Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τη δεκαετία του '80, ο παλαιστής του κατς Randy Robinson, γνωστός και ως 'Ο Κριός', ήταν στο απόγειο της καριέρας του.
25 χρόνια μετά βρίσκεται παγιδευμένος σ' αυτό το ένα και μοναδικό πράγμα που ξέρει να κάνει που δεν είναι άλλο από το να παλεύει για να βγάζει λεφτά.
Ο Randy αποφασίζει να εγκαταλείψει αυτό το κύκλωμα όταν η καρδιά του αρχίζει να τον προδίδει, και να δώσει μια ευκαιρία στο να αναθερμάνει την σχέση με τη κόρη του αλλά και να διεκδικήσει μια στριπτιζέζ, την Cassidy.

Προσωπική άποψη:
Ορισμένες ταινίες, έχουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που τις κάνουν ν’ αξίζουν μια θέση στην λίστα της αιωνιότητας. Κάποιοι ίσως να πιστεύουν ότι “Ο Παλαιστής”, αξίζει να βρίσκεται στην λίστα αυτή. Εγώ πάλι, δεν πιστεύω κάτι τέτοιο και παράλληλα, αναρωτιέμαι. Αν “Ο Παλαιστής” δεν ήταν ταινία του Aronofsky και αν ο Rourke δεν είχε δώσει την πιο συγκλονιστική ερμηνεία της καριέρας του, θα μιλούσαμε με τόσο ένθερμα λόγια γι’ αυτόν, δοξάζοντας την καλλιτεχνική του αξία;

Ο Aronofsky ξέρει πολύ πως να προσεγγίσει το οποιοδήποτε ανθρώπινο δράμα πέσει στα χέρια του. Έτσι κι εδώ, καταφέρνει να εστιάσει στα στοιχεία εκείνα που θα συγκινήσουν ακόμα και τους πιο δύσκολους. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που νιώθεις να οργίζεσαι με τον Randy για να νιώσεις, στιγμές αργότερα, έναν οίκτο και μια λύπη που ξεπερνάει όλα τα υπόλοιπα. Η ζωή είναι σκληρή, ακόμα και με αυτούς που γνώρισαν την αποθέωση και την δόξα και αυτό, είναι ένα σημαντικό στοιχείο πάνω στο οποίο και βασίζεται η ιστορία.

Από ‘κει κι έπειτα οι όποιες προεκτάσεις έχουν να κάνουν με τις προσωπικές επιλογές του ατόμου και που μπορούν να τον οδηγήσουν. Περισσότερο και πάνω απ’ όλα όμως, αν μπορούν να αλλάξουν αυτό που πραγματικά είναι. Το πρόσωπο που ο κάθε άνθρωπος βγάζει προς τα έξω, πολλές φορές, είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που κρύβει μέσα του. Είναι απλά, ένα προσωπείο για να καλύψει αυτά που δεν θέλει ή που δεν αντέχει να εξωτερικεύσει. Στο κρυμμένο όμως αυτό πρόσωπο βρίσκονται και οι μεγαλύτερες αδυναμίες μας.

Από τεχνικής άποψης, αν το καλοσκεφτεί κανείς και το επεξεργαστεί λίγο περισσότερο, θα δει πως, ως τελικό αποτέλεσμα δεν θυμίζει τόσο ταινία με τις κλασσικές προδιαγραφές του όρου αλλά, μια κρυφή παρακολούθηση της ζωής του Randy. Μια ζωή που από την κορυφή καταλήγει να βρεθεί στο απόλυτο πάτο και εξαθλίωση κι από ΄κει σε μια προσπάθεια ανασύστασης αυτού που κάθε άνθρωπος θα τολμούσε να αποκαλέσει φυσιολογική ζωή. Όμως ο ίδιος, σαν να μην είναι φτιαγμένος γι’ αυτήν, αλλά για μια άλλη, που το πεπρωμένο της είναι καθορισμένο να καταλήξει σε ένα ένοδξο φινάλε για τον ίδιο, άδοξο για όποιον δεν μπορεί να τον καταλάβει.

Ο Rourke, έχοντας καταστρέψει, εκτός από το πρόσωπό του, μια καριέρα που κάποτε προδιαγραφότανε λαμπρή, αποφάσισε να τιθασεύει το άγριο πνεύμα του και να υποταχτεί σε αυτά που ήθελε ο Aronofsky, με την υπόσχεση πιθανότατα πως θα τον οδηγήσει ξανά στην κορυφή. Και πράγματι τα κατάφερε και ο ένας αλληλοβοήθησε τον άλλον. Ο δε Rourke σήκωσε στις πλάτες του με μια μοναδική ερμηνεία, ταύτιση προφανώς του ήρωα με τον ίδιο του τον εαυτό, ολόκληρη την ταινία κάνοντας όλον τον κόσμο να μιλάει γι’ αυτή και εκείνη, τον αντάμειψε ανοίγοντάς του τον δρόμο για μια νέα καριέρα.

Κατά την άποψή μου, “Ο Παλαιστής”, δεν είναι μια κακή αλλά, μια υπερεκτιμημένη ταινία. Αν είχε κυκλοφορήσει σε κάποια άλλη εποχή που ο κινηματογράφος δεν θα είχε πάρει τον κατήφορο, αν δεν είχε έναν Rourke να τον σηκώσει τις πλάτες του και αν η υποδειγματική σκηνοθεσία του Aronofsky δεν αποτελούσε σημαντικό κριτήριο, ιδιαίτερα για τους θαυμαστές του, τότε πιθανότατα θα ήταν μια ταινία με την οποία δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς μας ιδιαίτερα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όμως, σε προσωπικό πάντα επίπεδο, δεν διαθέτει αυτό που θα την έκανε ξεχωριστή.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Παλαιστής
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Darren Aronofsky
Πρωταγωνιστές: Mickey Rourke, Marisa Tomei, Evan Rachel Wood, Mark Margolis, Todd Barry
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 109’

Επίσημο site:
http://www.thewrestlermovie.com/