Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ένα θρίλερ που δεν μοιάζει με κανένα από όσα έχετε διαβάσει ως τώρα.
Ο Ισπανός best seller συγγραφέας μας συστήνει ένα συναρπαστικό ατμοσφαιρικό θρίλερ.
Η Αντόνια Σκοτ είναι ξεχωριστή.
Πολύ ξεχωριστή. Δεν είναι αστυνομικός, ούτε εγκληματολόγος. Δεν έχει κρατήσει ποτέ όπλο, ούτε έχει φορέσει σήμα, αλλά έχει διερευνήσει, εξαιτίας της μοναδικής της ευφυίας, δεκάδες εγκλήματα. Εδώ και τρία χρόνια ζει αποτραβηγμένη στη σοφίτα της στο Λαβαπιές. Αυτά που έχει χάσει είναι πολύ πιο σημαντικά από αυτά που την περιμένουν εκεί έξω. Η Αντόνια Σκοτ δεν δέχεται επισκέψεις. Γι’ αυτό δεν της αρέσει καθόλου, μα καθόλου, όταν ακούει άγνωστα βήματα να ανεβαίνουν τις σκάλες μέχρι τον τελευταίο όροφο. Όποιος και να είναι, η Αντόνια είναι σίγουρη ότι έρχεται γι’ αυτήν.

Προσωπική άποψη:
Ο Juan Gómez-Jurado είναι ένας Ισπανός βραβευμένος για το έργο του δημοσιογράφος, αλλά κι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος συγγραφέας με πολλούς τίτλους στο βιογραφικό του, εφηβικής και όχι μόνο λογοτεχνίας, με τα έργα του να έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες, έχοντας πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα κι έχοντας κερδίσει την αποδοχή κοινού και κριτικών. Η πιο πετυχημένη του δουλειά μέχρι σήμερα είναι αναμφίβολα η σειρά των περιπετειών της Αντόνια Σκοτ, η οποία δίνει μια άλλη διάσταση στον ορισμό του θρίλερ και που έχει μια ξεκάθαρα δική της ταυτότητα κι αισθητική που την καθιστά, αν μη τι άλλο, πολύ ξεχωριστή στο είδος της και ιδιαίτερα, με ποικιλόμορφους τρόπους.

Η Αντόνια Σκοτ είμαι μια κεντρική crime ηρωίδα που δεν έχει τίποτα κοινό με καμία άλλη απ' όσες έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα. Δεν δουλεύει για την αστυνομία, ούτε ως εγκληματολόγος, δεν έχει καμία απολύτως επαφή με την ενεργή εγκληματική δράση, δεν έχει φορέσει ποτέ της σήμα, πόσο μάλλον δεν έχει πιάσει όπλο στα χέρια της. Παρ' όλα ταύτα, θα της αποδώσουμε την ιδιότητα της ντετέκτιβ, αφού με την τρομερή ευφυΐα και την οξυδέρκειά της έχει καταφέρει να δώσει λύσεις στους γρίφους γύρω από πάρα πολλά εγκλήματα. Η Αντόνια, λοιπόν, δεν είναι ο ορισμός του κοινωνικού ανθρώπου, κάτι που την έχει ωθήσει στο ν' αποτραβηχτεί από τον κόσμο και ν' απομονωθεί στη σοφίτα της, χωρίς να δέχεται κανέναν άλλον στον προσωπικό της χώρο. Μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό το κάτι που θα την αναγκάσει ν' ανατρέψει την καθημερινότητά της αυτή και ν' αλληλεπιδράσει με τον έξω κόσμο που τόσο πολύ δεν αντέχει.

Το βιβλίο αυτό με δυσκολεύει αρκετά, καθώς δεν είμαι σίγουρη πως πρέπει να τοποθετηθώ σχετικά με αυτό. Από τη μία μεριά έχω να κάνω με την επιθυμία του συγγραφέα, ο οποίος έχει ζητήσει από τους αναγνώστες να μην αποκαλύψουμε απολύτως τίποτα σχετικά με αυτό, από την άλλη πρέπει να αναφερθώ σε ορισμένα στοιχεία προκειμένου να μπορώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο σαφής κι επεξηγηματική γίνεται. Από την άλλη, ένα μέρος της δυσκολίας έγκειται στο γεγονός πως έχω να κάνω με ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο, τόσο ως προς τον τρόπο που είναι γραμμένο, όσο και ως προς τη δομή που ο συγγραφέας έχει επιλέξει, στο αφηγηματικό και όχι μόνο σκέλος. Και υπάρχουν ορισμένες στιγμές που ίσως να νιώθεις πως η ιδιαιτερότητα αυτή καθιστά το κείμενο κάπως αλλόκοτο, όμως με μια δεύτερη ανάγνωση αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως αυτή είναι που το καθιστά τόσο μοναδικό και που σου προκαλεί ένα αίσθημα αγωνίας που εντείνεται όχι βίαια, αλλά κλιμακωτά και με μαεστρία.

Έχουμε τρεις διαφορετικές ενότητες, όπου στην κάθε μία πρωταγωνιστεί κι από ένας χαρακτήρας, με τον καθέναν απ' αυτούς να καλείται να υπηρετήσει έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό, τον οποίο φέρνει εις πέρας στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Παρά το γεγονός, όμως, πως η κάθε ενότητα έχει έναν χαρακτήρα ως πυλώνα της, η αφήγηση είναι μοιρασμένη ανάμεσα και σε άλλους, αλλά και στον ίδιο τον αφηγητή, που λειτουργεί ως κεντρικός παρατηρητής και δορυφόρος της συνολικής εικόνας, συμπληρώνοντας τα απολεσθέντα κομμάτια της εδώ κι εκεί, ή κάνοντάς μας να στρέψουμε την προσοχή μας σε στοιχεία τα οποία όχι απλά πρέπει να τα δούμε, αλλά να τα συλλέξουμε, να τα επεξεργαστούμε, να τα κατανοήσουμε και τελικά να τα αξιοποιήσουμε την κατάλληλη στιγμή. Η αφήγηση, τουλάχιστον στις δύο πρώτες ενότητες, ίσως να φαντάζει κάπως επίπεδη, όμως την ίδια στιγμή διατηρεί μια σταθερή καλή ροή που ολοένα και κλιμακώνεται, για να φτάσει στο απόγειό της κατά την διάρκεια των εξελίξεων της τρίτης, όπου έχουμε και μια σειρά ανατροπών κι εκπλήξεων που έρχονται κυριολεκτικά απ' το πουθενά και μας καθηλώνουν.

Σε ό,τι άλλο αφορά τους χαρακτήρες, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως δεν είναι όλοι τους συμπαθητικοί ή απόλυτα οικείοι σε εμάς, αντίθετα κάποιοι από αυτούς ίσως ν' αγγίζουν και τα όρια του να γίνουν αντιπαθείς, καθώς και το ότι η σχέση ανάμεσα σε Αντόνια και Γιον είναι λίγο αλλοπρόσαλλη, αλλά στο τέλος της ημέρας υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι που μάς παρασύρουν μαζί τους. Μπορεί να μην ταυτιζόμαστε στον απόλυτο βαθμό με κανέναν από τους εμπλεκόμενους στη δράση, όμως οι ατέλειες και οι παραξενιές τους είναι που τους προσθέτουν ρεαλισμό κι αληθοφάνεια. Γιατί κατά βάθος γνωρίζουμε πως το τέλειο δεν υπάρχει και πως το πιο κοντινό στην τελειότητα είναι αυτό το οποίο μπορεί να λειτουργήσει και ν' αποδώσει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, ακόμα κι αν αυτές επιβιώνουν έξω απ' το κουτί των όποιων στεγανών υπηρετεί ο κανόνας -που ναι μεν υπάρχει, αλλά πάντοτε έχει κι εξαιρέσεις, κι εδώ με αυτές τις εξαιρέσεις έχουμε να κάνουμε και σίγουρα, στο προσεχές μέλλον, έχουμε να μας περιμένουν πολλά περισσότερα.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου: 
Συγγραφέας: Juan Gómez-Jurado
Μεταφραστής: Βασιλάκου Αγγελική
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 534
ISBN: 978-960-645-284-0