"Το λούνα παρκ στο ιερό βουνό" της Σώτης Τριανταφύλλου

Τιφλίδα, δεκαετία του 1980. Η Ιρίνα Νόζατζε, κόρη εργάτη σαπωνοποιίας, δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Χρονικά της Σοβιετικής Γεωργίας", περνάει τις μέρες της αντιγράφοντας δελτία για την αγροτική παραγωγή και τα επιστημονικά επιτεύγματα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Τίποτα δεν συμβαίνει. Ύστερα, συμβαίνει κάτι· μια αποτυχημένη αεροπειρατεία: τέσσερις νεαροί Γεωργιανοί αποπειρώνται να αυτομολήσουν στη Δύση· ακολουθεί τραγωδία που παίρνει μεγάλη δημοσιότητα και πανσοβιετικές διαστάσεις. Η Ιρίνα, αποφασίζοντας να ερευνήσει την υπόθεση με καυκασιανό πείσμα, ζει δυο παράλληλες ζωές: μια μέσα στην κρυψίνοια, στην αδιαφορία και στην ασυνεννοησία, και μια άλλη στον κόσμο της φαντασίας και των βιβλίων, από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ μέχρι το Γαλάζιο πουλί της ευτυχίας. Ως τον σκληρό Απρίλιο του 1989, τα μικρά και μεγάλα γεγονότα της ζωής της (απώλειες, απογοητεύσεις, καθημερινές ανακαλύψεις) και της χώρας ολόκληρης (το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ, οι μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ και ο αντίκτυπός τους, το εθνικιστικό κίνημα στη Γεωργία) γίνονται αιτία να αλλάξει η ιδέα που είχε για τον εαυτό της και για όλα τ’ άλλα.
Το "Λούνα παρκ στο ιερό βουνό" είναι το τρίτο βιβλίο μιας εν εξελίξει τετραλογίας για τη Σοβιετική Ένωση. Στο "Εργοστάσιο των μολυβιών" (2000), η ιστορία αρχίζει πριν από την επανάσταση των μπολσεβίκων και τελειώνει τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου· στις "Σπάνιες γαίες" (2013), ο κλόουν Πραβιέν Σεργκέγεβιτς Μακάρεφ ζει στη βορειοδυτική Ρωσία στα χρόνια του Στάλιν· σ’ αυτό το τρίτο μυθιστόρημα, ξετυλίγεται η ιστορία της οικογένειας Νόζατζε και οι τελευταίες μέρες της Σοβιετικής Γεωργίας.

"Οι ρετσίνες του βασιλιά" του Ισίδωρου Ζουργού

Κάποιο απόγευµα του φθινοπώρου, ένας ηλικιωµένος άντρας κάνει την εµφάνισή του στο χωριό. Μερικοί τον αναγνωρίζουν και ισχυρίζονται πως τον είχαν δει τον προηγούµενο χειµώνα να επιθεωρεί τις εργασίες στον πύργο, αυτόν που στέκεται στο τέρµα της µεγάλης ανηφόρας.
Οι "Ρετσίνες του βασιλιά" είναι ένα µυθιστόρηµα νόµισµα. Στη µια του όψη ένας αναµαλλιασµένος γέροντας που κάποτε ήταν βασιλιάς. Στην άλλη ένας κοιλαράς που µοιάζει να είναι ο Γαργαντούας ή ένας γεωργός που χαµογελάει βαστώντας στο χέρι ένα κρασοπότηρο. Ο αφηγητής στρίβει το νόµισµα στον αέρα, κι αυτό, καθώς περιστρέφεται, φανερώνει µέσα από γράµµατα και µυστικά οικογενειακές ιστορίες και εικόνες µιας χώρας αµήχανης, βουτηγµένης στην ανεργία και στη νέα µετανάστευση.
Στη διάρκεια ενός χρόνου -όσο κρατάει το µυθιστόρηµα-, πίσω απ’ τις κουρτίνες της κάθε µέρας ελλοχεύει ο σαιξπηρικός κόσµος ως αδιάγνωστη ασθένεια: πύργοι, βασιλιάδες, κόρες, γελωτοποιοί, εξουσία, προδοσία, αίµα...
Όλα αυτά ώσπου το νόµισµα να πέσει στη γη, εκεί στη χθόνια σαγήνη της γονιµότητας και του τάφου. Εκεί στο χώµα-χωριό ο γερο-Έξαρχος, ο επισκέπτης του φθινοπώρου, καθώς τον αποδοµεί ο χρόνος, παίζει το τελευταίο του χαρτί. Στο καφενείο, µπρος στα µεθυσµένα γέλια, εκλιπαρεί για την τελευταία ευκαιρία που θα του χαρίσει την ανακαίνιση του κόσµου µέσα από τη θαλπωρή του κρασιού, της σάρκας και της αγάπης.

"Αναμνήσεις ενός μολυβένιου στρατιώτη" του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου

Όταν ήμουν παιδί, ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια ήταν Ο μολυβένιος στρατιώτης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Μπορώ τώρα να εξηγήσω την ταύτισή μου με τον μολυβένιο ήρωα του παραμυθιού. Δεν θα μπορούσα όμως ποτέ να είχα φανταστεί ότι η πανεπιστημιακή μου σταδιοδρομία θα ταίριαζε ειδικά με το ταξίδι του μολυβένιου στρατιώτη στον υπόνομο.
Σ’ αυτό το βιβλίο περιγράφω όσα έζησα στο πανεπιστήμιο, πρώτα ως φοιτητής, ύστερα ως καθηγητής, διατηρώντας όμως τις ίδιες αντιλήψεις. Αναλύω πώς παραμορφώθηκαν αυτά για τα οποία αγωνίστηκα ως φοιτητής, όπως το πανεπιστημιακό άσυλο και η συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση.
Ως καθηγητής μετά το 1982 αισθανόμουν λιγότερο ασφαλής στους ίδιους ακριβώς πανεπιστημιακούς χώρους από όσο αισθανόμουν ως φοιτητής μέχρι το 1967. Ως καθηγητής μετά το 1982 χρειαζόταν επίσης να προασπίζω την ακαδημαϊκή μου ελευθερία περισσότερο συχνά παρά ως φοιτητής πριν από το 1967.
Πέρα από την κριτική, το βιβλίο παρουσιάζει εμπειρίες και προτάσεις ειδικά για τη διδασκαλία, στην οποία αφοσιώθηκα. Με συνάρπαζε και με συγκινούσε πάντα ιδιαίτερα η περίπτωση παιδιών από φτωχότερες και στερημένες οικογένειες, ιδίως της επαρχίας. Απορούσα και θαύμαζα από ποιο μυστηριώδες και αναλλοίωτο καλούπι είχαν βγει τόσο άφθαρτα τα παιδιά αυτά, σαν να μην είχαν μεσολαβήσει τόσα δίσεκτα χρόνια από την εποχή που είχα παρόμοιους συμφοιτητές. Γι’ αυτά τα παιδιά θα έκανα τα πάντα.

"Ο Ισιντόρ και το φεγγάρι" του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη

"Στις λέξεις, Ισιντόρ. Εκεί κρύβεται η μαγεία!"
Είναι η καλύτερη, η πιο σημαντική δουλειά του κόσμου. Το μεγάλο όνειρο του μικρού Ισιντόρ: να φυλάξει και αυτός το αόρατο σκοινί του φεγγαριού. Να περιπολεί ακούραστος στην ταράτσα, να δοκιμάζει το σκοινί με το χέρι του για να δει αν είναι δεμένο καλά... Η Μπέλα το κάνει κάθε βράδυ! Ο μάγος Λιβόρνο, όμως, του λέει πάντα όχι. Τρέμει μήπως ο κόμπος λυθεί και το φεγγάρι φύγει μακριά. Και τότε, αντίο κόσμε. Ο χαλίφης δε θα τους λυπηθεί. Αλλά ο Ισιντόρ το έχει πάρει απόφαση. Θα γίνει ο φύλακας του φεγγαριού, ο κόσμος να χαλάσει. Για μια νύχτα. Έστω για μια νύχτα... Μια ιστορία για τα όνειρα, τη φιλία, τον αγώνα. Και για τα θαύματα που ξεπηδούν από τις λέξεις μας και αγκαλιάζουν ολόκληρη τη Γη.

"Το κλαμπ των χαμένων, Βιβλίο 1: Τη μέρα που σπάσαμε τον κόσμο" της Άννας Κουππάνου

Ο Ντίνος Λούλης μαθηματική διάνοια, με μυαλό που κόβει σαν ξουράφι, και ατάκες που κόβουν σαν σπαθί, συναντιέται με τον Αντώνη Χρυσό, βαρύ χεβιμεταλά, με μαλλιά που κρύβουν το ένα μάτι, με μάτια υπογραμμισμένα με μολύβι μαύρο, και ακουστικά στα δυο αυτιά. Ο πρώτος, χαμένος στις μαθηματικές εξισώσεις, ο δεύτερος σε μίζερους μαύρους στίχους! Τι θα γίνει όμως όταν αυτοί οι δύο χαμένοι γνωρίσουν τον τρίτο χαμένο, τον Στέφανο Αυγερινό, τον χειρότερο μαθητή του σχολείου και γιο της διευθύντριας, τη χαρά της φωτιάς και το ταλέντο του σπίρτου; Και τι θα γίνει ακόμα όταν στην παρέα προστεθεί η Λίζι Γκριν, μυστήρια καινούρια άφιξη από την Αμερική, που ξέρει πράγματα που κανείς δεν μπορεί να ξέρει; Οι τέσσερις τους θα ακολουθήσουν το μυστήριο φως, τα μηνύματα του σύμπαντος, τα κύματα του χρόνου και θα φτάσουν ένα τσακ πριν την καταστροφή ολόκληρου του κόσμου. Θα προλάβουν όμως;
Το πρώτο μυθιστόρημα μιας συναρπαστικής νεανικής σειράς!

"Ωδή... σσεια μιας έφηβης" της Ευαγγελία Θεοδωρίδου

Η Δάφνη είναι δεκαπέντε χρονών κι αν τη ρωτήσεις, θα σου πει ότι η ζωή της είναι αρκετά κουλ. Έχει αγόρι, κολλητή και δυο γονείς που είναι ακόμα ερωτευμένοι και φαίνεται να αγνοούν τα νεύρα που μπορεί να έχει μία έφηβη. Αυτό, βέβαια, δε θα ήταν και μεγάλο πρόβλημα, αν δεν ξυπνούσαν ένα πρωί με τη λάθος απόφαση: να μετακομίσουν όλοι μαζί στην εξωτική Σουηδία! Και σαν να μην έφτανε αυτό, τους σφηνώθηκε και η ιδέα πως η απόφαση αυτή είναι για το καλό της κόρης τους.
Από εκείνη τη μέρα ο κόσμος της Δάφνης ήρθε τα πάνω κάτω. Το άλλοτε ειρηνικό σπίτι της μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, οι σχέσεις της με την κολλητή της και το αγόρι της διαταράχθηκαν, το καράβι της ζωής της έμοιαζε να βυθίζεται και ελπίδα πουθενά.
Όμως, σιγά σιγά, η Δάφνη θα διαπιστώσει ότι πίσω από τη μονοδιάστατη όψη των πραγμάτων κρύβονται πολλές αποχρώσεις που θα την ξαφνιάσουν ευχάριστα κι ότι, τελικά, κάθε οδύσσεια μπορεί να γίνει για καλό.
Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που χτυπάει στον ρυθμό της καρδιάς κάθε εφήβου.