
Μια κρύα νύχτα του 1963, στο Haddonfield του Illinois, ο εξάχρονος Michael Myers δολοφόνησε άγρια την έφηβη αδερφή του ενώ βρισκόταν με το αγόρι της στο σπίτι.
Ο Michael από τότε νοσηλευόταν στο κέντρο αποκατάστασης ψυχικής υγείας Smith`s Grove της επαρχίας Warren, υπό την παρακολούθηση του γιατρού Sam Loomis.
Τον Οκτώβριο του 1978, ο Michael δραπετεύει. Ο γιατρός Loomis αποφασίζει να πάει στο Haddonfield, όπου πιστεύει ότι ο ασθενής του θα σκοτώσει ξανά την νύχτα του Halloween.
Ο Michael αρχίζει να καταδιώκει τη Laurie Strode και τις φίλες της Annie και Lynda. Με τη βοήθεια του αστυνομικού διοικητή ο Loomis κυνηγά τον Michael και ελπίζει πως θα τον σταματήσει.
Προσωπική άποψη:
Πάνε πάνω από 30 χρόνια που ο John Carpenter, έμελλε να γυρίσει το θρίλερ εκείνο που θα άλλαζε τα μέχρι τότε πρότυπα των ταινιών τρόμου, θα επενέφερε στο προσκήνιο τις slasher-movies και θα άλλαζε άρδην το μέλλον τους, το οποία σαφέστατα επηρεάστηκε, αναδιαμορφώθηκε και προσαρμόστηκε μέσα στον χρόνο, στο δικό του κινηματογραφικό μοτίβο. Μπορεί σήμερα να φαντάζει κλισέ και παλαιομοδίτικο όμως, δεν πρέπει να το κρίνουμε με γνώμονα το σήμερα αλλά το χθες, ένα χθες που μας πάει πίσω τρεις δεκαετίες και τότε, ήταν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το πρωτότυπο, κάτι το εμφάνταστο.
Όπως ο ίδιος ο Carpenter έχει δηλώσει, έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον μετρ του είδους, Alfred Hitchcock. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που τόλμησαν να αναφέρουν το “Halloween” ως το νέο “Ψυχώ”. Αν αυτή η σύγκριση σας σοκάρει, σκεφτείτε λίγο καλύτερα την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας στο ντους και θα καταλάβετε. Η διαφορά είναι μόνο ότι ο Carpenter επιλέγει, όχι οκταγωνικό, αλλά μονόπλανο, ακολουθώντας την κίνηση του μαχαιριού, του αντικείμενου του φόνου χωρίς να έχουμε καμία επαφή με το θύμα και όλα αυτά, χαμένα στα μάτια του δολοφόνου. Ουσιαστικά το “Halloween” δεν είναι αντιγραφή αλλά βαδίζει πάνω στην συνταγή του “Ψυχώ” και το αποτέλεσμα, μπορεί να μην συγκρίνεται γιατί θα ήταν ιεροσυλία, όμως ως ξεχωριστή δημιουργία παραμένει κάτι το ιδιαίτερο.
Κι αν σήμερα το τρίξιμο μιας πόρτας ή η αίσθηση του δολοφόνου που παραφυλάει στο σκοτάδι χωρίς να μπορούμε να έχουμε οπτική έπαφή μαζί του, δεν σας συγκινεί, ούτε σας τρομάζει ιδιαίτερα, καλύτερα να θυμηθείτε πως αντιδράσατε βλέποντας για πρώτη φορά την ταινία. Καλά θυμάστε... ο τρόμος που αιωρούταν στην ατμόσφαιρα, ο κίνδυνος που υπέβοσκε χωρίς να ξέρεις πότε θα ξεσπάσει, ήταν εκείνος που κατάφερε πιθανότατα έπειτα από χρόνια αναμονής να σας ταράξει. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με τα μακρινά πλάνα που αφήνουν μάταια, ένα πεδίο αναζήτησης του δολοφόνου, δημιουργούν μια ολοκληρωμένη απειλή. Μην ξεχνάμε επίσης το γεγονός, ότι έσπασε το κατεστημένο με το να τοποθετήσει στην ταινία έναν ανήλικο δολοφόνο, κόντρα στα ταμπού της εποχής.
Η εικοσάχρονη τότε Jamie Lee Curtis στο κινηματογραφικό της ντεπούτο σε μια ερμηνεία, που παρά την απειρία της, ήταν μετρημένη και ισορροπημένη, χωρίς να καταφεύγει σε γελοίες ακρότητες και υπερβολές. Η κραυγή τρόμου της έχει μείνει στην ιστορία ως μία απ’ τις ρεαλιστικές και το όνομά της έμελλε να συνδεθεί άρικτα με την κινηματογραφική σειρά του “Halloween" καθώς, εμφανίστηκε σε τρία ακόμα από τα sequel. Δυστυχώς τα σχόλια δεν μπορούν να είναι εξίσου θετικά για τους υπόλοιπους νεαρούς πρωταγωνιστές όπου, πέραν του διεκπεραιτικού τους ρόλου, δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, καταφεύγοντας μάλιστα σε αλεπάλληλες υπερβολές, δίνοντας στις ερμηνείες τους έναν τόνο γελοιότητας.
Με το “Halloween” ο Carpenter έπιασε το χτυσό jackpot. Με το πενιχρό budget των 300.000 δολαρίων, κατάφερε να αποφέρει κέρδη 60 εκατομυρίων και να δημιουργήσει ένα νέο κύκλο τρόμου. Την πολύ επιτυχημένη αυτή ταινία ακολούθησαν άλλες 7 και δύο πιο πρόσαφατα remake. Παρακολουθώντας σήμερα την ταινία, μπορεί να μας φανεί πολύ κλισέ όμως, ας θυμόμαστε ότι δεν είναι η ίδια κλισέ, αλλά τα τότε καλά της στοιχεία, έγιναν κλισέ με το πέρασμα των χρόνων στα χέρια άλλων σκηνοθετών και άλλων ταινιών τρόμου. Μπορεί ο Carpenter να μην ξεφεύγει από κάποιες υπερβολές όμως τι να κάνουμε, ουδείς τέλειος.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Νύχτα Με Τις Μάσκες
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: John Carpenter
Πρωταγωνιστές: Jamie Lee Curtis, Donald Pleasence, P.J. Soles, Nancy Kyes, Charles Cyphers, Kyle Richards, Brian Andrews
Παραγωγή: 1978
Διάρκεια: 91’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0077651/
http://en.wikipedia.org/wiki/Halloween_(1978_film)
24 Σχόλια:
POLY KALH!EXEIS DEI TO REMAKE?MALAKIA... :/
@ Δεν το έχω δει Max αλλά έχω ακούσει αυτό που λες κι εσύ, ότι είναι μαλακία! :/
Tromero to prwto.
Basika mexri to 2 eixe zoumi., Meta xalase.... Tromero!
Συνήθως μέχρι το 2ο είναι καλά.Μετά τα παίρνει η κάτω βόλτα!
Πολύ καλή ταινία, βασικά το συγκεκριμένο, αλλά και ο Carpenter αποτέλεσαν δασκάλους σε ανάλογες ταινίες.
Ωστόσο προσωπικά έχω μια κάποια ένσταση στις ανάλογες ταινίες. Όταν η μοναδικότητα σου -το ηχηρό σου χαρτί- βασίζεται στην πλοκή και στην αγωνία, νομίζω είσαι αναγκασμένος να δεχτείς το πλήρωμα του χρόνου. Γιατί ναι μεν, ο Carpenter μπορεί να είχε ένα μοναδικό χάρισμα στο στήσιμο ατμοσφαιρικών σκηνών και της αγωνίας, αλλά οι παραπάνω αρετές προδίδονται εύκολα απ' τις ρητές σκηνοθετικές συντεταγμένες. Με αποτέλεσμα οι προαναφερθέν αρετές να είναι εύκολα αντιγράψιμες, και συνεπώς μη αγ'εραστες στο χρόνο.
Οι ύστεροι, με τη βοήθεια και της τεχνολογίας(που στο "διασκεδαστικό" κομμάτι δρα ευεργετικά για τους επόμενους) οι ταινίες αυτές σχεδόν αντιγράφηκαν. Αν ακόμα κάτι σώζει την αίγλη και τη δόξα των πρωτεργάτων του είδους, είναι ότι στα σήμερα το horror genre έχει μείνει δέσμιο της εμπορικής και φτηνής ταυτότητας με την οποία έχει αναπόσπαστα συνδεθεί... Κάτι που λειτουργεί περιοριστικά για τους σύγχρονους σκηνοθέτες.
Την καλησπέρα μου!
@ P@nt3I!$ συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες, όπου ακολουθούνται από αρκετά sequels, μέχρι το δεύτερο είναι καλή η υπόθεση. Μετά αρχίζει και ξεχειλώνει.
@ George συμφωνούμε αν και οφείλουμε να πούμε ότι ακόμα και το 2ο που τρώγεται, είναι κατώτερο από το 1ο σαφέστατα.
@ Kioy σίγουρα το πλήρωμα του χρόνου παίζει μεγάλο ρόλο!
Όμως ίσως θα πρέπει να κρίνουμε μια ταινία με βάση τα δεδομένα της εποχής που κυκλοφόρησε και όχι με τα σημερινά.
Μπορεί ο Carpenter να έκανε μια ταινία που αφορούσε το εμπορικό σινεμά όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ιδιαιτερότητά της με βάση του τι επικρατούσε 30 χρόνια πίσω.
Από τις κλασσικές δημιουργίες του Κάρπεντερ, αν κι έχει γεράσει λίγο σήμερα κατά τη γνώμη μου. Γενικά πολύ δυνατό θρίλερ... Και το soundtrack έχει σφραγιστεί όσο κανένα άλλο ταινίας τρόμου στη μνήμη μου...
@Γιώτα:
Όχι απλώς ξεχειλώνουν , χαλάνε και την ιδέα που έχουμε για τα πρώτα....
Άσχετο αλλά το 5 είχε crossover με το Star Trek?
Ευτυχώς που δεν το είδα :P
@ P@nt3I!$ γι' αυτό ίσως δεν πρέπει να τα βλέπουμε!
Να σου πω την μαύρη μου αλήθεια, το 5ο δεν το έχω δει, μην σου πω ψέματα!
@ Costello είναι κάπως πεπαλαιωμένη η ιδέα αλλά προσωπικά, την κρίνω πάντα με γνώμονα την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε.
Μοναδικό soundtrack δια χειρός Carpenter, ίσως το πιο χαρακτηριστικό από ταινία τρόμου.
kalh tainia den thn latrepsa kiolas alla kalh to remake einai gia ta mpaza malakies se olo tous to megaleio den aksizei dekara
@ Geoscrm όντως είναι καλή, και κλασσική θα λέγαμε για το είδος της, ωστόσο δεν είναι τέλεια.
Το remake δεν το έχω δει αλλά για να πω την αμαρτία μου, δεν με συγκινεί η ιδέα.
εξαιρετικο 10/10 το εχω δει 26 φορες και δεν το εχω βαρεθει καθολου και ουτε προκειται ποτε και οσες φορες και να το δω ακομα ειναι το καλυτερο και πιο κλασσικο slasher θριλερ ολων των εποχων και ηταν το πρωτο μου θριλερ δευτερα η πρωτη δημοτικου πηγαινα οταν το ειδα και τρομαξα πολυ εξαιρετικη συγκλονιστικη υποθεση που σε ταρακουναει για τα καλα, με τον Μαικλ Μαγιερς τον καλυτερο και εναν απο τους πιο τρομακτικους δολοφονους του σινεμα, εξαιρετικη η ερμηνεια του Donald Pleasense απο τις πιο φυσικες με βαθος ερμηνειες ολων των εποχων οπως και στα αλλα halloween που επαιξε σπουδαιος ηθοποιος αλλα στα halloween απογειωθηκε, πολυ καλη η ερμηνεια της Τζειμι Λι Κερτις και για πρωτη ερμηνεια που ηταν και τοσο μικρη-20 χρονων παρα πολυ καλη η κραυγη τρομου της oντως εχει μεινει στην ιστορια οπως λες κι εσυ Γιωτα ως μια απο τις πιο ρεαλιστικες οι αλλοι ηθοποιοι ειναι μετριοι οντως κι αυτο και ναι και πολλες φορες υπερβαλλουν πολυ γινοντας γελοιοι, επισης μας δινει σκηνες αγωνιας ανευ προηγουμενου, ειναι κλειστοφοβικο μερικες απο τις πιο στοιχειωτικες σκηνες στην ιστορια των slasher θριλερ, πολυ καλη ατμοσφαιρα, παρα πολυ ανατρεπτικη συγκλονιστικη αρχη η οποια οπως λες και γι αυτο και εσυ Γιωτα εσπασε το κατεστημενο να τοποθετησει στην ταινια αυτο που τοποθετησε δεν λεω τι μηπως καποιος αν και πολυ περιεργο μου φαινεται δεν το εχει δει και δεν διαβασε αυτο το σημειο της κριτικης μην του το χαλασω η πιο ανατρεπτικη συγκλονιστικη αλλα και στοιχειωτικη αρχη απο slasher θριλερ, και εξαιρετικη στοιχειωτικη μουσικη η οποια ταιριαζει απολυτα στην ταινια η καλυτερη και πιο κλασσικη μουσικη απο θριλερ, και το ιδιο που ισχυει για την αρχη ισχυει και για το τελος σχεδον το ιδιο ανατρεπτικο και συγκλονιστικο μετα απο το τελος της εκτης αισθησης για μενα το πιο ανατρεπτικο και συγκλονιστικο τελος απο θριλερ και για μενα δεν εχει γερασει καθολου και ουτε θα γερασει ποτε γιατι οπως ειναι κατι ετσι μενει για παντα δεν αλλαζει ποτε η ποιοτητα δεν αλλαζει ποτε
@ Άγγελε βλέπω είσαι fan των παλιών θρίλερ και δεν σε αδικώ με όλες αυτές τις μπούρδες που βγαίνουν σήμερα!
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι ταινίες είναι old time classic, ακόμα κι αν έχουν κάποια κιτς στοιχεία.
Καλά... όπως λένε οι φίλοι και ο άντρας μου, δεν έχουν ακούσει εμένα να τσιρίζω και λένε για την δικιά της! Χα, χα, χα...
γεια σου Γιωτα ναι εγω ειμαι φαν των παλιων θριλερ και τα σημερινα οντως ειναι τελειως μπουρδες και φυσικα δεν συγκρινονται με τα τρομερα παλια αληθεια τσιριζεις τοσο πολυ χα χα
@ Άγγελε δεν φαντάζεσαι καν... χα, χα, χα! :P
χα χα χα
Εντάξει απ'τις καλύτερες εκείνης της εποχής μαζί με το "σχιζοφρενή δολοφόνο" και λίγα χρόνια μετά το "εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες".Δυστυχώς τέτοιες ταινίες δεν ξαναβγαίνουν κάνουμε "αμάν να δούμε μια σχετικά καλή για πολύ καλές έως αριστουργήματα ούτε λόγος!!!
@ Geoscrm νομίζω ότι με τα χρόνια αλλάζει και η αισθητική.
Εντάξει, είναι σίγουρα αγαπημένο και κλασσικό θρίλερ αλλά το είδος αυτό στις μέρες μας έχει πεθάνει.
Δυστυχώς Γιώτα οι ταινίες με κατά συρροή δολοφόνους ήταν μέχρι αρχές της δεκαετίας 2000 από κει και έπειτα χάος όσον αφορά αυτό το είδος.Από αυτή τη σειρά εννοείται το 1ο πως ήταν το καλύτερο αλλά αμέσως μετά θα έλεγα το Halloween:H20 που βγήκε το 1998 αν δεν κάνω λάθος.Ήταν το μόνο sequel που άξιζε...
@ Geoscrm καλώς ή κακώς, όλα κάνουν τον κύκλο τους.
Προσωπικά, δεν μου άρεσαν τα sequels.
παιδια το βρηκα και τοα βλεπω ολα online στο
http://streampark.blogspot.gr
@ Ευχαριστούμε Κώστα!
Δημοσίευση σχολίου