"Εν αρχή ην ο λόγος" της Στέλλας Σκοπελίτου

Τι κοινό έχουν ο πόλεμος, η ζάχαρη, ο έρωτας και το σύμπαν;
···
Κατά πάσα πιθανότητα σκέφτεσαι ήδη πάρα πολύ. Η απάντηση δεν απαιτεί ανάλυση, αλλά επιφανειακή σκέψη. Όλα-είναι-λέξεις! Αν συμφωνήσουμε πως, ἐν ἀρχῇ, καθένα από τα παραπάνω είναι μια λέξη και, εφόσον οι λέξεις αποτελούν μέρη κάποιας γλώσσας και, εφόσον η γλώσσα, δηλαδή ο Λόγος, είναι κοινωνικό κατασκεύασμα για την εξυπηρέτηση της ανθρώπινης επικοινωνίας, τότε καθετί που απορρέει από τον Λόγο είναι αναγκαστικά κοινωνικό κατασκεύασμα.
Πώς είναι δυνατόν το σύμπαν να είναι κοινωνικό κατασκεύασμα; Το σύμπαν προϋπάρχει του ανθρώπου.
Σαφώς, μα το σύμπαν ξεκίνησε να μελετάται, αφού ο άνθρωπος του έδωσε ένα όνομα. Η ύπαρξη κάποιου επικυρώνεται αναγκαστικά μέσα από άλλους· ένας άνθρωπος, ένας ιός, ένα γαλαξίας επίσης.
Δηλαδή εγώ δεν υπάρχω εάν οι άλλοι δεν επικυρώσουν την ύπαρξη μου;
Όχι. Δίχως τη συνείδηση, δίχως το “εγώ” δεν θα υπήρχε η ανάγκη για επικοινωνία, καθώς πρέπει πρώτα να αντιληφθείς τους άλλους ως κάτι ξεχωριστό από εσένα, προκειμένου να θελήσεις να τους προσεγγίσεις. Ο Λόγος δίνει υπόσταση στα πάντα· όλη η ανθρώπινη πραγματικότητα βασίζεται στον Λόγο και οτιδήποτε εκτός αυτού μοιάζει να μην υπάρχει, καθώς είναι Άλογο.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία προσέγγιση της πραγματικότητας με αρχή τον λόγο και στόχο τη σύνδεση με τα πάντα.