Έμορι:
Το αποκαλούν Μπλάκτσερτς. Μια απομονωμένη έπαυλη, σε μια μυστική τοποθεσία, όπου οι πλούσιοι και ισχυροί φυλακίζουν τους ατίθασους γόνους τους για να συνετιστούν.
Όχι ότι την τελευταία φορά ήταν εξ ολοκλήρου δικό του λάθος. Μπορεί παλιά να του άρεσε να με ξεμοναχιάζει, χωρίς να υποψιάζεται κανείς ότι ο «κύριος Δημοφιλής» ήθελε να έχει οποιαδήποτε σχέση με ένα σπασικλάκι σαν εμένα, αλλά… Μπορούσε επίσης να είναι καλός μαζί μου – ακόμα και προστατευτικός.
Η αλήθεια είναι ότι είχε δίκιο που με μισούσε. Ήταν όλα δικό μου λάθος. Η Νύχτα του Διαβόλου. Τα βίντεο. Οι συλλήψεις. Και δεν μετανιώνω για τίποτα.
Γουίλ:
Δεν με νοιάζει αν θα με φυλακίσουν. Έχω μάθει ότι, αν σου φέρονται σαν ζώο, έχεις το ελεύθερο να δρας σαν ζώο.
Το τραγικό λάθος τους είναι η εντύπωσή τους ότι δρω μόνο παρορμητικά. Μπορώ να μείνω σε αυτή την έπαυλη χωρίς ίντερνετ, χωρίς τηλεόραση, χωρίς αλκοόλ, αλλά θα επιστρέψω ακόμα πιο τρομακτικός για τους εχθρούς μου.
Με ένα σχέδιο – και με μια νέα αγέλη λύκων πίσω μου.
Απλώς δεν περίμενα ότι θα έρθει να με βρει εδώ εκείνη.
Καθώς οι πύλες κλείνουν με θόρυβο, στο μυαλό μου έρχεται μια σκέψη: το Μπλάκτσερτς έχει πέντε φυλακισμένους. Είμαι μόνο ένα από τα προβλήματά της.
Προσωπική άποψη:
Η σειρά "Devil's Night" της Penelope Douglas ρίχνει αυλαία με το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο της που ακούει στον τίτλο "Νυχτωδία", θυμίζοντάς μας για μια ακόμα φορά πως στη ζωή δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο, αλλά πως ανάμεσα σε αυτά τα δύο κυμαίνονται πολλές αποχρώσεις τους γκρι –και όχι μόνο. Κατ’ επέκτασιν, οι άνθρωποι δεν είναι μόνο καλοί ή κακοί, κάτι που δεν οφείλεται μόνο στην πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, αλλά και της ίδιας της ζωής, με τις συνθήκες και τις επιλογές ν’ αποτελούν αντίμετρο στις εξελίξεις αυτής.
Αυτή τη φορά η αφήγηση στους Έμορι και Γουίλ οι οποίοι, όπως και οι χαρακτήρες που μας συστήθηκαν στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν τους οποίους έφτασε η στιγμή να κλείσουν, όποιο κι αν είναι το κόστος. Δύο χαρακτήρες που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να τους συνδέει τίποτα, κι όμως, τους ενώνει η επιθυμία, το πάθος που δεν μπορεί να ελεγχθεί, μα πάνω απ’ όλα το μυστηριώδες παρελθόν τους, που ξεδιπλώνεται σταδιακά μπροστά μας.
Όπως προανέφερα, οι άνθρωποι δεν είναι μόνο καλοί ή κακοί. Ο καθένας από εμάς κρύβει βαθιά μέσα του τόσο φως όσο και σκοτάδι, και πότε κυριαρχεί το ένα και πότε άλλο, πράγμα που δεν βρίσκεται πάντοτε υπό τον έλεγχό μας. Όλοι μας γνωρίζουμε το ηθικά σωστό, όμως αυτό δεν σημαίνει πως μπορούμε πάντοτε να το τηρήσουμε, ν’ ακολουθήσουμε τους κανόνες, κι αυτό γιατί είμαστε προγραμματισμένοι να κάνουμε λάθη, γιατί μέσα απ’ αυτά μαθαίνουμε, διαμορφώνουμε χαρακτήρα, ανακαλύπτουμε το σκληρό πρόσωπο της ζωής και παλεύουμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτήν.
Το "Νυχτωδία" είναι ένα βιβλίο που κατά κάποιον τρόπο χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες, με την πρώτη να εστιάζει στο Μπλάκτσερτς και στον μυστηριώδη κόσμο που κρύβεται πίσω απ’ τις πύλες του, καθώς και στο εξίσου μυστηριώδες παρελθόν ανάμεσα στην Έμορι και στον Γουίλ, που τους έχει φέρει στο σήμερα, σε μια σύγκρουση με πολλές προεκτάσεις και διαστάσεις. Η δεύτερη, φέρνει στο προσκήνιο, εκτός απ’ το εν λόγω ζευγάρι, και όλα εκείνα που έχουμε γνωρίσει στα προηγούμενα τρία βιβλία της σειράς, με την σκοτεινή μας ομάδα να συγκεντρώνεται έτσι ώστε να κλείσει τον κύκλο της κοινής τους ιστορίας με τον πιο αμφιλεγόμενο, θα μπορούσαμε να πούμε, τρόπο.
Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν, αλλά θα ήθελα να το επαναλάβω, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: η σειρά αυτή δεν είναι από εκείνες που θέλουν να σου σερβίρουν γλυκανάλατο ρομαντισμό και σίγουρα υπάρχουν πολλές στιγμές που σε κάνει να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου, μέσα στην οποία αισθάνεσαι άνετα. Στο εν λόγω βιβλίο, αυτό ισχύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, και χωρίς να θέλω να επεκταθώ περισσότερο κινδυνεύοντας ν’ αποκαλύψω πράγματα που δεν θα έπρεπε, καλό θα ήταν να θυμάστε πως ό,τι δεν θα κάναμε εμείς, δεν σημαίνει πως δεν θα το έκαναν κάποιοι άλλοι συναινετικά, κι εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της ελεύθερης επιλογής και της αυτοδιάθεσης.
Αν μη τι άλλο, αν κάτι επιτυγχάνει αυτή η σειρά, είναι να προβληματίσει τον αναγνώστη, συστήνοντάς του εξαιρετικά περίπλοκους χαρακτήρες, με την Douglas να έχει δώσει όλο της το είναι στα ψυχογραφήματα αυτών, εμβαθύνοντας στην ψυχοσύνθεσή τους μέσα από έναν ακατέργαστο τρόπο ανάπτυξης αυτών, δημιουργώντας ένα παράδοξο δίπολο μέσα στο οποίο εξελίσσονται οι αντιήρωες της και που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρει σε ένα «ταξίδι» για του οποίου τον προορισμό δεν μπορείς να είσαι βέβαιος. Το σίγουρο, όμως, είναι πως στη διάρκεια του «ταξιδιού» αυτού θα αμφισβητήσεις την άποψή σου για τη ζωή και το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους μέσα σε αυτήν, ακόμα κι όταν ζουν τις χειρότερες στιγμές τους, ακόμα κι όταν έχουν ξεφύγει απ’ τα αυστηρά κοινωνικά όρια, βρίσκοντας τελικά την ευτυχία τους εκεί που μπορούν πραγματικά να ταιριάξουν –και ίσως να συγχωρεθούν.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Penelope Douglas
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 928
ISBN: 978-618-219-073-9
Αυτή τη φορά η αφήγηση στους Έμορι και Γουίλ οι οποίοι, όπως και οι χαρακτήρες που μας συστήθηκαν στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν τους οποίους έφτασε η στιγμή να κλείσουν, όποιο κι αν είναι το κόστος. Δύο χαρακτήρες που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να τους συνδέει τίποτα, κι όμως, τους ενώνει η επιθυμία, το πάθος που δεν μπορεί να ελεγχθεί, μα πάνω απ’ όλα το μυστηριώδες παρελθόν τους, που ξεδιπλώνεται σταδιακά μπροστά μας.
Όπως προανέφερα, οι άνθρωποι δεν είναι μόνο καλοί ή κακοί. Ο καθένας από εμάς κρύβει βαθιά μέσα του τόσο φως όσο και σκοτάδι, και πότε κυριαρχεί το ένα και πότε άλλο, πράγμα που δεν βρίσκεται πάντοτε υπό τον έλεγχό μας. Όλοι μας γνωρίζουμε το ηθικά σωστό, όμως αυτό δεν σημαίνει πως μπορούμε πάντοτε να το τηρήσουμε, ν’ ακολουθήσουμε τους κανόνες, κι αυτό γιατί είμαστε προγραμματισμένοι να κάνουμε λάθη, γιατί μέσα απ’ αυτά μαθαίνουμε, διαμορφώνουμε χαρακτήρα, ανακαλύπτουμε το σκληρό πρόσωπο της ζωής και παλεύουμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτήν.
Το "Νυχτωδία" είναι ένα βιβλίο που κατά κάποιον τρόπο χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες, με την πρώτη να εστιάζει στο Μπλάκτσερτς και στον μυστηριώδη κόσμο που κρύβεται πίσω απ’ τις πύλες του, καθώς και στο εξίσου μυστηριώδες παρελθόν ανάμεσα στην Έμορι και στον Γουίλ, που τους έχει φέρει στο σήμερα, σε μια σύγκρουση με πολλές προεκτάσεις και διαστάσεις. Η δεύτερη, φέρνει στο προσκήνιο, εκτός απ’ το εν λόγω ζευγάρι, και όλα εκείνα που έχουμε γνωρίσει στα προηγούμενα τρία βιβλία της σειράς, με την σκοτεινή μας ομάδα να συγκεντρώνεται έτσι ώστε να κλείσει τον κύκλο της κοινής τους ιστορίας με τον πιο αμφιλεγόμενο, θα μπορούσαμε να πούμε, τρόπο.
Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν, αλλά θα ήθελα να το επαναλάβω, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: η σειρά αυτή δεν είναι από εκείνες που θέλουν να σου σερβίρουν γλυκανάλατο ρομαντισμό και σίγουρα υπάρχουν πολλές στιγμές που σε κάνει να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου, μέσα στην οποία αισθάνεσαι άνετα. Στο εν λόγω βιβλίο, αυτό ισχύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, και χωρίς να θέλω να επεκταθώ περισσότερο κινδυνεύοντας ν’ αποκαλύψω πράγματα που δεν θα έπρεπε, καλό θα ήταν να θυμάστε πως ό,τι δεν θα κάναμε εμείς, δεν σημαίνει πως δεν θα το έκαναν κάποιοι άλλοι συναινετικά, κι εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της ελεύθερης επιλογής και της αυτοδιάθεσης.
Αν μη τι άλλο, αν κάτι επιτυγχάνει αυτή η σειρά, είναι να προβληματίσει τον αναγνώστη, συστήνοντάς του εξαιρετικά περίπλοκους χαρακτήρες, με την Douglas να έχει δώσει όλο της το είναι στα ψυχογραφήματα αυτών, εμβαθύνοντας στην ψυχοσύνθεσή τους μέσα από έναν ακατέργαστο τρόπο ανάπτυξης αυτών, δημιουργώντας ένα παράδοξο δίπολο μέσα στο οποίο εξελίσσονται οι αντιήρωες της και που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρει σε ένα «ταξίδι» για του οποίου τον προορισμό δεν μπορείς να είσαι βέβαιος. Το σίγουρο, όμως, είναι πως στη διάρκεια του «ταξιδιού» αυτού θα αμφισβητήσεις την άποψή σου για τη ζωή και το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους μέσα σε αυτήν, ακόμα κι όταν ζουν τις χειρότερες στιγμές τους, ακόμα κι όταν έχουν ξεφύγει απ’ τα αυστηρά κοινωνικά όρια, βρίσκοντας τελικά την ευτυχία τους εκεί που μπορούν πραγματικά να ταιριάξουν –και ίσως να συγχωρεθούν.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Penelope Douglas
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 928
ISBN: 978-618-219-073-9
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου