Χθες βράδυ, απ’ το Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου Tae Kwon Do, προβλήθηκε απ’ τον ΑΝΤ1 η 6η απονομή των Μουσικών Βραβείων Αρίων. Πέρσι γλιτώσαμε, δεν τα έδειξε κανένα κανάλι κι αποφασίστηκε ότι ο θεσμός θα πάψει να ισχύει. Κάτι τέτοιο για κακή μας τύχη δεν έγινε κι όσο κι αν θέλησα ν’ αποφύγω να τα δω, τελικά δεν άντεξα κι έπεσα στη λούμπα.
Όσο κι αν προσπάθησε ο συμπαθέστατος παρουσιαστής Χρήστος Φερεντίνος να ζεστάνει την ατμόσφαιρα, αυτή δεν ανέβαζε ούτε δέκατο. Ούτε τα χορευτικά του Φωκά Ευαγγελινού (πάλι μια απ’ τα ίδια δηλαδή), ούτε η Νατάσσα Θεοδωρίδου, ούτε ο Πασχάλης Τερζής –όπου να σημειώσω μου έκανε τρομερή εντύπωση που τραγούδησε play back μιας και πάντα τραγουδάει live-, ούτε οι μουσικοί που παρίσταναν τις μαριονέτες πάνω απ’ τα μουσικά τους όργανα κατάφεραν να κάνουν κάτι καλύτερο.
Ας δούμε όμως τα τελικά αποτελέσματα της βραδιάς και ποιοι αναδείχτηκαν νικητές, έτσι όπως διαμορφώθηκαν απ’ τους ειδήμονες του ελληνικού μουσικού στερεώματος (ειρωνεία ήταν αυτό για όποιον δεν το κατάλαβε):
Καλύτερος Δίσκος Έντεχνο: Αν και θα μπορούσε να είχε κερδίσει ο Φίλιππος Πλιάτσικας με το “Ταξιδεύοντας Με Άλλον Ήχο” ή ο Γιάννης Κότσιρας με το “Δρόμος”, τελικά νικήτρια αναδείχτηκε η φοβερή Χαρούλα Αλεξίου με το “Βύσσινο Και Νεράντζι”, μάλλον περισσότερο λόγω βαρύτητας ονόματος.
Καλύτερο Τραγούδι Έντεχνο: Νικητής ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με το εκπληκτικό “Δε φεύγω”. Βέβαια είτε έτσι, είτε αλλιώς είχε πολλές πιθανότητες να είναι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο νικητής αφού ήταν συνθέτης 3 εκ των 5 υποψηφιοτήτων.
Καλύτερος Δίσκος Λαϊκό: Αν κι απ’ τη μία με χάλασε που δεν κέρδισε ο Γιάννης Πλούταρχος με το “Κρυμμένα Μυστικά” –αναμενόμενο βέβαια αφού ο συγκεκριμένος θεσμός τον έχει στην μπούκα-, απ’ την άλλη χάρηκα που κέρδισε ο Πασχάλης Τερζής με το “Είναι Κάποιες Αγάπες”.
Καλύτερο Τραγούδι Λαϊκό: Στην συγκεκριμένη κατηγορία αυτοί που αποφάσισαν έπαιζαν μάλλον με το δείκτη νοημοσύνης μας. Μα καλά, γίνεται να είναι υποψήφιοι ο Γιάννης Πλούταρχος με το “Αφιερωμένο” που είναι για να γυρίσεις τα τραπέζια ανάποδα κι ο Πασχάλης Τερζής με το “Φεύγω, Χωρίζω” και να κερδίσει το εξαιρετικό αλλά σε καμία περίπτωση λαϊκό “Να Είσαι Εκεί” του Μιχάλη Χατζηγιάννη;
Καλύτερος Ποπ Δίσκος: Το “Κάθε Μου Σκέψη” των C:Real ήταν μια απ’ τις πολύ καλές δουλειές της χρονιάς που πέρασε, αλλά νομίζω ότι δικαιωματικά κέρδισε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με το “Φίλοι Κι Εχθροί”.
Καλύτερο Ποπ Τραγούδι: Ο συνήθης ύποπτος Σάκης Ρουβάς αναδείχτηκε νικητής για μια ακόμα χρονιά με το “Όλα Γύρω Σου Γυρίζουν ”. Μη με πείτε κολλημένη αλλά πιστεύω πως οι C:Real με το “Επικίνδυνα Σε Θέλω” θα ήταν καλύτερη επιλογή.
Καλύτερος Δίσκος Εναλλακτική Μουσική: Νομίζω πως νικητές δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι απ’ τους Goin’ Through με το album “Vendetta”, μια πραγματικά πολύ καλή δουλειά.
Καλύτερο Τραγούδι Εναλλακτική Μουσική: Τι έκπληξη! Και πάλι οι Goin’ Through με το εξαιρετικά εμπνευσμένο “Καλημέρα Ελλάδα”.
Καλύτερη Μουσική Για Τηλεοπτική Ή Κινηματογραφική Ταινία, Θεατρική Παράσταση Ή Ποίηση Ή Λογοτεχνία: Τώρα αυτός είναι τίτλος κατηγορίας ή πολιτικό διάγγελμα; Τελοσπάντων! Νομίζω πάντως ότι το “2” του Κωνσταντίνου Β ήταν όντως η καλύτερη επιλογή.
Καλύτερος Δίσκος Παραδοσιακή Ελληνική Μουσική: Ανάθεμα κι αν είχε ακούσει κανένας απ’ το κοινό κάποια απ’ τις προτεινόμενες για το βραβείο καλλιτεχνικές δουλειές. Νικητής πάντως, έτσι για την ιστορία, αναδείχτηκε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με το “Πού Δύσην Ως Ανατολήν”. Αλήθεια, ο Αλκίνοος πότε το γύρισε στην παραδοσιακή ελληνική μουσική;
Καλύτερος Δίσκος Ορχηστική Μουσική: Όσο κι αν μ’ αρέσει σαν καλλιτέχνης ο νικητής της εν λόγο κατηγορίας με το “Live At The Royal Albert Hall” Σταμάτης Σπανουδάκης, πρέπει να ομολογήσω ότι μου άρεσε πολύ σαν δουλειά και το “Solo Piano” του ανεπανάληπτου Γιώργου Χατζηνάσιου.
Καλύτερο Video Clip Της Χρονιάς: Ε, να μην δώσει κι ο κόσμος κάποιο βραβείο να μας λένε κι ανιδιοτελείς, να βγάλουν τίποτα κι οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας; Έτσι λοιπόν, αν κι εγώ θα το έδινα στο “Επικίνδυνα Σε Θέλω” και τους C:Real, τελικά το κοινό τηλεφώνησε, ψήφισε κι αποφάσισε (όπως θα έλεγε κι ο Ανδρέας Μικρούτσικος) ότι νικητές έπρεπε να είναι οι Goin’ Through με το “Καλημέρα Ελλάδα”.
Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος Τραγουδιστής Της Χρονιάς: Μπορεί ο Διονύσης Μακρής με το σουξέ του “Απόλαυση” να έκανε το μεγάλο μπαμ φέτος στα ελληνικά σκυλάδικα, όμως η Τάμτα με το ομώνυμο album της του πήρε νομίζω δικαιωματικά τη μπουκιά απ’ το στόμα.
Καλύτερο Συγκρότημα Της Χρονιάς: Πήραν αρκετά βραβεία οι Goin’ Through στις προηγούμενες κατηγορίες που ήταν υποψήφιοι κι έτσι οι κριτική επιτροπή του θεσμού βράβευσε ως καλύτερο συγκρότημα της χρονιάς τους C:Real με το “Κάθε Μου Σκέψη” και νομίζω ότι πολύ καλά έκαναν, αφού τα παιδιά φέτος παρουσίασαν μια πάρα πολύ καλή και δυνατή δουλειά.
Καλύτερος Τραγουδιστής Της Χρονιάς: Μπορεί να στενοχωρήθηκα και πάλι που δεν κέρδισε ο Γιάννης Πλούταρχος με το “Κρυμμένα Μυστικά”, αλλά παρηγορήθηκα που κέρδισε ο επίσης εξαιρετικός καλλιτέχνης Μιχάλης Χατζηγιάννης με το “Φίλοι Κι Εχθροί” κι άφησε πίσω του τον αντιπαθέστατο Αντώνη Ρέμο να τρώγεται με τα μουστάκια του.
Καλύτερη Τραγουδίστρια Της Χρονιάς: Η Έλενα Παπαρίζου με το “Υπάρχει Λόγος”. Εντάξει κέρδισε πριν 3 χρόνια τη Eurovision, αλλά μην το δέσουμε σκοινί κορδόνι και της δίνουμε κάθε χρόνο το συγκεκριμένο βραβείο. Έλεος!
Καλύτερο Τραγούδι Της Χρονιάς: Και πάλι νικητής ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με το “Όλα Ή Τίποτα”. Ωραίο τραγουδάκι, αλλά κέρδισε που κέρδισε, θα προτιμούσα να ήταν υποψήφιος με άλλο τραγούδι. Κι αφού δεν ήταν έτσι, σίγουρα θα ήταν καλύτερη επιλογή τα πολυτραγουδισμένα “Δεν Είναι Τώρα Πια Εδώ” του Γιάννη Πλούταρχου ή “Επικίνδυνα Σε Θέλω” των C:Real. Ναι, ναι το ξέρω, έχω λυσσάξει!
Καλύτερος Δίσκος Της Χρονιάς: Μέσα στην πρωτοτυπία... And the winner is… Μιχάλης Χατζηγιάννης και το album “Φίλοι Κι Εχθροί”. Εξαιρετική δουλειά αλλά λίγο πιο κάτω απ’ το “Κρυμμένα Μυστικά” του Γιάννη Πλούταρχου.
Κι αφού τελειώσαμε με τα βραβεία τα οποία διαμόρφωσε η επιτροπή του θεσμού ας περάσουμε και στα Βραβεία Υψηλότερων Πωλήσεων:
Υψηλότερος Σε Πωλήσεις Δίσκος Ελληνικού Ρεπερτορίου: “Live” – Μιχάλης Χατζηγιάννης.
Υψηλότερο Σε Πωλήσεις Single Ελληνικού Ρεπερτορίου: “Όλα Ή Τίποτα” – Μιχάλης Χατζηγιάννης.
Υψηλότερος Σε Πωλήσεις Δίσκος Ξένου Ρεπερτορίου: “Confessions On A Dance Floor” – Madonna.
Υψηλότερο Σε Πωλήσεις Single Ξένου Ρεπερτορίου: “Hung Up” – Madonna.
Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω τον Τιμητικό Αρίων ο οποίος και δόθηκε στη μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού Μαρινέλα για την 50ετή προσφορά της στο χώρο. Επιτέλους μετά από τόσα χρόνια ύπαρξης αυτών των θεσμών κάποιος φιλοτιμήθηκε να της δώσει κάτι. Όχι πως τα έχει ανάγκη βέβαια...
Άντε λοιπόν... Και σ’ άλλα με υγεία!
5 Σχόλια:
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΥΠΟΒΙΒΑΖΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;ΟΧΙ!ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΣΧΕΤΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ;ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΠΗΓΑΝ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΠΗΓΕ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΠΗΔΗΧΤΗΚΕ ΜΕ ΠΟΙΟΝ.ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ.
Για την ιστορία και ως απάντηση προς το δίσκο παραδοσιακής μουσικής. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ΚΑΙ ο Μιλτιάδης Παπαστάμου (που κανείς δεν τον ανέφερε πουθενά προφανώς γιατί κανένας δεν θυμάται τους μουσικούς και λόγω έλλειψης παιδείας δεν ενδιαφέρονται να τους μάθουν) δουλεύανε για αυτόν το δίσκο μια δεκαετία παράλληλα με όποια άλλη μουσική τους ενασχόληση. Αλλά προφανώς, όπως και το κοινό της αίθουσας που κατακρίνεις (με το δίκιο σου βέβαια), δεν έχετε ακούσει ούτε αυτόν του δίσκο ούτε και κανέναν άλλο της κατηγορίας.
Katie,
Όντως... δεν έχω ακούσει ούτε αυτόν, ούτε κανέναν άλλο δίσκο της κατηγορίας πλην ενός. Δεν θα έλεγα ότι είμαι φαν της Παραδοσιακής μουσικής, με την έννοια ότι αν δεν τύχει ο χρόνος κι ο χώρος να είναι ευνοικά ώστε ν' ακούσω κάτι τέτοιο, σε καμία περίπτωση δεν θ' αγοράσω τέτοιο δίσκο. Παρ' όλα ταύτα το θεωρώ ένα ιδιαίτερο και δύσκολο είδος μουσικής και χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν μαζί της. Είναι και θέμα πολιτισμικής κληρονομιάς. Το σχόλιό μου για τον Ιωαννίδη, γιατί προφανώς παρεξηγήθηκα, δεν έχει να κάνει με εμπάθεια απέναντι στον καλλιτέχνη. Αντιθέτως, μ' αρέσει και τον θαυμάζω και πίστεψέ με ότι έχω όλους τους δίσκους του πριν απ' αυτόν. Απλά, επειδή δεν είχα ιδέα γι' αυτό το δίσκο, νομίζω ότι ήταν εύλογη η απορία που σχετικά με το μουσικό είδος. Και χάρηκα εν μέρη που το πήρε αυτός. Εν μέρη, γιατί ίσως μου άρεσε λίγο περισσότερο η συλλογή με τα παραδοσιακά τραγούδια που συμμετείχαν Τερζής, Γλυκερία κλπ. Και για 'μένα το τι αρέσει και δεν αρέσει στον καθένα δεν είναι θέμα μουσικής παιδείας. Είναι θέμα αισθητικής! Κι αυτό είναι υποκειμενικό... ;-> Καλημέρα!!!
αυτό με την παιδεία το είπα για τους διοργανωτές, δημοσιογράφους η μη που μιλάνε - παρουσιάζουνε - γράφουνε - σχολιάζουνε κλπ και επειδή ίσως δεν γνώριζαν απο φανερή άγνοια έναν σημαντικό Έλληνα βιολονίστα επειδή δεν τραγουδάει, και κρίνανε σκόπιμο να μην τον αναφέρουνε καν ενώ καταλαμβάνει το ίδιο χώρο στο εξώφυλλο του cd και έχει δουλέψει το ίδιο.
Σε ότι έχει να κάνει με τη μουσικοί παιδεία όσων αναφέρες συμφωνώ λόγω του ότι καλούνται να κρίνουν ως ειδήμονες! Sorry αν παρεξήγησα κάπως αυτό που είπες! :)
Κι επίσης συμφωνώ ότι τη "δόξα" πρέπει να την "απολαμβάνουν" όλοι όσοι μόχθησαν και δούλεψαν για να βγει ένας δίσκος.
Δημοσίευση σχολίου