Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
«Η φαντασία είναι καλός υπηρέτης αλλά κακός αφέντης».
Ο Άρθουρ Χέιστινγκς, γυρίζοντας τραυματίας από το μέτωπο, δέχεται μια πρόσκληση για το Στάιλς Κορτ, το πατρικό του παλιού του φίλου Τζον Κάβεντις. Η ήσυχη έπαυλη φαντάζει ιδανικό μέρος για να περάσει την αναρρωτική του άδεια. Αυτό το απατηλά ειδυλλιακό περιβάλλον, όμως, κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά. Κι όταν η μητριά του Τζον βρίσκεται νεκρή, όλες οι υποψίες στρέφονται στα μέλη της οικογένειας…
Τότε είναι που κάνει την εμφάνισή του ένας παλιός γνώριμος του Χέιστινγκς. Ένας δαιμόνιος, μικρόσωμος Βέλγος συνταξιούχος αστυνομικός, που αγαπά την ορθολογική εξήγηση των μυστηρίων σχεδόν όσο και το άκρως επιμελημένο μουστάκι του: ο Ηρακλής Πουαρό…
Το πρώτο μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι –και πρώτη υπόθεση του πιο αγαπητού ήρωά της, του θρυλικού Πουαρό– παρουσιάζεται στην αποκατεστημένη του μορφή, με την προσθήκη ενός «χαμένου» κεφαλαίου, και με την εισαγωγή του Τζον Κάραν, ενός εκ των κορυφαίων μελετητών του έργου της συγγραφέως. 

Προσωπική άποψη:
Ήταν πίσω στο μακρινό 1920, σχεδόν 100 χρόνια από σήμερα, όταν η Agatha Christie έκανε το λογοτεχνικό της ντεμπούτο συστήνοντας στο κοινό έναν ήρωα που η ίδια, όπως είχε ομολογήσει, ποτέ δεν συμπάθησε, και που οι αναγνώστες είτε τον λάτρεψαν είτε τον μίσησαν. Ωστόσο, όλοι τους, όποια κι αν ήταν η άποψή του για τον ίδιο τον ήρωα, σε ένα πράγμα συμφώνησαν, και το κάνουν μέχρι και σήμερα, χωρίς αυτό να χωρά αμφισβήτηση. Είναι ένας από τους πλέον χαρακτηριστικούς ήρωες, και από τις πλέον εμβληματικές φιγούρες, που έχουν περάσει από την παγκόσμια λογοτεχνία, χωρίς να περιοριζόμαστε στην αστυνομική. Ο λόγος, φυσικά, για τον Ηρακλή Πουαρό, τον θρυλικό Βέλγο συνταξιούχο αστυνομικό με την ορθολογιστική σκέψη και το οξυδερκές πνεύμα.

Πολλές οι περιπέτειες του Πουαρό, και το εγκλήματα που έλυσε στα χρόνια της λογοτεχνικής του καριέρας, όμως η αφετηρία του ήταν μία έπαυλη στο Στάιλς Κορτ, η οποία έγινε και ο τόπος της δολοφονίας μιας επιφανούς γυναίκας, που όπως όλα δείχνουν, έπεσε θύμα κάποιου μέλους της οικογένειάς της. Όμως, είναι αυτό αλήθεια; Κι αν ναι, ποια είναι τα κίνητρα του δολοφόνου; Το να υπεραναλύσω την πλοκή ή ακόμα και την έξυπνη δομή αυτής, είναι περιττό, ίσως και αφελές, όπως είναι αφελές το να γράφουμε "κριτικές" για τα έργα της Christie, όχι μόνο γιατί έχω γραφτεί τα πάντα, αλλά και γιατί εκείνη δεν το έχει ανάγκη, όχι γιατί δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, αλλά γιατί το όνομά της έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στη λογοτεχνική Ιστορία. Ωστόσο, θα κάνω μία, όσο το δυνατόν πιο σύντομη και περιεκτική, προσωπική, ανθρώπινη, αναγνωστική προσέγγιση -όπως και στα επόμενα reviews που έρχονται και αφορούν βιβλία της ίδιας.

Η γλώσσα που χρησιμοποιείται σαφέστατα και είναι κάπως διαφορετική απ' αυτήν που έχει συνηθίσει ένας αναγνώστης του σήμερα, όμως αυτό είναι κάτι που ξεκάθαρα οφείλεται στην παλαιότητα του κειμένου. Άλλη αισθητική, άλλες κοινωνικές αντιλήψεις, άλλη κουλτούρα, διαφορετικός ο τρόπος που προσέγγιζαν τα πράγματα, ακόμα και την ίδια τη ζωή. Και όχι, αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση παρωχημένο. Είναι κλασσικό, και αυτό είναι που δίνει τόσο μεγάλη αξία σε τέτοια κείμενα και τα καθιστούν σημαντικά. Βέβαια, αν κάτι χαρακτήρισε την Christie ως συγγραφέα δεν ήταν τόσο η αξία της γλώσσας που αυτή χρησιμοποιούσε, αλλά ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο έχτιζε, ανάλυε και ψυχογραφούσε τους χαρακτήρες της, όχι μόνο τους πρωταγωνιστές, μόνιμους κι εκάστοτε, αλλά ακόμα κι εκείνους τους δεύτερους που, καμιά φορά, αποδεικνύονταν πιο σημαντικοί απ' όσο θα μπορούσαμε να πιστέψουμε.

Σε ό,τι έχει να κάνει με την πλοκή, από την άλλη, μπορεί σήμερα να θεωρούμε δεδομένο το σασπένς και την αγωνία, κάτι που δεν πετυχαίνουν πάντα όλοι οι συγγραφείς του αστυνομικού με απόλυτη επιτυχία, πριν 100 χρόνια, όμως, που το είδος άνηκε σε ένα... "κατώτερο" επίπεδο απ' ότι σήμερα, αυτό δεν ήταν δεδομένο. Και αν μη τι άλλο, η Christie ήταν ένας απόλυτα ευφυής άνθρωπος που με απλό τρόπο ήξερε πως να παίξει με το υποσυνείδητό σου και να σε οδηγήσει σε δεκάδες σκέψεις και δεκάδες συμπεράσματα που συνεχώς ανατρέπονται, κάτι που συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση, με σένα να φτάνεις στην τελευταία σελίδα διερωτώμενος: "Καλά, αυτό πώς και δεν το είδα;". Πρώτη περιπέτεια, λοιπόν, του Πουαρό, που ακόμα κι αν δεν είναι η καλύτερή του, είναι σίγουρα εκείνη που του έδωσε ένα δυνατό πάτημα για να εξελιχθεί και να καθιερωθεί στο λογοτεχνικό Πάνθεον. Και αν και λίγη σημασία έχει η γνώμη μου, όχι άδικα!
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Καψάλης Χρήστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 288
ISBN: 978-618-01-2811-6