Η Ισμήνη Χ. Μπραρακλή κατάγεται από το πανέμορφο Ναύπλιο, είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Φοίτησε στο St. George Commercial College και εργάστηκε επί σειρά ετών σε μεγάλη οικονομική εφημερίδα ως υπεύθυνη Εκδηλώσεων και Συνεδρίων. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στην συγγραφή και γράφει για παιδιά και μεγάλους.
Με αφορμή το νέο της βιβλίο, "Το μυστικό της πεταλούδας", το έκτο κατά σειρά που φέρει την υπογραφή της, και το πρώτο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, μας μιλάει για το έργο της και την επιρροή που έχει αυτό στην ίδια.

Το τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο, “Το μυστικό της πεταλούδας”, κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μιλήστε μας λίγο σχετικά με αυτό. Τι σας έδωσε το έναυσμα για την συγγραφή του;

Εμπνεύστηκα το βιβλίο σε ένα ορεινό χωριό της Σπάρτης, από μια αληθινή ιστορία του εμφύλιου. Πρόκειται για την οδύσσεια ενός τρισυπόστατου ανθρώπου που θα ξεκινήσει τον κύκλο της ζωής του άγρια ως αρχηγός ληστρικής συμμορίας που λιμένιζε τα ορεινά χωριά του Πάρνωνα, με χούι τον βιασμό κοριτσιών. Αφορμή λοιπόν, υπαρκτό πρόσωπο της εποχής εκείνης. Η πορεία όμως αυτού του ανθρώπου είναι η προσωπική μου εκδοχή, μέσα από τη δική μου θεώρηση της ζωής που ακουμπάει στους εξελικτικούς νόμους, της προόδου και της αυτοβελτίωσης, καθώς ο άνθρωπος αυτός θα κατορθώσει να απαλλαχθεί από τα πάθη του και θα κλείσει τον κύκλο της ζωής του σαν ένας αληθινός φιλόσοφος.

Στην καρδιά όλων των γεγονότων, βρίσκεται ένας άντρας. Ένας άντρας με τρισυπόστατη μορφή. Ποια από αυτές τις τρεις αγαπάτε εσείς περισσότερο και για ποιο λόγο;

Όλες. Αν δεν υπήρχε η αρχική, η τραχιά, η άγρια, δεν θα προέκυπτε ποτέ η μεταμόρφωση. Αγάπησα το αγρίμι, γιατί έγινε η αιτία να τον φτάσει στην οσιακή μορφή των τελευταίων του χρόνων.

Ένα σημαντικό θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο σας, είναι η φιλία και του πως αυτή ορίζεται και εκφράζεται. Η φιλία είναι κάτι σημαντικό και στην προσωπική σας ζωή; Χωρίς την δύναμή της, οι ήρωές σας θα είχαν καταφέρει να βγουν από τα αδιέξοδα που συνάντησαν στη ζωή τους;

Η φιλία είναι ένας ιερός δεσμός. Ωστόσο, η μεταστροφή του ήρωά μου ήταν απόρροια δικής του προσπάθειας. Η αντίδραση της συνείδησής του, πυροδότησε όλες τις αλλαγές, αναζητώντας λύτρωση από τα πάθη του, καθώς ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, τελικά, είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Η φιλία, όπως και ο έρωτας έπαιξαν τον δικό τους σημαντικό ρόλο μέσα στην ιστορία, η συνείδηση όμως, το βαθύτερο στοιχείο της ύπαρξης του ανθρώπου, είχε τον πρώτο λόγο.

Οι σπονδυλωτές ιστορίες είναι πάντα πιο δύσκολες ως προς τον χειρισμό τους. Πόσο εύκολο -ή δύσκολο- αποδείχτηκε για εσάς το να γράψετε μια τέτοια ιστορία, αλλά και να την αποτυπώσετε στο χαρτί με τρόπο όπου δεν θα άφηνε αφηγηματικά κενά, ούτε θα είχε παραλείψεις;

Η ιστορία με καθοδηγούσε κι εγώ ακολουθούσα. «Το Μυστικό της Πεταλούδας», ήταν μια σπουδαία εμπειρία για εμένα, ως προς τη δομή, τις λογοτεχνικές ιδιομορφίες, το ξέχωρο της υπόθεσης.

Θεωρώ πως “Το μυστικό της πεταλούδας” είναι μια αρκετά μοιρολατρική ιστορία -κάτι που προσωπικά λάτρεψα στο βιβλίο σας. Εσείς, ως άνθρωπος, είστε μοιρολάτρης;

Έχοντας σαν σημείο αφετηρίας τη ρήση που έχει ειπωθεί από τόσους φιλοσόφους «από τη μοίρα του κανένας δεν ξεφεύγει» ήθελα η ιστορία να μεγεθύνει τούτο ακριβώς το σημείο: ναι μεν η μοίρα του ανθρώπου, ενδεχομένως, να είναι αμετάκλητη, όμως είναι μέσα στα πλαίσια των επιλογών του και της προσωπικής του ελευθερίας οι ενέργειές του. Καθόλου μοιρολατρικό κατά τη γνώμη μου, αντιθέτως, πολύ αισιόδοξο και αληθινό : είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε τα μονοπάτια που θα βαδίσουμε.

Υπάρχουν αρκετές στιγμές που η ιστορία σας γίνεται σκληρή. Αυτό οφείλεται στο ότι ένα μυθιστόρημα είναι πιο ενδιαφέρον όσο πιο πολλά εμπόδια βάζουμε στους ήρωες, ή επειδή πιστεύετε πως έτσι είναι και η ίδια η ζωή;

Η πραγματική ιστορία από την οποία εμπνεύστηκα το βιβλίο είναι ασύλληπτα σκληρή, αδυσώπητη θα έλεγα. Ο ήρωάς μου ξεκινά τον κύκλο της ζωής τους άγρια, όμως θα καταφέρει μέσα από έναν μεγάλο αγώνα ζωής να μεταστραφεί, να αλλάξει, να σπάσει το «κουκούλι» και να πετάξει η ψυχή του ελεύθερη και λυτρωμένη. Η ίδια η ζωή είναι σκληρή και η λογοτεχνία οφείλει την σκληρότητα αυτήν να την μεταστρέφει σε φως, να ημερεύει τα ήθη και να επιφέρει την ανάταση της ψυχής και το ζέσταμα της καρδιάς του αναγνώστη.

Πιστεύετε στην συγχώρεση; Έχει αρκετή δύναμη ώστε να οδηγήσει κάποιον στη λύτρωση;

Πιστεύω στην συγχώρεση, τη συνειδητή, την αληθινή που δεν προσδοκά τίποτα και είναι απόρροια επιείκειας και αγάπης. Δύσκολες έννοιες, δυσθεώρητες, κι ακόμη δυσκολότερη η εφαρμογή τους.

Πολλές φορές οι άνθρωποι, στην πορεία της ζωής του, χάνουν το δρόμο τους. Το ίδιο και οι ήρωές σας. Πόσο εύκολο είναι, στην πραγματικότητα, να βρει ξανά κανείς το μονοπάτι στο οποίο προοριζόταν να περπατήσει εξαρχής;

Θέλει χρόνο για να ωριμάσει και να ευδοκιμήσει μια αλλαγή κατάστασης, καθώς τις περισσότερες φορές γνωρίζουμε πολύ καλά τα μελανά μας σημεία, συμβαίνει όμως να μην έχουμε τη δύναμη να τα παραδεχτούμε. Τα μεγαλύτερα ψέματα είναι αυτά που λέμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Άλλοτε πάλι, νιώθουμε πως έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, η κατάλληλη στιγμή, κάποιες φορές με αφορμή άλλων γεγονότων, που μας κλονίζουν ώστε να αφυπνιστεί η συνείδηση και να αναζητήσει λύτρωση, αλλαγή πορείας.


Έχετε γράψει μυθιστορήματα ενηλίκων που ως προς το ύφος τους διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Σας αρέσει να διαφοροποιήστε λογοτεχνικά από βιβλίο σε βιβλίο; Είναι μια προσωπική σας ανάγκη, κάτι που απλά τυγχάνει να συμβαίνει, ή δεν θα θέλατε να σας κολλήσουν κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα που πιθανότατα στο μέλλον θα σας περιόριζε δημιουργικά;

Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, εφόσον έχω να δώσω κάτι διαφορετικό. Αυτό είναι πολύ ζωογόνο για τον δημιουργό που ακολουθεί άλλες διαδρομές, αλλά και για τον αναγνώστη μια νέα εμπειρία.

Πέραν των μυθιστορημάτων, έχετε γράψει και παιδικά βιβλία. Θεωρείτε πως είναι πιο δύσκολο να γράψει κανείς ένα βιβλίο που απευθύνεται σε ανήλικους αναγνώστες και αν ναι, για ποιο λόγο;

Το κάθε είδος έχει τις δικές του δυσκολίες και ιδιαιτερότητες. Το έργο του δημιουργού παιδικών βιβλίων ενέχει μεγάλη ευθύνη, καθώς έχεις να κάνεις με έναν ευαίσθητο και τρυφερό εσωτερικό κόσμο. Η λογοτεχνία ενηλίκων πάλι, έχει άλλες ιδιαιτερότητες. Ίσως στο μοναδικό σημείο που συγκλίνει η φιλοσοφία μου και για τα δυο είδη να είναι το εξής : Όταν το βιβλίο κλείνει, πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση η συνείδηση.

Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος με το οποίο θα θέλατε να καταπιαστείτε αλλά δεν το έχετε τολμήσει ακόμα;

Βέβαια υπάρχουν, που δεν τα έχει φέρει ακόμα ο χρόνος, οι περιστάσεις, οι συνθήκες. Ελπίζω να έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Στην Ελλάδα της κρίσης, το βιβλίο έχει πληγεί αρκετά, δεδομένης της δύσκολης οικονομικής κατάστασης. Μπορεί, άραγε, να επιβιώσει; Ποια είναι η άποψή σας;

Το βιβλίο ενέχει θεραπευτικές ιδιότητες. Γνωρίζω ανθρώπους που με τα βιβλία αντιμετωπίζουν σπουδαία προβλήματα της ζωής τους, ακόμα και θέματα υγείας. Για έναν λόγο παραπάνω, λοιπόν, θα έπρεπε συνειδητά να στραφούμε στο βιβλίο, ως φυσική διέξοδο, ως τρόπο εξισορρόπησης των δυσκολιών. Είμαι σίγουρη πως το μέλλον θα υπάρχουν συνειδητοποιημένοι αναγνώστες, καθώς η σοβαρή και αξιόλογη προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια με την παιδική λογοτεχνία θα φέρει καρπούς, προετοιμάζει με τον καλύτερο τρόπο τους αυριανούς αναγνώστες.

Αν και η κυκλοφορία του τελευταίου σας βιβλίου είναι πολύ πρόσφατη, έχετε ήδη ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο μυθιστόρημά σας, ή έστω, έχετε την ιδέα του τι θα πραγματεύεται, στο μυαλό σας;

Η γραφή για εμένα είναι τρόπος ζωής, μια κοπιώδης και συστηματική προσπάθεια να εκφράσω σκέψεις, ιδέες. Το επόμενο μυθιστόρημα είναι μέσα στο μυαλό μου, αλλά και στην καρδιά μου, καθώς χτίζεται σε μια βαθύτερη σκέψη μου που με απασχολεί πολύ και αφορά όλους μας. 

Ευχαριστώ θερμά την κυρία Μπαρακλή, τόσο για τον χρόνο που αφιέρωσε, όσο και για τις ουσιαστικές της απαντήσεις.

Την παρουσίαση του βιβλίου "Το μυστικό της πεταλούδας" στο site μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link:
http://www.culture21century.gr/2016/04/book-review_11.html