Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια ματιά ήταν αρκετή για να συνειδητοποιήσω ότι υπήρχε κάτι ξεχωριστό στον Γκίντεον Κρος, κάτι που είχα ανάγκη. Κάτι στο οποίο ήταν αδύνατο να αντισταθώ. Ταυτόχρονα, διέκρινα κάτι επικίνδυνο, κάτι τραυματισμένο βαθιά στην ψυχή του∙ κάτι που έμοιαζε με τις δικές μου πληγές. Αυτό με μαγνήτισε, με αιχμαλώτισε. Τον χρειαζόμουν, τον είχα ανάγκη όπως την ανάσα μου, όπως το χτύπο της καρδιάς μου.
Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί τι ρίσκο έπαιρνε ο Γκίντεον για χάρη μου. Ούτε πόσο θα κινδύνευα εγώ εξαιτίας του δεσμού μας, εξαιτίας της σκοτεινής σκιάς που το παρελθόν θα έριχνε στην κοινή μας ζωή.
Δεμένοι, φυλακισμένοι στα μυστικά μας, προσπαθήσαμε να αψηφήσουμε τις πιθανότητες – που ήταν όλες εναντίον μας. Φτιάξαμε δικούς μας κανόνες και παραδοθήκαμε ολοκληρωτικά στη δύναμη του πάθους μας…

Προσωπική άποψη:
Όταν διάβασα το "Γυμνή Μπροστά Σου", η αλήθεια είναι πως δεν ενθουσιάστηκα. Φυσικά, δεν απογοητεύτηκα, ούτε θα το χαρακτήριζα ως ένα βιβλίο από εκείνα που με έκαναν να μετανιώσω τα λεφτά που έδωσα ή τον χρόνο που σπατάλησα. Απλά, το βρήκα αρκετά επιφανειακό και υπερβολικά εστιασμένο στο σεξ, χάνοντας έτσι το πραγματικό point της ιστορίας. Αντίθετα, το "Ευάλωτη Δίπλα Σου", ήταν μια μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη καθώς, προετοιμασμένη από το πρώτο βιβλίο της σειράς, είχα ρίξει αρκετά τα standars μου και έτσι, οι προσδοκίες μου, ήταν κατώτερες αυτού που βρήκα μπροστά μου. Στο δεύτερο βιβλίο η Day, άλλαξε κατεύθυνση, έβαλε το σεξ στον πάγο, χωρίς να σημαίνει ότι το ξέχασε τελείως, και επικεντρώθηκε περισσότερο στους χαρακτήρες. Όπως αντιλαμβάνεστε, περίμενα από το "Δεμένη Μαζί Σου" κάτι εξίσου καλό όμως τελικά, δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο το βρήκα.

Η Εύα και ο Γκίντεον, είναι και πάλι μαζί. Όμως κανένας άλλος δεν το γνωρίζει εκτός από αυτούς και δεν πρέπει να το μάθει, μέχρι το έδαφος να προετοιμαστεί κατάλληλα και να μην κινδυνεύουν. Άλλωστε ο Γκίντεον, έφτασε στα άκρα για να προστατέψει την Εύα, αποδεικνύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο πως την αγαπά δίχως όρια οπότε, το να προσποιούνται για λίγο καιρό ακόμα, είναι πολύ μικρό τίμημα. Όμως η ζωή τους, κάθε άλλο παρά εύκολη μπορεί να είναι. Μπορεί η Εύα να ξεφορτώθηκε τον άνθρωπο που σημάδεψε το παρελθόν της όμως η σκιά του, μοιάζει να την ακολουθεί ακόμα ενώ παράλληλα, ο Μπερτ επανέρχεται στη ζωή της διεκδικώντας την. Από την άλλη, ο Γκίντεον εξακολουθεί να βασανίζεται από τους προσωπικούς του δαίμονες την ίδια στιγμή που πρέπει να διαχειριστεί την κατάσταση με την Κορίν που φαίνεται να βγαίνει όλο και περισσότερο εκτός ελέγχου, με μια δημοσιογράφο να βρίσκεται συνεχώς πίσω και από τους δύο κυνηγώντας την είδηση εκείνη που θα εκθέσει ανεπανόρθωτα τον Γκίντεον και θα την βοηθήσει να πάρει το αίμα της πίσω. Και μην ξεχνάμε πως ανάμεσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα, πρέπει να αναπροσδιορίσουν την σχέση τους και το που επιθυμούν αυτή να οδηγηθεί, ακολουθώντας κοινή πορεία.

Το "Δεμένη Μαζί Σου", μας μεταφέρει σε εκείνο ακριβώς το χρονικό σημείο που μας είχε αφήσει το "Ευάλωτη Δίπλα Σου", συνεχίζοντας την ιστορία από την αμέσως επόμενη πράξη, που ακολούθησε το πέσιμο της αυλαίας κατά την ολοκλήρωση της προηγούμενης. Αυτή η κίνηση, ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει η Day και ο λόγος είναι αποκλειστικά και μόνο ένας και όσοι έχουν διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο, σίγουρα έχουν ήδη καταλάβει σε τι αναφέρομαι. Η αυλαία στην "Ευάλωτη" έπεσε τόσο δυνατά και εντυπωσιακά εξαιτίας μιας πολύ συγκεκριμένης αποκάλυψης η οποία, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητη, ούτε χωρίς ανάλυση. Ήταν η μεγαλύτερη μέχρι τώρα ανατροπή στην ιστορία κι αυτή που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον και την πορεία της σχέσης και της ζωής, του Γκίντεον και της Εύας. Παρ' όλα ταύτα, καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης της "Δεμένης", αισθάνθηκα πως δεν δόθηκε η απαραίτητη βαρύτητα στο συγκεκριμένο γεγονός, μειώνοντας ουσιαστικά την σπουδαιότητά του, τόσο στο παρόν, όσο και στο μέλλον. Υπάρχουν σκόρπιες, μικρές στιγμές που αναθερμαίνουν την αγωνία όμως, δεν συντηρούνται ώστε να διατηρηθούν αφού η προσοχή μας αποσπάται από άλλα πράγματα.

Το έχω ξαναπεί! Η Day δεν είναι χθεσινή. Είναι συγγραφέας και αυτό φαίνεται από την πένα της, με ότι είδος κι αν καταπιαστεί. Αυτό συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση όμως θεωρώ πως πλησιάζει ως ποιότητα και ουσία, περισσότερο την αισθητική του πρώτου, παρά του δεύτερου βιβλίου της σειράς, πράγμα που προσωπικά με στεναχώρησε, με μπέρδεψε και με προβλημάτισε. Δεν υπάρχουν ανατροπές και εκπλήξεις που να μου κόβουν την ανάσα, οι χαρακτήρες φαντάζουν πολύ συγκαταβατικοί σε σχέση με αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα και κάνουν πολύ, πραγματικά πολύ σεξ χρησιμοποιώντας ένα λεξιλόγιο που στο kinky κρεβάτι του καθενός μπορώ να το δεχτώ όμως υπάρχουν και στιγμές που μπορείς να το αποφύγεις, τόσο το να εκφράζεσαι έτσι, όσο και το να βγάζεις συνέχεια τα μάτια σου. Δεν λέω πως δεν απολαμβάνεις το συγκεκριμένο κομμάτι αλλά παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να μην αναφέρω πως ένιωσα να μου δίνονται υπερβολικά πολλές σεξουαλικές λεπτομέρειες. Και ποιος, εγώ, που κάθε άλλο παρά πουριτανή είμαι, αισθάνθηκα πως κάποιες από αυτές ήταν too much ακόμα και για μένα.

Και μιας και ήδη έκανα μια αναφορά στους χαρακτήρες, ας επεκταθώ λίγο περισσότερο σε αυτούς. Αν αναζητήσετε το review του "Γυμνή Μπροστά Σου", θα διαπιστώσετε πως έχω κάποιες ενστάσεις σχετικά με το σεξουαλικό ταμπεραμέντο των πρωταγωνιστών, δεδομένου του παρελθόντος του που είναι πολύ τραυματικό, κακά τα ψέματα. Αλλά έστω ότι μπορώ να δεχτώ πως δυο πληγωμένοι άνθρωποι μπορούν να βρουν παρηγοριά και κατανόηση ο ένας στον άλλον, έστω κι αν η σχέση τους θα είναι πάντα δυσλειτουργική σε έναν βαθμό. Στην "Ευάλωτη", είδαμε κάποιες οπτικές των χαρακτήρων τις οποίες δεν γνωρίζαμε και ήταν αυτές που μας βοήθησαν να κατανοήσουμε, μέσα από τον θυμό, την οργή, την απόγνωση, την απογοήτευση και τελικά, την ψυχική τους ανάσταση, το ποιοι πραγματικά είναι, τουλάχιστον σε έναν βαθμό. Θα περιμέναμε αυτό να συνεχιστεί και να εξελιχτεί όμως όχι, οι ήρωές μας, είναι σε κατάσταση νιρβάνας, καταπίνουν τον θυμό τους, ελέγχουν τις εκρήξεις τους και υπάρχει μεταξύ τους μια ηρεμία που δεν είναι απόλυτα φυσιολογική, ακόμα κι αν εξαρτιέσαι ολοκληρωτικά από τον άλλον, ακόμα κι αν θέλεις να διαφυλάξεις αυτό που έχεις με κάθε κόστος. Άλλο όμως να είσαι κάπως υποχωρητικός και άλλο να σκύβεις μονίμως το κεφάλι και να μην μιλάς.

Για να μην δώσω λανθασμένες εντυπώσεις, δεν λέω ότι το βιβλίο είναι κακό, ούτε υπονοώ πως μετάνιωσα που το διάβασα, σε καμία περίπτωση. Αν μη τι άλλο, ήταν διασκεδαστικό και... ψυχαγωγικό, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Απλά θεωρώ πως η Day, στην προσπάθειά της να τραβήξει το story από τα μαλλιά και από τριλογία να το κάνει τετραλογία και από εκεί πενταλογία, πράγμα που προσωπικά θεωρώ ανούσιο, αχρείαστο και δίχως λογική, πέραν του να τ' αρπάξει χοντρά, το έκανε τελικά να μπάζει νερά και να μην είναι ισορροπημένο ως σύνολο, οδηγώντας μας από την αδράνεια στην κορύφωση και από εκεί, σε μια μυστηριώδη ηρεμία που δεν ταιριάζει με τα γεγονότα. Μπορώ να πω πως όσο η ιστορία προχωράει, δένομαι περισσότερο με τον Γκίντεον απ' ότι με την Εύα, και θέλω να μάθω ακόμα περισσότερα για το παρελθόν του καθώς, φαίνεται ψυχογραφικά, πολύ πιο ενδιαφέρον προς μελέτη και ανάλυση. Ελπίζω πως μελλοντικά, η κυρία Day, θα βρει τον ρυθμό της, προσφέροντάς μας μια ιστορία με λιγότερο σεξ και περισσότερη ουσία, υιοθετώντας μια σταθερή ταυτότητα για τους χαρακτήρες της μέσω της οποίας θα μπορούν επιτέλους να πορευτούν.
Βαθμολογία 5,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sylvia Day
Μεταφραστής: Ζαχαριάδης Άγγελος
Εκδόσεις: Τουλίπα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 496
ISBN: 978-618-80128-4-4