Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
1 δόση Άγκαθα Κρίστι
2 πρέζες Γούντι Άλεν
10 σταγόνες Κόναν Ντόιλ
1 Αυστραλός συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που αλλάζει το είδος
Έκανε τα πάντα για να αποφύγει αυτή την οικογενειακή συνάντηση. Τώρα είναι πολύ αργά. Έφτασε. Πάρκαρε. Μπήκε στο σαλέ. Το χιόνι έπεφτε τόσο πυκνό. Ήταν ζήτημα χρόνου να αποκλειστούν. Σαν μια ποντικοπαγίδα που περίμενε χρόνια να κλείσει. Και τι έκπληξη! Ένα φρέσκο πτώμα μόλις βρέθηκε εκεί έξω. Ποιος; Γιατί; Πώς; Να η ευκαιρία του Έρνι να αποδείξει τι σόι λαγωνικό είναι. Μα ο κατάλογος των νεκρών δεν κλείνει εδώ. Τα σώματα πέφτουν σαν τις νιφάδες. Όλο το χιόνι του κόσμου δε φτάνει να κρύψει τις πληγές του παρελθόντος. Κι όταν σταματήσει; Πόσοι θα μείνουν ζωντανοί; Αν θες να μάθεις, δεν έχεις παρά να χτυπήσεις την πόρτα. Καλύβα Νο 5.
Ποιοι στ’ αλήθεια είναι οι Κάνιγχαμ;

Προσωπική άποψη:
Ποια είναι, άραγε, η σκέψη κάποιου όταν ανοίγει ένα βιβλίο και οι πρώτες λέξεις του προλόγου είναι: "Όλοι στην οικογένειά μου έχουν σκοτώσει κάποιον. Ορισμένοι από μας, οι πιο πετυχημένοι, έχουν σκοτώσει πάνω από μια φορά." -αφήνοντας για λίγο στην άκρη την πρώτη σελίδα του βιβλίου, η οποία φέρει ένα τεράστιο μαχαίρι με τη λεζάντα: Μαζί τους φάγαμε, γεγονός που με έκανε να ξεσπάσω σε γέλια, προφανώς επειδή πάσχω από κάποιους είδους διαταραχή που δεν έχει διαγνωστεί ακόμα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, για κάποια άλλη στιγμή. Κατά πάσα πιθανότητα, θα σκεφτείτε αυτό που σκέφτηκα κι εγώ. Πως ο συγγραφέας τρολάρει, για να μιλήσουμε και στη γλώσσα των νέων, και πως δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η δήλωση να έχει ρεαλιστική βάση αλλά πως, προφανώς, αποτελεί μέρος κάποιου "παιχνιδιού" του συγγραφέα, προκειμένου να μας φέρει αντιμέτωπος με κάτι που δεν θα περιμέναμε. Από την άλλη, όμως, γιατί να το κάνει αυτό; Και κάπως έτσι, προβληματισμένος και με μπόλικες απορίες, ξεκινάς την ανάγνωση διψασμένος για απαντήσεις.

Ο Έρνεστ Κάνιγχαμ, αυτοεκδιδόμενος συγγραφέας που γράφει βιβλία για το πως να γράφεις αστυνομικά μυθιστορήματα, έχοντας μεγάλη αγάπη στη Χρυσή Εποχή του είδους και των συγγραφέων που την εκπροσώπησαν, ακολουθεί ως άλλο ευαγγέλιο τις 10 Εντολές της Αστυνομικής Λογοτεχνίας του Ronald Knox, πράγμα που έχει υποσχεθεί να κάνει κι όταν θα γράψει το δικό του μυθιστόρημα, το οποίο θα αφορά την οικογένειά του. Μια οικογένεια που θα πρέπει να συναντήσει από κοντά πολύ σύντομα, αφού αναγκάζεται να παρευρεθεί σε μία οικογενειακή συνάντηση, στην οποία καθόλου δεν θα ήθελε να βρίσκεται, αφού ουσιαστικά έχει εξοστρακιστεί από την οικογένεια εδώ και χρόνια, αλλά παράλληλα δεν μπορεί και ν' αποφύγει. Σκοπός αυτής της συνάντησης δεν είναι άλλος από την επανένωση της οικογένεια, η οποία και πραγματοποιείται σε ένα χιονοδρομικό κέντρο στα Χιονισμένα Όρη της Αυστραλίας, μια τοπογραφική επιλογή που φαντάζει παράξενη αρχικά, αλλά που στην πορεία της αφήγησης εξηγείται και με τη σειρά της εξηγεί κι αυτή πολλά.

Η συνάντηση ξεκινάει και από τις πρώτες κιόλας στιγμές γίνεται ξεκάθαρο πως δεν τα πάνε όλοι καλά με όλους. Θα λέγαμε πως μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, με την πολύπλοκη αυτή οικογένεια να βρίσκεται αμέσως εν μέσω εντάσεων. Το επόμενο πρωί της άφιξής του στο θέρετρο, ένα πτώμα θα εντοπιστεί στο χιόνι, με κανέναν να μην μπορεί να το αναγνωρίσει. Ένας αστυνομικός -περιορισμένης ευθύνης θα τολμούσα να σχολιάσω- φτάνει εσπευσμένα στο σημείο, από την κοντινότερη πόλη, όμως μια καταιγίδα έρχεται να προκαλέσει κι άλλα προβλήματα, αφού οι ντετέκτιβ που έχουν οριστεί ν' αναλάβουν επίσημα την υπόθεση δεν μπορούν να φτάσουν στο σημείο, πράγμα που οδηγεί τον Έρνεστ στην απόφαση να ερευνήσει μόνος το μυστήριο γύρω από τον θάνατο του άγνωστου άντρα, και να ανακαλύψει ποιος και γιατί τον σκότωσε.

Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο και όπως είναι φυσικό, αφηγητής δεν είναι άλλος από τον Έρνεστ που, όπως δηλώνει ο ίδιος, είναι αξιόπιστος αφηγητής, αλλά στην πραγματικότητα κανείς μας δεν θα έβαζε το χέρι του στην φωτιά γι' αυτόν. Σίγουρα, η φλυαρία του, μας επιτρέπει να ρίξουμε μια ενδοσκοπική ματιά σε όλα τα μέλη της οικογένειάς του, όμως μέσα μας κρατάμε το δικαίωμα της αμφιβολίας, καθώς δεν γνωρίζουμε αν η ματιά αυτή είναι αντικειμενική ή υποκειμενική και σε σε τι βαθμό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν έχουμε απλά μια γενική εικόνα όσων εμπλέκονται στην παρούσα κατάσταση, αλλά μια ιδιαίτερα αναλυτική προσέγγιση αυτής, που μας επιτρέπει παράλληλα να κοιτάξουμε στο παρελθόν τους, πράγμα που μας βοηθάει να βγάλουμε και τα δικά μας συμπεράσματα και όχι να βασιζόμαστε αποκλειστικά σε αυτά του αφηγητή μας.

Το βιβλίο, όπως ακριβώς υπόσχεται, είναι απολαυστικό, διασκεδαστικό, αστείο -με έναν ιδιόρρυθμο τρόπο-, ενώ παράλληλα έχει ένταση, αγωνία και δράση, που μπορεί να περιορίζεται λόγω του χώρου και των συνθηκών όπου αυτή διαδραματίζεται, χωρίς, ωστόσο, αυτό να επηρεάζει τη δυναμική της και τους τρόπους που αυτή βρίσκει να εκδηλωθεί, τους οποίους και βρήκα πολύ έξυπνους. Όπως πολύ έξυπνος είναι ο τρόπος που το βιβλίο είναι γραμμένο, στο σύνολό του, και που παρά την περιπλοκότητα της πλοκής του, όλα μοιάζουν να είναι εξαιρετικά μελετημένα, δομημένα και αναπτυγμένα με τέτοιον τρόπο, όπου στο τέλος της διαδρομής όλα συνδέονται, κάθε κομμάτι μπαίνει στη θέση του και όλα βγάζουν νόημα, όχι ως δια μαγείας, αλλά με έναν οργανικό τρόπο που έχει ενορχηστρωθεί από την αρχή κιόλας του βιβλίου, συγκαλυμμένο, όμως, με τέτοιον τρόπο όπου να μην καταστραφεί η μαγεία της ανάγνωσης. Σκοτεινό, με έντονες δόσεις ειρωνείας και σαρκασμού, αυτό το μυστηριώδες οικογενειακό "παιχνίδι" είναι από εκείνα που δεν πρέπει να χάσετε.
Βαθμολογία 9,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Benjamin Stevenson
Μεταφραστής: Κορτώ Αύγουστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-618-01-4712-4