Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όταν η Κλέμενταϊν ζει το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, πρέπει να βρει τρόπο να συνεχίσει παρ’ όλα αυτά. Καταστρώνει λοιπόν το σχέδιο της επόμενης μέρας για να προστατέψει την καρδιά της: Θα δουλεύει σκληρά, θα βρει ένα καλό παιδί να αγαπά και δε θα ξεχνά να κυνηγά τη σελήνη.
Αυτό το τελευταίο είναι ανόητο και προφανώς μεταφορικό, αλλά η θεία της πάντα της έλεγε ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα μεγάλο όνειρο για να πορεύεσαι. Και τον τελευταίο χρόνο, το σχέδιό της δουλεύει σχεδόν ρολόι. Σχεδόν. Το ερωτικό κομμάτι είναι δύσκολο, γιατί δε θέλει να έρθει κοντά με κανέναν – δεν είναι σίγουρη ότι θα το άντεχε η καρδιά της.
Και τότε βρίσκει έναν άγνωστο στην κουζίνα της νεκρής θείας της. Έναν άνδρα με ευγενικά μάτια, προφορά του Νότου και γεύση λεμονόπιτας. Ο τύπος άνδρα που, αν δεν είχαν συμβεί όλα όσα συνέβησαν, θα μπορούσε να ερωτευτεί· κι ίσως το κάνει ξανά.
Όμως, εκείνος υπάρχει μόνο στο παρελθόν.
Επτά χρόνια μακριά, για την ακρίβεια.
Κι εκείνη κυριολεκτικά ζει επτά χρόνια μετά, στο μέλλον του.
Στο κάτω κάτω, η αγάπη δεν είναι ποτέ θέμα χρόνου αλλά συγχρονισμού.

Προσωπική άποψη:
Μετά το "Οι νεκροί ρομαντικοί", η Ashley Poston και οι εκδόσεις Ψυχογιός επιστρέφουν με ένα ακόμα paranormal romance της πρώτης, ένα είδος στο οποίο φαίνεται πως δεν διαθέτει μόνο ταλέντο, αλλά και που αγαπά να πειραματίζεται μαζί του, προσφέροντάς μας ρομαντικές ιστορίες έξω από τα πλαίσια του λογικού ή του συνηθισμένου. Και για μια ακόμα φορά, το "ταξίδι" μας στον κόσμο που μας συστήνει, όπου τίποτα δεν βγάζει νόημα και την ίδια στιγμή όλα φαντάζουν απόλυτα φυσιολογικά, με έναν παράξενο και ιδιόμορφο τρόπο, αποδεικνύεται μαγικό, απολαυστικό και άκρως ενδιαφέρον, αφού το χθες συναντά το σήμερα και μαζί ίσως να οδηγήσουν σε ένα διαφορετικό αύριο.

Η Κλέμενταϊν βρίσκεται στο πιο κομβικό σημείο της ζωής της, σε ένα συναισθηματικό σταυροδρόμι, αναγνωρίζοντας πως ο μόνος τρόπος να πάει μπροστά και να προχωρήσει είναι να αφοσιωθεί στη δουλειά της και να βρει έναν άνθρωπο που θα την αγαπά και θα μπορεί να μοιραστεί τη ζωή της μαζί του. Και κάπως έτσι, περνάει ένας χρόνος, με την ίδια να πιστεύει ότι τα πηγαίνει καλά, εκτός απ' το ότι ο έρωτας δεν της έχει χτυπήσει ακόμα την πόρτα -ή ίσως να είναι εκείνη που δεν αφήνει κανέναν να την πλησιάσει, μην αντέχοντας τις συνέπειες που αυτό μπορεί να φέρει μαζί του. Μέχρι τη στιγμή, τουλάχιστον, που ένας όμορφος άγνωστος άντρας εμφανίζεται στο «μαγικό διαμέρισμα» της νεκρής θείας της. Ένας άντρας που θα μπορούσε να ερωτευτεί, αν δεν τους χώριζαν το παρελθόν και το παρόν, και τα επτά χρόνια ανάμεσά τους.

Ο μαγικός ρεαλισμός είναι ένα μονοπάτι που δεν είναι εύκολο ν' ακολουθήσει κάποιος, είτε είναι συγγραφέας είτε είναι αναγνώστης, καθώς ξεπερνάει τα όρια του λογικού και μπερδεύει τη φαντασία με την πραγματικότητα περισσότερο από κάθε άλλο είδος μυθοπλασίας. Ωστόσο, η Poston έχει τον δικό της μαγικό τρόπο να πετυχαίνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, επιλέγοντας αυτή τη φορά να "παίξει" με την ιδέα του χωροχρόνου, παρουσιάζοντας την ευρύτερη έννοια του χώρου ως ένα κοινωνικό κανονιστικό κατασκεύασμα, μέσα στα στενά όρια του οποίου περιοριζόμαστε και ίσως ορισμένες φορές να ξεχνάμε να ζήσουμε. Η αφήγησή της είναι ζωντανή, παραστατική, γεμάτη συναίσθημα, κι αν και δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα, μας κάνει να σκεφτόμαστε πως δεν έχουμε ανάγκη την εκλογίκευση για να κατανοήσουμε τα όσα συμβαίνουν, αρκεί ν' αφεθούμε και να τα βιώσουμε.

Έχοντας ως φαινομενικό της άξονα τον ρομαντισμό, η συγγραφέας αφηγείται μια ιστορία, που πέραν του ότι έχει σκοπό να μας θυμίσει πως πρέπει να ζούμε τη ζωή μας έτσι όπως πραγματικά θέλουμε και όχι όπως ορίζουν κάποιοι "κανόνες", εντός κι εκτός εισαγωγικών, καθώς ο χρόνος κυλάει πολύ πιο γρήγορα απ' όσο ίσως να θέλαμε, έχει στο επίκεντρό της τα ζητήματα ψυχικής υγείας και το πως είναι το να ζει κανείς με αυτά. Η Κλέμενταϊν καλείται να διαχειριστεί τη θλίψη, τις φοβίες, τα άγχη, τα φαντάσματα του παρελθόντος της, όλα εκείνα που την "πνίγουν" και της στερούν το οξυγόνο της, προκειμένου ν' αρχίσει να ζει ξανά, πράγμα το οποίο το βλέπουμε να συμβαίνει, όχι για χάρη κάποιου νέου έρωτα, αλλά μέσω ενός έρωτα, που αφυπνίζει μέσα της όλες τις κρυφές της ανάγκες, οδηγώντας την σταδιακά και οργανικά σε μια αλλαγή, πολύ πιο σημαντική και σπουδαία απ' όσο αρχικά φαίνεται πως είναι.

Σκοπός της Poston δεν είναι να μας χαρίσει μια ακόμα ρομαντική ιστορία, αλλά μια ιστορία που εκτός από έρωτα έχει να προσφέρει τροφή για σκέψη, πράγμα που το πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό, αγγίζοντας τις πιο ευαίσθητες χορδές μας και φέρνοντας στην επιφάνεια σκέψεις και επιθυμίες μας, που μέσα σε μια πνιγηρή καθημερινότητα, πολλές φορές τις εγκλωβίζουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και στα πιο σκιερά μέρη της ψυχής μας. Όμως, η ζωή είναι πολύ μικρή, κυλάει σαν νερό και ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Πάντα λέμε πως έχουμε περιθώριο ν' αλλάξουμε, να κάνουμε πράγματα, να ζήσουμε, και σε κάποιες περιπτώσεις έρχεται η μέρα εκείνη που ανοίγουμε τα μάτια μας και καταλαβαίνουμε πόσα χάσαμε, πόσα παραλείψαμε και πόσα δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω. Γι' αυτό, να ζούμε πάντα το τώρα μας, απολαμβάνοντας το "ταξίδι" της ζωής σε κάθε του βήμα.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ashley Poston
Μεταφραστής: Συλογίδου Έλλη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-618-01-5503-7