελώς άσχημη κι ανδροπρεπής η Σέρβα απέδειξε, ότι δεν χρειάζεται να είσαι 1,75 (τουλάχιστον) με τέλειες αναλογίες και μακρυά, ξανθά μαλλιά. Ούτε το τραγούδι να είναι στα Αγγλικά για να καταλαβαίνουν όλοι. Με μια αισθαντική μελωδία και με μια πολύ καλή φωνή (κάτι έκαναν βέβαια κι οι φίλες της που την πλαισίωναν από πίσω) μπορείς να πετύχεις, ακόμα και σ' ένα "στημένο" και προδιαγεγραμένο πανηγυράκι σαν αυτό. Βέβαια η τύπισσα είναι και λίγο ψωνάκι, αλλά μάλλον φταίει το έντεχνο μιας κι όλοι οι καλλιτέχνες που εκπροσωπούν αυτό το είδος έχουν το ίδιο πρόβλημα.
Η Λευκορωσία είχε μια πολύ καλή εμφάνιση. Άψογα χορογραφημένο από τον Φωκά Ευαγγελινό το τραγούδι πέρασε στον κόσμο. Συμπαθητικό, eurovisioνικό τραγουδάκι, ένα σχετικά όμορφο παιδάκι, αν και μεγάλο ψώνιο και ψιλοαπροσάρμοστο. Αν κάποιος έχιε ακούσει τις δηλώσεις του θα καταλάβει.
Η Βουλγαρία με την πολύ γλυκιά και συμπαθητική (και φιλέλληνα) Elitsa, κέρδισε την Ευρώπη με ένα τραγούδι με προσωπικότητα, άσχετα αν δεν είναι πολύ στο στυλ μου. Ωραία και δυναμική παρουσία!
Οι Λετονοί με τα ημίψηλα καπέλα και το τραγούδι στην Ιταλική γλώσσα κέρδισαν τη συμπάθεια του κοινού, αφού ανάμεσα σε κάτι άλλα τερατουργήματα ήταν κάτι γλυκό και χαλαρωτικό.
Λοιπόν, όσο απαράδεκτο κι αν ήταν το τραγούδι της Τουρκίας, όσο βλάχικη και κιτς να ήταν η σκηνή που χόρευε με το μαντήλι που του είχε δώσει η μάνα του για γούρι, όσο κι αν ήταν κακή αντιγραφή του δικού μας κι όσο κι αν είναι σκατόφαρα, λογικό που βγήκαν 4. Είχαν σειρά εμφάνισης 22, λίγο πριν το τέλος δηλαδή κι έτσι ο κόσμος τους θυμόταν πιο έντονα. Επιπλέον ο Τουρκαλάς ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακός, πάσαρε έξυπνα το "τομάρι" του στους Ευρωπαίους κι είχε ένα πολύ καλό μπαλέτο. Να σημειώσω επίσης εδώ ότι ο τύπος έχει Αγγλόφωνο άλμπουμ που σκίζει στην Ευρώπη.

Μεγάλες εκπλήξεις του διαγωνισμού που ξεπρόβαλαν απ' το πουθενά ήταν η Ρωσία κι η Αρμενία.
Η Ρωσία πάρα πολύ καλή, με ωραίο και δυναμικό τραγούδι. Όμορφα κορίτσια (στο πρόσωπο γιατί ο κώλος τους ήταν σαν την Κόκκινη πλατεία στη Μόσχα και τα μπούτια τους σαν του Αποστολάκη) και περιέργως ντυμένα. Τώρα βέβαια, δεν ήταν να πει η βασική τραγουδίστρια (νικήτρια του ρωσικού Super Idol) ότι ένα από τα χόμπυ της είναι το σεξ. Περήφανο πατέρα θα έχει...
Η Αρμενία με ένα τσουρομαδημένο δέντρο με κορδέλες κι εφέ με αίματα (συμβολικά για τη σφαγή τους από τους Τούρκους) πάνω στο λευκό πουκάμισο του τραγουδιστή, ξεπρόβαλε από το πουθενά κι άρχισε να σκρφαλώνει στον πίνακα βαθμολογίας. Πάντως η Τουρκία τους έδωσε παραδόξως το 12άρι. Ίσως για να ξορκίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος και να δείξει το καλό της πρόσωπο μιας κι ακόμα προσπαθεί να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εδώ να πω ντροπή στην Πολωνία που τους δίνουμε ψωμί κι αυτοί δε μας έδωσαν ούτε πόντο.

Να πάω όμως και στη δικιά μας συμμετοχή...
Δε μπορώ να πω... Συμπαθέστατος ο Σαρμπέλ -αν κι η Τάμτα εξακολουθεί να μου αρέσει περισσότερο-, επικοινωνιακός, με ωραίο κίνηση, γλυκό χαμόγελο, πιτσιρικάς με ενέργεια, αλλά... Το μπαλέτο του απαράδεκτο, ειδικά το ντυσιμό τους παρέπεμπε σε επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Πολύ δευτεροκλασάτες! Καλά έλεγε ο Μεταξόπουλος ότι καλύτερα θα ήταν να πήγαιναν οι χορευτές του "So you think you can dance" με την χορογραφία που είχαν ετοιμάσει την περασμένη βδομάδα και πέσαν όλοι να τον φάνε. Τα ρούχα του Σαρμπέλ απαίσια. Σε τηλεοπτικό σόου δε φοράς ποτέ γκρι που δεν γράφει, πόσο μάλλον σε μακό ύφασμα που μοιάζει με πυζάμες νοσοκομείου. Καλύτερο ήταν το ρουχαλάκι εδώ. Λαμπερό κι αναδείκνυε λίγο κοιλίτσα, λίγο κίνηση... Από τρακ... χέσε μέσα Πολυχρόνη! Του κακομοίρη έτρεμε το κεφάλι όταν ξεκίνησε να τραγουδάει, ευτυχώς όμως το ξεπέρασε γρήγορα. Ο τύπος που του έκανε τα φωνητικά κι οι χορεύτριες στα κοινά σημεία, θα μου πει κανείς γιατί τραγουδάγανε πιο δυνατά από τον Σαρμπέλ, αντί απλά να τον βοηθάνε. Αφού κι η παρουσιάστρια πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ούτε που έδωσε σημασία στον Σαρμπέλ. Που να καταλάβει η κοπέλα, άδικο είχε; Τέλος δεν εξηγείται... Ο σκηνοθέτης δε μας γούσταρε. Έκανα να δω κοντινό του Σαρμπέλ με το κυάλι. Και πάνε έτσι όλα τα ευρήματα της χορογραφίας και το παιχνίδι που θα μπορούσε να κάνει με το φακό και τους τηλεθεατές (αντίθετα αυτό στη Ρωσία έγινε πολύ έντονα και το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό).

Πρέπει να σημειώσω σ' αυτό το σημείο ότι σαν βόμβα έσκασε ο αποκλεισμός της Ευριδίκης και του Κοργιαλά. 3 μέρες έκανα να το χωνέψω. Αλλά έτσι είναι! Ήταν ένα από τα φαβορί,παιζόταν πολύ στο "Στοίχημα", έπρεπε κι οι μπουκ να πάρουν τα λεφτά τους και να πετάξουν κόσμο στον κουβά. Η ουσία είναι ότι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του διαγωνισμού δεν πρόλαβε καν να φτάσει τελικό... Τουλάχιστον ας μας παρηγορεί η θετική ενέργεια της Κυπριακής αποστολής την οποία ο αποκλεισμός δεν πήρε λεπτό από κάτω.

Φώτης-Μαρία, σίγουρα απογοήτευση σε σχέση με αυτό που θα μπορούσαν να δώσουν. Περισσότερα σαρδάμ κι απ' τον Σημίτη, κουτσομπολιά άνευ ουσίας, αγένεια κι αξεστιά σε πολλά σημεία... Μην ξεχνάμε και την πατάτα της Μαρίας τη βραδιά των ημιτελικών με τα Σκόπια. Άκου εκεί Μακεδονία! Ειδικά αυτή ως Μακεδόνισσα, δεν θα έπρεπε ούτε καν να της ξεφύγει.

Οι Φιλανδοί ετοίμασαν μια μέτρια εκδήλωση, πολύ κακή σκηνή και μηδενικό θέαμα. Είμαστε εμείς οι Έλληνες της τελαυταίας στιγμής, αλλά ότι κάνουμε, το κάνουμε εκπληκτικό. Αυτό με τον Άγιο Βασίλη μες το καλοκαίρι τι ήταν; Οι τύποι είναι εκτόςτόπου και χρόνου... Και τα τερατάκια το ίδιο γλυκά με πέρσυ...

Το Ανατολικό μπλοκ έκανε πάντως και πάλι το θαύμα του... Δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο πλέον.Όλα τα έχουμε ξεφτιλήσει... Αφού η Ισπανία βγήκε και τους έκραξε. Δε γίνεται σου λέει να αλληλουποστηρίζονται έτσι κι οι καθαρές Ευρωπαικές χώρες εδώ και τόσα χρόνια να πατώνουν -καλά, όχι ότι έχουν πάει και τίποτα τραγούδια άξια βραβείου, αλλά δίκιο έχουν εν μέρη-. Κι εμάς Ανατολικό μπλοκ μας θεωρούν... Αμέ! Άσε να μην πω τίποτα γιατί θα πάρει κανενός το σόι ο διάολος.
Να σημειώσω ότι η Ισπανία είχε στείλει 4 πολύ ωραία αγόρια στο διαγωνισμό αλλά από ντύσιμο (καλά το τραγούδι αφήστε το)... Σαν γαλατάδες ήταν να το πω... Σαν παγωτατζίδες... Κάτι τέτοιο πάντως!

Κι όπως άκουσα σήμερα το πρωί άρχισαν τα όργανα... Το τραγούδι λέει της Σερβίας είναι αντιγραφή ενός τραγουδιού της δικιάς μας Λένας Παπαδοπούλου -μην χάσουμε- και μετά από έφεση κινδυνεύει με αποκλεισμό. Επίσης, η συμμετοχή της Βουλγαρίας είναι παραδοσιακό τραγούδι της χώρας τους με την προσθήκη ενορχήστρωσης, οπότε κινδυνεύει κι αυτό με αποκλεισμό.

Για να τελειώνω με αυτό το πανηγύρι... Εγώ θέλω η χώρα μου, όχι να κερδίζει συνέχεια -αυτό άλλωστε δε γίνεται-, αλλά να έχει αξιοπρεπείς συμμετοχές που να μπορούν να σταθούν κι όχι ν' αποτελούν τον περίγελο και το χωρατό του θεσμού.

Μπράβο στον Σαρμπέλ και κυρίως επειδή βούλωσε τα στόματα όσων έλεγαν ότι θα πατώσει. Η 7η θέση δεν είναι ότι καλύτερο, είναι όμως αξιοπρεπής και μας επιτρέπει ν' αποφύγουμε τα ημιτελικά.

Αναλυτικότερα η σειρά των 10 πρώτων που προκρίνονται αυτόματα στον τελικό του 2008 είναι η εξής:
1. Σερβία (268 βαθμοί)
2. Ουκρανία (235)
3. Ρωσία (207)
4. Τουρκία (163)
5. Βουλγαρία (157)
6. Λευκορωσία (145)
7. Ελλάδα (139)
8. Αρμενία (138)
9. Ουγγαρία (128)
10. Μολδαβία (109)

Και παιδιά... μην τρελαίνεστε! Δεν μιλάμε για κανέναν αξιοκρατικό διαγωνισμό, οπότε μην πορώνεστε. Είναι θέμα τύχης και συμμαχιών! Απλά καθίστε, δείτε το με την παρέα σας και περάστε ένα ευχάριστο βράδυ με μουσική, χρώματα και σίγουρα πολύ γέλιο. Ραντεβού το 2008 στο Βελιγράδι!