Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν εγκατέλειπα την προσπάθεια και παραδινόμουν σε μια πραγματικά στερημένη ζωή.
Στο πρόσωπο της Καζούκο, κόρης ενός χήρου αριστοκράτη, ο Dazai βρίσκει τη φωνή που θα αφηγηθεί την ιστορία του. Αφού εγκαταλείπει τον σύζυγό της και παίρνει διαζύγιο, η Καζούκο επιστρέφει στο Τόκιο για να ζήσει με τη μητέρα της. Ωστόσο, επειδή ο πόλεμος, που μόλις τελείωσε, τις άφησε εξαθλιωμένες, αναγκάζονται να πουλήσουν το σπίτι τους στο Τόκιο και να μετακομίσουν σε ένα απομακρυσμένο χωριό.
Η Καζούκο πρέπει τώρα να φροντίσει την άρρωστη μητέρα της χωρίς τη βοήθεια υπηρετών. Ο Ναότζι, ο αδελφός της, επιστρέφει από τον πόλεμο εθισμένος στο όπιο. Μέσα από μια πορεία παρακμής η Καζούκο βρίσκει σε έναν απαγορευμένο έρωτα τη δύναμη για να παλέψει και να συνεχίσει να ζει, εγκαταλείποντας την ανατροφή της.
Ενώ η Καζούκο βρίσκεται στο Τόκιο, ο Ναότζι αυτοκτονεί. Η περιφρόνησή του για τον εαυτό του, την αριστοκρατία και τη ζωή που ζούσε είναι η κραυγή του Dazai.
Ο Ναότζι θα μπορούσε να είναι χαρακτήρας του Όχι πια άνθρωπος, όμως εδώ ο Dazai μας δείχνει και έναν άλλο δρόμο. Τον αγώνα της Καζούκο για ζωή, με τη διαπίστωση ότι ναι μεν ζούμε μια παράλογη ζωή αλλά δεν παραδινόμαστε, όπως μας λέει η ηρωίδα.

Προσωπική άποψη:
Έχω εκφράζει πάρα πολλές φορές την αγάπη μου για οτιδήποτε σχετίζεται με την Ιαπωνία και την κουλτούρα της χώρας, και η λογοτεχνία δεν θα μπορούσε ν' αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Είναι αρκετοί οι Ιάπωνες συγγραφείς που εκτιμώ και διαβάζω, που ακολουθώ πιστά το έργο τους, γιατί μέσα απ' αυτό ανοίγονται μπροστά μου μονοπάτια που ίσως να μην είχα σκεφτεί να διανύσω, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που με καλούν αυτοί να το κάνω. Ένας τέτοιος συγγραφέας είναι και ο Isamu Dazai, που βάζοντας την τραγικότητα που συντρόφευε την ίδια του την ύπαρξη μέσα στις ιστορίες του, καταφέρνει μέσα από κάθε μία από αυτές να κάνει την καρδιά μου να διαλύεται σε χίλια κομμάτια και να ενώνεται ξανά, μέσα από μια πορεία αποδοχής και συνειδητοποίησης.

Μετά το "Όχι πια άνθρωπος", όπου η τραγικότητα αυτή και η απόγνωση κορυφώνονται με τον πιο ακραίο τρόπο, έρχεται "Ο δύων ήλιος" για να μας δείξει, κατά κάποιον τρόπο, μια διαφορετική οπτική της ίδιας αλήθειας. Μια οπτική που δεν παρουσιάζει τη ζωή ρόδινη, μα γεμάτη δυσκολίες, πόνους, βάσανα και αντιξοότητες. Μια ζωή που μοιάζει με ένα ψηλό κι απόκρημνο βουνό που πρέπει να ανέβουμε, και που στην προσπάθειά μας αυτή μπορεί ακόμα και να διαλυθούμε, αλλά που επ' ουδενί δεν αξίζει να σταματήσουμε να παλεύουμε να φτάσουμε στην κορυφή αυτού. Γιατί, πράγματι, ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο, αλλά την ίδια στιγμή ζούμε και σε έναν όμορφο κόσμο. Ζούμε μια ζωή που είναι παράλογη από πολλές απόψεις, αλλά και μια ζωή που μπορεί να είναι πλήρης, αρκεί να μην παραδοθούμε στην ανυπαρξία των στιγμών εκείνων που μας κάνουν να χανόμαστε.

Για μια ακόμα φορά, ο Dazai βάζει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού του, της ύπαρξής του, της δικής του ζωής, μέσα στην αφήγησή του, η πρόζα της οποίας αντηχεί από την θλίψη των ηρώων της, με μια ομορφιά τόσο σπαρακτική και μοναδική, που τη νιώθεις ν' αγγίζει βαθιά την ψυχή και την καρδιά σου. Μια αφήγηση που μας "ταξιδεύει" στον χρόνο και μας παρουσιάζει απογυμνωμένη όλη την αλήθεια της παρακμής μιας άλλοτε αριστοκρατικής οικογένειας, δίνοντας έμφαση σε όλες τις κοινωνικές και τις πολιτικές προεκτάσεις αυτής και των καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω της, με την κεντρική μας ηρωίδα, τη Καζούκο, να παλεύει να βρει τις ισορροπίες της μέσα σε αυτή τη νέα κατάσταση, με τις συνθήκες να είναι κάθε τι άλλο παρά αρμονικές, παίρνοντας όλο και πιο δραματική τροπή, όσο η κατάσταση της υγείας της άρρωστης μητέρας της χειροτερεύει, αλλά και με την επιστροφή του εθισμένου στο όπιο αδερφού της, που λίγο αργότερα δίνει τέλος στη ζωή του, λαβωμένος ψυχικά και συναισθηματικά απ' όσα δεν μπορούσε ν' αντέξει.

Η Καζούκο είναι ο ορισμός της τραγικής ηρωίδας, που κατρακυλάει από την κορυφή στον πάτο, και που δίνει έναν μεγάλο αγώνα προκειμένου να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της, αναζητώντας να κρατηθεί απ' οτιδήποτε θα μπορούσε να την κρατήσει όρθια, μετατρέποντας την στοργή σε κινητήρια δύναμη την οποία πρέπει τόσο να προσφέρεις όσο και να λαμβάνεις, τροφοδοτώντας έτσι βαθύτερα και πιο πολύπλοκα συναισθήματα, το εύρος των οποίων ξεδιπλώνει ο συγγραφέας, σε όλο τους το μεγαλείο, εμβαθύνοντας σε αυτά και βουτώντας στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, που είναι τόσο εύθραυστη μα και τόσο μεγαλειώδης, κρύβοντας μέσα της όλες τις αδυναμίες του κόσμου, μα και όλη τη δύναμη που χρειάζεται αυτός προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει. Ένα ανάγνωσμα όχι τόσο φιλοσοφικό, μα βαθιά συναισθηματικό κι ανθρώπινο, με έντονους συμβολισμούς και αλήθειες που δεν γίνεται -και δεν πρέπει- να μην εκτιμήσεις.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Osamu Dazai
Μεταφραστής: Τσιρώνη Έφη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 176
ISBN: 978-618-220-479-5