Για μία ακόμη χρονιά, η αγαπημένη συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα, μας έκανε την τιμή να μας μιλήσει για το νέο της βιβλίο, «Όσα η αγάπη συγχωρεί», το οποίο πραγματεύεται μια αληθινή ιστορία αγάπης, όμως, όχι μόνο αυτό. Γιατί η ιστορία της Μάντης και του Χρήστου φανερώνει το μεγαλείο της ψυχής που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, αλλά και τον αγώνα που οφείλει κανείς να κάνει, προκειμένου να κερδίσει τη ζωή. Αλλά καλύτερα, ας αφήσουμε την ίδια την συγγραφέα να μας τα πει όπως εκείνη επιθυμεί.

Το τελευταίο σας μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία της Μάντης και του Χρήστου. Μια ιστορία αληθινή πάνω στην οποία βασιστήκατε για την συγγραφή του «Όσα η αγάπη συγχωρεί». Κατά πόσο σας επηρέασε συναισθηματικά το γεγονός αυτό;

Με επηρέασε πολύ. Διαφορετικά δεν θα είχα νιώσει την ανάγκη να κάνω αυτή την ιστορία βιβλίο. Αυτό που ήθελα περισσότερο ήταν να μοιραστώ όλα όσα ένιωσα αλλά και διδάχτηκα εγώ, με τους αναγνώστες μου.

Μείνατε απόλυτα πιστή στα πραγματικά γεγονότα, έτσι όπως αυτά σας τα αφηγήθηκαν, ή έχετε προβεί και σε δικές σας προσθήκες, όσον αφορά την πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας;

Έχω κάνει πολύ μικρές αλλαγές στα πραγματικά γεγονότα, μόνο και μόνο για να μην «φωτογραφηθεί» η οικογένεια, γεγονός που μου ζητήθηκε από τους ίδιους.

Γνωρίζοντας προσωπικά τους εμπλεκόμενους στην ιστορία αυτή, κατά μπορεί ένας δημιουργός να μείνει αποστασιοποιημένος και να σταθεί στην ουσία των γεγονότων και τις επιρροές που αυτά είχαν στις ζωές κάποιων ανθρώπων, έμμεσα ή άμεσα;

Ήταν αρκετά δύσκολο ομολογώ. Προσπάθησα να είμαι αντικειμενική και να μην επηρεάζομαι από τα προσωπικά μου συναισθήματα για εκείνους. Θεωρώ ότι το κατάφερα, κρίνοντας από τα σχόλια των αναγνωστών!

Το γεγονός ότι τα πρόσωπα στα οποία αναφέρεστε βρίσκονται εν ζωή, σας προβλημάτισε καθόλου ως προς το πώς θ’ αντιμετωπίσουν το έργο σας, αν θα τους αρέσει ή όχι, αν θα τους συγκινήσει, αν θα βρουν πραγματικά τη ζωή τους μέσα στις σελίδες του;

Το είχα συζητήσει εκτενώς πριν καν ξεκινήσω να το γράφω. Κανείς δεν είχε αντίρρηση να γίνει αυτό το βιβλίο. Τελικά, υπήρξε κάποιος που δεν θέλησε καν να διαβάσει το βιβλίο όταν ολοκληρώθηκε και κάποιος που το διάβασε κι έκλαψε πάρα πολύ, τον συγκλόνισε. Το γεγονός όμως ότι δεν εκτέθηκε η οικογένεια θεωρώ πως τους προστάτεψε από περαιτέρω επιπτώσεις στη ζωή τους.

Πόσο δύσκολο ήταν το κομμάτι της έρευνας που απαιτήθηκε προκειμένου να ολοκληρώσετε την συγγραφή του «Όσα η αγάπη συγχωρεί»;

Ήταν χρονοβόρο, όχι δύσκολο. Έπρεπε να συγκεντρώσω στοιχεία για τον μεγάλο σεισμό στην Κεφαλλονιά και βέβαια για την νόσο Αλτσχάιμερ. Μίλησα με ψυχιάτρους και ανέτρεξα στο διαδίκτυο για να μπορέσω να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα. Περισσότερο βέβαια με βοήθησαν οι μαρτυρίες των ίδιων των προσώπων.


Μπορεί κάποιος που δεν γνωρίζει πολλά πράγματα σχετικά με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, να ενημερωθεί αρκετά ικανοποιητικά μέσα από το βιβλίο σας;

Δεν το πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό, αλλά συνέβη. Μου το διαβεβαίωσε η ίδια η πρόεδρος της εταιρείας Αθηνών για το Αλτσχάιμερ. Παρασκευή Σακκά, η οποία μου έκανε την τιμή να μιλήσει στην κεντρική παρουσίαση του. Στη συνέχεια λαμβάνω καθημερινά μηνύματα αναγνωστών που έχουν παρόμοιο θέμα στην οικογένεια τους και χαίρομαι που μου λένε πως τους έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό το βιβλίο αυτό.

Τα μυθιστορήματα που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες ή πραγματικά γεγονότα, όλο και πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια. Αυτό θεωρείτε πως οφείλετε στις ανάγκες του αναγνωστικού, που με τον τρόπο του επιβάλλει αυτή τη νέα συνθήκη, ή στο ότι η «κλειδαρότρυπα» πουλάει περισσότερο;

Κανένα από τα δυο. Θεωρώ πως όπως εμένα με συγκλονίζει μια αληθινή ιστορία και νιώθω την ανάγκη να την γράψω, έτσι και τους αναγνώστες τους τραβά περισσότερο να την διαβάσουν. Είναι διαφορετικό όταν γνωρίζεις πως όσα διαβάζεις έχουν πράγματι συμβεί. Τα συναισθήματα που βιώνεις αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα και σε επηρεάζουν περισσότερο.

Πιστεύετε πως η αγάπη μπορεί να συγχωρήσει τα πάντα; Και αλήθεια, πόσο εφικτό, ή και εύκολο, είναι να βρει κανείς το κουράγιο και την ψυχή ν’ αγαπήσει τόσο πολύ, τόσο δυνατά, τόσο αληθινά;

Είναι πολύπλοκο το θέμα για να απαντήσω μέσα σε δυο γραμμές. Το γεγονός είναι ένα: η αληθινή αγάπη όντως συγχωρεί τα πάντα γιατί υπερβαίνει εαυτόν. Το κατά πόσο κάποιος είναι ικανός να αγαπήσει πραγματικά και με ανιδιοτέλεια είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του, την ψυχοσύνθεση του και την αγάπη που ο ίδιος εισέπραξε ή δεν εισέπραξε στα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Εσείς έχετε αγαπήσει –και αγαπηθεί- όσο οι ήρωές σας;

Αν έχω αγαπηθεί δεν το ξέρω, ειλικρινά. Για το αν έχω αγαπήσει, με βεβαιότητα μπορώ να σας πω ότι μόνο την κόρη μου έχω αγαπήσει με τέτοια δυνατή αγάπη που περιγράφεται στο βιβλίο.

Λένε πως υπάρχει κλειδί για την ευτυχία. Ασπάζεστε την άποψη αυτή κι αν ναι, ποιο θεωρείτε πως είναι το στοιχείο εκείνο, στις ανθρώπινες σχέσεις, που το αποτελεί;

Όλα στο μυαλό μας είναι. Αν νιώθεις ευτυχισμένος, είσαι ευτυχισμένος. Δεν είναι οι εξωτερικές συνθήκες που μας φέρνουν σ’ αυτή τη θέση. Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας για να μπορούμε να τα βρούμε και με τους ανθρώπους γύρω μας. Ένα πρώτο βήμα είναι σίγουρα το να αρχίσουμε να χαιρόμαστε με αυτά που είμαστε και όχι με αυτά που έχουμε. Κι έπειτα να χαιρόμαστε για όσα έχουμε κι όχι να λυπόμαστε για όσα δεν έχουμε. Και βέβαια να μάθουμε να συγχωρούμε, να μην κρατάμε στην ψυχή μας πράγματα που μας βαραίνουν και που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε στη ζωή μας.

Την παρουσίαση του βιβλίου "Όσα η αγάπη συγχωρεί" στο site μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link: