Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Paul και η Jessie Duncan είναι δύο καθημερινοί άνθρωποι που βάζουν στο κέντρο της ζωής τους τον οχτάχρονο γιο τους Adam. Η μοίρα θα τους φερθεί σκληρά όταν ένα θανατηφόρο ατύχημα θα πάρει από κοντά τους τον Adam την ημέρα των γενεθλίων του.
Με δυσκολία προσπαθούν να επανέλθουν στην καθημερινότητα, ενώ όλα γύρω τους θυμίζουν το τραγικό συμβάν.
Ο Dr. Wells, ένας μυστηριώδης γιατρός ειδικός σε θέματα γενετικής θα τους πλησιάσει με μια περίεργη πρόταση, ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα κλώνο του χαμένου παιδιού τους, αρκεί το γεγονός αυτό να κρατηθεί απόλυτα μυστικό.

Προσωπική άποψη:
Η ταινία παίρνει ως βάση της την κλωνοποίηση και κατά πόσο πρέπει αυτή να γίνει αποδεκτή από μέρους μας ως κοινωνικό σύνολο και ως ξεχωριστές ανθρώπινες προσωπικότητες. Καθώς λοιπόν αμφιταλαντεύεται μεταξύ του ψυχολογικού θρίλερ και του κοινωνικού δράματος, προσπαθεί να μας θέσει ένα κρίσιμο ερώτημα. Αξίζει για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας να πάμε κόντρα στη δημιουργία και στο θέλημα του θεού και αν ναι, μπορούμε να υποστούμε τις συνέπειες;

Η ιδέα αρχικά κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή, άλλωστε η κλωνοποίηση είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει εκκλησία, επιστήμη και απλούς ανθρώπους πολύ τα τελευταία χρόνια. Σκεπτόμενοι λοιπόν όλα αυτά θα περιμέναμε αυτή η πρωτότυπη ιδέα να έχει αξιοποιηθεί κατάλληλα, έτσι ώστε να μας θέσει το ηθικό δίλημμα και να μας καλέσει να επιλέξουμε ανάμεσα στο θέλω της καρδιάς και στο πρέπει της λογικής. Δυστυχώς όμως όλο αυτό καθώς η ώρα περνάει ξεφουσκώνει σαν τα μπαλόνια στα γεννέθλια του Adam.

Θα περίμενε κανείς ένα σενάριο που στηριγμένο πάνω σε μια τέτοια προκλητική θεωρία, θα έφερνε σε κόντρα όλες του τις αισθήσεις. Που θα διατηρούσε το μυαλό του σε μια συνεχή εγρήγορση. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν φτάνει ποτέ στην κορύφωσή του και ο Hamm περιορίζεται απλά σε κλισέ θριλερικές απότομες σκηνές για να προκαλέσει την όποια ανατριχίλα, όταν η κλωνοποίηση σαν πράξη θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ανατριχιαστική από μόνη της. Το αποτέλεσμα, μια τρύπα στο νερό!

Κλασσικό τρικ του Hollywood, παίρνουμε ένα μεγάλο όνομα και τον ρολάκο του τον μετατρέπουμε σε μια στιγμή σε πρωταγωνιστικό και να ‘σου ο κράχτης στη μαρκίζα. Δεν λέω, στην πραγματικότητα, αν και δεύτερος, ο ρόλος του De Niro είναι καταλυτικός καθώς αποτελεί το κλειδί για τη λύση του μυστηρίου γύρω από την ύπαρξη του νέου Adam. Ωστόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απλά διεκπεραιωτικός καθώς δεν κάνει εκείνο το κάτι που θα ξεχωρίσει.

Πιο συμπαθές το ζεύγος της ιστορίας στα πρόσωπα των Kinnear και Romijn που παρά την εκφραστική του υπερβολή στιγμές-στιγμές, είναι πιο προσιτοί και ανθρώπινοι προς τον μέσο θεατή, αφού στην τελική αυτόν θέλουμε να προσεγγίσουμε.

Την παράσταση όμως κλέβει ο μικρός Bright, του οποίο το υποκριτικό ταλέντο μπορεί να μην είναι εφάμιλλο άλλων πιτσιρικάδων, όμως το βλέμμα του είναι πραγματικά δαιμονικό και είναι το μόνο στοιχείο σε όλη την ταινία που κάποιες φορές σε κάνει να παγώνεις.

Το “Godsend” θα μπορούσε να κερδίσει το στοίχημα της πρωτοτυπίας και του ευφάνταστου σεναρίου. Θα μπορούσε να προκαλέσει τα συναισθήματα και τη λογική μας και αυτά τα δύο να συγκρουστούν στα άκρα, όμως δυστυχώς δεν το πετυχαίνει. Οι αδυναμίες του σεναρίου είναι τόσες που δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι τέτοιο καταλήγοντας απλά σε μια ακόμα σαπουνόφουσκα.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Θεόσταλτος
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Nick Hamm
Πρωταγωνιστές: Robert De Niro, Greg Kinnear, Rebecca Romijn-Stamos, Cameron Bright, Jenny Levine
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 102’

Επίσημο site:
http://www.godsendthemovie.com/