Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Τρέιβις Χέιλ τα έχει όλα. Είναι διοικητής της Αστυνομίας στην ειδυλλιακή παραλίμνια πόλη Πέλιον και, παρόλο που το παρελθόν του ήταν γεμάτο ατυχείς επιλογές, το μέλλον του είναι πολλά υποσχόμενο.
Ο δρόμος του διασταυρώνεται –εντελώς απροσδόκητα– με δυο νέους που ήρθαν πρόσφατα στην πόλη.
Είναι τα αδέλφια Ίστον και Χέιβεν Τόρες.
Με τραγικό τρόπο διαλύθηκε η ζωή τους στο Λος Άντζελες και αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό.
Βρίσκουν δουλειά στο Πέλιον και η Χέιβεν ελπίζει ότι η παραμονή τους εκεί θα αποδειχτεί αξέχαστη.
Όταν όμως συναντά τον διοικητή της Αστυνομίας –έναν άντρα αλαζονικό με έντονη προσωπικότητα– και μαθαίνει για το σκανδαλώδες παράπτωμα του αδελφού της, υποθέτει ότι δεν θα έχουν μέλλον στην πόλη.
Αισθήματα φιλίας ανθίζουν απρόσμενα μεταξύ τους και η Χέιβεν ανακαλύπτει πως ο Τρέιβις έχει πολλές διαφορετικές πτυχές.
Προτού όμως το καταλάβουν, η φιλία ανατρέπεται, το πάθος καταστρέφει την τελειότητα και οι δύο διαπιστώνουν ότι μερικές φορές πρέπει να τα χάσεις όλα, για να βρεις αυτό που έχεις πραγματικά ανάγκη.

Προσωπική άποψη:
Ήταν το 2019 όταν η Mia Sheridan έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα ράφια των ελληνικών βιβλιοπωλείων, με τις εκδόσεις Elxis να μας προσφέρουν ένα από τα πιο όμορφα και βαθιά συναισθηματικά βιβλία της -όχι πως δεν είναι έτσι όλα της τα βιβλία, απλά, κάποια έχουν μια λίγο πιο ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τέτοια περίπτωση-, το "Η φωνή του Τοξότη", το οποίο αποτελεί μέρος της άτυπης σειράς της "Αστερισμοί" και της υπο-σειράς αυτής "Pelion lake". Και μπορεί να περιμέναμε τέσσερα ολόκληρα χρόνια, όμως έφτασε η ώρα του δεύτερου μέρους του Τοξότη να μας "ταξιδέψει" για μία ακόμα φορά και μάλιστα με τρόπους που ίσως πολλοί να μην το περιμέναμε.

Ο Τρέιβις Χέιλ, διοικητής της Αστυνομίας στην παραλίμνια πόλη Πέλιο, έχει ένα σκοτεινό παρελθόν γεμάτο από λάθος επιλογές και άτυχες στιγμές, όμως πλέον φαίνεται πως ένα λαμπρό μέλλον απλώνεται μπροστά του. Τα αδέρφια Ίστον και Χέιβεν Τόρες φτάνουν στο Πέλιον, έχοντας αφήσει πίσω τη ζωή τους στο Λος Άντζελες και θέλοντας να κάνουν μια νέα αρχή, πιστεύοντας πως καλύτερες μέρες τους περιμένουν. Όταν οι δρόμοι αυτών των τριών διασταυρωθούν, και όταν ο Τρέιβις θ' ανακαλύψει τα μυστικά του Ίστον, η Χέιβεν αρχίζει να πιστεύει πως το μέλλον που ονειρεύεται κινδυνεύει να διαλυθεί πριν καν προλάβει να ξεκινήσει να το χτίζει, όμως ανάμεσα σ' εκείνη και τον Τρέιβις θ' αρχίσει να δημιουργείται μια δυνατή φιλία, που δεν θ' αργήσει να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο, που θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα.

Τον Τρέιβις δεν τον γνωρίσαμε τώρα, καθώς η πρώτη μας συνάντηση μαζί του ήρθε στην ιστορία του Άρτσερ, όπου κλήθηκε να υπηρετήσει τον ρόλο του... "κακού" -εντός ή εκτός εισαγωγικών, ο καθένας μπορεί να το προσδιορίσει με όποιον τρόπο επιθυμεί. Ένας ρόλος που μπορεί να του ταίριαξε γάντι, αλλά που την ίδια στιγμή τού φόρεσε μια ταμπέλα που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο ν' αποβάλλει από πάνω του. Κι όμως, η Sheridan κατάφερε να το πετύχει αυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αποφεύγοντας ευκολίες που θ' αποδυνάμωναν όσα ήθελε να πει, αλλά και που δεν θα είχαν καμία λογική υπόσταση στην πραγματική ζωή. Γιατί η ίδια, σε κάθε της βιβλίο, ακριβώς αυτό κάνει, μεταφέρει την πραγματική ζωή στη μυθοπλασία της και την προσεγγίζει με όσο πιο ρεαλιστικό τρόπο γίνεται, εμποτίζοντάς τον, όμως, με το πιο βαθύ συναίσθημα που δύναται κανείς να το κάνει, φτάνοντας οργανικά και έτσι που κανείς δεν μπορεί ν' αναιρέσει την αλήθεια του, εκεί ακριβώς που θέλει. Στην ίδια την ουσία της ανθρώπινης ζωής!

Ως Γιώτα, αγαπώ τους "κακούς" χαρακτήρες, ειδικά όταν αυτοί έχουν μια ιστορία που μπορεί να δικαιολογήσει κάποιες συμπεριφορές τους, που το να έρθει στην επιφάνεια μπορεί να μας κάνει να τους καταλάβουμε καλύτερα, να κατανοήσουμε τον τρόπο που νιώθουν κι αισθάνονται και που κατά συνέπεια έχει αντίκτυπο στον τρόπο που λειτουργούν και πράττουν μέσα στην καθημερινότητά τους. Κι όταν μια ιστορία τούς δίνει την ευκαιρία να εξιλεωθούν για τα κρίματά τους, όχι για να τους μεταμορφώσει μπροστά στα μάτια μας όταν αυτοί θα λάβουν έναν πιο κεντρικό ρόλο, αλλά γιατί η συγχώρεσή μας θα έχει βάθος και ουσία και θα συμβάλλει, με τον όποιον τρόπο, στη λύτρωσή τους, τότε ναι, αξίζει τον κόπο. Και η συγκεκριμένη ιστορία είναι μία απ' αυτές. Μια ιστορία που μας θυμίζει πως όσοι κάνουν κακές πράξεις δεν είναι απαραίτητα κακοί, αλλά μπορεί με αυτόν τον τρόπο ν' αντιδρούν στον σκληρό τρόπο που τους φέρθηκε η ζωή, επειδή έτσι έχουν μάθει και δεν έχουν άλλον τρόπο. Όχι, τουλάχιστον, μέχρι να τους τον δείξει κάποιος.

Η Sheridan, για πολλοστή φορά, μας προσφέρει μια ιστορία η οποία βρίθει από συναίσθημα και τρυφερότητα, με την σχέση των Τρέιβις και Χέιβεν να βρίσκονται στο επίκεντρο, αποδεικνύοντάς μας πως δεν μπορείς ν' αλλάξεις όσα έχεις κάνει στο παρελθόν, αλλά πως μπορείς ν' αλλάξεις εσύ ο ίδιος και να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη στο μέλλον. Και μπορεί να φτάσεις στο σημείο που δεν σου έχει απομείνει τίποτα, αλλά αυτό να μην είναι η καταστροφή σου, παρά μια ευκαιρία για να κάνεις μια νέα αρχή και να τα κάνεις όλα καλύτερα, βρίσκοντας το πραγματικό νόημα της ζωής σου, μα και την προσωπική σου ευτυχία, που μπορεί να μην είναι ιδανική, αλλά είναι σωστή για σένα. Γιατί, στο τέλος της διαδρομής, δεν βαραίνουν πάντοτε περισσότερο οι επιλογές σου, αλλά το που αυτές σε έχουν οδηγήσει, κι αν ο προορισμός σου ήταν τελικά ο σωστός, όλα άξιζαν τον κόπο.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Mia Sheridan
Μεταφραστής: Κουτσάκου Μαρία-Ευγενία
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 376
ISBN: 978-618-219-019-7