Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια ομάδα ληστών οργανώνει και φέρει άψογα εις πέρας μια ληστεία χρυσού στη Βενετία. Όμως ένα απρόοπτο, θα ανατρέψει τα σχέδια των ληστών.
Ένα από τα μέλη της συμμορίας θα προδώσει τους υπόλοιπους καθώς θέλει τα κλοπιμαία μόνο γι’ αυτόν και δεν τους χρειάζεται πλέον.
Μετά την απρόσμενη προδοσία, τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας οργανώνουν την εκδίκησή τους. Βάζουν ως μοναδικό στόχο να καταδιώξουν τον προδότη και να τον κάνουν να πληρώσει με το ίδιο ακριβώς νόμισμα.
Προσωπική άποψη:
Αν κάποιος μου ζήταγε να του προτείνω μια πραγματικά απολαυστική περιπέτεια, τότε το “Ληστεία Αλά Ιταλικά” θα ήταν σίγουρα από τις πρώτες που θα μου ερχόταν στο μυαλό. Εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία των 60’s με πρωταγωνιστή τον Michael Caine, το εν λόγω remake δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πρωτότυπο, αφού αν όχι καλύτερο είναι σίγουρα ισάξιο.
Ο Gray βαδίζοντας στα χνάρια του Soderbergh, που με το Ocean`s Eleven έδωσε νέα πνοή στον ορισμό του cool και κατάφερε να κάνει το δικό του remake αυτού του είδους τεράστια εμπορική και κατά συνέπεια εισπρακτική επιτυχία, καταπιάνεται με μια ταινία που έχει όλη εκείνη την εξυπνάδα και όλη εκείνη την cool συμπεριφορά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει ένα κόλπο σαν αυτό.
Το σενάριο είναι πολύ έξυπνο, το σχέδιο για την επανάκτηση των κλοπιμαίων ευφυέστατο και δραστικό. Και όλα αυτά έρχονται να ολοκληρωθούν με διάλογους αποτελούμενους από δολοφονικές και γεμάτες δηλητήριο χιουμοριστικές ατάκες.
Στην ταινία δεν υπάρχει στιγμή νεκρού χρόνου, η πλοκή είναι αδιάκοπη και συνεχώς εξελισσόμενη κάνοντας τους απαραίτητους εκείνους ελιγμούς που θα μας ταρακουνήσουν στη θέση μας. Ο κάθε πρωταγωνιστής έχει να δώσει το δικό του ξεχωριστό κομμάτι ώστε να ολοκληρωθεί το παζλ και ποιο είναι το καλό σε όλο αυτό; Ότι τόσο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, όσο και ο σκηνοθέτης αποσπάει απ’ τον καθένα αυτό που χρειάζεται στις δόσεις που απαιτούνται.
Ο Gary Gray δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι κάποιος σκηνοθέτης περιωπής. Ωστόσο εκπλήσσει ευχάριστα καθώς φαίνεται ότι σ’ αυτή την ταινία ήξερε ακριβώς τι ήθελε να κάνει και το δούλεψε έτσι ώστε να το πετύχει. Προσεχτικό μοντάζ έτσι ώστε να μην βαλτώνει η εικόνα, δράση και γρήγοροι ρυθμοί σε μια τρελή κούρσα με Mini Cooper (η καταδίωξη στα αποχευτικά τούνελ αποτελεί σκηνή ανθολογίας) που απολαμβάνεις κάθε της λεπτό και πραγματικά ένα ευφάνταστο στρατηγικό σχέδιο ώστε οι εμπλεκόμενοι να πάρουν το αίμα και τα κλοπιμαία τους πίσω. Στην ωραία ένταση που δημιουργείται βέβαια συμβάλλει και η έξυπνη επιλογή μουσικής με funky και jazz ρυθμούς, άψογη καθ’ όλα.
Τώρα όσον αφορά τις ερμηνείες… Έχω τις ενστάσεις μου ως προς την επιλογή του Mark Wahlberg ως αρχηγό της συμμορίας. Όχι ότι δεν θα μπορούσε, δεν τα καταφέρνει όμως να μας πείσει ως ο σκληροτράχηλος εγκέφαλος της υπόθεσης όσο και αν μας δείχνει τους τρικέφαλούς του.
Ο Norton είναι υπεράνω πάσης φύσεως κριτικής αφού καταφέρνει χωρίς κόπο αλλά με τρόπο, να μπει στο πετσί του κακού και να μας κάνει να τον αντιπαθήσουμε χωρίς ούτε καν να ιδρώσει.
Ο Sutherland αν και σε έναν σχετικά μικρό ρόλο είναι πάντα ο Sutherland και αυτό τα λέει όλα και η γυναικεία παρουσία της συντροφιάς Charlize Theron δεν δυσκολεύεται ούτε εκείνη με τη σειρά της σ’ έναν ρόλο χωρίς μεγάλες απαιτήσεις μεν, που της πηγαίνει γάντι δε. Το υπόλοιπο cast αποδείδει αυτάπου πρέπει και ως εκεί, ξεχωρίζοντας ίσως λίγο τον Jason Statham που είναι υπέρ του δέοντος απολαυστικός.
Σας έχω εκπλήξει με αυτά που γράφω; Είπαμε, δεν πετάω την σκούφια μου γι’ αυτές τις ταινίες αλλά δεν είναι όλες για τα σκουπίδια. Το “The Italian Job” δεν έχει άλλο σκοπό πέραν απ’ το να μας διασκεδάσει κάτι που κάνει ξεκάθαρο από πολύ νωρίς. Έτσι το βλέπεις ως θεατής και μόνο έτσι μπορείς να το κρίνεις. Χωρίς πολλές υπερβολές και υπερσύγχρονα gadgets αλλά με φαντασία, δράση και γρήγορο ρυθμό, καταφέρνει να σε κερδίσει απ’ τα πρώτα λεπτά και να σε κρατήσει προσηλωμένο μέχρι τέλους. Το happy end φυσικά δεν απουσιάζει αλλά δεν νομίζω να περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Ε… ποιος νοιάζεται άλλωστε!
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ληστεία Αλά Ιταλικά
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: F. Gary Gray
Πρωταγωνιστές: Mark Wahlberg, Charlize Theron, Edward Norton, Seth Green, Jason Statham, Mos Def, Donald Sutherland, Christina Cabot
Παραγωγή: 2003
Διάρκεια: 104’
Επίσημο site:
http://www.italianjobmovie.com/flash/index.html
Μια ομάδα ληστών οργανώνει και φέρει άψογα εις πέρας μια ληστεία χρυσού στη Βενετία. Όμως ένα απρόοπτο, θα ανατρέψει τα σχέδια των ληστών.
Ένα από τα μέλη της συμμορίας θα προδώσει τους υπόλοιπους καθώς θέλει τα κλοπιμαία μόνο γι’ αυτόν και δεν τους χρειάζεται πλέον.
Μετά την απρόσμενη προδοσία, τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας οργανώνουν την εκδίκησή τους. Βάζουν ως μοναδικό στόχο να καταδιώξουν τον προδότη και να τον κάνουν να πληρώσει με το ίδιο ακριβώς νόμισμα.
Προσωπική άποψη:
Αν κάποιος μου ζήταγε να του προτείνω μια πραγματικά απολαυστική περιπέτεια, τότε το “Ληστεία Αλά Ιταλικά” θα ήταν σίγουρα από τις πρώτες που θα μου ερχόταν στο μυαλό. Εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία των 60’s με πρωταγωνιστή τον Michael Caine, το εν λόγω remake δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πρωτότυπο, αφού αν όχι καλύτερο είναι σίγουρα ισάξιο.
Ο Gray βαδίζοντας στα χνάρια του Soderbergh, που με το Ocean`s Eleven έδωσε νέα πνοή στον ορισμό του cool και κατάφερε να κάνει το δικό του remake αυτού του είδους τεράστια εμπορική και κατά συνέπεια εισπρακτική επιτυχία, καταπιάνεται με μια ταινία που έχει όλη εκείνη την εξυπνάδα και όλη εκείνη την cool συμπεριφορά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει ένα κόλπο σαν αυτό.
Το σενάριο είναι πολύ έξυπνο, το σχέδιο για την επανάκτηση των κλοπιμαίων ευφυέστατο και δραστικό. Και όλα αυτά έρχονται να ολοκληρωθούν με διάλογους αποτελούμενους από δολοφονικές και γεμάτες δηλητήριο χιουμοριστικές ατάκες.
Στην ταινία δεν υπάρχει στιγμή νεκρού χρόνου, η πλοκή είναι αδιάκοπη και συνεχώς εξελισσόμενη κάνοντας τους απαραίτητους εκείνους ελιγμούς που θα μας ταρακουνήσουν στη θέση μας. Ο κάθε πρωταγωνιστής έχει να δώσει το δικό του ξεχωριστό κομμάτι ώστε να ολοκληρωθεί το παζλ και ποιο είναι το καλό σε όλο αυτό; Ότι τόσο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, όσο και ο σκηνοθέτης αποσπάει απ’ τον καθένα αυτό που χρειάζεται στις δόσεις που απαιτούνται.
Ο Gary Gray δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι κάποιος σκηνοθέτης περιωπής. Ωστόσο εκπλήσσει ευχάριστα καθώς φαίνεται ότι σ’ αυτή την ταινία ήξερε ακριβώς τι ήθελε να κάνει και το δούλεψε έτσι ώστε να το πετύχει. Προσεχτικό μοντάζ έτσι ώστε να μην βαλτώνει η εικόνα, δράση και γρήγοροι ρυθμοί σε μια τρελή κούρσα με Mini Cooper (η καταδίωξη στα αποχευτικά τούνελ αποτελεί σκηνή ανθολογίας) που απολαμβάνεις κάθε της λεπτό και πραγματικά ένα ευφάνταστο στρατηγικό σχέδιο ώστε οι εμπλεκόμενοι να πάρουν το αίμα και τα κλοπιμαία τους πίσω. Στην ωραία ένταση που δημιουργείται βέβαια συμβάλλει και η έξυπνη επιλογή μουσικής με funky και jazz ρυθμούς, άψογη καθ’ όλα.
Τώρα όσον αφορά τις ερμηνείες… Έχω τις ενστάσεις μου ως προς την επιλογή του Mark Wahlberg ως αρχηγό της συμμορίας. Όχι ότι δεν θα μπορούσε, δεν τα καταφέρνει όμως να μας πείσει ως ο σκληροτράχηλος εγκέφαλος της υπόθεσης όσο και αν μας δείχνει τους τρικέφαλούς του.
Ο Norton είναι υπεράνω πάσης φύσεως κριτικής αφού καταφέρνει χωρίς κόπο αλλά με τρόπο, να μπει στο πετσί του κακού και να μας κάνει να τον αντιπαθήσουμε χωρίς ούτε καν να ιδρώσει.
Ο Sutherland αν και σε έναν σχετικά μικρό ρόλο είναι πάντα ο Sutherland και αυτό τα λέει όλα και η γυναικεία παρουσία της συντροφιάς Charlize Theron δεν δυσκολεύεται ούτε εκείνη με τη σειρά της σ’ έναν ρόλο χωρίς μεγάλες απαιτήσεις μεν, που της πηγαίνει γάντι δε. Το υπόλοιπο cast αποδείδει αυτάπου πρέπει και ως εκεί, ξεχωρίζοντας ίσως λίγο τον Jason Statham που είναι υπέρ του δέοντος απολαυστικός.
Σας έχω εκπλήξει με αυτά που γράφω; Είπαμε, δεν πετάω την σκούφια μου γι’ αυτές τις ταινίες αλλά δεν είναι όλες για τα σκουπίδια. Το “The Italian Job” δεν έχει άλλο σκοπό πέραν απ’ το να μας διασκεδάσει κάτι που κάνει ξεκάθαρο από πολύ νωρίς. Έτσι το βλέπεις ως θεατής και μόνο έτσι μπορείς να το κρίνεις. Χωρίς πολλές υπερβολές και υπερσύγχρονα gadgets αλλά με φαντασία, δράση και γρήγορο ρυθμό, καταφέρνει να σε κερδίσει απ’ τα πρώτα λεπτά και να σε κρατήσει προσηλωμένο μέχρι τέλους. Το happy end φυσικά δεν απουσιάζει αλλά δεν νομίζω να περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Ε… ποιος νοιάζεται άλλωστε!
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ληστεία Αλά Ιταλικά
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: F. Gary Gray
Πρωταγωνιστές: Mark Wahlberg, Charlize Theron, Edward Norton, Seth Green, Jason Statham, Mos Def, Donald Sutherland, Christina Cabot
Παραγωγή: 2003
Διάρκεια: 104’
Επίσημο site:
http://www.italianjobmovie.com/flash/index.html
4 Σχόλια:
α, μου αρεσε πολυ αυτη η ταινια..μου ειχε φτιαξει τη διαθεση..
Καλησπερα γιωτα :)
@ Καλησπέρα Roadartist!
Και εμε΄να μου είχε φτιάξει τρομερά τη διάθεση, πολύ ανεβαστική ταινία.
Απολαυστικη ταινια αν και ο πρωταγωνιστης ειναι λιγο χλεχλες για εναν ρολο σαν αυτο.
@ Χα, χα, χα... χλεχλές! Και νόμιζα Zenia ότι μόνο εγώ χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη.
Δημοσίευση σχολίου