Ένα manga με το οποίο πραγματικά μου έφαγαν πολλές fans του είδους τ' αυτιά, είναι το "Kuchizuke wa Niji no Ue de". Ναι ξέρω πως ο τίτλος είναι ολόκληρο μακρινάρι, όπως επίσης ξέρω πως τελικά αποδείχτηκε πως έγινε πολύ κακό για το τίποτα. Δημιούργημα της Kakine που κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Shinshokan μέσω του περιοδικού τους, "Dear+", η συγκεκριμένη ιστορία των 4 κεφαλαίων είναι από τις πλέον δημοφιλείς και αγαπητές. Βέβαια, σε αυτό το σημείο, πρέπει να κάνω μια παρένθεση και να τονίσω πως μεταφρασμένο κυκλοφορεί μόνο το main story του manga και όχι τα side stories που προφανώς οι μεταφραστές, δεν βρήκαν εξίσου ενδιαφέροντα.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Ο Momozu είναι ένας νεαρός εσωστρεφής άντρας, ο οποίος προτιμά να περνάει τον χρόνο του μόνος του, στην ασφάλεια και την ηρεμία του σπιτιού του. Επιπλέον, φαίνεται πως η λιακάδα τον ακολουθεί όπου κι αν πηγαίνει, ακυρώνοντας κάθε πιθανότητα βροχής και κακοκαιρίας. Στο άλλο άκρο, βρίσκεται ο Toyotama ο οποίος είναι εξαιρετικά ενθουσιώδης, απολαμβάνει τη ζωή στο έπακρο ενώ παράλληλα, ασχολείται έντονα με τον αθλητισμό, έχοντας αγαπημένο άθλημα όλων την πεζοπορία σε βουνίσιους προορισμούς, έχοντας όμως την ατυχία να τον ακολουθεί η κακοκαιρία όπου κι αν πηγαίνει. Όταν οι δρόμοι τους θα συναντηθούν τυχαία, η ζωή τους θ' αλλάξει εντελώς. Ο Toyotama, που πάντα αναζητούσε τον ήλιο για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του, πείθει τον Momozu να γίνει μαζί με εκείνον μέλος μιας ορειβατικής ομάδας. Και μπορεί ο Momozu να μην συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του Toyotama όμως για κάποιον παράξενο λόγο αισθάνεται μια ιδιαίτερη τρυφερότητα απέναντί του, αλλά και την ανάγκη να τον βοηθήσει με το χάρισμά του να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η σχέση τους να περιπλακεί και οι δυο τους, να μην είναι σίγουροι για το πως πρέπει να χειριστούν τις συνθήκες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Για να μην δημιουργήσω εντελώς λανθασμένες εντυπώσεις, εξαιτίας της εισαγωγικής μου παραγράφου, ισχυριζόμενη πως έγινε πολύ κακό για το τίποτα, όσον αφορά την πρόταση ανάγνωσης αυτής της ιστορίας, δεν εννοώ πως μετάνιωσα που την διάβασα ή ότι έχασα τον χρόνο μου. Απλά, έχω διαβάσει πάρα πολλές ανάλογου ύφους και ποιότητας και δεν μπορώ να καταλάβω τι το ιδιαίτερο έχει η συγκεκριμένη, καταφέρνοντας να αγγίξει τόσο μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού, σε σημείο να δηλώνουν συγκλονισμένοι.
- Το στοιχείο εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε πως προσδίδει κάτι το διαφορετικό και το ιδιαίτερο στο όλο concept, είναι αναμφίβολα το μεταφυσικό, που δεν μπορώ να αρνηθώ πως είναι ιδιαίτερα έξυπνο και πρωτότυπο ως προς την σύλληψη και ανάλυσή του, κυρίως λόγω του συμβολισμού, αλλά και της αλληγορίας που κρύβει μέσα του. Όπως αντιλαμβάνεστε, το γεγονός πως οι δύο πρωταγωνιστές εκπροσωπούν δύο εκ διαμέτρου αντίθετα καιρικά φαινόμενα, με τον έναν από αυτούς να φέρνει την λιακάδα και τον άλλο τη βροχή, είναι καθαρά συμβολικό και βοηθάει στο να οδηγήσει την ιστορία σε ένα φορτισμένο συναισθηματικά, αλλά και τρυφερό συνάμα φινάλε.
- Εκεί που βρίσκεται η μεγαλύτερη ένστασή μου όσον αφορά αυτό το manga, είναι στο art του. Δεδομένου ότι μιλάμε για ένα τεύχος που κυκλοφόρησε μόλις 3 χρόνια πριν, μου φαίνεται ιδιαίτερα παλαιικό και ξεπερασμένο, ίσως και λίγο παραπάνω τεμπέλικο απ' όσο μπορώ να ανεχτώ. Και αυτό το λέω γιατί την τεμπελιά της δημιουργού δεν την εντοπίζω μόνο στους περιβάλλοντες χώρους, αλλά και στα χαρακτηριστικά κι εκφραστικά στοιχεία των ίδιων των πρωταγωνιστών. Ειδικά σε περιπτώσεις που η ιστορία είναι τόσο βαθιά συναισθηματική και έντονα φορτισμένη -γιατί από φόρτιση και καταπιεσμένα ένστικτα και συναισθήματα, άλλο τίποτα- περιμένουμε όλα αυτά να περάσουν σε μας, ως αναγνώστες, μέσα από τα βλέμματα, τις κινήσεις τρυφερότητας που μπορεί να μην ολοκληρώθηκαν... από το κάθε τι μικρό ή μεγάλο που, όμως, αποτυπώνεται ή μάλλον, πρέπει κανονικά να αποτυπώνεται μέσω της εικόνας.
- Δεν θέλω να γίνομαι πεζή... αλλά θα γίνω πεζή! Μου έλειψε το κάπως πιο... sexy και kinky στοιχείο. Και πριν βιαστείτε να με λιθοβολήσετε, δεν λέω πως έπρεπε η δημιουργός να το μετατρέψει σε πορνογράφημα, αλλά μπορούσε να μας δώσει κάτι, έστω μικρό, έστω απειροελάχιστο, μια ερωτική σκηνή που θα εξισορροπούσε κάπως τα μειονεκτήματα που προκύπτουν από την ποιότητα του σχεδίου. Όχι πως δεν έχει καμία απολύτως σκηνή ανάλογου περιεχομένου αλλά επί της ουσίας, υπονοούνται καταστάσεις, παρά επιβεβαιώνονται.
- Και φτάνοντας στο τέλος της ανάλυσης των σκέψεών μου, νομίζω πως ανακάλυψα τι είναι αυτό που με ενοχλεί περισσότερο. Το ότι η ιστορία είναι πιο μικρή απ' όσο θα έπρεπε. 3 βασικά κεφάλαια και ένα μικρό extra, δεν είναι αρκετά για να αναπτύξουν ένα story που θα μπορούσε να προσφέρει πολύ περισσότερα αν κι εφόσον η δημιουργός το ανέπτυσσε λίγο παραπάνω. Και ναι, για μια ακόμη φορά, καταλήγω στο συμπέρασμα πως απλώς, τεμπέλιασε και ναι, αυτό είναι κάτι που τελικά με χάλασε, αφού δεν απογείωσε το αποτέλεσμα, ενώ είχε τα φόντα για να πετύχει κάτι τέτοιο.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Μια δυνατή ιστορία η κεντρική ιδέα της οποίας θα μπορούσε να έχει καλλιεργηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να φτάσει σε πολύ υψηλότερα επίπεδα απ' όσο μπόρεσε τελικά να φτάσει. Πολύ ενδιαφέρουσα ως σύλληψη, ωστόσο, μέτρια ως προς την ανάπτυξή της. Πολύ ωραίος συμβολισμός, αλλά η αλληγορία του πήγε χαμένη, ενώ θα μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω που θα έκανε την ιστορία να ξεχωρίσει ανάμεσα σε τόσες και τόσες άλλες, παρόμοιας θεματολογίας. Χαρακτήρες που αλληλοσυμπληρώνονται και ο ένας καλύπτει τα κενά του άλλου και μια όμορφη ανάπτυξη της μεταξύ τους σχέσης, από την οποία όμως λείπει το αλατοπίπερο, που θα έλεγε κάποιος πιο λαϊκά. Βέβαια, το μήνυμα που θέλει να περάσει η δημιουργός φτάνει σε εμάς, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες που δεν είναι άλλο από το ότι όλοι μας χρειαζόμαστε κάποιον άνθρωπο στη ζωή μας που θα γίνει ο ήλιος μας, αρκεί εμείς να του το επιτρέψουμε κι αρκεί εκείνος, να είναι έτοιμος να αποδεχτεί το πόσο σημαντικός είναι στην πραγματικότητα.