Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τέσσερις νεαροί φίλοι περνάνε τα παιδικά τους χρόνια στη γειτονιά του Hell’s Kitchen μοιράζοντας τη ζωή τους ανάμεσα στην εκκλησία βοηθώντας τον πάτερ Bobby κι απ’ την άλλη βοηθώντας το μέγα γκάνγκστερ της περιοχής.
Ένα επιπόλαιο αστείο θα έχει τραγική κατάληξη και θα οδηγήσει τα τέσσερα αγόρια στο αναμορφωτήριο, όπου η καθημερινή τους κακοποίηση τους τραυματίζει ανεπανόρθωτα, φουντώνοντας παράλληλα μέσα τους τον πόθο για εκδίκηση.
15 χρόνια ο καθένας έχει πάρει τον δρόμο του όταν μια τυχαία συνάντηση θ’ αποβεί μοιραία για τη επίτευξη του στόχου τους.
Προσωπική άποψη:
Sleepers ονομάζονται στην αμερικανική αργκό τα παιδιά που έχουν αποφυλακιστεί από σωφρονιστικό ίδρυμα ανηλίκων. Σ’ αυτή την κατηγορία υπάγονται κι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας. Τέσσερις άνθρωποι που κατηγοριοποιήθηκαν κι εν τέλη αποξενώθηκαν λόγω ενός λάθους. Ο Lorenzo Carcaterra βασισμένος στον όρο έγραψε το ομώνυμο βιβλίο το οποίο αποτελεί ουσιαστικά ένα μέρος της ζωής του, αφού μιλάει για τον ίδιο και τρεις φίλους του. Με τη βοήθεια του Barry Levinson μετέτρεψε το βιβλίο σε σενάριο δημιουργώντας ένα δραματικό αποτέλεσμα.
Αν κάτι σε σοκάρει σε πρώτη φάση είναι το γεγονός ότι έχει το θάρρος να μιλήσει μέσω τις δουλειάς του για προσωπικές του εμπειρίες οι οποίες είναι πραγματικά σκληρές. Οι καταστάσεις που βιώνουν οι τέσσερις φίλοι είναι τραγικές, πόσο μάλλον όταν της βιώνεις στην πιο τρυφερή σου ηλικία. Καταστάσεις που κανείς δεν αξίζει να βιώσει που αν το κάνεις όμως τον σημαδεύουν για μια ζωή.
Είναι πραγματικά πολύ εύκολο από μια ανοησία να καταστρέψεις τη ζωή σου. Όχι μόνο γιατί ζεις με την πιθανότητα οι επιπτώσεις της να σε σημαδέψουν, αλλά επειδή μπορεί να ζεις μια ζωή με το φόβο της άγνοιας μην ξέροντας ποιες μπορεί να είναι αυτές οι συνέπειες. Το κορμί ξεχνάει, το μυαλό κι η ψυχή όμως ποτέ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, πολλές φορές όμως είναι δύσκολο. Αν και το κάνει, δε νομίζω πως πρόθεση τόσο του δημιουργού όσο και του σκηνοθέτη, είναι η ταινία αυτή να σοκάρει. Παρά τη σκληρότητά της, είναι πολύ ανθρώπινη. Μπορεί να μην φαντάζει καθημερινή, αν όμως σκεφτούμε τι κρύβεται στον πάτο της κοινωνίας θα δούμε ότι τελικά ίσως να μην απέχει και πολύ από πράγματα που συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, που ίσως απλά να μην θέλουμε να δούμε.
Ο Levinson εκμεταλλευόμενος μια δυνατή ιστορία καταφέρνει να στήσει μια απ’ τις καλύτερες ταινίες του είδους που προσωπικά έχω δει ποτέ. Σκοτεινή και μυστηριώδης, γεμάτη απ’ τη σαπίλα που υπάρχει παντού γύρω μας. Αρχικά μας γυρίζει πίσω στο χρόνο, στη ζωή των πρωταγωνιστών σαν παιδιά και τις καταστάσεις που τους οδήγησαν στις μετέπειτα επιλογές τους. Ξαφνικά όλα αυτά αρχίζουν να σβήσουν και πάνω στα απομεινάρια μιας άλλης ζωής αρχίζουν να χτίζουν μια νέα που μοιραία θα τους φέρει αντιμέτωπους με ότι ήθελαν, αλλά δε μπόρεσαν ποτέ ν’ αφήσουν πίσω τους.
Άλλοτε υποτονική κι άλλοτε με δυναμική κι έμφαση εκεί όπου χρειάζεται προκειμένου να ταρακουνήσει, ο Levinson δημιουργεί μια ταινία δυναμίτη που συγκλονίζει. Χαρακτήρες οι σκηνές βιασμού στο αναμορφωτήριο. Όχι τόσο λόγο της πράξης, όσο των συνθηκών κάτω απ’ τις οποίες γίνεται. Ας θυμηθούμε τη σκηνή όπου κατά τη διάρκεια του βιασμού ο Kevin Bacon υποχρεώνει έναν εκ των νεαρών να λέει την προσευχή του μήπως και τον σώσει ο Θεός εκείνη τη στιγμή.
Έχοντας ένα υπέρλαμπρο cast στη διάθεσή της, η ταινία δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη σε καμία περίπτωση. Ο Kevin Bacon πιο αντιπαθητικός από ποτέ, σε πείθει για τη μαυρίλα που κρύβει στην ψυχή του, αποδεικνύοντας γι’ ακόμα μια φορά πως αυτός ο τύπος του πηγαίνει γάντι. Ο Robert De Niro όποτε κάνει την εμφάνισή του καταφέρνει χωρίς δυσκολία ν’ αποσπάσει κάθε βλέμμα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο ρόλος του αυτός αποτελεί την ήρεμη δύναμη της ιστορίας. Χωρίς να ταράζεται, ούτε καν να συσπάται το πρόσωπό του, μέσα από μια απέραντη γαλήνη καταφέρνει να κάνει κρότο με το δικό του τρόπο και να οδηγήσει την ιστορία εκεί που θέλει. Άλλωστε είναι ενδιαφέρον από μόνο του ότι τον βλέπουμε στο ρόλο ενός ιερέα κι όχι ενός μαφιόζου. Συμπαθητικοί οι Hoffman, Pitt και λοιποί, χωρίς ωστόσο κάποιος να κάνει τη μεγάλη διαφορά. Λειτουργούν ωστόσο αποτελεσματικά σ’ αυτό που καλούνται να υποστηρίξουν ο καθένας με τον τρόπο του. Ίσως λίγο καλύτερος να είναι ο Jason Patric ως ενδιαφέρουσα και μυστήρια προσωπικότητα.
Ίσως κάποιους τους κουράσει η μεγάλη της διάρκεια. Ίσως κάποιος τους σοκάρει και τους εξαγριώσει. Κάποιος άλλους ωστόσο θα τους παρασύρει στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής. Εκεί όπου ύπουλα μυστικά παραμονεύουν μέχρι να μπορέσουν να βρουν διέξοδο και να βγουν ξανά στο φως. Μια ιστορία για τον πόνο και την εκδίκηση. Μια ιστορία για την ανθρώπινη ψυχή που όσο κι αν πονάει πάντα βρίσκει διέξοδο προς τη λύτρωση. Μια ιστορία για την κάθαρση!
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Sleepers
Είδος: Κοινωνικό
Σκηνοθέτης: Barry Levinson
Πρωταγωνιστές: Brad Pitt, Kevin Bacon, Billy Crudup, Robert De Niro, Minnie Driver, Dustin Hoffman, Ron Eldard, Jason Patric, Terry Kinney, Brad Renfro, Bruno Kirby
Παραγωγή: 1996
Διάρκεια: 147’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Sleepers_(film)
http://www.imdb.com/title/tt0117665/









Τέσσερις νεαροί φίλοι περνάνε τα παιδικά τους χρόνια στη γειτονιά του Hell’s Kitchen μοιράζοντας τη ζωή τους ανάμεσα στην εκκλησία βοηθώντας τον πάτερ Bobby κι απ’ την άλλη βοηθώντας το μέγα γκάνγκστερ της περιοχής.
Ένα επιπόλαιο αστείο θα έχει τραγική κατάληξη και θα οδηγήσει τα τέσσερα αγόρια στο αναμορφωτήριο, όπου η καθημερινή τους κακοποίηση τους τραυματίζει ανεπανόρθωτα, φουντώνοντας παράλληλα μέσα τους τον πόθο για εκδίκηση.
15 χρόνια ο καθένας έχει πάρει τον δρόμο του όταν μια τυχαία συνάντηση θ’ αποβεί μοιραία για τη επίτευξη του στόχου τους.
Προσωπική άποψη:
Sleepers ονομάζονται στην αμερικανική αργκό τα παιδιά που έχουν αποφυλακιστεί από σωφρονιστικό ίδρυμα ανηλίκων. Σ’ αυτή την κατηγορία υπάγονται κι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας. Τέσσερις άνθρωποι που κατηγοριοποιήθηκαν κι εν τέλη αποξενώθηκαν λόγω ενός λάθους. Ο Lorenzo Carcaterra βασισμένος στον όρο έγραψε το ομώνυμο βιβλίο το οποίο αποτελεί ουσιαστικά ένα μέρος της ζωής του, αφού μιλάει για τον ίδιο και τρεις φίλους του. Με τη βοήθεια του Barry Levinson μετέτρεψε το βιβλίο σε σενάριο δημιουργώντας ένα δραματικό αποτέλεσμα.
Αν κάτι σε σοκάρει σε πρώτη φάση είναι το γεγονός ότι έχει το θάρρος να μιλήσει μέσω τις δουλειάς του για προσωπικές του εμπειρίες οι οποίες είναι πραγματικά σκληρές. Οι καταστάσεις που βιώνουν οι τέσσερις φίλοι είναι τραγικές, πόσο μάλλον όταν της βιώνεις στην πιο τρυφερή σου ηλικία. Καταστάσεις που κανείς δεν αξίζει να βιώσει που αν το κάνεις όμως τον σημαδεύουν για μια ζωή.
Είναι πραγματικά πολύ εύκολο από μια ανοησία να καταστρέψεις τη ζωή σου. Όχι μόνο γιατί ζεις με την πιθανότητα οι επιπτώσεις της να σε σημαδέψουν, αλλά επειδή μπορεί να ζεις μια ζωή με το φόβο της άγνοιας μην ξέροντας ποιες μπορεί να είναι αυτές οι συνέπειες. Το κορμί ξεχνάει, το μυαλό κι η ψυχή όμως ποτέ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, πολλές φορές όμως είναι δύσκολο. Αν και το κάνει, δε νομίζω πως πρόθεση τόσο του δημιουργού όσο και του σκηνοθέτη, είναι η ταινία αυτή να σοκάρει. Παρά τη σκληρότητά της, είναι πολύ ανθρώπινη. Μπορεί να μην φαντάζει καθημερινή, αν όμως σκεφτούμε τι κρύβεται στον πάτο της κοινωνίας θα δούμε ότι τελικά ίσως να μην απέχει και πολύ από πράγματα που συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, που ίσως απλά να μην θέλουμε να δούμε.
Ο Levinson εκμεταλλευόμενος μια δυνατή ιστορία καταφέρνει να στήσει μια απ’ τις καλύτερες ταινίες του είδους που προσωπικά έχω δει ποτέ. Σκοτεινή και μυστηριώδης, γεμάτη απ’ τη σαπίλα που υπάρχει παντού γύρω μας. Αρχικά μας γυρίζει πίσω στο χρόνο, στη ζωή των πρωταγωνιστών σαν παιδιά και τις καταστάσεις που τους οδήγησαν στις μετέπειτα επιλογές τους. Ξαφνικά όλα αυτά αρχίζουν να σβήσουν και πάνω στα απομεινάρια μιας άλλης ζωής αρχίζουν να χτίζουν μια νέα που μοιραία θα τους φέρει αντιμέτωπους με ότι ήθελαν, αλλά δε μπόρεσαν ποτέ ν’ αφήσουν πίσω τους.
Άλλοτε υποτονική κι άλλοτε με δυναμική κι έμφαση εκεί όπου χρειάζεται προκειμένου να ταρακουνήσει, ο Levinson δημιουργεί μια ταινία δυναμίτη που συγκλονίζει. Χαρακτήρες οι σκηνές βιασμού στο αναμορφωτήριο. Όχι τόσο λόγο της πράξης, όσο των συνθηκών κάτω απ’ τις οποίες γίνεται. Ας θυμηθούμε τη σκηνή όπου κατά τη διάρκεια του βιασμού ο Kevin Bacon υποχρεώνει έναν εκ των νεαρών να λέει την προσευχή του μήπως και τον σώσει ο Θεός εκείνη τη στιγμή.
Έχοντας ένα υπέρλαμπρο cast στη διάθεσή της, η ταινία δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη σε καμία περίπτωση. Ο Kevin Bacon πιο αντιπαθητικός από ποτέ, σε πείθει για τη μαυρίλα που κρύβει στην ψυχή του, αποδεικνύοντας γι’ ακόμα μια φορά πως αυτός ο τύπος του πηγαίνει γάντι. Ο Robert De Niro όποτε κάνει την εμφάνισή του καταφέρνει χωρίς δυσκολία ν’ αποσπάσει κάθε βλέμμα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο ρόλος του αυτός αποτελεί την ήρεμη δύναμη της ιστορίας. Χωρίς να ταράζεται, ούτε καν να συσπάται το πρόσωπό του, μέσα από μια απέραντη γαλήνη καταφέρνει να κάνει κρότο με το δικό του τρόπο και να οδηγήσει την ιστορία εκεί που θέλει. Άλλωστε είναι ενδιαφέρον από μόνο του ότι τον βλέπουμε στο ρόλο ενός ιερέα κι όχι ενός μαφιόζου. Συμπαθητικοί οι Hoffman, Pitt και λοιποί, χωρίς ωστόσο κάποιος να κάνει τη μεγάλη διαφορά. Λειτουργούν ωστόσο αποτελεσματικά σ’ αυτό που καλούνται να υποστηρίξουν ο καθένας με τον τρόπο του. Ίσως λίγο καλύτερος να είναι ο Jason Patric ως ενδιαφέρουσα και μυστήρια προσωπικότητα.
Ίσως κάποιους τους κουράσει η μεγάλη της διάρκεια. Ίσως κάποιος τους σοκάρει και τους εξαγριώσει. Κάποιος άλλους ωστόσο θα τους παρασύρει στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής. Εκεί όπου ύπουλα μυστικά παραμονεύουν μέχρι να μπορέσουν να βρουν διέξοδο και να βγουν ξανά στο φως. Μια ιστορία για τον πόνο και την εκδίκηση. Μια ιστορία για την ανθρώπινη ψυχή που όσο κι αν πονάει πάντα βρίσκει διέξοδο προς τη λύτρωση. Μια ιστορία για την κάθαρση!
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Sleepers
Είδος: Κοινωνικό
Σκηνοθέτης: Barry Levinson
Πρωταγωνιστές: Brad Pitt, Kevin Bacon, Billy Crudup, Robert De Niro, Minnie Driver, Dustin Hoffman, Ron Eldard, Jason Patric, Terry Kinney, Brad Renfro, Bruno Kirby
Παραγωγή: 1996
Διάρκεια: 147’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Sleepers_(film)
http://www.imdb.com/title/tt0117665/










6 Σχόλια:
Καλημερα Γιώτα μου, πολύ ωραία μας τα λες για την ταινία μεταδίδοντας μας τις προθέσεις του Levisnon.
Ξέρεις τι έχω παρατηρήσει, πως τελικά είσαι ο αγαπημένος θεατής των δημιουργών. Γιατί αγκαλιάζεις τις ταινίες με πολύ καλοπροέραιτο τρόπο...
Και το λέω αυτό γιατί οι απόψεις σου σε ταινίες που έχω δει πριν 3 χρόνια
είναι σχεδόν ίδιες με τις δικές μου τότε. Σήμερα δεν θα συμφωνούσα ιδιαίτερα, γιατί αυτή η μονοσήμαντη ερμηνεία που ελοχεύει στα πράγματα(με τους καθολικά κακούς μπάτσους(δε λέω ότι δεν είναι) , με τα ευαίσθητα καθολικά παιδιά(δε λέω ότι δεν είναι), υπαγορεύουν την ιστορία μόνο από την πλευρά που την παρουσιάζει). Μην αφήνοντας στον θεατή να φτάσει μόνος του στην άκρη του δρόμου. Την θεωρώ τρόπο τινά τηλεορασική ταινία, χωρίς ωστόσο να με αφήνουν αδιάφορο τα σχόλια που κάνεις για την αισθητική της ατμόσφαιρας σε επιμέρους σκηνές. Οι οποίες είναι εντελώς άρτιες!
Kioy καλημέρα! :)
Έπρεπε να πάμε μαζί και στο Κουρέα μου φαίνεται!
:p
Δε συμφωνώ με κάθε τρόπο που εκφράζει ο καθένας τα συναισθήματά του μέσω της τέχνης του. Έχει όμως δικαίωμα να το κάνει κι αν όχι να συμφωνήσουμε μαζί του, να σεβαστούμε την προσπάθειά του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ειδικά, όπου η ταινία αυτή αποτελεί ένα κομμάτι του παρελθόντος του δημιουργού, θεωρώ ότι πρέπει να τη σεβαστώ περισσότερο και να μην την κρίνω αυστηρά, παρά τα όποια λάθη της. ;)
Ακόμα και τώρα, όποτε τη βλέπω, μου προξενεί το ίδιο συναίσθημα... Θλίψη κι οργή!
Ναι, έχεις δίκιο! Δείχνει τα πράγματα μόνο απ'τη μεριά που θέλει να τα δείξει και πατάει σε στερεότυπα (τα οποία καλώς ή κακώς αποδίδουν). Για 'μένα όμως, αυτή η μεριά είναι πιο σημαντική! (μην ξεχνιόμαστε, ως γυναίκα έχω περισσότερες ευαισθησίες) :p
Χαίρομαι που ανταλάσσουμε απόψεις! Χαίρομαι όταν συμφωνούμε, αλλά κι όταν διαφωνούμε! :)
Όντως, σινεμά δεν ξέρω ανθα την έβλεπα, αλλά για dvd είναι μια εξαιρετική επιλογή πιστεύω!
Δεν είμαι σκληρή ε; Να μην γίνω κριτικός κινηματογράφου δηλαδή ποτέ...; :pπ
Καλή σου μέρα φίλε μου... :)
Φιλιά!
THN KALISPERA MOY KAI STOYS DYO SAS.O KATHENAS EXEI TH GNWMH TOY KI EN MERH SYFWNW ME OSA LETE.OMWS THA AKOLOYTHISW THN EYAISTHTH PLEYRA POY THA YPERNIKHSEI.SYGKINHTIKO DRAMA PARA POY SAN ENHLIKES PROSWPIKOTHTES DEN EKSELIZONTAI IDIAITERA.
Καλημέρα Max ευαισθητούλη... :p
;)
Είναι μια συγκλονιστική ταινία. Συμφωνώ εν μέρει ότι βασίζεται σε στερεότυπα, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ομολογώ ότι είχα προσπαθήσει πριν από μερικά χρόνια να τη δω, όμως στις σκηνές από το αναμορφωτήριο τα παράτησα. Λέω εν καιρώ να της δώσω μια ευκαιρία!
Βάγια
@ Βάγια κι εγώ την αγαπώ αυτή την ταινία, κι ας βασίζεται σε κλισέ και στερεότυπα. Αλλά είναι και σκληρή, σε πολλά σημεία! Η μητέρα μου, αν και την λατρεύει, δεν αντέχει να την βλέπει.
Δημοσίευση σχολίου