Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ιστορία μιας Παλαιστίνιας στην Ιερουσαλήμ: η αγάπη και η νοσταλγία για μια πατρίδα που υποφέρει από τα δεινά του πολέμου και συνάμα ένα θαρραλέο μήνυμα ειρήνης.
Μιράλ είναι το όνομα ενός λουλουδιού που βγαίνει στην έρημο μετά τη βροχή. Tο άρωμά του είναι λεπτό αλλά η θερμότητα του ήλιου το κάνει πιο ζωηρό μέρα τη μέρα. Μιράλ είναι και το όνομα μιας ευαίσθητης κοπέλας από την Παλαιστίνη.
Είναι ακόμη κοριτσάκι όταν γίνεται δεκτή στο σχολείο-ορφανοτροφείο της Χιντ Χουσεϊνί, μιας απίστευτα δυναμικής και αποφασιστικής γυναίκας που έχει αφιερώσει τη ζωή της στα ορφανά του πολέμου.
Η Μιράλ, μεγαλώνοντας, παθιάζεται με τον παλαιστινιακό αγώνα, συμμετέχει στα γεγονότα που έπονται των συμφωνιών του Όσλο, λαμβάνει και η ίδια μέρος στις βιαιοπραγίες.
Η Χιντ προσπαθεί να την απομακρύνει από τον πειρασμό της τρομοκρατίας. Μόνο ύστερα από το θάνατό της, η Μιράλ θα αποφασίσει να αφήσει την πατρίδα της και να αγωνιστεί πια από τον τόπο της εξορίας της για την ειρήνη.
Προσωπική άποψη:
Η Rula Jebreal είναι μια πολλή γνωστή δημοσιογράφος. Γεννημένη στη Χάιφα του Ισραήλ και έχοντας βιώσει ως Παλαιστίνια τον τρόμο και την αγωνία του πολέμου στη χώρα της, έχει δώσει μεγάλους αγώνες για την ειρήνη στον τόπο της αλλά και για την δημιουργία ενός κράτους όπου Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς τον φόβο του θανάτου, που θα μπορούσαν να είναι ελεύθεροι. Η ιστορία της Μιράλ δεν είναι απλά μια φανταστική ιστορία αλλά, μια αφήγηση της δικιάς της ζωής από τότε που στα εφτά της χρόνια μεταφέρθηκε στο Νταρ-ελ-Τιφλ, ένα πρότυπο σχολείο-ορφανοτροφείο, μέχρι και την στιγμή που αναχώρησε από την χώρα της με την πεποίθηση ότι για να αγωνιστείς για το κοινό καλό, δεν είναι απαραίτητο να ζεις μέσα στο πρόβλημα αλλά, ότι από απόσταση ίσως να μπορείς να κάνεις πολλά περισσότερα.
Η ιστορία αυτή δεν αφορά μονάχα τη Μιράλ. Αφορά άλλες τρεις γυναίκες οι οποίες, με τον δικό τους τρόπο η κάθε μία, αγωνίστηκαν για μια ζωή που εκείνες θεωρούσαν καλύτερη, σε έναν τόπο που είναι δύσκολο ακόμα και το να προσπαθείς. Η Χιντ Χουσεϊνί είναι μια γυναίκα που δεν παντρεύτηκε ποτέ, ίδρυσε το Νταρ-ελ-Τιφλ και αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής της για να δώσει σε όσα περισσότερα παιδιά μπορούσε ένα καλύτερο μέλλον στο οποίο η μόρφωση θα αποτελούσε σημαντικό εφόδιο. Από την άλλη η Νάντια, η μητέρα της Μιράλ, μια γυναίκα που βίωσε την ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση μέχρι την στιγμή που αποφάσισε να δράσει, να ξεφύγει και να ζήσει μια καλύτερη ζωή, μια ζωή ελεύθερη μακριά από όλα εκείνα που προστάζουν τα πρέπει. Τέλος η Φατίμα, η θεία της Μιράλ και αδερφή του πατέρα της, ένα πνεύμα ανήσυχο και αγωνίστηκε στην πρώτη γραμμή, μέλος μια αντιστασιακής ομάδας που θεωρούσε ότι η απάντηση στη βία είναι ακόμα περισσότερη βία, κάτι που οδήγησε στην σύλληψη και φυλάκισή της.
Αυτές οι τρεις γυναίκες αποτελούν το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον της Μιράλ. Είναι εκείνες που της έδωσαν, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο, τα στοιχεία εκείνα που συνέθεσαν τον χαρακτήρα της και την μετέπειτα δράση της. Τρεις γυναίκες, που εκπροσωπούν τρεις διαφορετικές πτυχές της ίδιας κοινωνίας σε ένα κράτος που υποφέρει. Και η Μιράλ αποτελεί την κορύφωση της έκφρασης αυτής. Όπως το όνομά της, που προέρχεται από ένα λουλούδι που ανθίζει στην έρημο μετά τη βροχή, έτσι κι εκείνη, είναι φαινομενικά ευαίσθητη και απροστάτευτη και όμως, πίσω από την επιφάνεια βρίσκεται ένα πλάσμα δυνατό, έτοιμο να πολεμήσει και να αγωνιστεί για τα ιδανικά του, να θυσιάσει αν χρειαστεί ακόμα και την ίδια του τη ζωή προκειμένου να βοηθήσει όχι μόνο στην απελευθέρωση του λαού της αλλά, στην δημιουργία ενός κράτους όπου όλοι θα έχουν τα ίδια δικαιώματα στη ζωή.
Με άλλα λόγια, μιλάμε για ένα βιβλίο το οποίο φέρει πολιτικά αλλά και πολιτιστικά μηνύματα. Είναι ένα βιβλίο ρεαλιστικό που όμως, παρά την όποια του σκληρότητα, είναι βαθιά συναισθηματικό και συγκινητικό. Σκοπός του δεν είναι να εξοργίσει αλλά, να προβληματίσει, να κάνει τον αναγνώστη να αναλογιστεί πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές. Η Jebreal εκφράζει τις αγωνίες, τους φόβους αλλά και τις ανάγκες δύο λαών, προσπαθώντας να μείνει όσο μπορεί αποστασιοποιημένη από την Παλαιστινιακή καταγωγή της, πιστεύοντας ότι τόσο ο λαός της, όσο και εκείνος των Ισραηλινών, έχουν ίσα δικαιώματα και πως στην πραγματικότητα, αποτελούν απλά τα πιόνια σε ένα θανάσιμο παιχνίδι στημένο από τις κυβερνήσεις. Η δράση είναι συνεχής, όπως και οι εναλλαγές των εικόνων, αφήνοντάς μας να δούμε με τα μάτια της ψυχής μας όλη την αλήθεια, τον φόβο αλλά και την ομορφιά του Ισραήλ. Τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα μας, έντονα, όμως η θλίψη κοντράρει έντονα την αισιοδοξία που πηγάζει από την ελπίδα της Μιράλ και των ομοϊδεατών της.
Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο του βιβλίου είναι πως η συγγραφέας, διεισδύει στην τόσο διαφορετική κουλτούρα των δύο αυτών λαών που μοιράζονται τον ίδιο τόπο, κάνοντάς το όμως με διακριτικότητα, χωρίς να κατηγορεί την μεριά εκείνη που δεν εκπροσωπεί τα δικά της πιστεύω αναδεικνύοντας έτσι, όχι τις πεποιθήσεις και τις ανάγκες των πολιτικών αλλά, των απλών, καθημερινών ανθρώπων που ζουν μέσα σε ένα σκληρό και βίαιο κλίμα, ελπίζοντας πως θα έρθει η μέρα που η ειρήνη θα φωτίσει τους δρόμους νοτισμένους με αίμα. Μιλάει για την ανάγκη που εκφράζει το κοινό λαϊκό αίσθημα, πέραν από θρησκευτικές και πολιτιστικές πεποιθήσεις, για την ανάγκη όλων να ζήσουν ελεύθερα και χωρίς τον φόβο του θανάτου, την αγριότητα του πολέμου σε έναν τόπο που μπορεί να είναι η πατρίδα τους όμως οι υπάρχουσες συνθήκες τον έχουν μετατρέψει σε μια επίγεια κόλαση.
Η ιστορία της Μιράλ, ίσως να μην είναι για όλους. Αυτό δεν οφείλεται σε αδυναμίες του βιβλίου ή στο ότι δεν είναι ευκολοδιάβαστο. Ακριβώς το αντίθετο! Ίσως όμως να μην μπορέσει να αγγίξει τον αναγνώστη που δεν είναι έτοιμος να δει μια σκληρή αλήθεια με αντικειμενικότητα, να αφήσει τον εαυτό του να ταυτιστεί με μια κατάσταση και έναν πόλεμο που θεωρεί ότι δεν τον αγγίζει. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια καθώς, κάθε πόλεμος, ακόμα και αν δεν φτάνει στις πόρτες των σπιτιών μας απειλώντας την δικιά μας ζωή και των αγαπημένων μας, έχει προεκτάσεις που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επηρεάζουν και το δικό μας μέλλον. Δε μπορούμε να είμαστε αμέτοχοι όταν η λήξη κάθε πολέμου θα σήμανε μια νέα εποχή, μια εποχή παγκόσμιας ειρήνης, μια εποχή όπου όλοι θα μπορούσαμε να χαιρόμαστε το μεγαλύτερο αγαθό που δεν είναι άλλο από την ελευθερία. Ο καθένας από εμάς έχει δικαίωμα σε αυτήν και πρέπει να αγωνίζεται έτσι ώστε κάθε μέρα να μπαίνει ένα ακόμα λιθαράκι.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Rula Jebreal
Μεταφραστής: Δαρβίρη θεοδώρα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-960-453-833-1
8 Σχόλια:
πω πω! πήρες φόρα και έχασα επεισόδια! λοιπόν...καταρχήν μπράβο για την φανταστική ανάλυση! Ως συνήθως μας χαρίζεις πολύ ωραία κειμενα! Βλέπω οτι σου άρεσε το βιβλίο και πραγματικά φαίνεται πολύ ενδιαφέρον! Θα το έχω και αυτό στα υπόψην μου αλλά αυτή την περίοδο είμαι σε άλλη φάση..έχω κολλήσει με την φαντασία και είναι πολλά αυτά που προέχουν όπως πολύ καλά ξέρεις! Θυμίζει σε κάτι το λουλούδι της ερήμου ή κάνω λάθος?
@ Μα βρε Αλεξάκι, μούχλιασα... θα άρχιζε η μπόχα να φτάνει Θεσσαλονίκη! Χα, χα, χα...
Σ' ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για τα πολύ καλά σου λόγια!
Κι εγώ είμαι σε άλλη φάση αλλά ένεκεν η ανάγκη! :P
Το θυμίζει αλλά δεν έχει τελικά καμία σχέση!
χα, χα, χα!!! εντάξει όλοι έχουμε ανάγκη από ένα διάλειμμα που και που! άλλωστε όπως πολύ σωστά είπες προβλέπεται το φθινόπωρο να μην σηjavascript:void(0)κώσουμε κεφάλι!!!!!
@ Αλεξία ωραία γλώσσα... εξωγήινα είναι; Χα, χα, χα...
Άσε... Από Σεπτέμβρη το κεφάλι κάτω και ούτε για ύπνο δεν μας βλέπω.
χαχα τι είναι αυτό το javascript?? πως βρέθηκε εκεί? τώρα το είδα...
?????? και εγώ λέω... τι μου λέει τώρα? ποιά γλώσσα? χα, χα!
@ Είδες; Είμαι παρατηρητική κι ας απλώνω ταυτόχρονα ρούχα, στρώνω κρεβάτια, πετάω σκουπίδια, ταϊζω τον Βασίλη... χα, χα, χα!!!
πλάκα μου κάνεις???
όλα αυτά? ουφ κουράστηκα και μόνο που μου το είπες! χαχαχα!
@ Όχι Αλεξία μου... δεν κάνω πλάκα! Και μάλιστα ανέφερα μόνο τα μισά από αυτά που έκανα. Μην σε πανικοβάλλω τώρα που λες να μπεις στο πρόγραμμα! :P
Δημοσίευση σχολίου