Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Νόρα Γκρέι δεν μπορεί να θυμηθεί τους τελευταίους πέντε μήνες της ζωής της. Μετά το αρχικό σοκ του ξυπνήματός της σ’ ένα νεκροταφείο κι έχοντας μάθει ότι αγνοείτο για εβδομάδες –χωρίς κανείς να γνωρίζει πού ήταν ή μαζί με ποιον– προσπαθεί να ξαναβάλει τη ζωή της σε τάξη. Πηγαίνει στο σχολείο, βγαίνει με την κολλητή της, τη Βι, και προσπαθεί να αποφύγει τον ανατριχιαστικό νέο φίλο της μαμάς της.
Υπάρχει, όμως, μια φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού της, μια ιδέα σχεδόν απτή. Οράματα αγγελικών φτερών και αλλόκοσμων πλασμάτων, που δεν έχουν καμία σχέση με την τετριμμένη ζωή της.
Κι εκείνη η αδιάσειστη υποψία ότι κάποιο κομμάτι του εαυτού της λείπει.
Τότε, ο δρόμος της Νόρα διασταυρώνεται μ’ ενός σέξι αγνώστου, για τον οποίο νιώθει μια υπνωτιστική έλξη. Εκείνος φαίνεται να κρατά όλες τις απαντήσεις... και την καρδιά της. Κάθε λεπτό που περνά μαζί του γίνεται όλο και πιο έντονο, μέχρι που η Νόρα συνειδητοποιεί ότι ίσως είναι ερωτευμένη. Ξανά.

Προσωπική άποψη:
Και όμως... πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που διαβάσαμε το "Κρεσέντο" και αν οι πέντε μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ της έκδοσης του προαναφερόμενου και του προκατόχου του, της "Αγγελικής Σιωπής", ήταν δύσκολοι και γεμάτοι αγωνία για να μάθουμε τις εξελίξεις των γεγονότων, μπορείτε να φανταστείτε πόσο πιο έντονα ήταν τα στοιχεία αυτά τώρα που το διάστημα της αναμονής ήταν διπλάσιο. Το θέμα όμως είναι, άξιζε τον κόπο γιατί κακά τα ψέματα, είναι πάμπολλες οι σειρές βιβλίων που στο μεσοδιάστημά τους, κάνουν την επιλεγόμενη κοιλιά, γεγονός που δεν είναι ευχάριστο για τους αναγνώστες και που τους κάνουν να αμφιβάλλουν κατά πόσο ο εκάστοτε συγγραφέας έχει την ικανότητα αλλά και την φαντασία, να τροφοδοτεί συνεχώς την ιστορία του με νέα γεγονότα, να την εμπλουτίζει και να αναπτύσσει τα δεδομένα που ήδη μας έχει παρουσιάσει. Την απάντησή σας θα την έχετε πραγματικά μόνο αν το διαβάσετε.

Έπειτα από μια μικρή εισαγωγή, η οποία και τοποθετείται το ίδιο χρονικό διάστημα με εκείνο που μας άφησε το τέλος του προηγούμενου βιβλίου, η ιστορία ξεκινά ουσιαστικά να εξελίσσεται μετά από τρεις ολόκληρους μήνες. Η Νόρα ξυπνάει σε ένα νεκροταφείο, αποπροσανατολισμένη και χωρίς να θυμάται πως και για ποιον λόγο βρέθηκε εκεί. Όταν πολύ σύντομα διαπιστώνει ότι εδώ και τρεις μήνες είναι αγνοουμένη και μάλιστα θεωρούνταν θύμα απαγωγής, σοκάρεται. Το αίσθημα αυτό ωστόσο αυξάνεται ακόμα περισσότερο όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα σχετικά με τα γεγονότα της απαγωγής αλλά, και για ένα διάστημα πέντε μηνών από την τελευταία της ανάμνηση κι έπειτα. Βαθιά μέσα της κυριαρχούν συναισθήματα τα οποία δεν είναι σίγουρη από που πηγάζουν και προς τα που κατευθύνονται ωστόσο, είναι σίγουρη για τη δύναμη και την ειλικρίνεια που αυτά κρύβουν. Βαθιά μέσα της γνωρίζει πως πίσω από την αμνησία της κρύβονται πολύ περισσότερα απ' όσα φαίνονται και είναι αποφασισμένη να τα ανακαλύψει.

Εικόνες πλασμάτων που θα νόμιζε κανείς για θρύλους, είναι αυτές που κυριαρχούν στα όνειρα και στις παράξενες αναλαμπές της. Και όσο κι αν προσπαθούν να την πείσουν ότι όλα αυτά είναι κατάλοιπα του στρες, η Νόρα δεν πείθεται. Όταν μάλιστα τα πλάσματα αυτά εμφανίζονται στο δρόμο της, οι υποψίες γίνονται βεβαιότητα και παρά το ότι μπορεί να ρισκάρει και την ίδια της την ζωή, αυτό δεν στέκεται εμπόδιο στο να ψάξει να βρει τα στοιχεία που έχει χάσει και να τα ενώσει προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια. Την ίδια ώρα στο δρόμο της εμφανίζεται ο Τζεβ που παρά το γεγονός ότι δεν τον ξέρει, ή που έστω δεν τον θυμάται, της προκαλεί συναισθήματα τόσο παράξενα αλλά και τόσο γνώριμα. Μπορεί το όνομά του να είναι σαν μια λευκή κόλλα ωστόσο, τα μάτια του αποτελούν μια μαύρη κουκίδα πάνω σε αυτό τόσο γνώριμη, τόσο οικεία και πάνω απ' όλα, τόσο απαραίτητη για να συνεχίσει να προσπαθεί. Παράλληλα, η μητέρα της έχει συνάψει δεσμό με τον Χανκ, τον άνθρωπο εκείνο που ποτέ δεν συμπάθησε και που τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το ένστικτό της φωνάζει να μην τον εμπιστεύεται και ότι είναι πιο επικίνδυνος απ' όσο δείχνει.

Αγαπάω την Becca και την ιστορία της! Είναι γνωστό και όσοι έχουν διαβάσει τα posts μου που αφορούν τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, το γνωρίζουν πολύ καλά. Ωστόσο, και όσον αφορά τη "Σιγή", έχω κάποιες μικρές ενστάσεις που δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω. Είναι γνωστό πως σκοπός της συγγραφέας ήταν να ολοκληρωθεί η σειρά σε τρία μέρη ωστόσο, δέχτηκε έντονες πιέσεις από τον εκδοτικό της οίκο για ένα ακόμα βιβλίο. Αυτό προκαλεί αυτομάτως το εξής πρόβλημα. Όταν μέσα στο μυαλό σου έχεις πλάσει ήδη την πορεία, την εξέλιξη, πιθανότατα και το τέλος της ιστορίας σου, δεν είναι εύκολη υπόθεση να την κατευθύνεις με τέτοιον τρόπο ώστε να την παρατείνεις χωρίς να την ξεχειλώσεις, έστω και σε κάποια σημεία. Η "Σιγή" έχει μια πολλή δυναμική κι ενδιαφέρουσα αρχή και ένα εξαιρετικό και ανατρεπτικό φινάλε, ακριβώς όπως και τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς. Ωστόσο, στο μεσοδιάστημα, υπάρχουν κάποιες στιγμές που αισθανόμαστε μια απειροελάχιστη κούραση θα έλεγα. Μπορεί η Νόρα να έχει χάσει τις μνήμες της και να πρέπει να της ανακαλέσει με κάποιον τρόπο όμως εμείς, δεν βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση οπότε κάποιες επαναλήψεις είναι ζωτικές για την ηρωίδα, περιττές για εμάς που τις γνωρίζουμε.

Δεν θέλω να είμαι άδικη όμως! Η Becca μπορεί να υστερεί σε κάποια σημεία εμπλούτισης της ιστορίας, κάτι για το οποίο δεν μπορώ να την κατηγορήσω απόλυτα ωστόσο, τα σημεία εκείνα που μας ενοχλούν κάπως είναι πολύ μικρά σε σχέση με αυτά που μας προσφέρει γιατί ως αναγνώστες, κακά τα ψέματα, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, καταφέρνει να μας ικανοποιήσει. Η εξέλιξη της ιστορίας διακρίνεται από αρκετές σκηνές δράσης οι οποίες είναι σκοτεινές κι επικίνδυνες και εκτοξεύουν την αδρεναλίνη μας στα ύψη. Παράλληλα, αφήνει περισσότερο χώρο στους ήρωές μας να αναπνεύσουν συναισθηματικά, να αποκαλύψουν τα βαθύτερα συναισθήματά τους με τον πιο ειλικρινή τρόπο καταφέρνοντας έτσι, όχι μόνο να συγκινήσει εμάς ως αναγνώστες με την δυναμική του ρομαντικού δράματος αλλά, επιτρέποντας στους ίδιους τους ήρωές της να προχωρήσουν σε μια πιο ουσιώδη συναισθηματική εμβάθυνση, κατανοώντας πλήρως τα θέλω τους και καθορίζοντας τις προτεραιότητές τους προκειμένου να είναι μαζί. Μα πάνω απ' όλα, είναι μια απόδειξη ότι η αληθινή αγάπη δεν σβήνει, δεν ξεχνιέται, ότι κι αν μεσολαβήσει.

Συνοψίζοντας, το βιβλίο στο σύνολό του, και όχι αν το δούμε αποσπασματικά, είναι πολύ καλό και καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον μας και να κάνει την ανάγνωσή του μια πολύ εύκολη και ευχάριστη υπόθεση. Μπορεί να θεωρήσουμε κάπως περιττές τις πληροφορίες που επαναλαμβάνονται όμως, δεν μπορούμε να τις ακυρώσουμε δεδομένου της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Νόρα. Άλλωστε εκείνη είναι που θα καθορίσει το μέλλον και την τελική εξέλιξη της ιστορίας και το να γνωρίζει όσα περισσότερα μπορεί και να τα αξιολογεί σωστά προκειμένου να πάρει αποφάσεις, είναι ζωτικής σημασίας. Ίσως αν τα δύο προηγούμενα βιβλία δεν είχαν θέσει τόσο ψηλά τον πήχη, κορυφώνοντας τις απαιτήσεις μας, όλα τα παραπάνω να μην τα συζητούσαμε καν. Γι' αυτό κι εγώ κλείνοντας, θα επιλέξω να μείνω στην γρήγορη πλοκή, την άμεση εξέλιξη, την συναισθηματική δύναμη που διακρίνει τον λόγο της συγγραφέως, την για μια ακόμη φορά εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στην ανατροπή που μας αφήνει με κομμένη την ανάσα για το "Φινάλε", που δεν είναι ένας καθόλου τυχαίος τίτλος αφού πλέον τα πιόνια τοποθετήθηκαν στις τελικές τους θέσεις και πιθανόν, κάποιος να πρέπει να χάσει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Becca Fitzpatrick
Μεταφραστής: Καρανικολού Δήμητρα
Εκδόσεις: Φανταστικός Κόσμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 448
ISBN: 978-960-6868-68-9