
Ο Carlito έχει μόλις βγει από τη φυλακή. Έχοντας ξοδέψει μια ζωή κάνοντας εμπόριο ηρωίνης, αποφασίζει να ακολουθήσει τον ίσιο δρόμο.
Με σκοπό να μαζέψει χρήματα και να μετακομίσει στις Μπαχάμες, αναλαμβάνει τη διεύθυνση ενός night club.
Όσο όμως κι αν θέλει ν’ αλλάξει ζωή και να φτιάξει μια πραγματική οικογένεια το παρελθόν εξακολουθεί να τον καταδιώκει.
Προσωπική άποψη:
Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο και αυτό ακριβώς πρεσβεύει μια απ’ τις πιο γνωστές πλέον ταινίες του De Palma. Μπορεί κανείς να ξεφύγει από τη μοίρα του, από το πεπρωμένο του ή όπως αλλιώς θέλετε να πείτε; Μπορεί να θέλει ή τουλάχιστον έτσι να ισχυρίζεται, όμως οι κανόνες του σύμπαντος είναι πιο ισχυροί και μερικές φορές είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την πορεία που χάραξες για ν’ ακολουθήσεις μια άλλη.
Ο De Palma έχει αποδείξει πως αν θέλει ξέρει και μπορεί να γυρίσει πραγματικά μεγάλες ταινίες. Μοιάζοντας επηρεασμένη από το ευρωπαϊκό νουάρ σινεμά η ταινία αναβιώνει μια σχεδόν παλιομοδίτικη γκανγκστερική εποχή, με παρακμιακούς εγκληματίες, περιοχές χαμηλού βιοτικού και κοινωνικού επιπέδου, μέσα στα οποία κινείται, δρα και προσπαθεί ν’ αλλάξει ζωή ο Carlito. Και παρά την αλητεία που φέρει πάνω του ο κεντρικός ήρωας, καταφέρνει να ξεχωρίσει μέσα στον βούρκο της παρανομίας και να κερδίσει την συμπάθειά μας.
Σκληρή, ορισμένες φορές και βίαιη, η σκηνοθεσία του De Palma δεν αφήνει περιθώρια για ροζ συννεφάκια να πλανώνται στον αέρα. Η πραγματικότητα στην οποία ζούμε είναι σκληρή και πάνω σ’ αυτήν στηρίζεται το έργο, δεν ωραιοποιεί τα πράγματα και δεν δείχνει να νοιάζεται για το αν θα νιώσουμε ηθικά ικανοποιημένοι από το τέλος. Ίσως δεν υπάρχει ηθική σε τέτοιες κατηγορίες ανθρώπων! Ή μάλλον, ίσως δεν υπάρχουν κανόνες που να οριοθετούν την ηθική. Ίσως η ηθική καν να μην μπορεί να μπει σε καλούπια! Αλλά κι αν ακόμα μπορεί, τα καλούπια της εγκληματικής κοινωνίας μάλλον διαφέρουν αρκετά απ' τα δικά μας μιας και θεμελιώνονται από έναν δικό τους κώδικα.
Ο Al Pacino σ’ έναν απ’ τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του (και σίγουρα από τους πιο γοητευτικούς). Δεν θυμάμαι βέβαια να τον έχω δει ποτέ σε κάποια ταινία και να μην μου άρεσε αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η ουσία στην προκειμένη είναι ότι υποστηρίζει τον ρόλο ενός ανθρώπου που δεν σε αφήνει να εισχωρήσεις στα άδυτα της ψυχής του. Υπερασπίζεται ένα όνειρο ζωής, να ξεφύγει από τα εγκληματικά κυκλώματα, κατά βάθος όμως το θέλει ή απλά πρόκειται για κάτι που επιτάσσουν τα σύγχρονα ηθικοπλαστικά κυκλώματα; Ο καθένας ας το ερμηνεύσει όπως θέλει και όπως ορίζει η λογική του.
Κι όταν συνειδητοποιείς ότι το ρόλο του καλύτερου φίλου και δικηγόρου του Carlito κρατάει ο αγνώριστος Sean Penn εκπλήσσεσαι και για μια ακόμα φορά σκέφτεσαι το πόσο αδικημένος στάθηκε τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ίσως ένας ακόμα πιο αμφιλεγόμενος χαρακτήρας απ’ αυτόν του Carlito. Τουλάχιστον το βλέμμα του δεύτερου είναι καθαρό έστω κι αν δεν μπορείς να τον ψυχολογήσεις, σε αντίθεση με τον πρώτο που παρά τα καλοπροαίρετα στοιχεία που εξωτερικεύει δεν καταφέρνει λεπτό να σε πείσει και ξέρεις ότι κάτι κρύβει πίσω απ’ όλα αυτά.
Και τελικά, καθώς σκέφτομαι όλα τα παραπάνω προσπαθώντας να καταλήξω σ’ ένα τελικό συμπέρασμα, συνειδητοποιώ για ακόμα μια φορά, ότι σε μεγάλες ταινίες δεν έχει τόση σημασία η υπόθεση αυτού κάθε αυτού. Η πραγματική σημασία βρίσκεται στα πιόνια της ιστορίας και σε αυτούς που τα κινούν. Τα πρόσωπα και οι χαρακτήρες είναι αυτοί που δίνουν το ενδιαφέρον, που καθορίζουν τον ρυθμό, που μπορούν να μας καθηλώσουν. Ως προς αυτό τουλάχιστον, μπορώ να πω πως η ταινία τα καταφέρνει εξαιρετικά.
Σίγουρα μια ταινία που θα ικανοποιήσει τους απαιτητικούς του είδους που ζητάνε από τη συγκεκριμένη κατηγορία κάτι το διαφορετικό. Σίγουρα όμως και μια ταινία που όσους περιμένουν ένα χαρούμενο και γεμάτο αισιοδοξία φινάλε θα τους απογοητεύσει οικτρά, πετώντας τους απότομα από το συννεφάκι τους στη γη. Προσωπικά, θεωρώ πως η συμπάθεια προς το πρόσωπο του Carlito και η πίκρα της τελευταίας μαγικής σκηνής για το όνειρο που πήγε χαμένο, εκεί είναι που κρύβεται όλη η ουσία, εκεί είναι που βρίσκεται η δυναμική της ταινίας. Αυτό ίσως κάνει τελικά μια ταινία κλασσική!
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Υπόθεση Καρλίτο
Είδος: Αστυνομική
Σκηνοθέτης: Brian De Palma
Πρωταγωνιστές: Al Pacino, Sean Penn, John Leguizamo, Penelope Ann Miller, Ingrid Rogers
Παραγωγή: 1993
Διάρκεια: 144’
Σίγουρα μια ταινία που θα ικανοποιήσει τους απαιτητικούς του είδους που ζητάνε από τη συγκεκριμένη κατηγορία κάτι το διαφορετικό. Σίγουρα όμως και μια ταινία που όσους περιμένουν ένα χαρούμενο και γεμάτο αισιοδοξία φινάλε θα τους απογοητεύσει οικτρά, πετώντας τους απότομα από το συννεφάκι τους στη γη. Προσωπικά, θεωρώ πως η συμπάθεια προς το πρόσωπο του Carlito και η πίκρα της τελευταίας μαγικής σκηνής για το όνειρο που πήγε χαμένο, εκεί είναι που κρύβεται όλη η ουσία, εκεί είναι που βρίσκεται η δυναμική της ταινίας. Αυτό ίσως κάνει τελικά μια ταινία κλασσική!
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Υπόθεση Καρλίτο
Είδος: Αστυνομική
Σκηνοθέτης: Brian De Palma
Πρωταγωνιστές: Al Pacino, Sean Penn, John Leguizamo, Penelope Ann Miller, Ingrid Rogers
Παραγωγή: 1993
Διάρκεια: 144’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0106519/
http://en.wikipedia.org/wiki/Carlito
http://members.tripod.com/allpacino/cw_page.htm








12 Σχόλια:
Καλημέρα και καλή βδομάδα Γιώτα μου...
Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδει το Scarface είχα μείνει έκθαμβος. Τότε έψαχνα εναγωνιώς ταινίες του ίδιου στυλ και του ίδιου ύφους, και έτσι είχα πέσει πάνω στο Σκυλίσια μέρα Και στο Υπόθεση Καρλίτο. Πολύ ωραίες ταινίες αμφότερες, που σαν θεατής περισσότερο τις απόλαυσα!
Όσο για αυτό που λες για την υπόθεση, για μένα δεν έχει καμία σημασία αυτή καθ' αυτή. Κάθε ιστορία κάθε άποψη μπορεί να είναι γοητευτική, αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι ο τρόπος που θα την αφηγηθείς.
@ Καλημέρα Kioy και πολύ-πολύ καλή εβδομάδα!
Για το "Scarface" λέω να ποστάρω τις επόμενες μέρες εξ' αφορμής αυτού! :)
Όσο για την υπόθεση, ξέρεις πως συμφωνώ. Θεωρώ ότι υπάρχουν εκείνα τα μικρά στοιχεία, που ακόμα κι αν υπόθεση χωλένει, εσύ να μείνεις εκστασιασμένος. ;)
Εξαιρετική ταινία. Τι συναρπαστικός που είναι ο Πατσίνο! Έχει απέναντί του έναν Σον Πενν και σε κάνει να τον ξεχνάς εντελώς.
Οι σκηνοθεσίες του ΝτεΠάλμα παραείναι στυλιζαρισμένες για το γούστο μου. Εδώ όμως ισορροπεί το πράγμα -ίσως και εξαιτίας της ερμηνείας του Πατσίνο.
@ Φώτη θεωρώ ότι μιλάμε για μια ταινία που είναι πολύ δύσκολο να μην αρέσει σε κάποιον ακόμα κι αν αυτό το στυλ δεν είναι το καλύτερό του. ;)
Ο Pacino είναι όλα τα λεφτά! Respect!!!
Κορυφαία ταινεία.
Υγ. Άσχετο, αλλά το spirited away γιατί το διέγραψες;
@ Φίλτατε Πάνο... καιρό είχαμε να τα πούμε! Μάλλον έλειπες δικοπές!
Όντως κορυφαία ταινία.
Δεν το διέγραψα... Απλά το ετοίμασα και θα το ποστάρω αύριο πρωί-πρωί!
;)
Ναι Γιώτα έλειπα διακοπές :) Πάντως τώρα με πώρωσες πάλι με την ταινία, θα την ξαναδώ. Ο Σον Πεν παίζει έναν από τους καλύτερους ρόλους της ζωής του, αυτόν και τον άλλο στην ταινία "Τα κακά παιδιά".
Υγ. Χρησιμοποιώ google reader και βλέπω όλες τις καταχωρήσεις, ακόμα και αυτές που διαγράφοπνται (αφού ο reader τις αποθηκεύει στον υπολογιστή).
@ Ελπίζω να πέρασες ωραία Πάνο και να ξεκουράστηκες! :)
Ευκαιρία λοιπόν μιας και πορώθηκες να το ξαναδείς. ;)
Είπα κι εγώ... για μερικά δευτερόλεπτα το άφησα να δω πως είναι, πότε πρόλαβε και μπήκε! :p
Από αύριο το πρωί πάντως θα υπάρχει, οπότε μπαίνεις και βλέπεις!
Αν και ο Σημαδεμένος είναι μια ταινία αυτού του είδους που μου αρέσει περισσότερο δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως και αυτή εδώ είναι μια καλογυρισμένη και ενδιαφέρουσα παραγωγή με πολύ καλό cast.
@ Δεν είμαι σίγουρη George αλλά έχω την αίσθηση πως η "Υπόθεση" μου αρέσει λίγοοοο παραπάνω από τον "Σημαδεμένο"!
Ο Αλ ειναι θεος!Τι να λεμε τωρα!Σε ολες τις γκανγκστερικες ταινιες ειναι ολα τα λεφτα.
@ Βλέπω Zenia δεν είμαι η μόνη fan του Al! :D
Δημοσίευση σχολίου