Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΕΡΑ.
Ένα αυτοκίνητο τρέχει με ταχύτητα στους δρόμους του Χέλσινγκμποργκ. Φτάνει στο λιμάνι και ο οδηγός πατά γκάζι και πέφτει στην παγωμένη μαύρη θάλασσα.
ΕΝΑ ΠΤΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ.
Όμως δεν είναι αυτοκτονία. Η αυτοψία αποκαλύπτει ότι αυτός ο άντρας είναι νεκρός εδώ και πολύ καιρό. Δολοφονήθηκε πριν από δύο μήνες και το σώμα του είχε καταψυχθεί στους 18 βαθμούς υπό το μηδέν…
ΟΛΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Καθώς ανακαλύπτονται όλο και περισσότερα πτώματα, ο Φάμπιαν Ρισκ καλείται να κυνηγήσει έναν δολοφόνο με αποστολή να διατηρεί τα θύματά του στην κατάψυξη και να δημιουργεί το τέλειο σκηνικό θανάτου…

Προσωπική άποψη:
Τρίτο βιβλίο στη σειρά "Fabian Risk", με τον Ahnhem να επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια του, προσφέροντάς μας μία ακόμα ιστορία του αγαπημένου μας, πλέον, επιθεωρητή, που καλείται να λύσει ορισμένα από τα πιο δύσκολα και αποτρόπαια εγκλήματα της Σκανδιναβίας, εγκλήματα που κανένα υγιές μυαλό δεν θα μπορούσε να σκεφτεί να πράξει. Ωστόσο, εγκλήματα τα οποία χρειάζεται να διαθέτεις υψηλή ευφυΐα για να τα... "υποστηρίξεις". Κι ενώ θα περιμέναμε ο Ahnhem να έχει φτάσει στο σημείο όπου θα άρχιζε να επαναλαμβάνεται, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Επιστρέφει με μια διάθεση ίδιας μεν αισθητικής με τα προηγούμενα έργα του, αλλά με μια αρκετά διαφορετική προσέγγιση ανάπτυξης της ιστορίας του, όχι σε ένα, αλλά σε πολλαπλά επίπεδα.

Βρισκόμαστε στο Χέλσινγκμποργκ, όπου μια νέα περιπέτεια ξεκινάει για τον Φάμπιαν Ρισκ και την ομάδα του, όταν το αυτοκίνητο ενός άντρα τρέχει με μεγάλη ταχύτητα και προσγειώνεται στη θάλασσα, με αποτέλεσμα ο ίδιος να ανασυρθεί νεκρός μέσα από τα παγωμένα νερά. Όμως, αν και η αρχική εκτίμηση είναι πως πρόκειται για αυτοκτονία, τα πράγματα αποδεικνύεται πως δεν είναι έτσι όπως φαίνονται, και πως ο επιφανής και πλούσιος άντρας δεν τερμάτισε ο ίδιος τη ζωή του, αλλά πως δολοφονήθηκε, με το πτώμα του, μάλιστα, να έχει καταψυχθεί δύο μήνες νωρίτερα στους μείον 18 βαθμούς, προκειμένου να διατηρηθεί αναλλοίωτο. Πώς, όμως, συνέβη κάτι τέτοιον, όταν το θύμα, μόλις δύο μέρες νωρίτερα, φαίνεται να έχει κάνει την εμφάνισή του στον έξω κόσμο; Μήπως ο θάνατός του δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά η αρχή ενός τρομακτικού σχεδίου;

Πρώτα απ' όλα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ευφυέστατη και πρωτότυπη. Να ένας δολοφόνος που έχει χαρακτήρα, προσωπική ταυτότητα και κάνει την φρικτή του δράση, ένα "έργο" με δομή, βάσεις, φιλοσοφία. Όχι πως θα πρέπει να τον επαινέσουμε, αλλά αν μη τι άλλο, πρέπει να του αναγνωρίσουμε την εφευρετικότητά του, και και τα κίνητρά του πίσω απ' όλα αυτό το καλοστημένο παιχνίδι, που οδηγούν σε μια πραγματικότητα αρκετά διαφορετική από αυτήν που θα περιμέναμε. Εκτίμησα απίστευτα το γεγονός πως ο Ahnehm επέστρεψε με μια νέα, διαφορετική πρόταση στην ήδη υπάρχουσα σειρά του, κάνοντας τη διαφορά, και δεν επέλεξε να μείνει πιστός στο καλά δοκιμασμένο του μοντέλο που ξέρει σίγουρα πως αποδίδει και πως έχει το κοινό του. Διατηρώντας μεν το αγωνιώδες κλίμα στο οποίο μας έχει συνηθίσει, ενισχύει την αφήγησή του με περισσότερη συναισθηματική και πνευματική ένταση, παρά με την ωμή βία που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του, δίνοντάς μας αυτό το "κάτι" που θα θέλαμε, για να μπορέσουμε να τον δούμε και με μία διαφορετική ματιά.

Σε δεύτερο επίπεδο, εκεί που μπορούμε να εντοπίσουμε την πραγματική συγγραφική εξέλιξη του Ahnehm, είναι στην ανάπτυξη και στην ψυχογράφηση των χαρακτήρων, και με αυτό δεν εννοώ μόνο τον βασικό του πρωταγωνιστή, τον Φάμπιαν, αλλά και όσων συμμετέχουν στην ιστορία αυτή, είτε με έμμεσο είτε με άμεσο ρόλο. Η ίδια η οικογένεια του Φάμπιαν προσφέρει από μόνη της πολύ ωραίο υλικό, που ο Ahnhem αξιοποιεί, αυτή τη φορά, στον μέγιστο βαθμό, έτσι ώστε να διεισδύσει ακόμα περισσότερο, όχι μόνο στον ψυχισμό αυτόν καθ' αυτόν, του ήρωά του, μα και στην ίδια του τη ζωή και ότι παρεμβάλλει αυτής, με θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Αυτό έχει ένα ακόμα αποτέλεσμα, πέραν του να κερδίσει το ενδιαφέρον μας και να μας βάλει σε μια διαφορετική αναλυτική προσέγγιση, αυτό της συνειδητοποίησης και της διάδρασης που μπορεί να έχει η προσωπική και η επαγγελματική ζωή, όταν η ταυτότητα της μίας παρεμβαίνει της άλλης, συνειδητά ή μη. Αυτή η ανθρώπινη προσέγγιση, λοιπόν, δίνει μια διαφορετική νότα στο σύνολο της εν λόγω μυθιστορίας και για πρώτη φορά στα νερά αυτά, θεωρώ πως ο Ahnhem κολυμπάει χωρίς βοήθεια και με άνεση.

Έχουμε ένα μεστό, άρτια δομημένο, εξαιρετικά προσεγμένο στις λεπτομέρειές του, αστυνομικό μυθιστόρημα, που παρά που στερείται, σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, τα χαρακτηριστικά της ιδιότυπης βίας που έχουν προσδώσει στον συγγραφέα την ταυτότητα που έχει σήμερα, καταφέρνει και μας κερδίζει. Σύντομα, περιεκτικά κεφάλαια, που ενισχύουν το συναίσθημα της έντασης και της αγωνίας, που κάνουν τη δράση πιο σφιχτοδεμένη, μα και ένας κεντρικός άξονας πρωτότυπος κι εμπνευσμένος που σου αφήνει αρκετά περιθώρια για να υποψιαστείς κάποια πράγματα, αλλά που ποτέ δεν ανοίγει όλα του τα χαρτιά αποκαλύπτοντάς σου έτσι, απλά κι αβίαστα, την πραγματική, ολοκληρωμένη αλήθεια, που έρχεται στο τέλος για να σε ξαφνιάσει και για να προσθέσει μερικούς ακόμα πόντους στο σύνολο της αξίας του βιβλίου.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Stefan Ahnhem
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 624
ISBN: 978-960-605-562-1