"Η κρυφή πόρτα" του Αλέξη Πανσέληνου

Ενώ η πόλη παρακμάζει και καταστρέφεται, ένας άντρας πασχίζει να διασώσει κάποια ψήγματα ευτυχίας κλεισμένος στο μικρό του διαμέρισμα, απομακρυσμένος από τους παλιούς του φίλους, χωρισμένος από τη γυναίκα του, βιοποριζόμενος από μεταφράσεις και φιλοδοξώντας να εκδώσει κάποτε ξανά ένα βιβλίο δικό του. Πολιορκημένος από τις απειλές της καθημερινότητας, με τα λεφτά του να τελειώνουν και την ηλικία του να πλησιάζει τη φθορά, θέλει να εξασφαλίσει την ύπαρξή του μικραίνοντας τον ορίζοντά της ώστε να μην εκτίθεται σε κίνδυνο. Μετρά τις αμοιβές από τις μεταφράσεις που κάνει, υπολογίζει τα έξοδα που αυξάνουν μέσα στην κρίση του τόπου και διατηρείται ζωντανός με το ελάχιστο οξυγόνο που του επιτρέπει ένας κύκλος μικρών, ελάχιστων απολαύσεων και μιας μετρημένης ζωής. Όμως η συναισθηματική του απάθεια κινδυνεύει από μια απρόσμενη εισβολή μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Το ξεχασμένο παρελθόν του επιστρέφει σαν απειλή και εκτροχιάζει τη ζωή του. Μια ζωή που μοιάζει να ακολουθεί τη μοίρα της ίδιας της πόλης.

"Το παλάτι του φεγγαριού" του Paul Auster

«Ήταν το καλοκαίρι που ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Ήμουν πολύ νέος τότε, αλλά δεν πίστευα πως υπήρχε κάποιο μέλλον. Ήθελα να ζήσω ριψοκίνδυνα, να ωθήσω τον εαυτό μου στα άκρα κι έπειτα να δω τι θα συνέβαινε όταν έφτανα εκεί».
Ορφανός και χωρίς κανέναν δικό του στον κόσμο, ο νεαρός Μάρκο Φογκ, ο οποίος μόλις αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, θα εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη για να επιδοθεί σε μια μακρά και επώδυνη αναζήτηση του χαμένου του πατέρα. Από τα τσιμεντένια φαράγγια του Μανχάταν στα υπέροχα τοπία της Άγριας Δύσης, από την Ανατολική Ακτή έως τον Ειρηνικό Ωκεανό, οι περιπέτειες του Μάρκο συνιστούν ένα ταξίδι στον πυρήνα της Αμερικής∙ μια υπέροχη πορεία προς την αυτογνωσία.



"Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε" του Patrick Leigh Fermor

Ο περιηγητής, λόγιος, φιλέλληνας και ήρωας πολέμου Πάτρικ Λη Φέρμορ ανέλαβε την υποχρέωση το 1966 να γράψει ένα μικρό άρθρο για την περίφημη απαγωγή του γερμανού στρατηγού Χάινριχ Κράιπε, στην οποία πρωταγωνίστησε, στην κατεχόμενη Κρήτη το 1944. Παρέδωσε τελικά 36.000 λέξεις προξενώντας απελπισία στον επιμελητή του. Στο ανά χείρας βιβλίο περιλαμβάνεται το πλήρες κείμενο εκείνης της αφήγησης, που εκδόθηκε πρώτη φορά το 2014, μετά τον θάνατό του, υπενθυμίζοντάς μας πώς μια μικρή ομάδα βρετανών δολιοφθορέων σε συνεργασία με μερικούς αφοσιωμένους κρητικούς αντάρτες έφεραν εις πέρας έναν αντιστασιακό άθλο.
H αφήγηση του Φέρμορ πλαισιώνεται από πρόλογο του Ρόντρικ Μπέιλι, βρετανού ιστορικού με ειδίκευση στον ανταρτοπόλεμο, τις πολεμικές αναφορές που έστελνε ο Φέρμορ από την Κρήτη, καθώς και έναν σύγχρονο οδηγό της διαδρομής της απαγωγής τον οποίο έγραψαν οι Κρις και Πίτερ Γουάιτ, ύστερα από επιτόπια έρευνα στην Κρήτη.

"Κακό φεγγαραντάμωμα: Το χρονικό της απαγωγής του Στρατηγού Κράιπε" του Stanley Moss

Μια νύχτα του Απριλίου 1944 ένας νεαρός βρετανός αξιωματικός, ο πατέρας μου, Μπίλι Μος, βρισκόταν σε ένα μικρό μηχανοκίνητο σκάφος που πλησίαζε τις ακτές της κατεχόμενης από τους Ναζί Κρήτης, πασχίζοντας να διακρίνει κάποιο φωτεινό σημαδάκι, το σινιάλο να βγει στην ακτή. Τον περίμενε μια μικρή ομάδα κρητικών ανταρτών, μαζί με τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, τον διοικητή του Μπίλι. Ο Πάντι και ο Μπίλι ήταν αξιωματικοί της Διεύθυνσης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ) και η αποστολή τους ήταν να απαγάγουν έναν γερμανό στρατηγό, να τον μεταφέρουν ταχύτατα στην άλλη πλευρά του νησιού και στη συνέχεια διά θαλάσσης ως την Αίγυπτο.
(απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου)
Στο βιβλίο αυτό, το οποίο βασίζεται στα ημερολόγιά του, ο Γουίλιαμ Στάνλεϊ Μος κατέγραψε ολόκληρη την επιχείρηση απαγωγής του γερμανού διοικητή της κατεχόμενης Κρήτης, του στρατηγού Κράιπε, που παραμένει μια από τις συναρπαστικότερες πράξεις του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

"Τα πέντε βασίλεια 2: Ο περιπλανώμενος ιππότης" του Brandon Mull

Ο Κόουλ Ράντολφ δε σκόπευε να πάει ποτέ στις Παρυφές. Όταν όμως απήγαγαν τους φίλους του στη γιορτή του Χαλοουίν, έπρεπε να προσπαθήσει να τους σώσει. Τώρα, είναι παγιδευμένος σε έναν κόσμο που ξεδιπλώνεται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αληθινού και φανταστικού, ζωής και θανάτου.
Η αναζήτηση των χαμένων φίλων του οδηγεί τον Κόουλ στο βασίλειο του Ελογουίρ. Συνοδευόμενος από τους καινούριους συντρόφους του, τη Μίρα, τον Τουίτς και τον Τζέις, συνεργάζεται με το κίνημα αντίστασης και συμμετέχει στην έρευνα για την αδερφή της Μίρα, την Όνορ. Στο Ελογουίρ όμως επικρατεί αστάθεια. Ένας μυστηριώδης εχθρός αφανίζει πόλεις, χωρίς να αφήνει πίσω μάρτυρες. Επιπλέον, ένας διαβόητος επαναστάτης γνωστός σε όλο το βασίλειο ως Περιπλανώμενος Ιππότης, ανατρέπει την ισορροπία των δυνάμεων.
Με θανάσιμους εχθρούς να τους καταδιώκουν, ο Κόουλ και η Μίρα πρέπει να καταφύγουν σε ένα νέο είδος μαγείας για να προστατευτούν. Και κάθε κίνηση κρύβει κινδύνους καθώς προσπαθούν να ξεγελάσουν τον Μεγάλο Βασιλιά, που δε θα σταματήσει πουθενά προκειμένου να πάρει πίσω όσα έχει χάσει.

"Ήμουν κι εγώ εκεί" του Πέτρου Τατσόπουλου

Στις 10 Ιανουαρίου 2014 ο Πέτρος Τατσόπουλος συνάντησε τον Αλέξη Τσίπρα και υπέβαλε την παραίτησή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν το τέλος μιας πολυκύμαντης συνεργασίας του γνωστού συγγραφέα με τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που είχε ξεκινήσει ακριβώς δύο χρόνια νωρίτερα. Κατά τη διάρκειά της, ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να μπει στην «κουζίνα της πολιτικής», να δει από κοντά και να αντιδράσει, όχι πάντοτε με ήπιο τρόπο, στην παθολογία του πολιτικού μας βίου: την άνοδο μιας ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης και την ολέθρια αμφιθυμία απέναντί της, την επικράτηση του λαϊκισμού, τη συστηματική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος για την ανάληψη της εξουσίας, την εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος, τον εθισμό μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού στη συνωμοσιολαγνεία, την πατριδοκαπηλία και την πνευματική οκνηρία.
Ως μέλος της ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ο συγγραφέας είχε επίσης τη δυνατότητα να μάθει από πρώτο χέρι πώς έβλεπαν οι ξένοι το παράδοξο ελληνικό φαινόμενο. Το βιβλίο συστεγάζει μια εξομολογητική αφήγηση του συγγραφέα για την εμπλοκή του στην πολιτική μαζί με τα πολιτικά κείμενά του κατά την περίοδο 2012-2016. Ο Πέτρος Τατσόπουλος, χωρίς να αποσείει τις δικές του ευθύνες, στο μέτρο που του αναλογούν, περιγράφει ωμά καταστάσεις και πρόσωπα, ενώ παράλληλα επιχειρεί να κατανοήσει πώς φθάσαμε ως εδώ και τι μέλλει γενέσθαι.