Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Χαμένη. Αυτό νιώθω. Ούτε στον εαυτό μου δεν έχω θάρρος να μιλήσω. Από τη μέρα που μπήκα εδώ μέσα, προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτή η μυρωδιάπου έχει ποτίσει τον χώρο και δε μοιάζει με καμιά άλλη. Είναι σίγουρα καμένη ελπίδα!
Η Δανάη ανάσαινε για είκοσι χρόνια το χνότο της βίας στο πρόσωπό της. Κατηγορήθηκε για έναν φόνο που δεν έκανε, αντιμετώπισε τον εφιάλτη του εγκλεισμού και κλήθηκε να ισορροπήσει στο τεντωμένο σκοινί που χωρίζει τη λογική από την παράνοια.
Ό,τι λυγμός γεννηθεί σήμερα θα μείνει ανάμεσα στο μαξιλάρι μου κι εμένα. Δε θα του κάνω εξομολογήσεις αυτή τη φορά· θα του ορκιστώ μονάχα. Εκείνο ξέρει πως οι όρκοι που γεννιούνται την ώρα των λυγμών είναι οι πιο αληθινοί· και σήμερα θα ορκιστώ να ζήσω! Είναι δικαίωμά μου!
Πόσος χρόνος μπορεί να χαθεί προτού η αλήθεια γίνει κραυγή; Πώς το ψέμα, με το προσωπείο του έρωτα, καταρρίπτει τις προσδοκίες; Τι δίνει σε έναν άνθρωπο το θάρρος να δραπετεύσει από τη σιωπή;
Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα ενδοοικογενειακής βίας, που έχει στόχο να χαράξει στην ψυχή του αναγνώστη ένα μονοπάτι που οδηγεί από το σκοτάδι και τον φόβο στο φως και στη λύτρωση.

Προσωπική άποψη:
Εν έτη 2021 θα περίμενε κανείς η ενδοοικογενειακή βία να είναι ένα φαινόμενο που αν όχι θα είχε εξαλειφθεί, θα έκανε την εμφάνισή του μόνο στις επιλεγόμενες τριτοκοσμικές χώρες. Κι όμως, καθημερινά ακούμε ιστορίες ανθρώπων που ζουν δίπλα μας, που τους γνωρίζουμε, που έχουμε υπάρξει φιλικοί μαζί τους και που εκείνοι με τη σειρά τους μας έχουν δείξει το πιο ευγενικό τους πρόσωπο. Ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που τις περισσότερες φορές σκέφτεσαι πως ήταν υπεράνω πάσης υποψίας, πως ποτέ δεν είχαν δώσει δικαιώματα, κι όμως, η φρίκη που βιώνουν κάποιοι άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες είναι τόση που δεν μπορούμε καν να την φανταστούμε, πόσο μάλλον να την χωρέσει το μυαλό μας όταν αυτή φτάνει και στα δικά μας αφτιά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θλίβοντας κι εξοργίζοντάς μας την ίδια στιγμή.

Μια τέτοια ιστορία βρίσκεται και στον πυρήνα του νέου μυθιστορήματος της Θάλειας Ψαρρά, με τη Δανάη να βρίσκεται κατηγορούμενη για τη δολοφονία της 19χρονης Αγγελικής. Μια δολοφονία που η ίδια επιμένει πως δεν έχει πράξει, όμως τα λόγια της δεν πείθουν κανέναν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πριν την προφυλάκισή της, να βρεθεί σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, προκειμένου να διαπιστωθεί ποια είναι η ψυχική της κατάσταση. Και κάπως έτσι, αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας της, που μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, στην αρχή όλων εκείνων που την οδήγησαν σε λανθασμένες αποφάσεις, σε έναν κακοποιητικό γάμο, σε έναν κυκεώνα δινών που κράτησε για χρόνια και από εκεί, στο σήμερα, με την ίδια να φέρει μια βαριά κατηγορία στις πλάτες της και να βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα αβέβαιο μέλλον.

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να πω πολλά σε σχέση με την πλοκή του βιβλίου, αλλά έπειτα από ώριμη σκέψη αποφάσισα πως δεν θα το κάνω. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ο βασικότερος όλων έχει να κάνει με το δυσάρεστο γεγονός του ότι ακόμα κι αν δεν αναφερθώ σε λεπτομέρειες, όλοι μπορούμε να τις φανταστούμε. Όπως προανέφερα, άλλωστε, είτε δια ζώσης είτε μέσω των Μέσων Ενημέρωσης, γινόμαστε κοινωνοί τέτοιων ιστοριών καθημερινά. Επιπλέον, σε ιστορίες όπως αυτές, που ο κοινωνικός τους πυρήνας καίει πολύ πιο δυνατά από τις "πιπεράτες" λεπτομέρειές τους, η ουσία τους βρίσκεται στα συναισθήματα, στις σκέψεις και στους προβληματισμούς που θα σου προκαλέσουν μέσα από την αφήγησή τους, αφήνοντάς σε -ίσως- λίγο καλύτερο άνθρωπο μετά που θα έχεις αντικρίσει την βιαιότητα και την αγριότητά τους, κι αυτό είναι κάτι που η συγγραφέας το πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό.

Με γραφή μεστή και στιβαρή, πλήρως αποχρωματισμένη και χωρίς καμία διάθεση να ωραιοποιήσει καταστάσεις ή να προσπαθήσει να τις ελαφρύνει από το βάρος της ασχήμιας τους, μα και χωρίς να γίνεται περιγραφικά προκλητική απλά για να προκαλέσει, η Θάλεια Ψαρρά μάς παρουσιάζει μια ιστορία βίας που κράτησε είκοσι ολόκληρα χρόνια, φανερώνοντάς μας όλες τις πτυχές αυτής, από την γέννηση και την ανάπτυξή της, μέχρι την απόλυτη έκρηξή της που έφερε, με τη σειρά του, ένα ντόμινο εξελίξεων που δεν μπορούσε να οδηγήσει πουθενά αλλού, παρά μονάχα σε έναν μονόδρομο χωρίς επιστροφή. Γιατί έτσι είναι τα μονοπάτια της βίας, που έχουν ποτιστεί με αίμα και δάκρυα, μπορούν να οδηγήσουν μόνο σε ένα σημείο και αν κάτι πρέπει να εύχεσαι, είναι να είσαι εσύ που θα βγεις ζωντανός από αυτό. Γιατί όταν μπλεχτείς μέσα σε έναν κύκλο βίας, το ν' αποδεσμευτείς από αυτόν είναι πιο δύσκολο απ' όσο φαίνεται.

Μέσα απ' την ιστορία της Δανάης, που την ακολουθούμε απ' όταν ήταν ακόμα μια νεαρή φοιτήτρια γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες, που ναυάγησαν άδοξα στο πλευρό ενός συντρόφου και συζύγου που όχι μόνο δεν ήταν ο πρίγκιπας στο λευκό άλογο, αλλά που έμελλε να εξελιχθεί στον πιο άγριο βασανιστή της, βλέπουμε και τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων που βρίσκονται στον περίγυρό τους και το πως αυτοί, με τη σειρά τους, συμβάλλουν στη διατήρηση όλης αυτής της άγριας κατάστασης, θυμίζοντάς μας ένα ακόμα σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας, αυτό του: βλέπω, γνωρίζω, καταλαβαίνω, αλλά δεν μιλάω. Κι εκεί ίσως και να εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων. Στο ότι ο καθένας, για τους δικούς του λόγους, δεν θέλει να ανακατευτεί σε ό,τι θεωρητικά δεν τον αφορά, χωρίς όμως να σκέφτεται πως ό,τι δεν τον αφορά σήμερα, μπορεί να τον αφορά αύριο, ενώ παράλληλα έχει την τάση να βυθίζεται και να χάνεται στη δίνη των δικών του προβλημάτων που πάντοτε τα θεωρεί μεγαλύτερα και σπουδαιότερα.

Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα πηγαίο κοινωνικό μυθιστόρημα, ο άξονας του οποίου μπορεί να είναι η ενδοοικογενειακή βία και η κακοποίηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά δεν μένει μόνο εκεί. Μέσα από τις σελίδες τους θίγονται κι άλλα σημαντικά σημεία των καιρών μας, όπως είναι ο ρατσισμός, το trafficking, το bullying, η εγκατάλειψη των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, τόσο από τους δικούς τους όσο κι απ' την ίδια την κοινωνία, τα οποία αποδίδονται με ρεαλισμό, αληθοφάνεια και με μια σκληρότητα που δεν έχει σκοπό να μας σοκάρει, αλλά να μας ταρακουνήσει και να μας κάνει να σκεφτούμε έξω απ' το κουτί, πέρα από τετριμμένα στεγανά, να μπούμε στα παπούτσια όσων βασανίζονται από αυτές τις καταστάσεις και να προσπαθήσουμε, γιατί όχι, ν' αποτελέσουμε κομμάτι μιας αλυσίδας που μπορεί να οδηγήσει σε μια αλλαγή, έστω και στο μέλλον. Από κάπου οφείλουμε να ξεκινήσουμε.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ψαρρά Θάλεια
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-618-01-3720-0