Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Fletcher Reede, είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος με κυριότερο όπλο του το ψέμα όμως προς χάριν της καριέρας του, δεν ανταποκρίνεται όπως θα έπρεπε στα καθήκοντά του ως πατέρας.Πλάγια
Όταν δεν εμφανίζεται στα γεννέθλιά του, ο μικρός κάνει μια ευχή σβήνοντας τα κεριά της τούρτας του. Να μην μπορεί να πει ο μπαμπάς του ψέματα για μια μέρα.
Η ευχή του πεντάχρονου πραγματοποιείται και ο Fletcher που έχει μια πολύ σημαντική για την καριέρα του δίκη πρέπει να βρει λύση αλλά και να σώσει την σχέση του με τον γιο του.

Προσωπική άποψη:
Σαφέστατα μέσα στην διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας, έχουμε χορτάσει, ίσως και μπουχτίσει, να βλέπουμε τον Carrey σε κωμικούς ρόλους οι οποίοι κατά κύριο λόγο, έχουν να προσφέρουν μια παρτιτούρα εκφράσεων και ανάπλασης του προσώπου του. Σωστό αλλά ευτυχώς, μέσα στις στιγμές σαθρού γέλιου, υπάρχουν κι εκείνες που φαντάζουν πιο ισορροπημένες όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί, υπάρχει ένα έξυπνο σενάριο από πίσω να τις στηρίξει.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο “Liar-Liar”, όπου η σεναριακή ιδέα είναι αρκετά πρωτότυπη, έξυπνη και διασκεδαστική ενώ παράλληλα, είναι δομημένη κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην πέφτει θύμα του εκρηκτικού ταπεραμέντου του κεντρικού ηθοποιού ο οποίος, μπορεί κατά τ’ άλλα να είναι συμπαθέστατος, χάνει όμως μερικές φορές, ίσως και περισσότερες, το μέτρο. Οι απολαυστικές σκηνές είναι πολλές και εκείνες που εμπλουτίζονται από έξυπνες και σπιρτόζες ατάκες ακόμα περισσότερες.

Στο τιμόνι της σκηνοθεσίας βρίσκεται ο Tom Shadyac του οποίου το όνομα είναι ικανό, με πρωταγωνιστή μάλιστα τον Carrey, να γεννήσει έντονες αμφισβητήσεις. Αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο λόγος, θυμηθείτε το “Ace Ventura: Pet Detective” και ίσως το ρίγος που να νιώσετε να σας κάνει να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ. Γενικά η κωμωδία είναι κάτι που του ταιριάζει όμως δεν καταφέρνει πάντα να διατηρήσει μια διασκεδαστική ισορροπία στο τελικό αποτέλεσμα αφού γίνεται θύμα μανιερισμών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια και το πιθανότερο εξαιτίας του σεναρίου όπως είπα και παραπάνω, χωρίς να αποφεύγει τα όποια εκφραστικά ατοπήματα, τα καταφέρνει αρκετά καλά.

Ο Jim Carrey κάνει αυτό ακριβώς για το οποίο πληρώνεται και αυτό για το οποίο, κατά πολλούς τουλάχιστον, έχει γεννηθεί για να κάνει καλύτερα από κάθε άλλων. Μεταφέρει την υπερκινητικότητά του στην μεγάλη οθόνη, επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά πως το πρόσωπό του μοιάζει με λάστιχο, πέφτει θύμα τραγελαφικών καταστάσεων, που ακόμα και στην υπερβολή τους όμως, λόγω της έξυπνης και πάλι κεντρικής ιδέας, είναι διασκεδαστικά χωρίς να ξεφεύγουν από τα όρια του επιτρεπτού.

Μια αρκετά έξυπνη ταινία, που όμως δεν παραβλέπει το γεγονός ότι γίνεται θύμα, έστω κι ελαφρώς, του όρου “οικογενειακό film”, θέλοντας ίσως να περάσει κάποια ευαίσθητα μηνύματα γύρω από τον θεσμό της οικογένειας, χωρίς όμως να γίνεται αντιληπτό από τον θεατή. Ο γνωστός Carrey σε μια ακόμα περιπέτεια που τον οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις προκειμένου να σώσει το τομάρι του και να επιβιώσει, περιορίζοντας ωστόσο, όχι τόσο την υπερκινητικότητά του αλλά, τα υπέρ του δέοντος ελαστικά χαρακτηριστικά του προσώπου του. Μην νιώθετε τύψεις, δείτε την! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γελάσετε και θα περάσετε ευχάριστα την ώρα σας χωρίς να προβληματιστείτε. Δεν συμβαίνει και συχνά!
Βαθμολογία 6,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Ψευταράς
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Tom Shadyac
Πρωταγωνιστές: Jim Carrey, Justin Cooper, Maura Tierney, Cary Elwes, Anne Haney, Jennifer Tilly, Amanda Donohoe
Παραγωγή: 1997
Διάρκεια: 86’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0119528/
http://en.wikipedia.org/wiki/Liar_Liar