Συνοπτική περίληψη του έργου:
O ροκ σταρ Dewey Finn διώχνεται από την μπάντα που ο ίδιος είχε ιδρύσει και μένει ξαφνικά απένταρος, χωρίς δουλειά και μέλλον.
Για να καλύψει τα χρέη που έχει, παράνομα αναλαμβάνει μια θέση που προοριζόταν για τον συγκάτοικο και καλύτερό του φίλο, ως αναπληρωτής καθηγητής σε ένα ιδιωτικό σχολείο.
Η συμπεριφορά του είναι μεν ανάρμοστη σε σχέση με αυτά που επιτάσσει το συντηρητικό περιβάλλον του σχολείου αλλά, ταυτόχρονα έχει μεγάλη επιρροή στα παιδιά με τα οποία δημιουργούν μια νέα μπάντα.

Προσωπική άποψη:
Υποψιάζομαι, αλλά βεβαιότητα δεν έχω καμία, ότι η συγκεκριμένη ταινία είχε έναν και μοναδικό σκοπό. Να αναδείξει και να αποδείξει, πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη του ροκ στην ζωή μας. Και όταν λέμε του ροκ, δεν εννοούμε απόλυτα αυτό καθ’ αυτό, το μουσικό είδος αλλά, την ιδεολογία και την φιλοσοφία ζωής που βρίσκεται πίσω από τις άγριες και ατίθασες μελωδίες του είδους αυτού. Για να συμβεί βέβαια κάτι τέτοιο, θα έπρεπε ο χαρακτήρας της να είναι απόλυτα αντισυμβατικός και κόντρα στο κατεστημένο. Ισχύει κάτι τέτοιο όμως στην προκειμένη περίπτωση;

Αν είσαι ροκ, ακολουθείς τους δικούς σου κανόνες. Δεν υποτάσσεσαι σε αυτά που θέλει η κοινωνία, δεν ακολουθείς τους συντηρητικούς φραγμούς της και ζεις την ζωή σου στα άκρα, με όποιο κόστος, ελπίζοντας και προσπαθώντας να πετύχεις τα όνειρά σου. Αυτό ακούγεται αρκετά αντισυμβατικό σε σχέση με τα σύγχρονα πρότυπα ζωής. Ωστόσο η ταινία, αν και στα σημεία μοιάζει να ακολουθεί αυτή την πορεία, ως προς το σενάριο τουλάχιστον, σκηνοθετικά ακολουθεί όλους τους τετριμμένους κανόνες του σύγχρονου κινηματογράφου που σκοπό έχει την σίγουρη διασκέδαση.

Το σενάριο διακατέχεται από μια σχετική πρωτοτυπία. Ο χώρος του σχολείου, σαφώς και δεν είναι πρωτότυπος καθώς έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις στα κινηματογραφικά χρονικά αλλά, έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα ως προς την χρήση αυτή. Προσπαθεί μέσα σε αυτό το αποστειρωμένο περιβάλλον να αφυπνίσει, όχι τα ένστικτα εφήβων μαθητών, που άλλωστε θα μπορούσε λόγω ορμονών να γίνει πολύ εύκολα αλλά, τα καταπιεσμένα, συντηρητικά ένστικτα μιας ομάδας μαθητών δημοτικού σχολείου. Εκεί είναι το κλειδί της ιστορίας και αυτός είναι ο λόγος που δεν αποφασίζουμε να αλλάξουμε κανάλι ή να βγάλουμε την ταινία από το dvd player.

Η ταινία χαρακτηρίστηκε ως κωμωδία. Αυτό κάνει αμέσως ξεκάθαρες τις διαθέσεις τις. Όσο κι αν θα ήθελε να μας πείσει ότι η ροκ φιλοσοφία και ο διαμοιρασμός της γνώσης γύρω από αυτό, είναι ο κύριος σκοπός της, δεν το κάνει. Το κωμικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο και διασκεδαστικό και κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, εκείνο του δασκάλου που προσπαθεί να μεταδώσει τα φώτα του στους μικρούς μαθητές. Αλλά κι όταν το κάνει, είναι λιγότερο προτιμητέο και απολαυστικό, σαφέστατα, από την πρώτη περίπτωση, εκείνη δηλαδή όπου εστιάζει στο συνολικό κωμικό στοιχείο του πράγματος.

Ο Jack Black, σαφέστατα απολαμβάνει αυτό που κάνει και δεν διστάζει να το δείξει. Το παρελθόν του άλλωστε ως μουσικός, στα νεανικά του χρόνια, είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι ο ρόλος που υποδύεται, ως έναν μεγάλο βαθμό τον αντιπροσωπεύει. Αυτό είναι το καλό αλλά και το κακό ταυτόχρονα για την ερμηνεία του. Ναι μεν είναι ρεαλιστική και αστεία όμως, δεν καταφέρνει να αποφύγει την παγίδα της υπερβολής, στην οποία πέφτει και ξαναβγαίνει, από την αρχή μέχρι και το τέλος του έργου. Οι μικροί συμπρωταγωνιστές του, έχουν την αθωότητα και την αφέλεια της ηλικίας τους και δεν θα περίμενε κανείς να ξεχωρίσει κάποιον από αυτούς. Άλλωστε η ίδια η φύση της ταινίας, δεν προσφέρει τέτοιου είδους πολυτέλειες.

Δεν νομίζω ότι έχω κάτι περισσότερο να προσθέσω. Η υπόθεση άλλωστε μιλάει από μόνη της. Ένα σενάριο, αρκετά πολυφορεμένο και με ακόμα περισσότερα κλισέ που όμως, προσπαθεί να κάνει τη διαφορά και να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα του είδους του. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο κωμικό στοιχείο ή στην ροκ φιλοσοφία αλλά, το αποτέλεσμα, μπορεί να μην σε συνεπαίρνει αλλά, τουλάχιστον σε διασκεδάζει. Αν έχετε δε παιδιά σε αυτή την ηλικία που βρίσκονται και οι μικροί πρωταγωνιστές, θα το απολαύσουν σίγουρα, περισσότερο μάλιστα από εσάς.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ένα Σχολείο Πολύ Ροκ
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Richard Linklater
Πρωταγωνιστές: Jack Black, Joan Cusack, Mike White, Sarah Silverman, Joey Gaylos, Maryam Hassan, Kevin Alexander Clark, Robert Tsai
Παραγωγή: 2003
Διάρκεια: 110’

Επίσημο site:
http://www.schoolofrockmovie.com/