Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών η Μέγκαν Στίβενς επισκέφθηκε την Ελλάδα με τη μητέρα της για διακοπές∙ και ερωτεύτηκε. Με την αφέλεια και την αθωότητα της ηλικίας της, δε φανταζόταν ποτέ ότι ο άντρας που ορκιζόταν ότι την αγαπάει θα την πρόδιδε με τον χειρότερο τρόπο.
Όταν η μητέρα της επέστρεψε στην Αγγλία, εκείνη έμεινε πίσω στην Ελλάδα με τον Τζακ, ο οποίος υποτίθεται ότι θα της έβρισκε μια δουλειά σερβιτόρας, και μαζί θα ζούσαν για πάντα ευτυχισμένοι. Η συμπεριφορά του, όμως, άλλαξε άρδην και, αντί να της βρει δουλειά, την έστειλε στο στόμα του λύκου. Επέτρεψε να τη βιάσουν και στο τέλος την πούλησε σε μαστροπό σαν να ήταν εμπόρευμα.
Η Μέγκαν εξαναγκάστηκε, με τη χρήση απειλών και βίας, να εργαστεί ως πόρνη. Παρέμεινε εγκλωβισμένη σε έναν κόσμο ωμότητας και κακοποίησης επί έξι χρόνια, αδυνατώντας να ζητήσει βοήθεια. Η τρομοκρατία και οι απειλές είχαν πετύχει το έργο τους. Στο τέλος, υπήρχε μόνο μία διέξοδος.
Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Βρετανής Μέγκαν Στίβενς αποκαλύπτει την ανατριχιαστική πραγματικότητα του εμπορίου λευκής σαρκός και καταδεικνύει πώς ο φόβος μπορεί να φυλακίσει τα θύματά του πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε κλουβί.
Προσωπική άποψη:
Μια αληθινή ιστορία, όπως αυτή της Μέγκαν Στίβενς, μπορεί να οδηγήσει σε δύο τινά. Ή να ξεκινήσεις μια τεράστια συζήτηση γύρω από το θέμα που πραγματεύεται, και την σκληρή αλήθεια που αυτό φέρει μαζί του, ή να μην θέλεις να το συζητήσεις καθόλου, είτε εξαιτίας ενός έντονου αισθήματος αποτροπιασμού για το ανθρώπινο γένος, είτε εξαιτίας του θυμού που αναπόφευκτα θα σου έχουν προκαλέσει ορισμένες συνθήκες που αν δεν υπήρχαν, ίσως η ζωή της Μέγκαν να μην είχε οδηγηθεί σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια. Όσον αφορά εμένα, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα σε πιο άκρο βρίσκομαι. Νομίζω πως ο θυμός είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί, αλλά παράλληλα νιώθω μια βαθιά, επιτακτική ανάγκη, να μιλήσω για όλα αυτά, με την ελπίδα πως καμιά άλλη κοπέλα δεν θα βιώσει όσα η Μέγκαν, ή όσα βιώνουν χιλιάδες κορίτσια στον κόσμο, που έχουν πέσει θύματα του εμπορίου λευκής σαρκός.
Δεδομένου ότι το θέμα του βιβλίου είναι γνωστό, δεν θα σταθώ στο να το υπεραναλύσω, αφού δεν νομίζω πως εξυπηρετεί σε κάτι το να μπούμε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της ζωής της Μέγκαν εκείνα τα έξι χρόνια, ενώ θα λέγαμε πως είναι υποχρέωση του αναγνώστη να περιπλανηθεί στα σκοτεινά μονοπάτια της ιστορίας αυτής και ν' ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια, την βία και την ωμότητα αυτού. Εκεί που θέλω να σταθώ, είναι στο γεγονός πως μια λανθασμένη απόφαση είναι αρκετή για να καταστρέψει το μέλλον ενός ανθρώπου, να σημαδέψει τη ζωή του για πάντα, όχι επειδή θα φέρει στο κορμί του σημάδια, αυτά θα σβηστούν με το χρόνο, αλλά επειδή θα φέρει πληγές και τραύματα στο μυαλό και στην ψυχή του και αυτά, είναι ανεξίτηλα. Όσο και να προσπαθήσεις, όσο και να παλέψεις, δεν μπορείς να τα σβήσεις.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να μην απορώ με την μητέρα της Μέγκαν. Πώς μπόρεσε μια μάνα να επιτρέψει στο 14χρονο παιδί της να μείνει μαζί με έναν άντρα για τον οποίο δεν γνώριζε τίποτα, σε μία ξένη χώρα; Μήπως το γεγονός αυτό μαρτυρά πολλά για τις διαφορές ανάμεσα στην κουλτούρα την δικιά μας και εκείνη που έχουν άνθρωποι που ζουν σε μεγάλες χώρες του εξωτερικού; Μήπως είναι φαινόμενο μιας σύγχρονης εποχής, όπου στα πλαίσια της δήθεν εξέλιξης και της προσωπικής απελευθέρωσης, έχει χαθεί το μέτρο και το όριο; Αυτές και άλλες τόσες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου όσο διάβαζα την ζοφερή εξομολόγηση των βασάνων της Μέγκαν, και δεν μπορούσα να μην αναρωτιέμαι αν συγχώρεσε ποτέ τη μητέρα της που έστω και ασυνείδητα, δεν την προστάτεψε απ' αυτό που την βρήκε.
Εικόνες σκληρές, βίαιες, που κάνουν το στομάχι σου να γυρίζει από αηδία, όχι για την αρρωστημένη λαγνεία ή την ωμότητα που αυτές αποτυπώνονται στο χαρτί -έτσι έπρεπε να γίνει, αλλά για παράνοια που τις συνοδεύουν. Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο αιμοβόρο πλάσμα μπορεί να είναι ο άνθρωπος, σαν ιδέα δεν μας εκπλήσσει, δεν μας εντυπωσιάζει. Όταν, όμως, φτάνουμε ν' αντιμετωπίσουμε ένα αληθινό γεγονός, έστω κι αν δεν το ζούμε εμείς οι ίδιοι αλλά μας μεταφέρεται από κάποιον τρίτο, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, και το να μην χτυπήσει το μικρό καμπανάκι της ανθρώπινης ευαισθησίας μέσα σου, αλλά κι εκείνο της ανεξέλεγκτης οργής για το είδος στο οποίο ανήκεις, είναι σχεδόν αδύνατον. Μια ιστορία συγκλονιστική για την αλήθεια της, μια ιστορία που παραδειγματίζει και που δίνει τροφή για σκέψη, ακριβώς επειδή είναι βγαλμένη μέσα από τον βούρκο της πραγματικής ζωής και όχι από παραμύθια.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών η Μέγκαν Στίβενς επισκέφθηκε την Ελλάδα με τη μητέρα της για διακοπές∙ και ερωτεύτηκε. Με την αφέλεια και την αθωότητα της ηλικίας της, δε φανταζόταν ποτέ ότι ο άντρας που ορκιζόταν ότι την αγαπάει θα την πρόδιδε με τον χειρότερο τρόπο.
Όταν η μητέρα της επέστρεψε στην Αγγλία, εκείνη έμεινε πίσω στην Ελλάδα με τον Τζακ, ο οποίος υποτίθεται ότι θα της έβρισκε μια δουλειά σερβιτόρας, και μαζί θα ζούσαν για πάντα ευτυχισμένοι. Η συμπεριφορά του, όμως, άλλαξε άρδην και, αντί να της βρει δουλειά, την έστειλε στο στόμα του λύκου. Επέτρεψε να τη βιάσουν και στο τέλος την πούλησε σε μαστροπό σαν να ήταν εμπόρευμα.
Η Μέγκαν εξαναγκάστηκε, με τη χρήση απειλών και βίας, να εργαστεί ως πόρνη. Παρέμεινε εγκλωβισμένη σε έναν κόσμο ωμότητας και κακοποίησης επί έξι χρόνια, αδυνατώντας να ζητήσει βοήθεια. Η τρομοκρατία και οι απειλές είχαν πετύχει το έργο τους. Στο τέλος, υπήρχε μόνο μία διέξοδος.
Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Βρετανής Μέγκαν Στίβενς αποκαλύπτει την ανατριχιαστική πραγματικότητα του εμπορίου λευκής σαρκός και καταδεικνύει πώς ο φόβος μπορεί να φυλακίσει τα θύματά του πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε κλουβί.
Προσωπική άποψη:
Μια αληθινή ιστορία, όπως αυτή της Μέγκαν Στίβενς, μπορεί να οδηγήσει σε δύο τινά. Ή να ξεκινήσεις μια τεράστια συζήτηση γύρω από το θέμα που πραγματεύεται, και την σκληρή αλήθεια που αυτό φέρει μαζί του, ή να μην θέλεις να το συζητήσεις καθόλου, είτε εξαιτίας ενός έντονου αισθήματος αποτροπιασμού για το ανθρώπινο γένος, είτε εξαιτίας του θυμού που αναπόφευκτα θα σου έχουν προκαλέσει ορισμένες συνθήκες που αν δεν υπήρχαν, ίσως η ζωή της Μέγκαν να μην είχε οδηγηθεί σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια. Όσον αφορά εμένα, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα σε πιο άκρο βρίσκομαι. Νομίζω πως ο θυμός είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί, αλλά παράλληλα νιώθω μια βαθιά, επιτακτική ανάγκη, να μιλήσω για όλα αυτά, με την ελπίδα πως καμιά άλλη κοπέλα δεν θα βιώσει όσα η Μέγκαν, ή όσα βιώνουν χιλιάδες κορίτσια στον κόσμο, που έχουν πέσει θύματα του εμπορίου λευκής σαρκός.
Δεδομένου ότι το θέμα του βιβλίου είναι γνωστό, δεν θα σταθώ στο να το υπεραναλύσω, αφού δεν νομίζω πως εξυπηρετεί σε κάτι το να μπούμε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της ζωής της Μέγκαν εκείνα τα έξι χρόνια, ενώ θα λέγαμε πως είναι υποχρέωση του αναγνώστη να περιπλανηθεί στα σκοτεινά μονοπάτια της ιστορίας αυτής και ν' ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια, την βία και την ωμότητα αυτού. Εκεί που θέλω να σταθώ, είναι στο γεγονός πως μια λανθασμένη απόφαση είναι αρκετή για να καταστρέψει το μέλλον ενός ανθρώπου, να σημαδέψει τη ζωή του για πάντα, όχι επειδή θα φέρει στο κορμί του σημάδια, αυτά θα σβηστούν με το χρόνο, αλλά επειδή θα φέρει πληγές και τραύματα στο μυαλό και στην ψυχή του και αυτά, είναι ανεξίτηλα. Όσο και να προσπαθήσεις, όσο και να παλέψεις, δεν μπορείς να τα σβήσεις.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να μην απορώ με την μητέρα της Μέγκαν. Πώς μπόρεσε μια μάνα να επιτρέψει στο 14χρονο παιδί της να μείνει μαζί με έναν άντρα για τον οποίο δεν γνώριζε τίποτα, σε μία ξένη χώρα; Μήπως το γεγονός αυτό μαρτυρά πολλά για τις διαφορές ανάμεσα στην κουλτούρα την δικιά μας και εκείνη που έχουν άνθρωποι που ζουν σε μεγάλες χώρες του εξωτερικού; Μήπως είναι φαινόμενο μιας σύγχρονης εποχής, όπου στα πλαίσια της δήθεν εξέλιξης και της προσωπικής απελευθέρωσης, έχει χαθεί το μέτρο και το όριο; Αυτές και άλλες τόσες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου όσο διάβαζα την ζοφερή εξομολόγηση των βασάνων της Μέγκαν, και δεν μπορούσα να μην αναρωτιέμαι αν συγχώρεσε ποτέ τη μητέρα της που έστω και ασυνείδητα, δεν την προστάτεψε απ' αυτό που την βρήκε.
Εικόνες σκληρές, βίαιες, που κάνουν το στομάχι σου να γυρίζει από αηδία, όχι για την αρρωστημένη λαγνεία ή την ωμότητα που αυτές αποτυπώνονται στο χαρτί -έτσι έπρεπε να γίνει, αλλά για παράνοια που τις συνοδεύουν. Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο αιμοβόρο πλάσμα μπορεί να είναι ο άνθρωπος, σαν ιδέα δεν μας εκπλήσσει, δεν μας εντυπωσιάζει. Όταν, όμως, φτάνουμε ν' αντιμετωπίσουμε ένα αληθινό γεγονός, έστω κι αν δεν το ζούμε εμείς οι ίδιοι αλλά μας μεταφέρεται από κάποιον τρίτο, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, και το να μην χτυπήσει το μικρό καμπανάκι της ανθρώπινης ευαισθησίας μέσα σου, αλλά κι εκείνο της ανεξέλεγκτης οργής για το είδος στο οποίο ανήκεις, είναι σχεδόν αδύνατον. Μια ιστορία συγκλονιστική για την αλήθεια της, μια ιστορία που παραδειγματίζει και που δίνει τροφή για σκέψη, ακριβώς επειδή είναι βγαλμένη μέσα από τον βούρκο της πραγματικής ζωής και όχι από παραμύθια.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Megan Stephen
Μεταφραστής: Καπνίση Κατερίνα
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 280
ISBN: 978-618-01-1654-0
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου