"Η κόρη του Στρατηγού" της Κωνσταντίνας Δούκα

Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Δούκα στο μυθιστόρημα «Η κόρη του Στρατηγού» μας αποκαλύπτει αλήθειες και νοοτροπίες μιας εποχής σ’ έναν κόσμο καθωσπρεπισμού και ανωτερότητας, επιχειρώντας να εισχωρήσει στον βυθό της ψυχής των ηρώων της. Πρόκειται για την πορεία της οικογένειας του Στρατηγού, μιας από τις ευυπόληπτες και εύπορες οικογένειες της πόλης, που ξεδιπλώνεται μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν.
Ο γερο-Μακρής, από γενιά στρατιωτικών, στρατιωτικός κι ο ίδιος –παρασημοφορημένος μάλιστα–, μεγάλωσε τρία παιδιά με την τάξη και τις αρχές που όριζε η γενιά του. Του άρεσε να ’χει τον πρώτο λόγο στο σπίτι του, όπως και στον στρατώνα, κι έλεγε πως, με την πειθαρχία πρώτα κι ύστερα με την αγάπη, προχωράει μια οικογένεια. Η Μαρούλα, η μοναχοκόρη του, μεγαλωμένη σ’ ένα τέτοιο σπίτι, όπου η πειθαρχία και η τιμή καθόριζαν την καθημερινότητά της, έκανε τα δικά της όνειρα για το μέλλον, για τις μέρες που θα ’ρθουν. Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της ονειρευόντουσαν κι εκείνα να φτιάξουν την καινούργια γενιά των Μακρήδων. Όμως ο πρώτος χάθηκε από ένα τίποτα. Ο δεύτερος από ένα «λάθος». Ο γάμος του πριν παντρευτεί η αδελφή του, η Μαρούλα, έφερε τριγμούς στην οικογενειακή σταθερότητα. Εκείνη, ύστερα από ένα αποτυχημένο συνοικέσιο, κλεισμένη πια στον εαυτό της, στο περιθώριο, ξεχνάει τα όνειρα της νιότης της. Μοναδικό της χρέος είναι να φροντίζει τον γέρο Στρατηγό και το παιδί του αδελφού της. Τα χρόνια περνούν κι εκείνη μεγαλώνει χωρίς ελπίδα για το αύριο. Ώσπου αναπάντεχα έρχεται η άνοιξη στο πρόσωπο ενός άντρα. Η Μαρούλα αρχίζει και πάλι να ονειρεύεται τον προορισμό της, να ελπίζει, μόλο που ο γέρος Στρατηγός πιστεύει πως ο καιρός έχει περάσει για κείνη.
Ώρα για απόδραση, λοιπόν, από το σπίτι του Στρατηγού; Με ποιον τρόπο; Θα μας εκπλήξει άραγε η Μαρούλα;