Συνοπτική περίληψη του έργου:
Με τη βοήθεια του Jim Gordon και τον εισαγγελέα της Gotham Harvey Dent, ο Batman θα προσπαθήσει να πατάξει κάθε εγκληματική οργάνωση που δρα στους δρόμους της πόλης Η συνεργασία θα αποδειχτεί αποτελεσματική, αν και σύντομα οι τρεις τους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το χάος που θα δημιουργήσει ο ραδιούργος εγκληματίας, γνωστός στους πολίτες με το παρατσούκλι Joker.Όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του, καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν τις εσωτερικές τους επιθυμίες και ιδεαλισμούς και τα προσωπικά τους πάθη.

 Προσωπική άποψη:
Θα είμαι ειλικρινής! Ποτέ δεν ήμουν fan των superheroes, με εξαίρεση κάποιους ήρωες της Marvel, και ειδικά της DC Comics. Πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο γεγονός πως δεν μεγάλωσα διαβάζοντας τα συγκεκριμένα comics αλλά βλέποντάς τα αρκετά χρόνια αργότερα ως κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση. Αλλά και στις κινηματογραφικές του εκδοχές, ο Άνθρωπος Νυχτερίδα ποτέ δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει, ίσως λόγω του κιτς της εποχής και της αστάθειας στους συντελεστές. Κι ακριβώς επειδή τα χρόνια περνάνε, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να κάνω σύγκριση με της τωρινής με παλαιότερες παραγωγές. Φαντάζομαι πως κάπου θα ‘ταν άκαιρο, άδικο και σίγουρα μη αμερόληπτο από μέρους μου.

Αυτή τη φορά ο Nolan έχει διαφορετική διάθεση και δεν διστάζει να μας το δείξει απ’ την αρχή της ταινίας. Κάνοντας μια εντυπωσιακή έναρξη που θυμίζει κάτι από το “The Heat” σε καθηλώνει χωρίς καν να το προσπαθήσει. Αυτή τη φορά δεν θέλει να παρουσιάσει άλλη μια superhero movie, αλλά μια ιστορία μέσα στην οποία ο καθένας μπορεί να μεταστραφεί από τη μία πλευρά στην άλλη. Όλοι μας είμαστε καλοί ή κακοί ανάλογα με το τι θα επιλέξουμε, αλλά κι αν ακόμα ανήκουμε σε ένα στρατόπεδο, τίποτα δεν μας εμποδίζει να μεταπηδήσουμε στο άλλο. Ο Nolan δεν περίμενε σίγουρα αυτή την ταινία για να μας αποδείξει κάτι. Είναι ένας απ’ τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες αυτή τη στιγμή σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, κάτι που το ξέρουμε τόσο εμείς οι θεατές όσο και ο ίδιος. Ίσως γι’ αυτό δεν διστάζει να ρισκάρει, έστω και στο μέτρο του ανεκτού.

Έχοντας ένα ανθρωποκεντρικό υπόβαθρο, καταφέρνει να το αναπτύξει και να βγάλει από το σύνολο των πρωταγωνιστών του τον καλύτερό τους εαυτό. Σκοτεινή και μυστηριώδης η ταινία, αφήνει στο Nolan όλα τα περιθώρια να παίξει με τον φωτισμό και να κάνει το αποτέλεσμα γοητευτικό. Σ’ αυτό βέβαια παίζει καταλυτικό ρόλο η παρουσίαση της Gotham που δεν είναι λίγες οι φορές που θα νομίζετε πως είναι πολλοί λίγοι αυτοί που μένουν εκεί και μπορούν να κυκλοφορήσουν. Εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς πως γυρίστηκε σε κανονικές συνθήκες δρόμου. Κι επειδή ταινία δράσης με υπερήρωεες χωρίς σκηνές δράσης είναι σαν σπανακόπιτα χωρίς φέτα, δεν θα μπορούσαν ν’ απουσιάζουν τα ειδικά εφέ. Ευτυχώς για μας χρησιμοποιούνται σε σωστές δόσεις, όπου χρειάζονται με αποτέλεσμα ν’ αποδίδουν λειτουργικά κι όχι απλά και μόνο για τον φτηνό μας εντυπωσιασμό. Κι επειδή η τεχνολογία είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, οι σκηνές σονάρ, αν και μπορεί να σας κουράσουν δεν αποκλείουν το ότι είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένες.

Και μιας και θίξαμε το κεφάλαιο σκηνές δράσης... Η δράση είναι συνεχής, εξελίξιμη και καταιγιστική. Ειδικά απ’ τη στιγμή και μετά που ο Joker αρχίζει να κάνουν παιχνίδι, όλα γέρνουν επικίνδυνα προς το χάος. Τέτοια αναρχία δεν θυμάμαι αν έχω ξαναδεί σε ταινία, ή τουλάχιστον αναρχία που να σε επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό που να σε κάνει να πιστεύεις πως είσαι εκεί και κινδυνεύεις κι εσύ ο ίδιος και να σου κόβεται η ανάσα. Εξαιρετική και η μουσική του Zimmers που ντύνει την ταινία χωρίς υπερβολές κι όπου πραγματικά είναι αναγκαία. Σίγουρα δεν αποτελεί το ost εκείνο που θα αγόραζα για ν’ ακούσω σπίτι μου, όμως μέσα στην ταινία αποδίδει απόλυτα. Κι αν κάτι είναι εντυπωσιακό πως η μουσική επιλέχτηκε να χρησιμοποιηθεί σε όχι τόσο κρίσιμες σκηνές δράσης όπως συνηθίζεται. Αυτό προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα αφού συνήθως όλοι οι υπόλοιποι ήχοι πνίγονται και δεν προκαλείται η απαραίτητη ένταση. Μινιμαλιστικό ακούγεται; Και καλά κάνει αφού ειδικά η σκηνή της σήραγγας θεωρώ πως θα μείνει στην ιστορία μόνο και μόνο γι’ αυτό τον λόγο.

Κι αν κάτι περίμεναν όλοι απ’ αυτή την ταινία ήταν η ερμηνεία του αδικοχαμένου Ledger στο ρόλο του Batman. Ο λόγος που ξεκινάω την έκφραση της άποψής μου για τους ηθοποιούς απ’ τον Ledger είναι ένας. Γιατί τελικά αποδείχτηκε πως δεν είναι ο δευτεραγωνιστής της ιστορίας, αλλά ο πρωταγωνιστής. Καλώς ή κακώς, αφήνει τον Batman χιλιόμετρα πίσω. Απ’ την πρώτη κι όλας στιγμή που τον αντικρίζεις παγώνεις από το σκοτεινό κι αρρωστημένο του βλέμμα. Ταυτόχρονα, νιώθεις απίστευτη θλίψη κι έναν κόμπο στο στομάχι συνειδητοποιώντας πως αυτή η τρομερή ερμηνεία ήταν και η τελευταία που πρόλαβε να ολοκληρώσει. Σε σύγκριση με τον Jack Nicholson είναι μακράν καλύτερος, έχοντας προσεγγίσει πολύ καλύτερα τον ρόλο απ’ τον προκάτοχό του δίνοντάς του νέα διάσταση. Για να είμαι βέβαια απόλυτα δίκαιη αυτό οφείλεται όχι μόνο στον ίδιο αλλά τόσο στην προσέγγιση απ’ τη μεριά του σκηνοθέτη όσο και στους πιο καλογραμμένους διάλογους. Ο Joker δεν είναι απλά ένας εγκληματίας, αλλά ένας ευφυής μέσα στη διαστροφή του εγκληματίας. Καταφέρνει να γίνει ο απόλυτος εφιάλτης της Gotham City, είναι μαζοχιστής και απολαμβάνει να βασανίζει τα θύματά του και λατρεύει την αναρχία και το χάος.

Κι εκθειάζοντας την ερμηνεία του Ledger δεν υπονοώ ότι ο Bale ήταν κακός. Δεν νομίζω ότι περίμενε κανείς την άποψή μου για να είναι σίγουρος για το ταλέντο του. Σε σχέση με τους προκατόχους του θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος Batman που πέρασε ποτέ, τουλάχιστον όσον αφορά το στυλ που θεωρώ εμπνευσμένη από τα comics που θα έπρεπε να έχει ο Bruce Wayne. Δε μπορώ βέβαια να πω το ίδιο και για την γελοία μηχανική φωνή που χρησιμοποιεί ως μασκοφόρος εκδικητής. Ωστόσο θεωρώ ότι αν κι αποδοτικός, δίπλα σε μια ερμηνεία σαν του Ledger φαντάζει πιο αδιάφορος. Και το υπόλοιπο cast όμως δεν τα πάει άσχημα. Ο πάντα εξαιρετικός Gary Oldman αποδίδει τα μέγιστα σ’ έναν ανθρώπινο ρόλο. Η Gyllenhaal ως αντικαταστάτρια της Holmes φαντάζει καλύτερη επιλογή αν και δεν της δίνεται ο απαραίτητος χρόνος να αναδείξει το ταλέντο της που αναμφίβολα έχει. Οι Cane και Freeman σε μικρούς αλλά ζώσης σημασίας ρόλους δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, όπως και ο Eckhart που αν και δεν αποτελεί προσωπική μου συμπάθεια με κέρδισε με το παραπάνω με μια δυνατή και καλή ερμηνεία.

Αν αξίζει να το δεις; Σίγουρα αφού πρόκειται όχι μόνο για μια απ’ τις καλύτερες του καλοκαιριού αλλά και της χρονιάς. Καταιγιστική δράση με ανατροπές που κόβουν την ανάσα και δεν σε αφήνουν λεπτό να χαλαρώσεις. Κι αν μη τι άλλο αξίζει να τη δεις για τον Ledger. Για μια ερμηνεία με μυαλό και ψυχή που προκαλεί ρίγος και θα μείνει στην ιστορία ως ένας απ’ τους πιο εφιαλτικούς, βίαιους και ταυτόχρονα φιλοσοφημένους κακούς του σινεμά. Τολμηρό και απόλυτα σκληρό, το “Dark Knight” είναι μια ταινία που επιτίθεται στην ψυχοσύνθεση και στα φιλάνθρωπα συναισθήματά σου, με εξαίρεση ορισμένων συμβιβάσεων του Nolan, ίσως για να μην προκαλέσει την οριστική ρήξη του κοινού.
Βαθμολογία 8,5/10

 Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Σκοτεινός Ιππότης
Είδος: Περιπέτεια Φαντασίας
Σκηνοθεσία: Christopher Nolan
Πρωταγωνιστές: Christian Bale, Heath Ledger, Morgan Freeman, Michael Caine, Gary Oldman, Aaron Eckhart, Maggie Gyllenhaal, Eric Roberts, Nestor Carbonell, Anthony Michael Hall
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 152’

 Επίσημο site:
http://thedarkknight.warnerbros.com/