Συνοπτική περίληψη του έργου:
O Saul και η Miriam ζουν ευτυχισμένοι με τα δύο παιδιά τους.
Όταν ο Saul ανακαλύπτει ότι η κορούλα του Eliza έχει ικανότητες στο να συλλαβίζει δύσκολες λέξεις, προσπαθεί να καρπωθεί αυτό το χάρισμα για να την οδηγήσει σε μυστικιστικά μονοπάτια που δεν κατάφερε να διαβεί ο ίδιος.
Ξεχνάει εντελώς ότι μέχρι τώρα ο Aaron ήταν ο αγαπημένος του γιος, παραμελεί εντελώς την ευαίσθητη γυναίκα του και εν αγνοία του ο καθένας παίρνει το δικό του δρόμο.

Προσωπική άποψη:
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Myla Goldberg, το "Bee Season" είναι μια ακόμη ταινία γύρω από τους δεσμούς της οικογένειας, τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της αλλά και τις δυσκολίες ορισμένες φορές, να προσαρμοστούν τα θέλω του ενός με εκείνα του άλλου και πολύ περισσότερο, να ακολουθήσουν μια κοινή πορεία, βασισμένη σε μια κοινή πίστη ή και σε μια κοινή επιθυμία. Μπορεί όλα αυτά να μην ακούγονται ιδιαίτερα βαθυστόχαστα, πόσο μάλλον πρωτότυπα, και η αλήθεια είναι, όσον αφορά τουλάχιστον την κινηματογραφική τους εκδοχή, ότι δεν καταφέρνουν να αποτυπωθούν κι όλας με αυτό τον τρόπο στο πανί. Μπορεί η πραγωγή να είχε κάθε καλή πρόταση όμως, αντί για μια γλυκιά ταινία κατάφερε να δημιουργήσει αυτό που θα έπρεπε να έχει αποφύγει. Μια γλυκανάλατη ταινία.

Η ταινία αποτελείται και περιστρέφεται γύρω από τέσσερις χαρακτήρες, μέλη όλα της ίδιας οικογένειας όμως, απόλυτα διαφορετικά μεταξύ τους. Ο καθένας από αυτούς έχει ξεχωριστές επιθυμίες, προβλήματα, σκέψεις και κίνητρα που καθοδηγούν τις αποφάσεις τους. Ο πατέρας της οικογένειας πνίγεται από ένα παρελθόν που δεν κατάφερε να κυνηγήσει όσο επιθυμούσε, η μητέρα ζει περνώντας σταδιακά σε μια προσωπικήξ απομόνωση, ο γιος παραμελείται και η μικρή κόρη, από αποπαίδι γίνεται το παιδίο θαύμα, το εξιλαστήριο θύμα, ένα μέσον ολοκλήρωσης του πατέρα. Με άλλα λόγια, παρακολουθούμε μια θεωρητικά καλή οικογένεια η οποία όμως, βρίσκεται σε τέλμα, ακολουθεί φθίνουσα πορεία και εμείς γινόμαστε μάρτυρες της καταστροφής της και από τον πάτο, την προσπάθεια επαναφοράς στην επιφάνεια όσων είναι πραγματικά σημαντικά.

Ενώ η ταινία έχει όλες τις προδιαγραφές που θα χρειαζόταν κάθε παραγωγή του είδους ώστε να κερδίσει, αν όχι την εκτίμηση, την συμπάθειά μας, τελικά δεν το πετυχαίνει. Όλη η προσπάθεια εκτίμησης της ανάγκης του μεταφυσικού, του θεού, της πίστης, του κάτι ανώτερου από εμάς, η λαχτάρα για την κατάκτηση της πνευματικότητας αλλά και της επικοινωνίας με τους γύρω μας, όχι επιφανειακά αλλά ουσιαστικά, είναι ιδέες που τελικά, αναφέρονται όμως δεν προσπαθούν καν να εμβαθύνουν. Μένουν στην επιφάνεια επιχειρώντας να μας αγγίξουν, να μας κάνουν να καταλάβουμε. Και αν ως έναν βαθμό επιτυγχάνουμε το δεύτερο, δεν θα μπορούσαμε σε καμία των περιπτώσεων να ισχυριστούμε το ίδιο και για το πρώτο. Η ψυχοσύνθεση και η πνευματική διαύγεια δεν είναι απλά έννοιες, είναι μια πραγματικότητα που έχει ανάγκη κατανόησης και ευαισθησίας η οποία εδώ περνάει εξ' απαλών ονύχων.

Απ' όλους τους πρωταγωνιστές δεν καταφέρνουμε να ξεχωρίσουμε κανέναν άλλον εκτός από την μικρή Flora Cross. Δεν είναι απλά μια χαριτωμένη, γλυκιά παρουσία, με όλη την παιδικότητα και την ειλικρίνια που απαιτεί ο ρόλος της αλλά, καταφέρνει να ερμηνεύσει τον ρόλο της με ιδιαίτερη ευαισθησία αγγίζοντάς μας, πολύ περισσότερο αν είμαστε γονείς. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που η Binoche και ο Gere μοιάζουν να ωχραίνουν δίπλα της, ως άχρωμες προσωπικότητες που δεν εξελίσσονται, δεν ξεδιπλώνουν την προσωπικότητά τους. Έτσι, δεν καταφέρνουν ούτε εκείνοι να ανακαλύψουν τι επιζητάνε αλλά παράλληλα, δεν καταφέρνουμε να το επιτύχουμε κι εμείς. Όλο αυτό έχεις ως αποτέλεσμα να μην εξελίσσονται και οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας. Όταν οι χαρακτήρες είναι μπερδεμένοι, το ίδιο θα ισχύει και για την ζωή τους.

Με άλλα λόγια, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε κάτι περισσότερο από ένα φτηνό και ανούσιο δραματικό εργάκι, δεν το πετυχαίνουμε. Για την ακρίβεια, ούτε καν το πλησιάζουμε. Η μικρή Cross σίγουρα δεν αποτελεί αρκετά ισχυρό κριτήριο για να επιλέξει να δεις κανείς μια ταινία αξεδιάλυτων χαρακτήρων και προσωπικών συγκρούσεων. Σε συνδυασμό δε ότι όλη η φιλοσοφία της ταινίας μένει απλά σε φράσεις - ιδέες εντυπωσιασμού και τίποτα περισσότερο, τοποθετημένα μάλιστα στα πλαίσια αυστηρά και μόνο της Αμερικάνικης κουλτούρας, σίγουρα είναι μια παραγωγή που το μόνο της δράμα κρύβεται στην αδυναμία ουσιαστικής προσέγγισης του θεατή.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Συλλαβίζοντας Την Ευτυχία
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτες: Scott McGehee & David Siegel
Πρωταγωνιστές: Richard Gere, Juliette Binoche, Flora Cross, Max Minghella, Kate Bosworth, Justin Alioto, Alissa Anderegg
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 104'

Επίσημο site:
http://www.foxsearchlight.com/beeseason/