Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
H Σάρλοτ Ντέιβις είναι κομμάτια. Στα δεκαεπτά της, έχει ήδη χάσει περισσότερα απ’ όσα οι άνθρωποι χάνουν σε μια ολόκληρη ζωή. Όμως έχει μάθει να ξεχνάει. Το σπασμένο γυαλί διώχνει τη θλίψη κι αφήνει πίσω μόνο γαλήνη. Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι τον πατέρα σου και τον ποταμό. Την καλύτερή σου φίλη, για πάντα χαμένη. Ή τη μητέρα σου, που δεν έχει τίποτα πια να σου προσφέρει.
Κάθε καινούργια ουλή σκληραίνει λίγο ακόμα την καρδιά της Σάρλοτ, κι ωστόσο ακόμα πονάει πάρα πολύ. Πονάει αρκετά ώστε να μην τη νοιάζει πια, κάτι που μερικές φορές είναι αναγκαίο να συμβεί πριν καταφέρεις να βρεις τον δρόμο της επιστροφής από τα άκρα.
Ένα βαθιά συγκινητικό πορτρέτο μιας κοπέλας σ’ έναν κόσμο που δεν της χρωστάει τίποτα, και της έχει πάρει τόσα και τόσα, και της διαδρομής της για να ξαναγίνει καλά. Το ντεμπούτο της Kathleen Glasgow είναι σπαρακτικό στην αλήθεια του και ατρόμητο στην ειλικρίνειά του. Είναι μια ιστορία που δεν θα σας αφήσει να την αφήσετε.

Προσωπική άποψη:
Ήταν το 2016 όταν η Kathleen Glasgow έκανε το συγγραφικό της ντεμπούτο, με ένα βιβλίο η θεματολογία του οποίου μόνο εύκολη δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αφού επικεντρώνεται σε ένα νεαρό κορίτσι που στα δεκαεφτά μόλις χρόνια της έχει βιώσει μια σωρεία τραγικών καταστάσεων, οι οποίες έχουν διαλύσει τον ψυχισμό της, οδηγώντας την στο να αυτοτραυματίζεται, σε μια προσπάθειά της να βρει διέξοδο από τον πόνο που νιώθει βαθιά μεσ' την ψυχή της, αλλά και στον αγώνα της να βγει απ' όλη αυτή την κατάσταση, παίρνοντας και πάλι τη ζωή στα χέρια της, διεκδικώντας το μέλλον εκείνο που της αξίζει και που οι συνθήκες της στέρησαν. Ένα βιβλίο που πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, και που πολύ καλά έκανε -για να μην πω πως άργησε κιόλας.

H Σάρλοτ είναι διαλυμένη μέσα της, όπως διαλυμένη είναι και όλη της η ζωή. Στα δεκαεφτά της έχει αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες απ' όσες καλείται ν' αντιμετωπίσει ο μέσος άνθρωπος καθ' όλη τη διάρκειά της ζωής του. Έχει χάσει τον πατέρα της, η ζωή με τη μητέρα της μετά τον θάνατό του ήταν ανυπόφορη, με εκείνη ν' αδιαφορεί γι' αυτήν, σπρώχνοντάς την να βγει στους δρόμους, όπου βρέθηκε μπλεγμένη με τις χειρότερες παρέες που θα μπορούσε και με ναρκωτικά, ενώ δέχτηκε σεξουαλική επίθεση και σχεδόν πουλήθηκε σε ένα σπίτι που παρείχε τέτοιες υπηρεσίες. Όλα αυτά την οδήγησαν τόσο στο να αυτοτραυματίζεται, κόβοντας τα χέρια της, όσο και σε μια απόπειρα αυτοκτονίας. Οδηγείται αρχικά στο νοσοκομείο και από εκεί σε μια κλινική ψυχικής υγείας, όπου μοιάζει ν' αρχίζει να βρίσκει τον εαυτό της, όμως σύντομα βρίσκεται και πάλι έξω στον κόσμο, χωρίς να είναι βέβαιη πως μπορεί να τον αντιμετωπίσει, αλλά θέλοντας μέσα της να το παλέψει.

Όπως προανέφερα, το βιβλίο αυτό δεν είναι εύκολο και σε καμία περίπτωση δεν είναι ευχάριστο. Ωστόσο, είναι απόλυτα αληθινό, ρεαλιστικό, ειλικρινές και τίμιο, όχι μόνο απέναντι στους αναγνώστες τους, αλλά κυρίως απέναντι στους χαρακτήρες του και πρωτίστως απέναντι στη Σάρλοτ, προκαλώντας σε να κοιτάξεις την αλήθεια της κατάματα, να την αποδεχθείς, χωρίς ν' αποστρέφεις το βλέμμα σου από αυτήν, γιατί δεν είναι η μοναδική που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, αλλά κι άλλοι άνθρωποι γύρω μας, που συνήθως τείνουμε να αγνοούμε, ίσως επειδή στην πραγματικότητα νιώθουμε άβολα ή και ανίκανοι να τους αντιμετωπίσουμε, εντός κι εκτός εισαγωγικών, πόσο μάλλον να τους βοηθήσουμε.

Ο τρόπος γραφής της Glasgow είναι πολύ ιδιαίτερος και δύσκολα μπορείς να τον περιγράψεις. Θα έλεγα πως η γραφή της είναι πυκνή και έντονη, γεμάτη συναισθήματα, όμως την ίδια στιγμή έχει και μια αέρινη, ποιητική διάθεση, που ίσως να έρχεται σε κόντρα με την θεματική της, όμως στην πράξη αποδίδει με έναν μοναδικό τρόπο, που στο τέλος κάθε ενότητας σε αφήνει πλημμυρισμένο τόσο από σκέψεις όσο και από συναισθήματα, που είναι διάχυτα σε κάθε σελίδα, σε κάθε γραμμή, σε κάθε λέξη και σκέψη. Η Σάρλοτ βρίσκεται σε μια διαρκή πάλη με τον εαυτό της, μα και με τη δυσπιστία της απέναντι στους άλλους. Ο πόνος της είναι δομημένος σε στρώματα και κάθε ένα απ' αυτά που αφαιρείται, μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τον πόνο αυτό, αλλά και την πηγή του, με την συγγραφέα να καταφέρνει με αυτό τον τρόπο να δημιουργήσει αφηγηματική ένταση, μα κι έναν κόμπο στο στομάχι μας.

Φαινομενικά, το βιβλίο αυτό μιλάει για τους ανθρώπους που γίνονται σκληροί απέναντι στον εαυτό τους, όμως στην πραγματικότητα, αν κοιτάξουμε βαθύτερα, συνειδητοποιούμε πως είναι ακριβώς το αντίθετο. Μια ιστορία που σου δείχνει πως πρέπει να είσαι ευγενικός απέναντι στον εαυτό σου και πως όσο επίπονο κι αν είναι κάποιες φορές, πως η ζωή είναι κάτι για το οποίο αξίζει να παλεύεις. Η Glasgow δεν διστάζει να γίνει γραφική ως προς τις περιγραφές που αφορούν τα κομμάτια της βίας, όμως αυτό δεν το κάνει για να προκαλέσει, αλλά για να αφυπνίσει, καθώς και για να μας θυμίσει πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα ως έχουν, όχι κρύβοντάς τα κάτω απ' το χαλί ή παριστάνοντας πως είναι διαφορετικά απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Ένα βιβλίο για την επιβίωση, αλλά και για την ελπίδα, που μπορεί να βρίσκεται στα πιο παράξενα μέρη ή και στα πιο προφανή, που ίσως κάποιες φορές αγνοούμε.
Βαθμολογία 9,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Kathleen Glasgow
Μεταφραστής: Κουνάδη Αγγελική
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 536
ISBN: 978-618-03-3532-3