Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μία κοινωνία σοκαρισμένη.
Η φωτογραφία του μικρού Μάθιου στις εφημερίδες φάρος και ελπίδα στην αναζήτησή του.
Η ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν ανήσυχη αντικρίζει την εικόνα του μικρού παιδιού και έρχονται στο νου της τα παράξενα και νοσηρά όνειρα ενός ασθενούς της. Όνειρα που περιγράφουν και με την παραμικρή λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του παιδιού που τόσο λαχταρά να αποκτήσει ο ασθενής της. Εικόνες πανομοιότυπες…
Απλή σύμπτωση; Παιχνίδια του μυαλού; Ή υπάρχει έστω και η ελάχιστη πιθανότητα να σχετίζονται οι δύο υποθέσεις; Πώς μπορεί η Φρίντα να παραβιάσει το ιατρικό απόρρητο; Πόσο θα βοηθήσουν οι ψυχαναλυτικές γνώσεις της στην εξιχνίαση της υπόθεσης; Και πώς εμπλέκεται σε όλα αυτά μία απαγωγή που είχε γίνει είκοσι χρόνια πριν;
Η Φρίντα θα βρεθεί να πρωτοστατεί στον αγώνα δρόμου για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του απαγωγέα. Μόνο που αυτός ο αγώνας δεν είναι μια κούρσα φυσικής αντοχής. Η Φρίντα πρέπει να κατεβεί ως τα πιο σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού ενός ψυχοπαθούς, προκειμένου να βρει τις απαντήσεις για το αν ο Μάθιου είναι ζωντανός και πού μπορεί να βρίσκεται.
Προσωπική άποψη:
Λένε ότι δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του και σε έναν βαθμό συμφωνώ με την άποψη αυτή ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα βιβλία που ασκούν πάνω στον αναγνώστη μια μυστηριακή γοητεία, από την στιγμή κι όλας που το βλέμμα τους θα τύχει να πέσει πάνω σε κάποιο ράφι βιβλιοπωλείου. Κάτι τέτοιο συνέβη και σε 'μένα όσον αφορά την περίπτωση του "Blue Monday", ένα αίσθημα που αυξήθηκε πολύ περισσότερο όταν διάβασα τις πρώτες του σελίδες, όπου κατακλύστηκα από ένα συναίσθημα επιτακτικής ανάγκης να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει, πως δύο τόσο όμοιες αλλά και τόσο διαφορετικές την ίδια στιγμή ιστορίες μπορούν να συνδέονται και ποιος ο ρόλος μιας συνηθισμένης θεωρητικά ψυχαναλύτριας σε μια αδιέξοδη αστυνομική έρευνα. Το "Blue Monday" είναι το πρώτο μιας σειράς βιβλίων με πρωταγωνίστρια την Φρίντα Κλάιν και καθώς φαίνεται, η συγγραφέας Nicci French (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο από τον συνδυασμό των ονομάτων του ζεύγους Nicci Gerrard και Sean French), έχει κάνει σκοπό της ζωής της να μας μαγέψει.
Το βιβλίο ξεκινάει μεταφέροντάς μας στο 1987, την ημέρα που η 9χρονη Ρόζι και η 5χρονη αδερφή της Τζοάνα επιστρέφουν μόνες από το σχολείο στο σπίτι τους, τη μέρα που η Τζοάνα εξαφανίζεται και όπως όλα μαρτυρούν, έχει πέσει θύμα απαγωγής. Μια απαγωγή τα κίνητρα της οποίας ποτέ δεν ανακαλύφθηκαν και μια εξαφάνιση της οποίας οι έρευνες δεν οδήγησαν πουθενά, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια στην οικογένεια της άτυχης μικρής. Και περνάνε 22 ολόκληρα χρόνια όταν ο 5χρονος Μάθιου εξαφανίζεται κάτω από παρόμοιες συνθήκες, χωρίς επίσης να έχει αφήσει το παραμικρό ίχνος πίσω του. Την ίδια στιγμή, η ψυχαναλύτρια Φρίντα Κλάιν, παρακολουθεί ως ασθενή τον Άλαν, έναν μεσήλικα άντρα με κρίσεις άγχους και πανικού ο οποίος της μιλά για τα παράξενα όνειρά του, όνειρα στα οποία βλέπει ότι έχει έναν γιο που του μοιάζει πολύ. Έναν γιο που δεν μοιάζει μόνο στον ίδιο αλλά και στον μικρό Μάθιου, γεγονός που οδηγεί την Φρίντα στην αστυνομία και από εκεί, σε μια σειρά γεγονότων που θα την οδηγήσουν σε μονοπάτια που καν δεν είχε φανταστεί.
Το "Blue Monday", ενώ είναι εξαιρετικά πολυσύνθετο, πράγμα που θα έπρεπε να το κάνει να φαντάζει στα μάτια μας πολύπλοκο και δυσκολονόητο, στην πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. Μέσα από τις ποικίλες και διαφορετικές πτυχές και προεκτάσεις του, φτάνει σε μας με μια περίεργη απλότητα, κάνοντας εύκολη την μελέτη και την κατανόησή του. Η αφήγηση που επιλέγει η συγγραφέας είναι η κλασσική γραμμική, κάτι που διευκολύνει την ροή γεγονότων αλλά, και την εισχώρηση νέων πληροφοριών σε αυτήν, έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να τις δέχεται, να τις επεξεργάζεται και τελικά, να της κατανοεί έτσι ώστε να μπορέσει να οδηγηθεί σε συμπεράσματα που θα προσθέσουν ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ επίλυσης του γρίφου. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι ούτε να μας μπερδέψει, ούτε να κάνει την ζωή μας πιο δύσκολη χωρίς την ίδια στιγμή να θέλει να μας δώσει την λύση στο πιάτο. Και εκεί ακριβώς είναι η μαγκιά της French και η γοητεία του έργου της. Ότι προσπαθεί να μας βάλει στη θέση της ψυχαναλύτριας, αναλύοντας τα γεγονότα και τα στοιχεία από μια μη τετριμμένη οπτική, πράγμα που τελικά το πετυχαίνει, έστω κι αν δεν έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις κι εμπειρία.
Η στοιχειοθέτηση των χαρακτήρων από μεριάς της συγγραφέως είναι τουλάχιστον άρτια, όπου ακριβώς και η λιτή και απέριττη αφήγηση της ίδιας της ιστορίας. Το "Blue Monday" δεν είναι απλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, ούτε ένα κοινότυπο, συνηθισμένο ψυχογράφημα χαρακτήρων, από τα πολλά που πέφτουν κατά καιρός στα χέρια μας. Είναι μια βαθύτερη ψυχοσωματική ανάλυση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μια εμβάθυνση στο συνειδητό και το ασυνείδητο και μια μελέτη πάνω στα ερεθίσματα που τα κατευθύνουν στην τελική τους πορεία. Είναι ένα ψυχαναλυτικό δράμα στην πιο απλή και κατανοητή του μορφή που δεν κουράζει, δεν δημιουργεί σεναριακά κενά και αντίθετα, μας κάνει να αγωνιούμε όλο περισσότερο καθώς γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που μόνο ο πιο αρρωστημένος νους θα μπορούσε ποτέ να υποθέσει, απλά και μόνο με μια ματιά. Με άλλα λόγια, δεν μένει στην επιφάνεια της πλοκής αλλά ρισκάρει να βουτήξει στις πιο σκοτεινές γωνιές, στα άδυτα του ανθρώπινου μυαλού που όπως άλλωστε δηλώνει και ο τίτλος, είναι πολύ εύκολο να χαθείς μέσα του.
Δεν θέλω να πω πολλά, γιατί μπορεί να μαρτυρήσω πράγματα που δεν πρέπει και αυτό είναι κάτι που δεν θα ήθελα, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά, γιατί θα χαλάσει κάτι από τη μαγεία του βιβλίου. Το σίγουρο είναι πως έχουμε να περιμένουμε πολλά ακόμα από την French στο μέλλον καθώς, το πρώτο κι όλας βιβλίο της σειράς αυτής γεννά αν μη τι άλλο τεράστιες και πολύ, πολύ υψηλές προσδοκίες. Διαβάστε το χωρίς καμία επιφύλαξη και ανακαλύψτε την υπέροχη και ξεχωριστή προσωπικότητα της Φρίντα Κλάιν, ένα πρόσωπο που σίγουρα δημιουργήθηκε, ήρθε και θα μείνει για πολύ καιρό στην σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία, επαναπροσδιορίζοντας τα δεδομένα της και συνθέτοντας μια νέα ταυτότητα ήρωα που αυτό που χρειάζεται πάνω και περισσότερο απ' όλα για να κερδίσει απέναντι και στις πιο μηδαμινές πιθανότητες, είναι να χρησιμοποιεί το μυαλό και να κατευθύνεται από την καρδιά και αυτά που της επιτάσσει το ένστικτο.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Nicci French
Μεταφραστής: Τουτουντζή Ουρανία
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 560
ISBN: 978-960-364-462-0
16 Σχόλια:
το έχω στη στοίβα μου μαζί με Εξαφάνιση και Στίγμα και άλλα!
Βλέπω ότι σου άρεσε και έχω την αίσθηση ότι πάλι θα αλλάξω τις προτεραιότητες μου!
Γαμώτο !
Είχα σκοπό να ξεκινήσω την Απόκλιση και με μπέρδεψες! :Ρ
Εγώ τι να πω τώρα; Δεν ξέρω πως το έχεις καταφέρει τώρα τελευταία να θέλω απεγνωσμένα να αγοράσω ένα σωρό βιβλία που δεν είχα στο πρόγραμμα!
Πάλι έδρασες! ακόμα ένα στη λίστα αγορών μου, μάλλον θα πρέπει να φυτέψω και καμιά ευρωπουλιά, για να αγοράζω αποκλειστικά βιβλία...
@ Αλεξάκι έχω ένα σωρό... μην μου το θυμίζεις! Πρέπει να είναι πάνω από 20-25 κομμάτια! Δεν ξέρω ποιο να πρωτοπιάσω! :/
Μόλις το διαβάσεις θέλω εντυπώσεις!
@ Μαράκι δεν φταίω εγώ! Εσύ φταις που αφήνεις τον εαυτό σου να παρασύρεται! :P
@ Γεωργία το έχουμε σκεφτεί αυτό και οι υπόλοιπες αλλά δεν απέδωσε! Χα, χα, χα...
Πως μου ξέφυγε εμένα αυτό?Πρέπει να επανορθώσω αμέσως! :D
@ Βίκυ κι εγώ την ίδια απορία είχα αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ! ;)
20-25? που να σου στείλω και εγώ δηλαδή? χαμός!
χα, χα! εγώ καμιά 12 περίπου αδιάβαστα από τα οποία τα μισά με καίει ο κ@λ@ς μου να τα διαβάσω ενώ τα άλλα χμ έτσι και έτσι! :Ρ
εννοείται μόλις το τελειώσω θα σου πω! :)
@ Αλεξάκι άσε! Να μην υπολογίσουμε και αυτά που θα βγουν με τη νέο μήνα! :/
Πω... δεν θα πρέπει να κοιμόμαστε στο τέλος για να προλαβαίνουμε! Χα, χα, χα...
Το ξεκίνησα με σκοπό να διαβάσω λίγο την αρχή,για να πάρω μια ιδέα,και βρέθηκα να έχω διαβάσει 200 σελίδες,προτού κλείσουν τα βλέφαρα μου από την νύστα.
Μ'άρεσε πάρα πολύ που πρωταγωνίστρια είναι μια ψυχολόγος και βλέπουμε τον δικό της τρόπο προσέγγισης στο μυαλό των ανθρώπων και κατ'επέκταση στη λύση του μυστηρίου.Η ιστορία εξελίσσεται με σταθερό ρυθμό και ακόμα κι εκεί που λες ότι όλα τελείωσαν κάνει την ανατροπή.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα αρχή για μια σειρά που επιφυλάσσει πολλά.
@ Βίκυ είναι πραγματικά εξαιρετική σειρά και με δική της ταυτότητα. Είμαι σίγουρη ότι στο μέλλον έχουμε πολλά να περιμένουμε από την Φρίντα! Χαίρομαι που σου άρεσε! ;)
Ήθελα πάρα πολύ καιρό να το διαβάσω και τα κατάφερα στις φετινές διακοπές.
Μια ιστορία φαινομενικά κλασικής εξαφάνισης, που όμως όσο προχωράει η ανάγνωση τόσο
πιο πολύ σε κάνει να καταλάβεις πως τα πράγματα δεν είναι πολύ απλά.
Χαρακτήρες ολοκληρωμένοι ακόμα και οι πιο προβληματικοί που ο καθένας έχει να παίξει το ρόλο του στην
πορεία της έρευνας.Ακόμα και κάποια πράγματα που δείχνουν άσχετα, στο τέλος συνδέονται με ένα μονάδικο
τρόπο και σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Το βιβλίο αυτό το λάτρεψα και δεδομένου του ελεύθερου χρόνου το ρούφηξα μέσα σε 2 μέρες.
Εχω όμως μια ένσταση στην οποία Γιώτα μου θα ήθελα τη γνώμη σου.
Θα προσπαθήσω να την εκφράσω χωρίς spoiler αν παρόλα αυτά κρίνεις οτι πρέπει να αφαιρεθεί κάτι
να το κάνεις.
Δεν έχω ποτέ διαφωνίσει με το τέλος που επιλέγει ο κάθε συγγραφέας για το έργο του και θεωρώ πως
το φινάλε είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και έχει το σκοπό του.
Μετά απο τόσα και τόσα αστυνομικά βιβλία που έχω διαβάσει, είναι η πρώτη φορά που
έφτιαξα στο μυαλό μου ενα άλλο φινάλε για να μπορέσω να το δεχτώ.
Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πώς το συγγραφικό δίδυμο αποφάσισε αυτό το τέλος για
τον πραγματικό ένοχο. Θα μου πεις πως και στη ζωή αυτό συμβαίνει πάρα πολλές φορές, άρα
το φινάλε είναι ρεαλιστικό.Το δέχομαι εως ένα βαθμό, αλλά ο τρόπος που έγινε δε σε αφήνει να το χωνέψεις.
Και αναφέρομαι στο γεγονός οτι ο κοινός νους καταλαβαίνει τί ακριβώς έχει γίνει με το που αναφέρετε η σκηνή
της αυτοχειρίας. Πώς λοιπόν ένα μυαλό σαν της Φρίντα, απο τη μια να ανακαλύπτει την πραγματική ταυτότητα
της συντρόφου του ενόχου μέσα απο ελλειπή στοιχεία, και απο την άλλη δεν βλέπει το προφανές.
Τέλος πάντων περι ορέξεως...Στο δικό μου το μυαλό υπήρξε και συνέχεια και έτσι τέλος καλό όλα καλά.
Φυσικά και θα σπεύσω να διαβάσω και το Tuesday's gone αλλά αν μου την κάνει πάλι στο τέλος το ζεύγος θα
τους στείλω e-mail παραπόνων!!!
@ Τόνια μου, αν κι εμένα δεν με ενόχλησε αυτό που αναφέρεις -αντίθετα το βρήκα πολύ έξυπνο-, θα σε προέτρεπα να διαβάσεις και το επόμενο βιβλίο ώστε να καταλάβεις για ποιον λόγο έχει γίνει η επιλογή αυτή. Μπορεί τα βιβλία να μην είναι σειρά, με την κλασσική έννοια της ορολογίας τουλάχιστον, αλλά και πάλι συνδέονται σε κάποια σημεία και με κάποιον τρόπο και αυτό θα το διαπιστώσεις και μόνη σου όταν με το καλό το διαβάσεις! ;)
Αχαααα, τέτοια λέγε μου να χαίρομαι.
Το πήρα χτές ελπίζω να το το ξεκινήσω μέσα στο Σ/Κ και να με αποζημιώσει η εξέλιξη.
Θα επανέλθω...Φιλάκια
@ Τόνια μου, νομίζω πως πράγματι θα σε αποζημιώσει!
Υπάρχει ανάρτηση για το βιβλίο οπότε σε περιμένω εκεί να σχολιάσουμε!
Φιλάκια πολλά! :*
Δημοσίευση σχολίου