Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΕΚΕΙ.
Ένα ειδυλλιακό θέρετρο σ’ ένα νησί στις ακτές της Αγγλίας υπόσχεται την απόλυτη χαλάρωση. Αλλά το ίδιο το νησί, γνωστό και ως Ο Βράχος του Θεριστή, έχει ένα σκοτεινό παρελθόν. Εκεί έδρασε κάποτε ένας σίριαλ κίλερ.
ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ.
Μια νέα γυναίκα βρίσκεται νεκρή κάτω από το περίπτερο της γιόγκα. Φαίνεται ότι ο θάνατος της προκλήθηκε από μια ατυχή πτώση. Όμως η ντετέκτιβ Έλιν Γουόρνερ ανακαλύπτει ότι το θύμα δεν ήταν ένοικος του θερέτρου· δεν έπρεπε να είναι καν στο νησί.
ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑΣΟΥΝ.
Καθώς ο χρόνος κυλά, η Έλιν ξεσκεπάζει ολοένα περισσότερα μυστικά. Και όταν κάποιος άλλος από την παρέα πνίγεται σε μια κατάδυση με μπουκάλες, η Έλιν υποψιάζεται ότι οι θάνατοι αυτοί δεν είναι απλώς ατυχήματα. Αλλά γιατί να στοχοποιήσει κάποιος τους ενοίκους σ’ αυτό το πολυτελές θέρετρο; Η ντετέκτιβ Γουόρνερ πρέπει να βρει τον δολοφόνο πριν επαναληφθεί η ιστορία του νησιού.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΝ, ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ…

Προσωπική άποψη:
Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου "Το σανατόριο" της Sarah Pearse, οι εκδόσεις Ψυχογιός έφεραν το δεύτερο βιβλίο της σειράς -πλέον- "Detective Elin Warner", με την ομώνυμη ηρωίδα να επιστρέφει στη δράση, προκειμένου να δώσει λύση σε ένα ακόμα μυστήριο που περιλαμβάνει αγωνία, δολοφονίες, σκοτεινά μυστικά, και όλα αυτά τοποθετημένα σε ένα περιορισμένο πεδίο δράσης, όπου οι τρόποι διαφυγής είναι λίγοι έως ελάχιστοι, όπως ελάχιστες είναι και οι πιθανότητες των εμπλεκόμενων να βγουν ζωντανοί απ' όλο αυτό. Θα λέγαμε πως η συγγραφέας βρήκε ένα μοτίβο που της ταίριαξε και γι' αυτό αποφάσισε να τ' ακολουθήσει ξανά -και γιατί όχι, άλλωστε;

Ένα θέρετρο χτισμένο σε ένα απομονωμένο νησί στις ακτές του Ντέβον, υπόσχεται στους φιλοξενούμενούς τους απόλυτες στιγμές χαλάρωσης, χωρίς όμως να μπορεί να σβήσει το σκοτεινό παρελθόν τους και τις αιματοβαμμένες μνήμες που αυτό φέρει μαζί του. Γιατί, κάποτε, σε αυτό το νησί έδρασε ένας κατά συρροήν δολοφόνος, όπου επιτέθηκε σε κάποιος εφήβους που βρέθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια ενός σχολικού ταξιδιού. Και όλα αυτά τα χρόνια, οι ντόπιοι το αποκαλούν "Ο Βράχος του Θεριστή", πιστεύοντας πως το μέρος είναι στοιχειωμένο και πως το κακό συνεχίζει να παραμονεύει εκεί, περιμένοντας το επόμενο "χτύπημά' του. Και όταν η ντετέκτιβ Έλιν Γουόρνερ βρεθεί εκεί για την έρευνα που αφορά μια νεκρή κοπέλα, και με αφορμή έναν ακόμα θάνατο που αν και μοιάζει και αυτός με ατύχημα εκείνη έχει την αίσθηση πως δεν είναι, θα πρέπει να δράσει γρήγορα ώστε η ιστορία να μην επαναληφθεί και να μπει ένα οριστικό τέλος.

Νομίζω πως είναι αρκετά ξεκάθαρο πλέον, αν και είχαμε πάρει μια ιδέα απ' το "Σανατόριο" ακόμα, πως η συγγραφέας έχει έντονες επιρροές από την Σχολή της Agatha Christie. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, έναν μικρό, ασφυκτικό χώρο, μέσα στον οποίο εκτυλίσσεται η δράση της, στρέφοντας την προσοχή μας πότε στον έναν και πότε στον άλλον χαρακτήρα, προσπαθώντας να δημιουργήσει συνθήκες που σε κάνουν συνεχώς ν' αμφισβητείς τους πάντες, αλλά την ίδια στιγμή ν' αμφισβητείς και την κρίση σου αφού, πάνω που νομίζεις πως έχεις βρει τη λύση, κάτι συμβαίνει συνεχώς και αν όχι όλα μέσα σου ανατρέπονται, σίγουρα αναταράζονται βάζοντάς σε σέ δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Παρά, όμως, τα όσα αναφέραμε παραπάνω, η Pearse δεν έχει μια τόσο νουάρ διάθεση, και κατ' επέκτασιν ούτε κι αισθητική, προσπαθώντας να δώσει στο μυθιστόρημά της μια πιο θριλερίστικη διάθεση, η οποία έχει τις ρίζες της σε κάτι πιο σκοτεινό και άγριο απ' ό,τι αρχικά μπορεί να υποθέτει κανείς. Σίγουρα το σκηνικό είναι ιδανικό για να το πετύχει αυτό, τουλάχιστον ως προς έναν βαθμό, αφού επιτρέπει το να δημιουργηθούν καταστάσεις που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν, και τα σκοτεινά μυστικά αυτού, έχοντας κάποια γοτθικά ψήγματα. Ωστόσο, ο ρυθμός ανάπτυξης και εξέλιξης της πλοκής είναι αρκετά αργός, ειδικά κατά το πρώτο μισό του βιβλίου, γεγονός που δεν συμβάλει στην καλλιέργεια του επιθυμητού σασπένς που θα μπορούσε να έχει, και που θα θέλαμε να έχει, μια ιστορία όπως αυτή.

Επί της ουσίας, "Το θέρετρο" είναι ένα βιβλίο που κάνει mirroring "Το σανατόριο" σε πάρα πολλά πράγματα -πολύ περισσότερα από την αφηγηματική προσέγγιση και την ευρύτερη διάθεση που αυτό αποπνέει. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά ως προς εκείνους που τους άρεσε το δεύτερο, μπορεί όμως, την ίδια ακριβώς στιγμή, να λειτουργήσει κι αρνητικά απέναντι σε όσους είχαν κι εξέφρασαν τις όποιες ενστάσεις τους. Προσωπικά, θα έλεγα πως βρίσκομαι κάπου στη μέση. Η Έλιν είναι ένα χαρακτήρας αρκετά ενδιαφέρον, η προσέγγιση της οποίας απέναντι στις εκάστοτε υποθέσεις μού αρέσει, κι αν κινούνταν σε πιο έντονους ρυθμούς, θα μπορούσε η ιστορία να ταιριάξει καλύτερα με τον χώρο μέσα στον οποίο εξελίσσεται και το αποτέλεσμα να ήταν κατά τι καλύτερο. Παρ' όλα ταύτα, το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα και σίγουρα σε κάνει να σκέφτεσαι πως σε ένα μέρος με τέτοια ιστορία πίσω του, αν μη τι άλλο δεν θα επέλεγες ποτέ να βρεθείς για διακοπές.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sarah Pearse
Μεταφραστής: Καλαϊτζής Νεκτάριος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-01-4878-7