
Στη μεταπολεμική Γερμανία, ο δεκαπεντάχρονος Michael ερωτεύεται την Hana, μια γυναίκα με τα διπλά του χρόνια. Μεταξύ τους γεννιέται μια μυστική ερωτική σχέση.
Οκτώ χρόνια αργότερα, κι ενώ η Hana έχει εξαφανιστεί, ο Michael ως φοιτητής νομικής, παρακολουθεί μια δίκη για τα εγκλήματα των Ναζί και ανακαλύπτει σοκαρισμένος ότι κατηγορούμενη είναι η Hana.
Καθώς, με την εξέταση, έρχεται στην επιφάνεια το παρελθόν της, ο Michael ανακαλύπτει ένα μυστικό που θα επηρεάσει τις ζωές και των δύο για πάντα.
Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως πριν ξεκινήσω να δω το “The Reader”, κατεχόμουν από ένα είδος προκατάληψης. Όχι, δεν οφειλόταν στον σκηνοθέτη, ούτε στους ηθοποιούς, για την ακρίβεια δεν οφειλόταν ούτε στην ίδια την υπόθεση της ταινίας. Ο φόβος μου είχε να κάνει με το αν θα έβλεπα ή όχι, μια ακόμα προπαγανδιστική ταινία υπέρ του δικαίου των Εβραίων. Τελικά, έστω κι αν αυτό δεν αποφεύχθηκε στον απόλυτο βαθμό, έγινε με τέτοιο συγκαλημένο τρόπο που δεν με ενόχλησε καθόλου θα έλεγα. Γιατί το “The Reader”, αποδείχτηκε μια μοναδική ταινία, από εκείνες που ξέρει να γυρίζει ο Daldry.
Ο Daldry βασισμένος στο μυθιστόρημα του γερμανού συγγραφέα Bernhard Schlink, μας μεταφέρει στο Βερολίνο της δεκαετίας του ’60 όπου και γινόμαστε μάρτυρες μιας παράνομης και θεωρητικά αταίριαστης ερωτικής σχέσης ανάμεσα σε ένα δεκαπεντάχρονο και σε μια τριανταπεντάχρονη γυναίκα. Αρχικά η σχέση τους φαντάζει να επηρεάζεται αποκλειστικά και μόνο από την διάθεση της σεξουαλικής επαφής. Όμως όσο το πρώτο μέρος της ταινίας προχωρά, πίσω από τις γυμνές σάρκες των πρωταγωνιστών, τα γεμάτα θέλω βλέματά τους και τα γλυκόπικρα χαμόγελα, μπορεί κανείς να διακρίνει πολλά περισσότερα. Συναισθήματα που μπορεί να μην εκφράζονται με λόγια και όμως, ακούγονται πιο δυνατά κι έντονα από κάθε λέξη.
Και ένα μεγάλο ερώτημα γεννιέται; Μπορεί να υπέρξει αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους σαν αυτούς της ιστορίας μας; Η ταινία αυτή αποδεικνύει πως ναι, μπορεί και μάλιστα να εκφράζεται απόλυτα, ακόμα κι όταν ο λόγος της δεν είναι αρκετά δυνατός για να φτάσει στ’ αυτιά μας. Μπορεί γιατί στέκεται ικανός να στοιχειώσει τους ήρωες και να καθορίσει τις πράξεις, το μέλλον αλλά και το ίδιο το εγώ τους μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Όσο κι αν αρχικά παρουσιάζεται σαν ένα δυνατό πάθος, δεν έχουμε πορνό σκηνές αλλά, μια καλλιτεχνική ερωτική διάθεση που εξελίσσεται σε ένα βασανιστικό, ψυχολογικό μαρτύριο.
Μπορεί ο έρωτας να είναι η αφετηρία της ιστορίας, η βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο κορμός της όμως δεν μένει μόνο εκεί. Προχωράει ένα βήμα παραπέρα θέτοντας ζητήματα ηθικής και αξιοπρέπειας. Μας διχάζει καθώς πρέπει να παρατηρούμε και να καταλάβουμε τις επιλογές των ηρώων. Επιλογές που μπορεί στα δικά μας μάτια να μην είναι λογικές όμως, κάτω από συντρίμμια της δικιάς τους ζωής και σχέσεων να είναι απόλυτα ορθολογική. Αυτός είναι και ο λόγος που τα χείλη τους μένουν σφραγισμένα, ακόμα κι όταν έχουν την δυνατότητα να ανοίξουν και να οδηγήσουν στην φαινομενικά επιθυμητή και αποδεκτή λύτρωση και στην απελευθέρωση. Τα πράγματα όμως δεν είναι πάντα τόσο απλά, όσο δεν είναι απλή και η ζωή.
Η Hana είναι ένα εξιλαστήριο θύμα, είναι εκείνη που καλείται να πληρώσει το τίμημα των πράξεων ενός ολόκληρου έθνους σε μια προσπάθεια παραδειγματισμού και ικανοποίησης όσων γλίτωσαν. Γίνεται εκείνη που από επιθυμία και ανάγκη να μην ντροπιαστεί, επωμίζεται ένα βάρος που σηκώνει γενναία. Δίκαια ή άδικα, αυτό είναι ένα πιο περίπλοκο κομμάτι καθώς, η δικαιοσύνη είναι περίπλοκη. Πόσο δίκαιη μπορεί να είναι όταν θυσιάζει κάποιον που ίσως δεν θα έπρεπε μόνο και μόνο για να προφυλάξει εκείνους που βρίσκονται σε ανώτεα κλιμάκια που κανείς δεν έχει το κουράγιο ή και την θέληση, έστω να προσπαθήσει να αγγίξει;
Στον ρόλο της Hana συναντάμε την πιο ώριμη από ποτέ Kate Winslet. Ανέκαθεν ήταν μια ηθοποιός που έκανε περίφανη την Αγγλική νήσο όμως τα τελευταία χρόνια, οι ερμηνευτικές της εκρήξεις είναι κάτι περισσότερο από μοναδικές. Μεστή, αναμφίβολα ικανή να κερδίσει τα πιο θετικά σχόλια ακόμα και του πιο απιτητικού θεατή. Δεν είναι να απορεί κανείς που κατέκτησε επιτέλους το χρυσό αγαλματάκι αλλά, να απορεί πως μπορεί οποιοσδήποτε να είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν θα το πετύχαινε.
Ο νεαρός David Kross, είναι μοναδικός στον ρόλο του Michael. Συναισθηματικά συγκρατημένος όσο χρειάζεται, σηκώνοντας στις πλάτες του ένα φορτίο που είναι δύσκολο να αντέξει και να μεταφέρει. Ένα φορτίο που μεταφέρει με πόνο ψυχής μέχρι την μεσήλικη ζωή του που η σκυτάλη περνάει στα χέρια του επίσης χαρισματικά εκφραστικού, απόλυτα ταιριαστού σε τέτοιους ρόλους, Ralph Fiennes.
Για να προστατευτεί ένα μυστικό, που σε κάποιους μπορεί να φανεί και ανόητο, δυο άνθρωποι περνάει όλη τους την ζωή στιγματισμένοι από μια σχέση η οποία το μόνο που άφησε πίσω της ήταν σπασμένα κομμάτια. Η Hana μπορεί να ξεφύγει όμως επιλέγει να μην το κάνει βάζοντας αυτό που εκείνη θεωρεί προσωπική της αξιοπρέπεια, πάνω απ’ όλα. Ο Michael έχει επίσης την ικανότητα να την βοηθήσει να ξεφύγει όμως επιλέγει να μην το κάνει και ακολουθώντας τα βήματά της και τελικά σιωπώντας μέχρι που να μην χρειάζεται. Συνολικά, έχουμε μια υπέροχη ταινία δια χειρός Daldry, που μπορεί να μην αποφεύγει ορισμένες συμβάσεις όμως, ίσως τελικά να μην έχει μεγάλη σημασία.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Σφραγισμένα Χείλη
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Stephen Daldry
Πρωταγωνιστές: Kate Winslet, David Kross, Ralph Fiennes, Alexandra Maria Lara, Bruno Ganz, Karoline Herfurth, Linda Bassett, Claudia Michelsen, Susanne Lothar
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 123’
Επίσημο site:
http://www.thereader-movie.com/
13 Σχόλια:
Apo tis liges tainies pou eida k latrepsa me ti mia!!! nomizo sto eixa sxoliasei kiolas!!! h Kate Winslet einai apla apisteuti, axize k me to parapano to oscar pou kerdise gi auton ton rolo!!! uperoxi tainia!!!
Πραγματικά πολύ καλή ταινία. Και γω κάπου εκεί θα της έβαζα (8-8,5)... :)
Το βιβλίο είναι πολύ καλό. Στην ταινία είχα βάλει σε κριτική μου 3.5/11, βαθμό που δεν θα άλλαζα. Καλούτσικη για μένα.
Και εγώ την αγάπησα αυτή την ταινία. Για τη συναισθηματική επιβλητικότητα της κυρίως. Παρά τα φθαρμένα κομπάκια στο σενάριο.
Νομίζω πως το The Reader είναι μια ταινία που σε παρασέρνει!
Ωραία ανάρτηση, χάρηκα που και εσύ εκθείασες την ερμηνεία της Kate... Στο ζενίθ της καριέρας της!
@ Νικολέτα μου γενικά η Winslet είναι μια πολλή καλή ηθοποιός κι έπρεπε κάποια στιγμή να της αναγνωριστεί αυτό και με ένα αγαλματάκι. Τέτοιες ταινίες πάντως χαίρεσαι να τις βλέπεις!
@ Χαίρομαι Bauer24 αν και τελικά τις καλές ταινίες όλοι τις εκτιμάνε! :)
@ Dyxn το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης, αν και σκοπεύω να το κάνω στο κοντινό μέλλον.
Πάντως δεν έχω μεγάλες απαιτήσεις σε θέμα μεταφοράς καθώς σχεδόν κανένα βιβλίο δεν γίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό καλή ταινία.
@ Kioy μου, πως να μην εκθιάσεις μια τόσο συναισθηματική, δοτική και μοναδική ερμηνεία; :)
Είναι μια ταινία που καταφέρνει να σε αγγίξει χωρίς να δυσκολεύεται. Μια ταινία από αυτές που χαίρεσαι να βλέπεις και δεν μετανιώνεις! :)
δεν με άρεσε αλλα άλλο θέλω να πω τώρα....η Winslet ήταν πολύ πολύ καλύτερη στο r.road...αλλα ήταν λογικό να αποθεωθεί για αυτή την ταινία.
@ Aldo νομίζω ότι είναι δύο εξίσου σημκαντικές ερμηνείες σε δύο όμως πολύ διαφορετικούς ρόλους! Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να τους συγκρίνουμε. Πάντως ήταν συγκλονιστική και στους δύο.
Πολυ καλη ερμηνεια της Winslet, απλα καλη η ταινια!
@ Εμένα Mike και η ταινία αλλά και η ερμηνεία της Winslet με άγγιξαν πολύ! :)
'δεν με άρεσε αλλα άλλο θέλω να πω τώρα....η Winslet ήταν πολύ πολύ καλύτερη στο r.road...αλλα ήταν λογικό να αποθεωθεί για αυτή την ταινία'
Χα! Σαν να ακούω εμένα!
@ Εμένα σαν ταινία Costello μου άρεσε περισσότερο αυτή. Σαν ερμηνεία... τα ίδια πάνω κάτω θα έλεγα.
Δημοσίευση σχολίου